Добраахвотнік з Бабруйска ва Украіне застаўся без беларускіх дакументаў

Добраахвотнік УСУ з Бабруйска Эмілій “Бобр” Лабейка працягвае абараняць Украіну, нягледзячы на праблемы з дакументамі.

Жыццё без пашпарту і без падтрымкі з дому

Эмілій Лабейка, вядомы пад пазыўным “Бобр”, накіраваўся на вайну ва Украіну адразу пасля пачатку поўнамаштабнага ўварвання Расіі. Тады яму было 21, цяпер ужо 25. У 2020 годзе ён удзельнічаў у пратэстах у Бабруйску і Мінску, але пасля гэтага кінуў вучобу ў БДУІР і з’ехаў у Польшчу. Там працаваў у McDonald’s, аднак неўзабаве прыняў рашэнне далучыцца да абароны Украіны, распавёў ён Радыё Свабодзе.

Родныя яго выбар не падтрымалі. З бацькамі, былой жонкай і дзецьмі кантактаў ён больш не падтрымлівае.

У траўні 2023 года падчас абстрэлу ў Краматорску згарэла куртка з яго беларускім пашпартам. З таго часу ён жыве без дакументаў. Сітуацыя ўскладнілася яшчэ больш у верасні таго ж года, калі ў Беларусі ўвялі правіла, што аднавіць пашпарт можна толькі на радзіме. Для Лабейкі вяртанне азначала б непазбежную турму.

Бюракратычныя перашкоды ва Украіне

Добраахвотнік неаднаразова спрабаваў атрымаць легальны статус ва Украіне, аднак без арыгіналу пашпарту гэта пакуль немагчыма. Яму прапанавалі ехаць у Беларусь.

Некалькі месяцаў ён знаходзіўся без афіцыйнай службы, пакуль не ўладкаваўся ў новае падраздзяленне Узброеных сілаў Украіны. Там ён спадзяецца выкарыстаць вайсковы білет для абскарджання адмовы праз суд.

Адсутнасць дакументаў стварае мноства праблем: ён не можа адкрыць банкаўскі рахунак, атрымаць падатковы нумар ці зарэгістравацца ў медыцынскай сістэме. Некаторыя валянцёрскія ініцыятывы дапамаглі яму вырашаць частку пытанняў, аднак цалкам праблему з дакументамі не закрыла ні войска, ні дзяржава.

Вайна, хваробы і страты

За час службы Лабейка прайшоў цяжкія баі, у яго былі кантузіі і з’явіліся праблемы са здароўем – пасля баёў за Бахмут. Лекары, аднак, палічылі яго прыдатным да службы, нягледзячы на хваробы.

Ён прызнаецца, што найцяжэйшымі былі першыя месяцы на вайне: трэба было прывыкнуць да пастаянных абстрэлаў і небяспекі. Асаблівыя цяжкасці дадае і тое, што з дзяцінства ён не чуе на адно вуха, што ў баях стварае сур’ёзную небяспеку.

За тры з паловай гады поўнамаштабнай вайны Лабейка прайшоў амаль усе кірункі фронту – Херсонскі, Данецкі, Запарожскі, Харкаўскі. Страціў больш за тры дзясяткі пабрацімаў. Ён прызнаецца, што гэтая боль не адштурхоўвае яго, а наадварот – падштурхоўвае працягваць змаганне.

“Інакш атрымаецца, што яны загінулі проста так” – кажа баец. На пытанне, што магло б прымусіць яго пакінуць вайну, адказвае: “Не ведаю, можа, калі заб’юць”.

Вайна прывяла яго да ўнутраных змен: прыйшло разуменне крохкасці жыцця і адчуванне, што трэба рабіць сваю справу да канца.

Фотаздымак: Радыё Свабода

Гогаль, Вій, Трамп і геапалітычная аналітыка з Краснаполля

Галоўны рэдактар краснапольскай раёнкі “Чырвоны сцяг” Наталля Козік паспрабавала разабрацца ў геапалітыцы з пазіцый гогалеўскага “Вія”. Спроба выклікала ўсмешку.

Навіны ад Гогаля

Артыкул Наталлі Козік пад назвай “Вайна і мір: урокі гісторыі ад Гогаля ў кантэксце сучасных канфліктаў”, які з’явіўся ў тэлеграм-канале “Новости Краснополья”, афіліяваным з раённай газетай “Чырвоны сцяг”, стаў спробай растлумачыць складаную міжнародную сітуацыю з дапамогай літаратурных вобразаў XIX стагоддзя. У выніку замест аналізу мы атрымалі дзіўную сумесь містыкі, наіўных палітычных ілюзій і амаль канспіралагічнага погляду на падзеі.

Козік сцвярджае, што “ў нашай шматвяковай гісторыі і культуры ёсць адказы на ўсе пытанні”. У якасці аргументу прыводзіцца аповесць “Вій”. Гэта тое самае, як разважаць аб міжнароднай палітыцы, абапіраючыся на “Калабка” або “Гары Потэра”. 

З мастацкага пункту гледжання вобраз Вія – выразны. Але наўрацці ён падыходзіць у якасці інструмента аналізу ваенных канфліктаў або міжнародных дамоваў. Вобраз “жалезнага пальца” Трампа, па аналогіі з Віем – гэта не метафара, а проста літаратурная карыкатура без фактычнага зместу.

