Tag: Беларусь

Пад Вейнам лось праваліўся ў калодзеж на пустыры

Навіна ад

Лася, што праваліўся ў калодзеж пад аграгарадком Вейна, даставалі ратавальнікі.

Сёння непадалёк ад аграгарадка Вейна лось праваліўся ў калодзеж і не змог выбрацца самастойна. І не дзіва: мяркуючы па памерах калодзежа, з яго не выбраўся б нават звычайны магілёўскі чыноўнік сярэдняга звяна, які налаўчыўся праходзіць паміж струменьчыкамі дажджу і не намакаць.

Жывёле дапамаглі супрацоўнікі МНС. «Магілёўскія ведамасці» паведамляюць, што «сумеснымі намаганнямі яны паднялі лася са збудавання».

Для лася ўсё скончылася шчасліва. Чаго не скажаш пра патэнцыйных ахвяраў гэтага небяспечнага пустыра. Каму належыць «збудаванне» ў раёне Вейна і чаму ямка, у якую вольна правальваецца цэлы лось, не агароджана або не засыпаная? 

Як там наш год добраўпарадкавання, пра які трашчаць на кожным вуглу?

аграгарадок Вейно

Фота: «Магілёўскія ведамасці».

У Магілёве камунальшчыкі выразалі кавалак тратуара. Ёсць пацярпелыя

Навіна ад

Няўклюдны рамонт тратуара на бульвары Непакораных у Магілёве дорага абышоўся 9-гадовай дзяўчынцы.

Знявечаны рамонтам тратуар на бульвары Непакораных у Магілёве стаў прадметам расследавання журналістаў “Магілёўскіх ведамасцяў”. 

Пра яго нават знялі відэасюжэт і тры дні шукалі ў нейкім ЖЭУ аўтара ідэі зрабіць урэзку ў тратуар, каб элегантна абыйсці каналізацыйны люк. 

Само сабой, у поўнай непрафесійнасці ніхто не прызнаўся.

Тым часам ужо ёсць і пацярпелыя: 9-гадовая дзяўчынка, што ехала на ровары, трапіла ў камунальную пастку і апынулася ў бальніцы.

Можна, вядома, практыкаавацца ў прыдумванні сатырычных эпітэтаў, называць урэзку мадэрнісцкай або авангарднай, але па сутнасці гэтая гісторыя – люстэрка лукашэнкаўскай Беларусі, дзе людзі займаюцца справай, у якой нічога не разумеюць, атрымліваюць за гэта заробак і выдаюць дрымучае невуцтва начальства за кемлівасць.

Па-людску дык, «спецыяліста», які спраектаваў гэтую урэзку, мала проста выгнаць з працы, трэба было б і да крымінальнай адказнасці прыцягнуць.

Але вынік разбіральніцтва, як бачым, іншы – збілі драўляную імітацыю тратуара. Яны, вядома ж, паабяцалі «вырашыць праблему кардынальна», але цяля добрых намераў за трыццаць гадоў так і не з’ела ваўка татальнага бардака.

Люк бульвар

Фота: скрыншот відэа газеты “Магілёўскія ведамасці”.

Шчанячы патруль – у Магілёве адзначылі дзень нараджэння АМАПу

Навіна ад

Магілёўскія АМАПаўцы дзяліліся з журналістамі “баявым” досведам.

22 лістапада спаўняецца 37 гадоў з дня заснавання АМАП Рэспублікі Беларусь. У Магілёве прайшоў першы турнір, прысвечаны дню ўтварэння АМАПу.

Гэтую ідэалагічную бадзягу, скіраваную на ўмацаванне «сяброўства» паміж АМАПам і журналістамі, афіцыйная прэса асвятляла як суровае аднадзённае выпрабаванне трываласці цела і духу.

Штатныя журналісты і блогеры прымерылі форму цуда-волатаў, пастралялі з пісталета і «прачулi фізічныя нагрузкі, якія з’яўляюцца часткай паўсядзённай працы» АМАПаўцаў. Потым «паспыталі смачнай салдацкай кашы з вайсковай палявой кухні, якая разам з салодкай армейскай гарбатай выдатна аднавіла сілы журналістам і блогерам, што выйшлі са сваёй зоны камфорту ў гэты дзень».

