Трох палітвязняў з Горак абвясцілі экстрэмістамі

У міліцэйскім пераліку асоб, якія нібыта датычны экстрэмісцкай дзейнасці, 31 кастрычніка 2025 года з’явіліся прозвішчы трох жыхароў Горак.

Спіс, размешчаны на сайце МУС, папоўнілі 43-гадовая Ганна Уласенка, 56-гадовая Алена Сафронава і 50-гадовы Сяргей Даронін.

Усе трое былі асуджаныя Магілёўскім абласным судом па абвінавачванні ў стварэнні экстрэмісцкага фармавання або ўдзеле ў ім. Згодна з інфармацыяй на сайце МУС, усе трое адбываюць турэмны тэрмін. У чым менавіта абвінавацілі гэтых людзей – не паведамляецца. Праваабаронцы прызналі іх палітычнымі зняволенымі. 

Зараз у міліцэйскім спісе “экстрэмістаў” 5942 чалавекі.

Фотаздымак: TUT.BY

Палітзняволены расказаў пра калгасную паказушнасць з прыкметамі карупцыі ў магілёўскай калоніі

На святкаванне 80-годдзя Перамогі адміністрацыя калоніі №15 у Магілёве загадала зняволеным пабудаваць фанерны танк і самалёт. Пайшлі дажджы і ўсё абвісла – руля ў танка, крыло самалёта, а можа быць і фанабэрыя ў адмінстрацыі вязніцы.

Андрэй Войніч, які адсядзеў пяць гадоў па палітычных артыкулах, у сваім Facebook падзяліўся камічнай гісторыяй з магілёўскай калоніі. “Да святкавання 80-годдзя перамогі ў Другой сусветнай вайне кіраўніцтва ПК-15 вырашыла зрабіць пару інсталяцый: адзін савецкі самалёт і нейкі савецкі танк таго перыяду. Судзячы па ўсім, гэта былі Як і Т-34, прычым у арыгінальным памеры” – распавёў палітвязень.

Паказуха з фанеры і кардону

“Рабілася ўсё з фанеры, усё гэта фарбавалася: кожная гусенічка, колца, прапелер – усё цалкам. Кардон, фанера – усё размалёўвалася, і выдаткавана на гэта было велізарная колькасць рэсурсаў і часу. І стаяла гэта на стадыёне, проста на пяску, амаль так, як на малюнку. І калі ўсё гэта было зроблена, пайшлі дажджы – усё размокла, выглядала як калгас, асабліва абвіслая руля танка і крыло самалёціка.

І ўсё гэта было зроблена ўсяго толькі, як я зразумеў, для таго, каб прыехала нейкая камісія ці госці: паглядзелі на гэта, парадаваліся псеўдаэстэтыцы і з’ехалі. Што можна сказаць на гэты конт? У дадзеным выпадку, як мне здаецца, эстэтыка прыкрываецца звычайнымі пантамі. А дакладней – панты, дастаткова дарагія, але не самыя якасныя, выдаюцца за эстэтыку.

У прынцыпе, на дзвюх мадэлях ваеннай тэхнікі лёгка разгледзець мадэль развіцця і ладу Беларусі.”

“Праз фірму-пракладку і з прэміямі”

У каментарыях да гэтага паста іншыя карыстальнікі соцсеткі падзяліліся сваімі заўвагамі і разважаннямі. Так, карыстальнік з нікам Alexei Kireev узгадаў, што “Там было ж яшчэ шмат чаго. І кулямётны дзот і уселякія дробныя цацкі. А руля ў танка абвісала штотыдзень”. Ён таксама не пагадзіўся, што ўся інсталяцыя атрымалася дарагой – маўляў, грошы былі патрачаны толькі на будаўнічыя матэрыялы, а ўзялі гэтыя грошы ў зняволеных-карупцыянераў. Праца зэкаў, нібыта, пры гэтым была бясплатнай. З ім у сваю чаргу не пагадзілася карыстальніца з нікам Veronika Mishchanka: “Чаму бясплатна? Яны ж справаздачу па працаднях робяць. Там яшчэ сабе і прэміі павыпісвалі, а матэрыялы купілі праз сваю фірму-пракладку і бабкі таксама падзялілі. Мне яшчэ годзе так у 2004 г. расказваў знаёмы, як бізнэс рабіў з магілёўскай і бабруйскай калоніяй. Тамака такія схемы!”

Фота: сімвалічная ілюстрацыя з старонкі Андрэя Войніча на Facebook.

Экс-палітвязень бабруйскай калоніі хоча захаваць жоўтую бірку на памяць

Былы зняволены бабруйскай калоніі №2 Павел Нікіценка вырашыў назаўсёды пакінуць пры сабе жоўтую бірку, якой пазначалі палітвязняў.