Спроба падмены рэчаіснасці

Наталля Козік справядліва закідае Трампу яго невыкананае абяцанне скончыць вайну Расіі супраць Украіны за 24 гадзіны. Але гэта хіба адно, з чым можна пагадзіцца ў артыкуле. Усё астатняе – камічныя праявы неразумення ці наўмыснае прыхоўванне прычын вайны, а менавіта расійскага імперыялізму, які ніякім чынам не асуджае Козік. Больш таго, сваім артыкулам яна называе вайну супраць суверэннай дзяржавы – славянскай “драчкай” ва Украіне. Тым самым ніяк не асуджаюччы агрэсара і не спачуваючы ахвяры.

Больш за тое, аўтар наўмысна скажае рэальнасць, перакладваючы віну за ўварванне расійскіх войск ва Украіну на ЗША. Аўтар піша: “Амерыка спарадзіла гэта пекла”. І пры гэтым Козік спадзяецца, што Трамп, прадстаўнік той самай Амерыкі, пекла і пагасіць. 

Гэта значыць “яны дрэнныя, але калі прыйдзе іншы дрэнны, але харызматычны, то ўсё стане добра». Гэта называецца верай у казку, а не палітычны аналіз. Козік быццам бы папракае ЗША за ўмяшанне, але адначасова чакае ад іх ўмяшання ў «правільнай» форме.

Казка не стала быллю

Параўнанне палітыкаў з міфічнымі пачварамі – зручны спосаб пазбегнуць неабходнасці разбірацца ў фактах. Аўтару не трэба аналізаваць, як працуюць перамовы, якія інтарэсы ў бакоў канфлікту, які ўплыў, напрыклад, аказваюць санкцыі. Дастаткова проста сказаць: “Быў Байдэн – стала дрэнна. Прыйшоў Трамп – стаў Вій. Гогаль ведаў”. Гэта не аналітыка, а фальклорны стэндап.

Калі звесці артыкул да сутнасці, то пасыл просты: «Мне балюча глядзець на вайну, я не разумею, як уладкаваная сусветная палітыка, таму я перакладу ўсё на Гогаля і буду спадзявацца на цуд». 

Галоўны рэдактар краснапольскай раёнкі выкарыстоўвае культурныя коды, каб схавацца ад рэальнасці. Таму, замест таго, каб «уключаць мазгі і аналізаваць», як яна сама раіць – краснапольская прапагандыстка робіць цалкам супрацьлеглае. Рамантыка літаратурных вобразаў тут не дапамагае – яна толькі перашкаджае ўбачыць, што насамрэч адбываеццца ў міжнароднай палітыцы.

Фота: “Чырвоны сцяг”

Памяць загіблага за Украіну магілёўца ўшанавалі ў Варшаве

У Варшаве прайшла акцыя памяці беларускага добраахвотніка, ураджэнца Магілёва Мікалая «Эстонца» Ілліна, які загінуў 5 гадоў таму, абараняючы Украіну.

Мерапрыемства абдылося 13 ліпеня 2025 года ў зале Яна Паўла II касцёла св. Аляксандра ў Варшаве, паведамілі Charter97.org арганізатары. Мікалай Іллін – герой Плошчы Каліноўскага 2006 года, вайсковы медык. Ён загінуў падчас спробы эвакуацыі параненага байца.

Жыццё і змаганне славутага магілёўца

Як нагадвае часопіс Магілёўскага аддзялення ПЦ “Вясна” Мікалай Іллін доўгі час жыў у Магілёве і быў вядомы як актыўны ўдзельнік апазіцыйных моладзевых рухаў у пачатку 2000-х гадоў. Ён адкрыта выступаў супраць аўтарытарнага рэжыму ў Беларусі і неаднаразова прымаў удзел у акцыях пратэсту.

У верасні 2004 года яго двойчы затрымлівалі за распаўсюд незалежнай прэсы. Аднак пераломным момантам стаў для яго ўдзел у падзеях “Плошчы-2006”, калі ён з першых дзён далучыўся да намётавага гарадка ў Менску. Падчас адной з акцый Ільіна жорстка збілі супрацоўнікі АМАП, але ён усё роўна вярнуўся да пратэстоўцаў.

Праз некалькі дзён яго зноў затрымалі, і ў шпіталі да яго прыйшлі супрацоўнікі КДБ з пагрозамі распачаць крымінальную справу. Каб пазбегнуць зняволення, ён вырашыў пакінуць Беларусь.

У траўні 2006 года Іллін разам з іншымі ўдзельнікамі пратэстаў звярнуўся да Віктара Юшчанкі з просьбай аб палітычным прытулку, але атрымаў адмову. Тым не менш, з дапамогай украінскіх валанцёраў яму ўдалося пераехаць у Эстонію, якая прыняла некалькі рэпрэсаваных студэнтаў з Беларусі.

Жыццё за мяжой было няпростым: Мікалай доўгі час працаваў нелегальна, вывучаў англійскую мову, падзарабляў таксістам і экскурсаводам. Паступова яго жыццё ў Таліне стабілізавалася, але ў свеце пачалі адбывацца новыя трагічныя падзеі.

Пасля пачатку ў 2014 годзе расійска-ўкраінскага канфлікту Іллін паехаў ва Украіну і далучыўся да шэрагаў добраахвотнікаў. Ён прайшоў навучанне як баявы медык і служыў у марской пяхоце, дапамагаючы параненым на перадавой.