Калі перакласці ўсё гэта на звычайную мову, то «воіны святла» з АМАПу даўно прывыклі да фізічных нагрузак у фармаце групавых нападаў на бяззбройных людзей – чым і дыскрэдытавалі сябе канчаткова яшчэ ў 2020 годзе. 

Ну, а журналісты праўладных СМІ з той зоны камфорту, па сутнасці, ніколі і не выходзілі – кожны дзень атрымліваючы сытную і смачную кашу за трансляцыю хлусні беларускіх уладаў.

Фота: “Магілёўскія ведамасці”.

У Крычаўскім раёне бізнес умацоўвае пазіцыі

Навіна ад

Нягледзячы на тое, што “Тыдзень беларускага бізнесу” доўжыцца ўсяго чатыры дні, у Крычаўскім раёне ён паспяхова папаўняе бюджэт.

Крычаўскія журналісты пацікавіліся ў начальніка аддзела эканомікі райвыканкама, як ідуць справы з прадпрымальніцтвам у рэгіёне.

Цікаўнасць была зусім не фармальнай. З учорашняга дня ў Беларусі стартаваў “Беларускі тыдзень прадпрымальніцтва”, які, чамусьці, працягнецца толькі чатыры дні.

Высветлілася, што:

  • паступленні ў бюджэт за студзень-верасень 2025 года ад суб’ектаў гаспадарання малога і сярэдняга прадпрымальніцтва раёна склалі 7,23 мільёна рублёў, або 123 працэнты да аналагічнага перыяду 2024 года;
  • удзельная вага ў агульным аб’ёме падатковых паступленняў ад такіх суб’ектаў гаспадарання склала 33,9 працэнта, што больш, чым за аналагічны перыяд мінулага года – тады паказчык ледзь перавышаў 15 працэнтаў.

Прыкладна такая ж сітуацыя і ў іншых раёнах Магілёўшчыны.

Можна толькі ўявіць, што было б, калі б прадпрымальніцтва ў Беларусі не выкаранялася ўсімі магчымымі спосабамі, а ягоны “тыдзень” сапраўды складаўся, як у Бібліі, з сямі дзён.

Фота ілюстратыўнага характару з адкрытых крыніц

У Касцюковічах узнагародзілі цялятніц, якім можна толькі паспачуваць

Навіна ад

Жывёлаводкі з пасёлка Шарэйкі ў Касцюковічах лічацца прыкладам для пераймання, але насамрэч такога жыцця і ворагу не пажадаеш.

Расповед пра дзвюх сябровак, якія працуюць на малочна-таварнай ферме ў пасёлку для перасяленцаў Шарэйкі ў Касцюковіцкім раёне, змешчаны ў мясцовай газеце, па задуме аўтараў павінен быў стаць сагай пра працоўную доблесць, але на справе выклікае толькі спачуванне да гераінь.

Лёсы Святланы і Алены падобныя і з’яўляюцца, па сутнасці, ілюстрацыяй таго, як абыходзіцца з беларускімі жанчынамі калгасная сістэма, насаджаная Лукашэнкам, у якой пік кар’еры сялянкі – жывёлавод чацвёртага разраду.

Пры вялікім жаданні лічбу “пі” або залатое сячэнне можна адшукаць і ў добра збітым табурэце. Так і са Святланай, якую скарацілі з дзіцячага садка пасля 23 гадоў працы, і цяпер яна размаўляе з цялятамі “на мове пяшчоты і любові, якой навучылася, працуючы ў садку”.

Алена ж распавядае, што “трымае падсобную гаспадарку: курэй, качак, трусоў. Раней на падворку было па тры каровы, конь, свінні, а цяпер гаспадарка значна зменшылася”.

Вось такі ён, сапраўдны, без упрыгожванняў лёс жанчын, якія не бачылі ў жыцці нічога, акрамя цяжкай фізічнай працы і станоўчых характарыстык ад загадчыцы фермы.

Вельмі складана пераканаць кагосьці ў тым, што гэта і ёсць прыклад для пераймання. Хутчэй, прыкладам можа быць былая старшыня райвыканкама Святлана Міхеенка, якая, паводле меркавання касцюкаўчан, разваліла раён, а пасля перасела ў крэсла сенатаркі.

Можна таксама пазайздросціць працоўнай доблесці яшчэ адной сенатаркі з Касцюковіч – Ірыны Петрусевіч. Яна зрабіла сваю кар’еру менавіта на напісанні саг пра цялятніц. Аднак чамусьці дачку Віталіну не адправіла на ферму, а дала ёй юрыдычную адукацыю і ўладкавала на абласное тэлебачанне.