“Гэта памяць. Хай і негатыўная, але яна будзе нагадваць мне ўсё жыццё пра тое, што перажылі я і мая сям’я” – распавёў ён Праваабарончаму цэнтру “Вясна”. 

Паводле Нікіценкі, ён атаясамляе жоўтую бірку з тым жахам, “які нарэшце скончыўся”.

Нагадаем, што каля трох месяцаў заставалася да заканчэння тэрміна зняволення для праграміста з Віцебска Паўла Нікіценкі, калі яго разам з некалькімі дзясяткамі палітвязняў прымусова вывезлі з Літву 11 верасня 2025 года.

Жоўтая бірка – адзнака, якую прыдумалі ў месцах пазбаўлення волі для асуджаных па палітычных артыкулах. Гэтыя біркі сталі своеасаблівым сімвалам палітвязняў у Беларусі. Такога колеру нашыўкі на адзенне і шыльды на ложку навешваюць зняволеным, якія пастаўленыя на прафілактычны ўлік як «схільныя да экстрэмізму і іншых дэструктыўных дзеянняў». Асуджаных па палітычных артыкулах ставяць на такі ўлік фактычна аўтаматычна. Таму, сотні чалавек у месцах пазбаўлення волі цяпер ходзяць з жоўтымі біркамі.

Фотаздымак: Праваабарончы цэнтр “Вясна”

У Магілёве затрыманы Дзмітрый Чавусаў – былы праваахоўнік і лаўрэат прэміі “Дасягненне”

Тэлеграм-канал магілёўскіх праваабаронцаў MAYDAY.TEAM паведамляе, што ўслед за затрыманнем дырэктара рэкламнага агенцтва Віталя Чавусава, прызнанага палітзняволеным, сілавікі прыйшлі за яго братам Дзмітрыем Чавусавым. Паводле інфармацыі праваабаронцаў, Дзмітрый знаходзіцца ў зняволенні каля месяца, але яго статус, гэтаксама як і сутнасць абвінавачанняў пакуль невядомыя.

Дзмітрый Чавусаў – былы праваахоўнік, спецыяліст у сферы кіберзлачыннасці. У 2015 годзе ён стаў лаўрэатам асноўнай магілёўскай гарадской узнагароды – прэміі “Дасягненне” ў намінацыі “Праваахоўная дзейнасць”. Цікава, што разам з ім на сцэну падымаліся такія лаўрэаты прэміі 2015 года, як Ігар Марзалюк і Ірына Акуловіч. На той момант Дзмітрый Чавусаў займаў пасаду старшага оперупаўнаважанага па асабліва важных справах аддзела па раскрыцці злачынстваў у сферы высокіх тэхналогій крымінальнай міліцыі ўпраўлення ўнутраных спраў Магілёўскага абласнога выканаўчага камітэта.

Як вядома mogilev.media, Дзмітрый Чавусаў перастаў працаваць у праваахоўных органах каля пяці гадоў таму, да прэзідэнцкіх выбараў у Беларусі ў 2020 годзе. Ён актыўна займаецца веласпортам і добра вядомы ў колах магілёўскіх аматараў велагонак.

Дмитрий Чаусов

Фота: сацыяльныя сеткі Дзмітрыя Чавусава

Заключенных шкловской колонии будут исправлять с помощью караоке

Колония в Шклове, где гибнут политзаключенные, отличается прогрессивными методами перевоспитания.

В шкловской ИК-17 прошел караоке-конкурс. В нем участвовали 34 человека. Шесть победителей получили награды. 

В дальнейшем караоке станет одним из методов перевоспитания оступившихся, сообщает правозащитный телеграмм-канал MAYDAY.TEAM.

В остальном, в колонии все по-прежнему. Она считается образцово-показательной, там умирают политзаключенные, а начальник ИК-17 Александр Корниенко внесен в санкционный список ЕС.

Фото из открытых источников.

В Осиповичах рассказали, как Европу захлестнули протесты

Районная газета «Асоповіцкі край» решила поиграть в геополитику и написала про то, как Европу “захлестнуло цунами протестов”. 

“Многотысячные протесты под замком тишины”

В статье утверждается, что протесты в Европе “попадают под полное информационное затемнение”. При этом, что интересно, об этих протестах отлично знают в Осиповичах, которые весьма отдалены, но чрезвычайно озабочены ситуацией в Евросоюзе. 

О каких-либо корпунктах в европейских столицах или хотя бы наличии собственных корреспондентов там “Асіповіцкі край” ничего не сообщает. Что-то подсказывает, что эта районная газетенка еще не дотянула до уровня мирового СМИ и вряд ли может себе позволить собственные источники за границей. Ну, а ссылки на то, откуда взята информация о неких протестных цунами, в Осиповичах предпочитают игнорировать.