Супрацьстаянне з расійскай агрэсіяй для Мікалая не было новым: яшчэ ў 2006 годзе ён публічна папярэджваў пра пагрозу з боку Расіі. Ён успрымаў гэтую барацьбу як працяг уласнага шляху.

13 ліпеня 2020 года Мікалай Іллін загінуў на вайне ва Украіне, спрабуючы дапамагчы параненаму таварышу. Так скончылася жыццё магілёўца, які аддана змагаўся за свабоду і годнасць — як у Беларусі, так і далёка за яе межамі.

Фота: Charter97.org

Пивной фестиваль “Купалье” в Александрии зажжет в шестнадцатый раз

На празднике в Александрии будут установлены новые рекорды по площади гулянья, количеству выпитого пива и другим традиционным семейным и общечеловеческим ценностям.

Организаторы “Купалья” в Александрии начинают раскрывать новые праздничные ухищрения, которыми порадуют  гостей. 

Например:

  • территория фестивальной площадки увеличится до десяти гектаров;
  • в торговле примут участие 180 субъектов хозяйствования;
  • для питания гостей и участников будут работать 250 торговых точек;
  • предусмотрено 33 тысячи посадочных мест.

С учетом того, что в прошлом году на “Купалье” гуляло 96 тысяч гостей, последняя цифра выглядит несколько странно. Похоже на то, что кому-то придется пить пиво и есть шашлыки стоя.

И это не единственная проблема александрийского веселья. На нем всегда катастрофически не хватает туалетов и поэтому апогеем пивного фестиваля уже пятнадцать раз становилась многотысячное паломничество к отхожим местам.

В остальном все, как всегда. Идеи универсальные – “темы Победы советского народа в Великой Отечественной войны, единства народов Беларуси и России и, конечно же, тема традиционных семейных и общечеловеческих ценностей”.

И последний аккорд александрийской симфонии: в этом году к участию в празднике не проявили интереса представители Украины, хотя их настойчиво приглашали.

Интересно: почему? Ответа на этот вопрос власти Беларуси найти не дают и старательно делают вид, что ни малейшего повода для демарша украинцам не давали.

Фото иллюстративного характера из открытых источников. 

Жыхар Бялынічаў знік без вестак, ваюючы на баку Расіі

Родныя жыхара Бялынічаў Рамана Карпенкі, які пайшоў разам з расіянамі забіваць украінцаў, просяць праз украінскі праект дапамагчы яго знайсці.

Цётка Рамана Карпенкі Святлана звярнулася ва ўкраінскі праект “Не жди меня из Украины”. Яна паведаміла, што пляменнік, па афіцыйных даных, знік без вестак, і папрасіла дапамагчы ў яго пошуках. 

Паводле жанчыны, Раман Пятровіч Карпенка нарадзіўся 22 сакавіка 2005 года, жыў у Бялынічах, ваяваў пад пазыўным «Большой». Служыў па кантракце ў 7-й асобнай гвардзейскай мотастралковай брыгадзе (вайсковая частка 40321).

«Адзінае вядома, што 28 студзеня ён пайшоў, а 4 лютага нам сказалі, што ён прапаў без вестак. Больш ніякай інфармацыі ня ведаем», — сказала праекту Святлана Аляксееўна.

Як перадае “Радыё Свабода”, 7-я асобная гвардзейская мотастралковая брыгада (вайсковая частка 40321) да поўнамаштабнай вайны Расіі супраць Украіны належала да так званай «народнай міліцыі ЛНР». Пасля далучэння ў сьнежні 2022 году да Сухапутных войскаў Расіі ў брыгадзе стварылі 4-ы стралковы батальён і батальён «Шторм». Атрады «Шторм» фармуюць з расійскіх вайскоўцаў, якія адмовіліся выконваць загад, злоўжываюць алкаголем, а таксама з зняволеных, якія адбываюць пакаранні ў турмах і калоніях.

Паводле расійскага выдання «Важные истории», вайскоўцам з атрадаў «Шторм», завэрбаваным у калоніях, выдаюць асабістыя жэтоны шасцілічбавыя сэрыі «АБ», якія пачынаюцца з лічбаў 17, 18, 19, 20. Зніклы без вестак беларус меў жэтон АБ-197027.

Фота: Праект “Не жди меня из Украины”

Былую Арку Дружбы народаў у Кіеве прапанавалі ператварыць у сімвал ЛГБТ

Кіраўнік Украінскага інстытуту нацыянальнай памяці Антон Драбовіч заявіў, што Арку Свабоды ў Кіеве не трэба дэмантаваць – дастаткова пераасэнсаваць гэтую кампазіцыю, напрыклад, пераўвасобіўшы яе ў сімвал ЛГБТ або ў «сімвал вясёлкі над вадой». Раней гэтая арка называлася Аркай дружбы народаў і была выключаная са спісу помнікаў. 

На думку кіраўніка інстытута, які з’яўляецца дзяржаўным органам выканаўчай улады і ажыццяўляе мерапрыемствы па рэалізацыі працэсу дэкамунізацыі і дэкаланізацыі, магчымыя некалькі варыянтаў развіцця падзей. Калі будзе перавызначэнне яе сэнсу, прэтэнзій да існавання аркі не будзе. Іншы варыянт – нічога не мяняць і тады прыйдзецца правесці прымусовы дэмантаж аркі.

На думку кіраўніка УІНП, варыянт з вясёлкай – ледзь не лепшы, бо вакол аркі ўзнікае іншы сэнс і іншы кантэкст. Аднак можа быць іншы спосаб надаць аб’екту сімвалічнасць, напрыклад, праз іншы прадмет адпачынку ці манументальнага мастацтва.