Аднак, калі не згушчаць фарбы, у гэтай гісторыі ёсць і светлы момант: за сваю самаадданую працу Святлана і Алена ўзнагароджаны Ганаровай граматай і Падзякай райвыканкама.

Фота раённай газеты.

Ліст пра Беларусь – пракуратура прыйшла ў дзіцячыя сады Магілёўшчыны

Навіна ад

На думку прапагандыстаў Магілёўскай вобласці, малышы ў дзіцячых садах свядома разважаюць пра сэнс колераў і элементаў дзяржаўных сімвалаў.

Напісаць “ліст пра Беларусь” прапанавалі выхаванцам дашкольных устаноў адукацыі Магілёўшчыны. Гэта сумесны праект генеральнай пракуратуры і Міністэрства адукацыі Рэспублікі Беларусь.

Для правядзення патрыятычнай акцыі “Ліст пра Беларусь” пракурор Касцюковіцкага раёна наведаў Навасаматэвіцкі дзіцячы сад у Дашкольным цэнтры развіцця дзіцяці №1.

Дзяцей пастараліся апрануць так, каб пазбегнуць злашчаснага спалучэння белага і чырвонага колераў. 

І пайшло-паехала. Пракурор распавёў дзецям пра выкананне законаў, і яны, быццам бы, нешта зразумелі.

А далей адбылося неверагоднае. Як сцвярджаюць прапагандысты-казачнікі, дзеткі чатырох-пяці гадоў “напісалі для аднагодкаў з іншых краін маляўнічае пісьмо пра сваю Радзіму, яе дзяржаўныя і прыродныя сімвалы, гісторыю і традыцыі. Складаючы пасланне, вундэркінды разважалі пра сэнс колераў і элементаў Дзяржаўнага сцяга і Дзяржаўнага герба”.

І гэта яшчэ кветачкі. У рамках акцыі пракуратура, акрамя іншага, збіраецца распавесці дзеткам пра расследаванне крымінальнай справы аб генацыдзе жыхароў БССР у гады Вялікай Айчыннай вайны і ў пасляваенны перыяд.

Такія ж акцыі прайшлі і ў іншых райцэнтрах.

Праўда, у Глуску намеснік пракурора, на ўсялякі выпадак, заўважыў, што “пастараўся гаварыць на максімальна даступнай для малышоў мове”.

І гэта правільна. Улічваючы тое, што большасць выпускнікоў акадэміі кіравання ў нас пакуль яшчэ пішуць з граматычнымі памылкамі, а асобныя гісторыкі перакананыя ў тым, што Францыск Скарына жыў на Фантанцы, можна падумаць, што ў дзіцячых садах выхоўваюцца дзеці індыга.

Але ёсць больш рэалістычная версія падзей. Малышы, вядома, нічога не зразумелі з той ахінеі, якую неслі ім дарослыя. Прапагандысты, як заўсёды, зманілі, а ў псеўдапатрыётаў канчаткова з’ехала страхоўка ад уседазволенасці, калі палезлі са сваімі псіхадэлічнымі наратывамі ўжо і ў дзіцячыя сады.

Фота: “Голас Касцюкоўшчыны”.

У архітэктурна-будаўнічым каледжы “БРУ” разбіралі аўтаматы

Навіна ад

Суверэнітэт дарагога каштуе, а порах трэба трымаць сухім. У каледжы «Беларуска-расійскага ўніверсітэта» навучэнцаў знаёмілі са зброяй і патрыятызмам.

Пасля таго як Лукашэнка пачаў трэсці “Арэшнікам”, не знаходзячы іншых аргументаў у зносінах з краінамі-суседзямі і кідаць у Літву метэазонды, псэўдапатрыёты на месцах адразу ўхапіліся за ідэю трымаць порах сухім і пачалі рыхтаваць беларускую моладзь да магчымай вайны з прыдуманым агрэсарам.

Дыялогавую пляцоўку «Беларусь суверэнная. Пераемнасць пакаленняў. Роля моладзі ў Беларусі» правялі ў архітэктурна-будаўнічым каледжы ДУВПА «Беларуска-Расійскі ўніверсітэт».