“Выращивают бомбы вместо хлеба”

“Асіповіцкі край” уверяет, что Европа вместо заботы о людях тратит миллиарды на военные нужды. При этом почему-то именно в ЕС стремятся те, которых использует Минск и Москва совершая мигрантские атаки, в частности, на граничащие с Беларусью страны – Польшу, Литву и Латвию. 

Поэтому как-то не складывается пассаж о бомбах вместо хлеба, когда хлеба в Евросоюзе хватает всем, а вот оружия, чтобы дать отпор напавшей на Украину России и его вассала – официального Минска, конечно, надо бы побольше.

“Нам легко дышится”

Финальный аккорд статьи – прямо жемчужина: “В Беларуси нам спокойно живется и легко дышится”. 

Особенно об этом хорошо знают сотни политзаключенных или принудительно выкинутых из родной страны белорусов. А вообще от такой хорошей жизни по миру разъехались в поисках лучшей доли и заработков сотни тысяч граждан Беларуси. 

В итоге легко подышать вынуждены зазывать пакистанцев, поскольку свои почему-то все чаще спокойно жить предпочитают за границей.

Кто чего боится?

В “Асіповіцкім краі” предлагают Европе “перестать бояться российского вторжения и жить дружно с соседями”. Хороший совет, только что на него скажут жители Украины, которых ежедневно атакуют российские дроны и ракеты.

Пропагандистское цунами

Жалкая потуга “Асіповіцкага края” в попытке убедить читателей, что в Европе все плохо, а в Беларуси – рай, получилась больше похожа на анекдот: в Европе люди выходят на улицы, потому что могут, а в Беларуси не выходят, потому что нельзя.

И вот это единственное “цунами”, которое действительно существует – цунами пропаганды, накрывшее в Беларуси страницы районных газет.

Фотоснимок “Асіповіцкі край”

Жителю Осипович пришлось срезать с руки татуировку “Погони”

Осиповчаенин Илья Дубский срезал себе в колонии кожу, чтобы не попасть в низкий статус.

Илья Дубский был задержан осенью 2020 года и приговорен к пяти годам заключения в исправительно-трудовой колонии.Там политзаключенному пришлось срезать себе татуировку “Погони” на руке. 

В противном случае администрация колонии угрожала Илье снижением “статуса” и тем, что он никогда не выйдет на свободу.

Дубский – один из полусотни заключенных, которых режим Лукашенко недавно вышвырнул из страны и один из свидетелей пыток, которым подвергаются политзаключенные в Беларуси.

Фото: Наша Ніва.

Профсоюзы Могилевщины предпочли не замечать депортации белорусов

Сайт провластных профсоюзов Могилевщины сообщил об освобождении сегодня в Беларуси 14 заключенных-иностранцев, а о депортированных соотечественниках умолчал.

Как и многие провластные СМИ, сайт Могилевского областного объединения профсоюзов, с радостью сообщил, что по результатам сегодняшнего визита в Минск спецпредставителя президента США Джона Коула и его пятичасовых переговоров с белорусским диктатором, Америка открыла небо для авиакомпании “Белавия”.

“В качестве жеста доброй воли Беларусь со своей стороны помиловала и освободила 14 иностранных граждан, осужденных за шпионаж и экстремизм, из нескольких стран ЕС и Великобритании” – говорится в сообщении. 

В этом, последнем в профсоюзной заметке абзаце больше лжи, чем правды. Во-первых, помилование – это не про Беларусь, а про Александра Лукашенко, а во-вторых, это не его добрая воля, а результат торга политзаключенными, которые он всегда ведет с западными странами. Если бы у него в принципе была добрая воля, они были бы освобождены и без визита американца.

Ну а самое главное то, что всего было вывезено из мест заключения 52 человека, и больше всех из них именно граждан Беларуси, которые были осуждены по политическим основаниям. И теперь их элементарно депортировали за границу. Но для провластных профсоюзов они, видимо, уже даже не соотечественники, поэтому их предпочтительнее не замечать. Такие “честные журналисты” готовят материалы для этого сайта.

Фотоснимок: visitukraine.today

Больш за палова смярцей палітзняволеных – у магілёўскіх турмах. Інфаграфіка

Дзве смерці ў Магілёве – два “ўдушэнні”.

Учора, 8 верасня стала вядома пра смерць яшчэ аднаго беларускага палітзняволенага. Асуджаны на 16 гадоў і 8 месяцаў Андрэй Паднябенны загінуў 3 верасня. У зняволенні ён правёў тры гады, сядзеў у магілёўскай калоніі №15. Крыніцы “Радыё Свабода” паведамілі выданню, што прычынай смерці стала ўдушэнне. 