Арка Дружбы народаў у Кіеве была пабудаваная ў 1981 годзе як сімвал расійска-украінскага сяброўства і ў гонар пераходу Запарожскага казацтва ў расійскае падданства ў 1654 годзе. У межах працэса дэкамунізацыі і на фое расійскай агрэсіі, у 2022 годзе яе пераназвалі ў Арку Свабоды ўкраінскага народу.

У 2024 годзе экспертная камісія Украінскага інстытута націянальнай памяці прыйшлі да высновы, што арка належыць да сімволікі расійскай імперскай палітыкі і патрабуецца яе поўны дэмантаж.

Фота з адкрытых крыніц

16 ліпеня ў гісторыі. Хіджра. Раскол Хрысціянскай царквы. Еўратунэль. Партызанскі парад. Музей гісторыі Магілёва. Трагічная маланка.

622 год. Прарок Мухамед перабраўся ў Медыну. Дзень Хіджры.

Заснавальнік ісламу Прарок Мухамед з групай сваіх паслядоўнікаў у сувязі з ганеннямі, якім падвяргалася новае веравучэнне ў яго родным горадзе, перабраўся з Мекі ў Медыну.

Дата гэтага перасялення (Хіджра – “адкачоўка”, “уцёкі”) пры халіфе Амары I прынята за пачатак мусульманскага летазлічэння.

1054 год. Раскол Хрысціянскай Царквы.

Патрыярх Канстанцінопальскі Міхаіл Кіруларый, баючыся пашырэння ўплыву каталікоў на грэцкіх хрысціян, закрыў усе лацінскія манастыры на тэрыторыі Візантыі і накіраваў у Італію ліст, у якім крытыкаваў дамаганні рымскіх першасвятароў на поўную ўладу ў хрысціянскім свеце.

У 1054 годзе для вырашэння спрэчкі папа Леў IX паслаў у Канстанцінопаль сваіх паслоў-легатаў на чале з кардыналам Гумбертам для вырашэння канфлікту. У суправаджальным лісце ён заяўляў, што ніхто не мае права крытыкаваць папу і аспрэчваць яго правы (як прамога спадчынніка апостала Пятра) на вяршэнства над усімі хрысціянамі.

Знайсці шлях да прымірэння не ўдалося, і 16 ліпеня 1054 года ў саборы Святой Сафіі ў Канстанцінопалі афіцыйныя прадстаўнікі Папы Рымскага аб’явілі аб звяржэнні Патрыярха Канстанцінопальскага Міхаіла Керуларыя і яго адлучэнні ад Царквы.

У адказ на гэта 20 ліпеня патрыярх і скліканы ім сабор адлучылі ад Царквы Папу і ягоных легатаў. Ніхто тады і ўявіць сабе не мог, што падзел, які адбыўся паміж тымі Цэрквамі, якія неўзабаве назавуць Праваслаўнай і Рымска-Каталіцкай, будзе доўжыцца стагоддзямі.

Так хрысціянства раскалолася на каталіцтва і праваслаўе.

Пакінуўшы Канстанцінопаль, папскія легаты адправіліся ў Рым акруговым шляхам, каб апавясціць аб адлучэнні Міхася Кіруларыя іншых усходніх патрыярхаў. Сярод іншых гарадоў яны наведалі Кіеў, дзе сустрэліся са старажытнарускімі клірыкамі і былі прыняты пры княжым двары. Пры гэтым руская Царква захавала прыхільнасць да праваслаўя.

Папа рымскі Леў IX і патрыярх Канстанцінопальскі Міхаіл Кіруларый

1819 год. Пачалася кругасветная экспедыцыя шлюпаў “Усход” і “Мірны” пад камандаваннем М. Лазарава і Ф. Белінсгаўзена.

Мэта экспедыцыі – прабіцца як мага бліжэй да Паўднёвага полюса.

28 студзеня 1820 года адбылася сапраўды вялікая падзея – радасны крык вахтавага матроса “Зямля! Зямля!” абвясціў аб адкрыцці шостага кантынента, Антарктыды.

У пачатку жніўня 1821 года караблі шчасна вярнуліся ў Кранштадт.

1880 год. У Вялікабрытаніі прыступілі да пракладкі з боку Дуўру тунэлю пад Ла-Маншам.

На французскім беразе таксама заклалі разведвальную галерэю. Праз 2 гады, калі сумарная даўжыня падземных галерэй (дыяметр 2,8 м) з абодвух берагоў дасягнула 1 840 м, брытанскае міністэрства абароны запатрабавала неадкладнага спынення ўсіх прац, бо яны падрываюць дзяржаўную бяспеку краіны.

Да праекту вярнуліся толькі ў 1987 годзе, і 6 мая 1994 года каралева Вялікабрытаніі Лізавета II і французскі прэзідэнт Ф. Мітэран урачыста адкрылі “Еўратунэль”.

Даўжыня тунэля – каля 51 км, з іх 39 праходзяць непасрэдна пад марскім дном.

1941 год. Пачалася акупацыя Чэрыкаўскага раёна нямецка-фашысцкімі захопнікамі.

Немцы захапілі і Смаленск.

А абарончыя баі вакол Магілёва, тым часам, працягваліся.

1944 год. У вызваленым Мінску прайшоў Партызанскі парад.