Зразумела, што ніякага дыялогу не было і блізка: моладзь проста прывучалі да думкі, што састарэлага кіраўніка, які сутаргава трымаецца за ўладу, давядзецца абараняць са зброяй у руках менавіта ім.

Ідэя сама па сабе кволая і прыхільнікаў яе можна палічыць па пальцах, але ўбіванне ў галаву навучэнцаў цвікоў таталітарнага мыслення можа даць свой негатыўны эфект. Праўда, ён можа аказацца дыяметральна супрацьлеглым чаканаму.

Галоўнаму патрыёту Магілёва Аляксандру Шкадаву, які рэтрансляваў на дыялогавай пляцоўцы ваенныя лозунгі Лукашэнкі, можа і не прыходзіць у галаву, што пры сённяшніх настроях у грамадстве зброя можа быць скіравана супраць тых, хто зрабіў з Беларусі канцлагер.

Служыць Радзіме беларуская моладзь не адмовіцца. Вось толькі мала хто з маладых людзей сёння атаясамляе Радзіму з Лукашэнкам, які не перасварыўся хіба што толькі з Афрыкай.

Фота  “Магілёскія ведамасці”.

Магілёўшчына – кармавая база сціплай «Бабушкінай крынкі»

Навіна ад

«Бабушкіна крынка» “ахоплівае” амаль усе раёны Магілёўскай вобласці, але зарплата там сціплая.

Вакансіі, што прапануе ААТ «Бабушкіна крынка», адрозніваюцца высокімі патрабаваннямі, але пры гэтым не абяцаюць работнікам залатых гор.

Напрыклад, інжынеру-праграмісту заплацяць ад дзвюх тысяч рублёў у месяц. Пры гэтым ён павінен распрацоўваць праграмнае забеспячэнне «1С 8.3 Бухгалтэрыя» і ствараць розныя праграмныя модулі.

Больш чым сціплыя заробкі і па іншых вакансіях:

  • інжынер-электронік – 1700–1800 рублёў;
  • інжынер-механік аддзела па жывёлагадоўлі – 2500–3000 рублёў;
  • мыйшчык-прыбіральшчык рухомага саставу – 950–1100 рублёў;
  • вядучы спецыяліст службы эканамічнай бяспекі – 2000 рублёў;
  • прыбіральшчык памяшканняў – 1000 рублёў;
  • кладоўшчык – 1350–1500 рублёў.

Улічваючы, што паводле звестак Белстата сярэдняя намінальная налічаная заработная плата ў Беларусі ў верасні 2025 года склала 2 746,4 рубля, работнікаў ААТ «Бабушкіна крынка» багацеямі назваць нельга.

За выключэннем, вядома, былога гендырэктара Элькінда-Скітава, яго сынулі і іншых фігурантаў гучнай крымінальнай справы.

Пры гэтым прадпрыемства – адзін з найбуйнейшых вытворцаў малочнай прадукцыі не толькі ў Магілёўскай вобласці, але і па ўсёй краіне, а таксама лідар па пастаўках «малочкі» ў Расію.

Сыравінная зона, як паведамляецца на ведамасным сайце, ахоплівае 18 з 21 раёна Магілёўскай вобласці. 

Звяртаем увагу, што менавіта спецыялісты па жывёлагадоўлі там цэняцца найбольш – зарплата інжынера-механіка выбіваецца з агульнага шэрагу.

Гэта не выпадковасць. Сыравінную базу «Бабушкінай крынкі» правільней было б назваць базай кармавой. 

Малочнікі лаяць сялян за нізкую якасць малака, выдаюць ім бясплатныя прыборы для кантролю гэтай самай якасці і скупляюць малако за капейкі.

Гэта ўжо потым яно трансфармуецца ў нейкія лішкі, мільённыя хабары і карупцыйныя справы, якія, як правіла, заканчваюцца тым, што злачынцаў злёгку дакараюць вышэйстаячыя крымінальнікі.

Фота з адкрытых крынiц.

«Наш зубр»: як Ігар Марзалюк стаў героем TikTokу

Навіна ад

Прафесар з Краснаполля раптам стаў папулярны сярод моладзі. Чаму часам нават хочацца з ім пагадзіцца?

Гісторык, прафесар і ураджэнец Краснаполля Ігар Маразалюк актыўна падтрымлівае Лукашэнку, але БНФ-скае мінулае не-не, ды й дае пра сябе ведаць.