Гэтаксама ў магілёўскай калоніі №15 у 2024 годзе загінуў яшчэ адзін палітвязень – асуджаны да 12 гадоў зняволення Дзмітрый Шлетгаўэр. І ў гэтым выпадку з’явіліся звесткі, што прычынай смерці стала “механічная асфіксія”, што азначае ўдушэнне. Родныя Дзмітрыя, пры гэтым, катэгарычна абвяргаюць версію пра суіцыд – Шлетгаўэр збіраўся пісаць прашэнне аб памілаванні, каб пабачыць нованароджанага сына.

Магчыма, абставіны гэтых двух смерцяў падобныя таму, як смерць Вітольда Ашурка адміністрацыя шклоўскай калоніі замоўчвала і завуалявала пад грыфам “”Іншыя недакладна абазначаныя і неўдакладненыя прычыны смерці”. Тады як праваабарончая супольнасць праз некалькі гадоў заявіла адназначна: прычынай смерці Вітольда Ашурка стала забойства. Былі названы таксама канкрэтныя выканаўцы: начальнік рэжымнага аддзела Сяргей Карчэўскі і яго намеснік Аляксей Маскалёў.

Інфаграфіка: дзе, калі, і як яны паміралі.

Магчыма, што неўзабаве раскрыюцца падрабязнасці рэальных абставінаў гібелі кожнага беларускага палітзняволенага. На сённяшні момант вядома пра дзевяць чалавек. І вось на што адразу можна звярнуць увагу – пяцёра з іх, а гэта больш за палову, загінулі ў магілёўскіх калоніях. Вітольд Ашурак і Валянцін Штэрмер – у Шклоўскай Папраўчай калоніі №17. Ігар Леднік – у Бабруйскай калоніі №2. Дзмітрый Шлетгаўэр і Андрэй Паднябенны – у Магілёўскай ПК №15.

Мапа смярцей палітзняволеных беларускіх

Яшчэ двума смерцямі палітвязняў адзначылася калонія “Віцьба”. Пра больш жорсткае стаўленне ў калоніях Усходняй Беларусі, у процівагу пенітэнцыярным установам Заходняй – у свой час расказваў палітвязень Зміцер Дашкевіч. Можа быць, гэты падзел захоўваецца і цяпер, і шмат у чым уплывае на лёс беларускіх палітвязняў?

Мы аб’ядналі ў адну табліцу самае галоўнае, што вядома пра беларускіх палітзняволеных, ахвяр рэжыму Аляксандра Лукашэнкі – колькі ім было гадоў, які час правялі ў турмах і які тэрмін адбывалі, а таксама – звесткі пра абставіны гібелі.

Як паміралі палітзняволеныя

З бабруйскай калоніі звольнілі начальніцу медчасці, што забыла клятву Гіпакрата

З  бабруйскай калоніі №2 звольнілі начальніцу медчасці Дар’ю Ласкаўнёву, якая была «найперш афіцэр, а потым ужо медык».

Як піша “Наша Ніва”, чуткі пра тое, што начальніца медыцынскай часці бабруйскай калоніі №2 звольненая з пасады, хадзілі яшчэ ў пачатку гэтага года. Цяпер іх пацвердзіў зняволены, які нядаўна выйшаў на свабоду. Пра гэта выданню распавёў блогер, былы палітзняволены Вадзім Ярашук. 

«Як ён мне сказаў, на звальненне Ласкаўнёвай у тым ліку паўплывалі мае інтэрв’ю для СМІ, дзе я расказваў пра жорсткае абыходжанне з людзьмі ў «нізкім статусе», а таксама пра абыякавасць медыкаў. Яшчэ ў 2021-м, да затрымання, я пайшоў паказаць свае радзімкі анколагам – павінен быў выдаліць іх, абследаваць, але мяне пасадзілі. На зоне мне стала вельмі дрэнна, і я прасіў Ласкаўнёву праверыць маю радзімку. Усё, што я чуў у адказ: «Ты не ў санаторыі, ты не ў дзіцячым лагеры, ты ведаў, на што ідзеш і куды». Я даводзіў ёй, што яна ж доктар і давала клятву Гіпакрата, але Ласкаўнёва мне тады адказала, што яна найперш афіцэр, а потым ужо медык».

Згодна клятвы, якую даюць выпускнікі вышэйшых медыцынскіх вучэбных устаноў Беларусі, яны абяцаюць у любы час дапамагаць кожнаму пацыенту незалежна ад яго сацыяльнага паходжання, веравызнання і нацыянальнасці.

Фотаздымак: “Наша ніва”