Урачыстае мерапрыемства адбылося ў нядзелю 16 ліпеня на полі былога іпадрома з нагоды вызвалення Мінска ад нямецкай акупацыі.

У парадзе ўзялі ўдзел 30 партызанскіх брыгад. Кожная брыгада мела ўласны сцяг і плакаты. На мітынг і парад сабраліся больш за 30 000 партызан і 50 000 мінчукоў.

На парадзе была вялікая дэлегацыя байцоў і камандзіраў Чырвонай Арміі на чале з камандуючым 3-м Беларускім фронтам генералам арміі І. Чарняхоўскім.

Адкрывала парад брыгада “Народныя мсціўцы” імя В. Варанянскага. За ёй ішлі партызанскія разведчыкі, падрыўнікі, кулямётчыкі ў поўным баявым узбраенні з брыгад імя Шчорса, Чапаева, “Беларусь”, “Буравеснік”.

У калоне партызан таксама ішоў і казёл па мянушцы Малыш, які быў упрыгожаны стужкай з нямецкімі ордэнамі.

1950 год. Фінал чэмпіянату свету па футболе ў Бразіліі сабраў на стадыёне “Маракана” 199 854 гледача – рэкорд для спартыўных спаборніцтваў.

Тады зборная Уругвая нанесла паражэнне гаспадарам з лікам 2:1.

Увесь стадыён рыдаў, асабліва востра перажывалі гэтую сітуацыю бразільскія футбалісты і іх суайчыннікі. Бразілія фактычна пагрузілася ў жалобу. Штодня сталі паступаць паведамленні аб самагубствах. Неўзабаве журботны спіс ужо налічваў тры з лішнім сотні чалавек.

А ўрад Уругвая абвясціў 16 ліпеня нацыянальным святам.

1976 год. У ЗША памёр Ян Станкевіч (1891-1976).

Беларускі мовазнавец, гісторык, палітычны дзеяч. Доктар славянскай гісторыі і філалогіі. Працаваў у газеце «Наша ніва», выдаваў часопіс «Веда», «Незалежнік», супрацоўнічаў з Беларускім інстытутам навукі і мастацтва і яго выданнем «Запісы», часопісам «Сяўбіт», газетай «Бацькаўшчына» і іншымі.

Пасол Сейму Польшчы. Член Беларускай народнай самапомачы, Беларускай незалежніцкай партыі, навуковага аддзела Беларускай цэнтральнай рады. Удзельнічаў у працы Беларуска-амерыканскага задзіночання, Беларуска-амерыканскага звязу, сузаснавальнік Вялікалітоўскага фонду імя Л. Сапегі.

1990 год. Вярхоўны Савет УССР прыняў Дэкларацыю аб дзяржаўным суверэнітэце. 

Украіна абвясціла свой намер стаць пастаянна нейтральнай дзяржавай, якая не будзе прымаць удзел у ваенных блоках і абавязуецца выконваць тры няядзерныя прынцыпы: не прымяняць, не вырабляць і не набываць ядзернай зброі.

Дэкларацыя абвяшчала права Украіны непасрэдна рэалізаваць адносіны з іншымі дзяржавамі, заключаць з імі дагаворы, абменьвацца дыпламатычнымі, консульскімі, гандлёвымі прадстаўніцтвамі.

З 1991 года Дзень незалежнасці Украіны сталі святкаваць 24 жніўня у гонар таго, што 24 жніўня 1991 года Вярхоўны савет УССР прыняў Акт аб абвяшчэнні незалежнасці.

1990 год. Заснаваны Музей гісторыі Магілёва.

Быў створаны віртуальна – не было ні будынка, ні фондаў, ні штата. Рэальная праца музея на базе будынка былога архірэйскага палаца на чале з першым дырэктарам Ігарам Пушкіным пачалася ў 1992 годзе. Ігар Пушкін працаваў дырэктарам у 1992-2001 гадах.

Больш за ўсё дырэктарам прабыў 7-ы дырэктар Аляксей Бацюкоў (2011-2021), пры якім праводзіліся найбольш значныя мерапрыемствы, актыўна папаўняліся фонды.

У маі 1999 года гарадскімі ўладамі выдзелена для размяшчэння службовых памяшканняў і выставачнай залы музея 1-ы паверх будынка па вул. Ленінскай, 13, дзе музей прыняў першых наведвальнікаў.

Пасля адбудовы гарадской ратушы ў 2008 годзе, музей пераведзены ў яе. У 2006  створаны філіял музея – мемарыяльны комплекс «Буйніцкае поле».  Музей з’яўляецца ініцыятарам і арганізатарам міжнароднай навуковай канферэнцыі «Гісторыя Магілёва: мінулае і сучаснасць», якая праводзіцца з 1998 г.

1990 год. Памёр Мікалай Арэхва (1902-1990).

Дзеяч рэвалюцыйнага руху ў Заходняй Беларусі, беларускі гісторык. Заслужаны работнік культуры.

Удзельнік грамадзянскай і польска-савецкай войнаў. Працаваў на падпольнай рабоце ў Заходняй Беларусі. Падчас Другой сусветнай вайны – ў Войску Польскім.

З 1945 года працаваў у апараце дзяржбяспекі Польскай Народнай Рэспублікі.

З 1956 года працаваў у Інстытуце гісторыі партыі пры ЦК КПБ. Аўтар шматлікіх публікацый па гісторыі рэвалюцыйнага нацыянальна-вызваленчага руху, Камуністычнай партыі і камсамола.

