Пры падтрымцы Міністэрства інфармацыі Рэспублікі Беларусь з нагоды чарговага Дня беларускага пісьменства, які прайшоў у Бялынічах 6 верасня 2020 года, у выдавецтве «Беларусь»выйшаў мастацкі альбом «Ларыса Журавовіч».
Часцей выданні падобнага кшталту з’яўляюцца цяжкімі фаліянтамі. І не толькі з пункту гледжання фізічнай вагі, але – і цяжкімі па сваёй насычанасці… Альбом «Ларыса Журавовіч» якраз невялікі памерам, ды ўсё ж ён бачыцца вызначальнай, характэрнай падзеяй. Падстаў на тое некалькі. Па-першае, выданне прысвечана творчасці таленавітага жывапісца з «правінцыйнай прапіскай»: Ларыса Журавовіч, якая нарадзілася ў 1965 годзе ў Бялынічах, у сваім родным паселішчы і па сёння жыве і працуе. Ужо – на працягу некалькіх дзесяцігоддзяў. Па-другое, альбом ні ў якім разе не з’яўляецца справаздачай «за ўсё творчае жыццё» таленавітага жывапісца і графіка.
На старонках мастацкага выдання рэпрадукцыі прац Ларысы Журавовіч выступаюць як адлюстраванне канкрэтнай скіраванасці яе творчасці. Сама мастачка адносна гэтага заўважае наступнае ва ўступным артыкуле да альбома: «Перада мной заўсёды была задача: захаваць у работах свет беларускай вёскі такім, якім я ведаю яго з дзяцінства, якім люблю – прыгожым і гарманічным, дзіўным і непаўторным, з надзвычай сціплымі, сумленнымі і мудрымі людзьмі». І гэтая задача, як падаецца мне асабіста, аказалася пад сілу аўтару мноства работ, сабраных цяпер разам.
«Нацюрморт з малаком», якім пачынаецца ў кнізе дыялог з аматарамі выяўленчага мастацтва, «Блакітнае рэшата», «Партрэт мамы ў сінім», «Нацюрморт з агуркамі», «Нацюрморт са слівамі» – усе гэтыя працы задаюць настрой, выбудоўваюць мост паміж аўтарам і гледачом. Гэты раздзел рэпрадукцый завяршае лаканічны, але вельмі выразны ў ацэнках артыкул мастацтвазнаўцы Наталлі Шаранговіч «Нацюрморт – паэзія ў надзённым».
Важкім этапам у сучаснай творчасці Ларысы Журавовіч з’яўляюцца працы, прысвечаныя Бялыніцкаму краю, яго ваколіцам. Гэта менавіта іх мае на ўвазе мастацтвазнаўца Святлана Строгіна, якая ў альбоме выступае з артыкулам «Захаванне для будучыні». Чытаем адну з яе высноў: «… карціны набылі гістарычны сэнс і значнасць. Яны сведчаць пра знакавасць жыцця беларускай вёскі. У работах Журавовіч адчуваецца павеў рэтраспектывізму, сыход у свет «старых дзядоў». Працы мастачкі задаюцца нам адначасова і жывымі, і музейнымі, быццам закансерваванымі для будучыні». І далей: «У пейзажных творах Ларыса Журавовіч імкнецца перадаць сваё адчуванне прыроды, стану і працэсаў, што адбываюцца ў ёй, як высокую паэзію, што яднае яе з Сусветам».
Альбом таленавітага творцы з Бялыніч (пра такіх звычайна гавораць: «геній месца») Ларысы Журавовіч падказвае і выдаўцам, і, канешне ж, мастацтвазнаўцам пра тое, што наспела выключная патрэба паказаць многіх мастакоў, якія апантана, настойліва ствараюць партрэт сучаснасці ў іншых прасторах па-за межамі сталіцы. Не заўважым іх здабыткі, – канешне ж, шмат што страцім.
Алесь КАРЛЮКЕВІЧ, пісьменнік.
Фота Дзмітрыя ЦІХАНАВА.
Крыніца: “Зара над Друццю”