Ігар Аляксандравіч нечакана стаў папулярным у TikTokу. Моладзь называе Маразалюка «наш зубр», «наш ваўкалак» і лічыць, што ён «выдаў базу».

Некаторыя выказванні Маразалюка сапраўды трапляюць у самае яблычка.

Ён, напрыклад, цалкам слушна лічыць, што масавая расійская самасвядомасць узнікла не на ўзроўні эліты. Не ў часы Пушкіна або Лермантава.

Яна сфарміравалася значна пазней – у перыяд ленінска-сталінскай мадэрнізацыі.

І калі беларусы называлі сябе «тутэйшымі», то расіяне – «скамскімі», гэта значыць «пскоўскімі».

Ёсць і іншыя выказванні, якія міжволі выклікаюць, калі не павагу да Маразалюка, дык згоду з ім.

Сярод папулярных відэа ёсць фрагмент, у якім прафесар сцвярджае, што беларусы – ніякія не малодшыя браты Расіі, а нашае Палессе – зыходная тэрыторыя, з якой славянства пачало набіраць сілу.

Фота з адкрытых крыніц.

Пасля 25 гадоў у Германіі расіяне пераехалі ў Магілёў і пазногці ў іх адразу сталі крапчэй

Навіна ад

Пераезд сям’і з Германіі ў Магілёў адразу стаў нагодай для беларускіх прапагандыстаў асудзіць гнілы Захад і праславіць беларускую “стабільнасць”.

Гісторыя выглядае так: у 2000 годзе сям’я інжынераў Паспелавых з Омска пераехала на сталае месца жыхарства ў Германію і пражыла там чвэрць стагоддзя. Цяпер Паспелавы зноў вырашылі змяніць прапіску і пераехалі ў Магілёў.

Прычыны, з-за якіх было прынята такое рашэнне:

  • Паспелавы так і не сталі “сваімі” ў чужой краіне;
  • медыцынскае абслугоўванне: у Германіі бясплатны агляд давялося б чакаць месяцамі, у Беларусі – прайшлі за тыдзень;
  • высокая якасць прадуктаў: за тры месяцы беларускай дыеты пазногці сталі мацнейшымі;
  • хваляваліся за сваяка, які ваяваў у Чырвонай Арміі, трапіў у нямецкі палон і памёр у канцлагеры;
  • адмова аўстрыйскіх (не нямецкіх) уладаў у просьбе ўсталяваць фотаздымак сваяка на брацкай магіле: “сям’і адказалі катэгарычна і нават цынічна”.

Байкамі пра моцныя пазногці, перавагу беларускай медыцыны над нямецкай і высокую якасць беларускай прадукцыі ўжо нікога не здзівіш: яны прапісаны ў падлізлівай песні “Бацька”, разам з віламі і яжовымі рукавіцами.

А вось гісторыя з канцлагерам – іншы каленкор. Менавіта аўстрыйскія ўлады збераглі памяць пра сваяка Паспелавых, а ўсталяванне фотаздымка на брацкай магіле  гэта толькі жаданне, якое ідзе ўразрэз з аўстрыйскім разуменнем парадку на мемарыяльных комплексах. Незразумела таксама, ці ёсць на той магіле фотаздымкі іншых пахаваных.

Пасля гэтага ў Паспелавых узнік цэлы шквал прэтэнзій да Германіі, якая іх прыняла. Яны раптам зразумелі, што:

  • вайна не скончылася;
  • на Захадзе ствараюць грамадства спажыўцоў;
  • Германія стала актыўна прымаць мігрантаў пасля падзей ва Украіне;
  • прыезджыя (такія самыя, як яны)  лічаць сябе поўнапраўнымі гаспадарамі;
  • яны жылі ў пастаянным страху за сябе і сваіх блізкіх;
  • у Беларусі на вуліцах бяспечна, усё пад кантролем.

Зразумела, уся гэтая гісторыя старанна адрэдагаваная беларускімі ідэолагамі – і выразна бачная іх тапорная работа. 

Сапраўдную прычыну пераезду Паспелавых мы не даведаемся. 

Застаецца толькі статыстыка: з Германіі з’ехала адна сям’я, а жывуць там тысячы беларускіх сем’яў. Яшчэ дзясяткі тысяч мараць з’ехаць туды, нягледзячы на тое, што іх пазногці могуць згубіць беларускую трываласць.

Фота: “Беларусь Сегодня”.