2002 год. Маланка ў Чэхіі.

Унікальнае, але ўсё роўна сумнае здарэнне адбылося ў Чэхіі. На поўдні гэтай краіны адным адзіным разрадам маланкі быў забіты цэлы статак з 22-х кароў.

У жніўні 2016 года ў Нарвегіі адным разрадам маланкі было забіта 323 алені.

 

У Гаазе ствараецца цэнтр па расследаванні ўварвання Расіі ва Украіну

Міжнародны офіс па расследаванні ўварвання Расіі ва Украіну адкрыўся сёння, 3 ліпеня, у Гаазе. Гэта першы крок да трыбуналу над маскоўскім рэжымам паведамляе The Guardian.

У Міжнародны цэнтр судовага пераследу за злачынства агрэсіі ўваходзяць пракуроры з Кіева, ЕС, ЗША і Міжнароднага крымінальнага суда.

Цэнтр правядзе расследаванне і збярэ доказы як прамежкавы крок перад стварэннем спецыяльнага трыбунала, які прыцягне да адказнасці крэмлёўскіх чыноўнікаў за развязванне вайны супраць Украіны.

Высокапастаўленыя чыноўнікі правядуць прэс-канферэнцыю ў штаб-кватэры судовага агенцтва ЕС Еўраюст.

Сярод іх генеральны пракурор Украіны Андрэй Косцін, пракурор Міжнароднпга крымінальнага суда Карым Хан, памочнік генеральнага пракурора ЗША Кенэт Палітэ і камісар ЕС па пытаннях юстыцыі Дзідзье Рэйндэрс.

Фота з адкрытых крыніц 

У Клайпедзе атрымае дыпломы новае пакаленне ўкраінскіх маракоў

Другі год запар дыпломы па марскіх спецыяльнасцях уручаюцца ўкраінцам у Літоўскай вышэйшай мараходнай школе.

Сёлета дыпломы аб вышэйшай адукацыі атрымаюць 68 украінскіх выпускнікоў сярод іншых 295 выхаванцаў школы – паведамляе Atvira Klaipėda.

Пішам, як вайна ва Ўкраіне ўплывае на жыццё еўрапейскіх гарадоў, якія маюць партнёрскія дачыненні з гарадамі Магілёўскай вобласці.

Пасля нападу Расіі на Украіну будучыя маракі, студэнты  Херсонскай дзяржаўнай марской акадэміі знайшлі тут не толькі прытулак, але і магчымасць завяршыць вучобу.

У мінулым годзе дыпломы Літоўскай вышэйшай мараходнай школы атрымалі 117 студэнтаў з Украіны.

«Навучальныя праграмы ва Украіне, Літве і іншых краінах падобныя, таму мы можам прымаць студэнтаў з розных краін свету і гарантаваць ім марскую адукацыю найвышэйшай якасці… Дыплом такога марскога ўзроўню адкрывае магчымасці ва ўсім свеце» – сцвярджае намеснік дырэктара школы па акадэмічнай дзейнасці Р. Міцкіене.

Паводле яе слоў, пасля паспяховага завяршэння вучобы студэнты з Украіны могуць пачаць працаваць на флоце Літвы, сваёй краіны ці іншых краін.

Літоўская вышэйшая мараходная школа з украінскімі ВНУ, якія рыхтуюць маракоў і іншых спецыялістаў для воднага транспарту, супрацоўнічае з 2018 года. Па праграме акадэмічнага абмену Erasmus+ у літоўскую школу прыехалі 24 студэнты з Адэскай марской акадэміі і Дунайскага інстытута гэтай акадэміі.

Дамова аб Пабрацімстве Клайпеды і Магілёва была падпісана 8 сакавіка 1997.

27 лютага 2022 году, на трэці дзень уварвання расійскіх войск ва Ўкраіну, мэр Клайпеды заявіў аб спыненні пабрацімскіх сувязяў з расійскімі і беларускімі гарадамі. Паводле яго, ён звярнуўся да кіраўніцтва гарадоў партнёраў, каб тыя супраціўляліся агрэсіі супраць Украіны, але рэакцыі не было. У афіцыйным спісе гарадоў пабрацімаў Клайпеды Магілёва няма.

Магілёў.media працягвае сачыць за жыццём Клайпеды, нягледзячы на спыненне партнёрскіх сувязяў з Магілёвам са спадзевам, што пабрацімства між гарадамі адновіцца.

Клайпеда месціцца на захадзе краіны і з’яўляецца портам на Балтыйскім моры. Насельніцтва 160 тысяч чалавек.

Фота Матаса Мачульскіса

26 чэрвеня ў гісторыі. Здарэнне ў Гамельне. «Люблю Беларусь!». Статут ААН. Мінск – горад-герой. Нарадзіліся У. Матыль, Ю. Несцярэнка

Міжнародны дзень барацьбы са злоўжываннем наркатычнымі сродкамі і іх незаконным зваротам (International Day Against Drug Abuse and Illicit Trafficking, з 1987 года).

Устаноўлены Генеральнай Асамблеяй ААН для стварэння міжнароднага грамадства, свабоднага ад наркаманіі.

Да 60% насельніцтва Беларусі ва ўзросце да 21 года можа быць аднесена да групы рызыкі.

За апошнія 8-9 гадоў колькасць школьнікаў і студэнтаў, якія ўжываюць наркотыкі, узрасла амаль у 8 разоў. Колькасць смяротных выпадкаў ад ужывання наркотыкаў за апошнія 10 гадоў павялічылася сярод насельніцтва ў Беларусі ў 12 разоў, а сярод дзяцей – у 42 разы.

Рост наркаманіі рэзка абвастрае праблему СНІДу. Колькасць зарэгістраваных у Беларусі ВІЧ-інфіцыраваных штогод падвойваецца. Сярод іх 80% – наркаманы. Колькасць асоб, якія эпізадычна ўжываюць наркатычныя рэчывы дасягае больш за 8,3 тысячы чалавек. Сярэдні ўзрост хворых 20-22 гады.

Міжнародны дзень у падтрымку ахвяр катаванняў (International Day in Support of Victims of Torture, з 1987 года).

Менавіта ў гэты дзень у 1987 годзе ўступіла ў сілу Канвенцыя супраць катаванняў і іншых жорсткіх, бесчалавечных ці прыніжаючых годнасць відаў абыходжання і пакарання.

Нягледзячы на нормы міжнароднага і нацыянальнага права, прынцыпы чалавечнасці і роўнасці, у некаторых краінах працягваюцца катаванні. Прагрэсіўнае чалавецтва асуджае любыя дзеянні, якія прыніжаюць чалавечую годнасць.

Катаванні з’яўляюцца злачынствам у адпаведнасці з прынцыпамі міжнароднага права.

1284 год. У нямецкім Гамельне здарылася маркотнае здарэнне, распачатае са спробы выгнання з горада пацукоў, якія распладзіліся.

Жыхары гатовы былі прапанаваць любыя грошы таму, хто выратуе іх ад пошасці. І вось нечакана з’явіўся незнаёмы. З маёмасці пры ім была толькі дудачка. Але якраз з яе дапамогай ён падахвоціўся вывесці грызуноў з Гамельна за добрую плату.

І сапраўды, зайграў на сваім інструменце і вывеў зачараваных музыкай жывёл. “Як проста!” – закрычалі гараджане і адмовіліся плаціць. 

На наступны дзень на вуліцы зноў пачуліся гукі дудкі. І 130 гамельнскіх хлопчыкаў і дзяўчынак адправіліся ў шлях за “ведзьмаком”, які завёў іх у раку Везер, дзе ўсе патанулі.

Гэта гісторыя добра вядомая з казкі пра “Гамельскіх пацукоў” братоў Грым, напісанай у XIX стагоддзі.  

1863 год. У Вільні створаны Выканаўчы аддзел Літвы (Чырвоны ронд).

Цэнтр кіраўніцтва паўстаннем 1863-1864 гадоў на чале з Якубам Гейштарам і членамі К. Каліноўскім і У. Малахоўскім.

Паролем для вызначэння прыхільнікаў паўстання было: 

-«Каго любіш?» 

-«Люблю Беларусь» 

-«То, узаемна».

Паўстанне выклікала вялікі грамадскі рэзананс у тагачаснай Расіі, прыцягнула ўвагу грамадства да Беларусі як да з’явы з гістарычнымі каранямі, адкрыла «беларускае пытанне».

1909 год. Нарадзіўся Антон Адамовіч (1909-1998)

Беларускі літаратуразнавец, пісьменнік, гісторык, публіцыст, доктар філалогіі, Сябра Рады БНР.

Даследчык творчасці М. Гарэцкага, рэцэнзент кніг, у тым ліку Н. Арсенневай «Сягоння».

Аўтар грунтоўных прадмоў да шматлікіх эмігранцкіх выданняў, у тым ліку У. Дубоўкі, Якуба Коласа, А. Мрыя, аўтар прац па гісторыі, эканоміцы, культуры Беларусі.

Супрацоўнік радыёстанцыі «Свабода».

Пахаваны на Беларусіх могілках у Іст-Брансуіку, штат Нью-Джэрсі.

1923 год. У г. Горкі нарадзіўся Аляксандр Слука (1923–2007).

Сусветна вядомы эканоміка-географ, ганаровы прафесар МДУ імя М.Ламаносава, Ганаровы член Рускага геаграфічнага таварыства, доктар геаграфічных навук.

Выхаванец Горацкай СШ №2. Праз усё сваё жыццё ён пранес сапраўдную любоў, “геаграфічныя пачуцці” да вывучэння праблем насельніцтва, захаваў зусім адмысловае, вельмі цёплае, трапяткое і ўважлівае стаўленне да Беларусі.

Акрамя радзімы, яго другое каханне – Францыя, якую ведаў лепш за большасць французаў.

1927 год. У г. Лепелі нарадзіўся Уладзімір Матыль (1927-2010).

Рэжысёр тэатра і кіно, сцэнарыст. Народны артыст Расіі.

Вядомы значнаму колу гледачоў па фільмах «Жэня, Жэнечка і „кацюша“», «Белае сонца пустыні» (Дзяржаўная прэмія), «Зорка чароўнага шчасця». 

1940 год. Указ Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР “Аб пераходзе на васьмігадзінны працоўны дзень, на сямідзённы працоўны тыдзень і аб забароне самавольнага сыходу з працы”.

Згодна з пастановай, рабочыя і служачыя, якія самавольна пайшлі з дзяржаўных, кааператыўных і грамадскіх прадпрыемстваў або ўстаноў, а таксама самавольна перайшлі з аднаго прадпрыемства на другое, аддаваліся суду і маглі падвяргацца турэмнаму зняволенню тэрмінам ад 2 да 4 месяцаў. За прагул без паважлівай прычыны рабочыя і служачыя караліся папраўча-працоўнымі работамі па месцы працы на тэрмін да 6 месяцаў з утрыманнем з заробку да 25%.

1941 год. Нарадзіўся Уладзімір Куляшоў (1941-1999).

Беларускі акцёр, народны артыст.

Скончыў Беларускі тэатральна-мастацкі інстытут і ўсё жыццё прысвяціў служэнню ў коласаўскім тэатры (Віцебск).

Акрамя тэатральных пастановак, быў задзейнічаны ў кіно – зняўся ў амаль 40 фільмах, у тым ліку “На Чорных Лядах”, “Шляхціц Завальня, або Беларусь у фантастычных апавяданнях”, “Плач перапёлкі”, “Дуброўскі”, “Знак бяды”, “Палеская хроніка”, “Людзі на балоце”.

Памёр 22 верасня 1999 года.

1941 год. Расстраляны НКУС у лесе пад Мінскам Зэлік Аксельрод (1904-1941).

Беларускі яўрэйскі паэт, перакладчык беларускай паэзіі на ідыш.

Адказны сакратар яўрэйскага часопісу «Беластокер Штэрн» (Зорка), аўтар 4-х кніг вершаў на ідыш.

Выступаў за захаванне школ на мове ідыш. На сходзе яўрэйскіх пісьменнікаў 30 мая 1941 года рэзка пярэчыў кіраўніку Саюза пісьменнікаў Беларусі М. Лынькову, які сцвярджаў, «што яўрэйскія савецкія пісьменнікі… не стварылі вобразы герояў вялікай значнасці». Пасля гэтага здарэння быў арыштаваны.

1945 год. Прадстаўнікі 50 дзяржаў-заснавальніц на канферэнцыі ў Сан-Францыска падпісалі Статут Арганізацыі Аб’яднаных Нацый.

Сярод стран-заснавальніц былі і Беларусь, і Украіна.

Статут уступіў у сілу 24 кастрычніка 1945 года і гэта дата адзначаецца як Дзень Арганізацыі Аб’яднаных Нацый.

1965 год. У в. Прыбар Быхаўскага раёна нарадзіўся Юрый Несцярэнка.

Беларускі кампазітар, музыка, краязнавец, выдавец, педагог.

Стваральнік гуртоў “Рок-транс-аўта” (Мінск),  “White Night Blues” (Бялынічы), удзельнік  мінска-полацкай калабарацыі “Тутэйшыя”, магілёўскіх гуртоў “Рынка”, “Фэт Джон” і іншых.

Аўтар артыкулаў ў “Дзеяслове”, кніг для дзяцей, па гісторыі і культуры Бялыніцкага раёна, выпусціў 7 дыскаў.

Разам з А. Макарэвічам запісаў беларускамоўныя каверы на вядомыя песні “Машыны часу”.

1974 год. Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР Мінску прысвоена ганаровае званне «Горад-герой».

Да гэтага, у 1966 годзе такіх званняў ўдастоены Масква, Ленінград (цяпер- Санкт-Пецярбург), Сталінград (цяпер Валгаград), Кіеў, Адэса, Севастопаль, Брэсцкая крэпасць (Крэпасць-Герой), у 1973 – Новарасійск, Керч.

У гонар гэтай падзеі ў 1985 годзе ў беларускай сталіцы ўзведзены архітэктурна-скульптурны комплекс. Ён уключае абеліск (45 м вышынёй) і бронзавую скульптуру «Радзіма-маць».

2016 год. Памёр Сяргей Картэс (1935, Сан-Антоніа, Чылі-2016).

Беларускі кампазітар, Заслужаны дзеяч мастацтваў БССР.

Працаваў у Беларускім тэатры імя Я.Купалы, на  «Беларусьфільм», у Дзяржаўным тэатры оперы і балета Беларусі.

З асобай Картэса звязана адкрыццё беларускага опернага мастацтва для еўрапейскай публікі.

2018 год. Памёр Алесь Зайка (1948-2018).

Беларускі краязнавец. Лаўрэат прэміі імя Тадэвуша Касцюшкі. Ганаровы грамадзянін Івацэвіцкага раёна.

Скончыў філалагічны факультэт Брэсцкага педінстытута. Працаваў настаўнікам беларускай мовы і літаратуры, загадваў школьным этнаграфічным музеем у роднай в. Заполле Івацэвіцкага раёна.

Збіраў фальклор, запісваў народныя словы і выразы, фатаграфаваў традыцыйную архітэктуру.

Укладальнік выданняў «Дыялектны слоўнік Косаўшчыны», «Населеныя пункты Івацэвіччыны», «Фразеалагічны слоўнік Косаўшчыны», «Прыказкі і прымаўкі, жарты і каламбуры, прыгаворкі і языкаломкі, вясельныя прымаўкі пры дзяльбе каравая, вітанні і зычэнні, ветлівыя і ласкавыя выразы, засцярогі і прысяганні, праклёны і адкляцці, жартоўныя праклёны і дражнілкі-кепікі, зневажанні і параўнанні, прыкметы народнага календара з Косаўшчыны». Аўтар кніг некалькіх кніг прозы, працы «Мікратапаніміка Івацэвіччыны».

Яго клопатам у 25 найбуйнейшых населеных пунктах Івацэвіцкага раёна з’явіліся мемарыяльныя дошкі са звесткамі аб першым згадванні вёскі ці мястэчка.

Фота з адкрытых крыніц.