Галоўная » Культура » Page 57

Культура

Навукова-краязнаўчая канферэнцыя “Усходняя Беларусь у 1920-я гады: да 95-годдзя Калінінскай акругі” пройдзе ў Клімавіцкім раённым краязнаўчым музеі 20 снежня

20 снежня ў Клімавіцкім раённым краязнаўчым музеі адбудзецца навукова-краязнаўчая канферэнцыя “Усходняя Беларусь у 1920-я гады: … чытаць далей

Памяці Міхася Зарэцкага (фота)

8 снежня 2019 года у грамадскім цэнтры “Мост” г.Шклова адбылося паседжанне аматарскага літаратурна-мастацкага салона імя Міхася Зарэцкага.

Міхась Зарэцкі (сапр. Касянкоў Міхаіл), выбітны беларускі пісьменнік, нарадзіўся 20 лістапада 1901 года ў сяле Высокі Гарадзец Талачынскага раёна Віцебскай вобласці ў сям’і дзяка. Але дзяцінства яго прайшло ў вёсцы Зарэчча пад Шкловам (адсюлі і псеўданім). Першае апавяданне надрукаваў у 1922 годзе ў газеце “Савецкая Беларусь”. У 1924 годзе Міхась уступае ў літаратурнае аб’яднанне “Маладняк”, з 1927 года – у аб’яднанне “Полымя”. З 1925 года яго літаратурная дзейнасць становіцца рэгулярная і сталай: ён друкуе два зборнікі апавяданняў “У віры жыцця” і “Пела вясна”. Услед за імі – “Пад сонцам” (1926), “42 дакументы і Двое Жвіроўскіх” (1926), “На чыгунцы” (1928), “Ракавыя жаронцы” (1930). Найбольш значныя творы – яго раманы “Сцежкі-дарожкі” (1928) і “Вязьмо” (1932). Уражваюць тыражы яго выданняў у тыя галодныя гады – ад 3000 да 15 000 экзэмпляраў. Міхась Зарэцкі пераклаў на беларускую мову раман “Цэмент” Федара Гладкова і “Прыгоды ўдалага ваякі Швейка ў сусветную вайну” Яраслава Гашака.

На жаль, творчая дзейнасць Міхася Зарэцкага  працягвалася толькі да 1936 года – 3 кастрычніка ён неабгрунтавана быў арыштаваны (тады працаваў загадчыкам аддзела літаратуры і смастацтва АН БССР) і прыгавораны да вышэйшай меры пакарання.

Кожны год у лістападзе-снежні дэмакратычная грамадскасць Шклова і іншых гарадоў (Магілёва, Мінска, Оршы) наведваюць мясціны, дзе пражываў у дзяцінстве Міхась Зарэцкі і адзначаюць яго дзень народзінаў як сталае свята. Таксама ў Шклове створаны аматарскі літаратурна-мастацкі салон імя Міхася Зарэцкага, на якім рэгулярна выступаюць са сваімі творамі мясцовыя таленты і запрошаныя госці. У апошнія гады дэмакратычная грамадскасць Шклоўскага раёна змагаецца за ўвекавечанне імя Міхася Зарэцкага: можна назваць яго імем вуліцу, прадпрыемства, школу або бібліятэку. Нарэшце ад ўладаў атрыманы натхняючы ліст аб тым, што да 120-годдзя  з дня нараджэння філіялу бібліятэкі №1, размешчанай па вуліцы Малае Зарэчча, у 2021 годзе будзе нададзена імя пісьменніка Міхася Зарэцкага.

8 снежня урачыстае паседжанне літаратурна-мастацкага салона адкрыў кіраўнік грамадзянскай ініцыятывы “Шклоўскі магістрат” Рыгор Кастусёў, які адзначыў важкасць мерапрыемства, папулярнасць салона і выказаў надзею аб пашырэнні яго дзейнасці. Таксама ён распавёў аб перапахаванні ў Вільні парэшткаў Кастуся Каліноўскага і яго паплечнікаў, на якім ён прысутнічаў. Па даручэнні старшыні рады Беларускай Народнай Рэспублікі Івонкі Сурвілы Рыгор Андрэевіч перадаў шклаўчанам памятны буклет БНР-100.

Пра біяграфію Міхася Зарэцкага, яго літаратурную дзейнасць распавеў кіраўнік салона Пётр Мігурскі

Даклад пра гісторыю зарэчнага Шклова зрабіў мясцовы краязнаца Алесь Грудзіна

Урывак з рамана “Вязьмо” прачытала філолаг з Мінска Людміла Драпеза

Са сваімі творамі выступілі:

Леанід Осіпаў. Асабліва спадабаліся яго вершы “Мой родны кут”, “Уладар”

Міхаіл Кучарэнка, на словы якога напісана мноства песен, адна з якіх “Ветка клена” была і прадэманстравана слухачам

Людміла Азарэвіч

Аляксандр Новікаў

Яўген Казакоў, якія распавёў мноства мясцовых выпадкаў з жыцця шклаўчан

Максім Алямоўскі падзяліўся думкамі аб сэнсе жыцця

Узялі слова і нашы госці з Оршы. Выступіў кіраўнік дэлегацыі суседзяў Юры Нагорны, які пад уражаннем ад салона прапанаваў пашырыць яго тэматыку. Але і прачытаў верш земляка славутага пісьменніка Уладзіміра Караткевіча, распавёў аб юбілейных датах дэмакратычнай аршаншчыны ў 2020 годзе і запрасіў шклоўскую дэлегацыю на святы

Са сваімі вершамі выступіла маладая аршанская паэтка і дэмакратка Дыяна Рабекіна

Таксама выступілі Вольга Быкоўская з Мінска, Генадзь Шэпелеў з Оршы,

Але кульмінацыяй свята стаў выступ Сяржука Доўгушава – аршанскага барда, спевака, папулярызатара беларускага фальклора. Ён праспяваў песні на вершы Уладзіміра Караткевіча “Дробненькі дождык”, “Дарогі”. Граў на дудцы, гітары, ліры. З асалодай слухалі ў яго выкананні песні з беларускіх абрадаў, асабліва вясельныя песні

Спадзяёмся, што свята на шклоўскай зямлі запомніцца надоўга “гаспадарам” і гасцям літаратурнага салона.

Пётр Мігурскі

 

 

В Могилеве в 2020 году планируют отремонтировать три памятника историко-культурного наследия

Три памятника историко-культурного наследия Могилева планируют отремонтировать в 2020 году за счет городского бюджета. Об … чытаць далей

Творческий проект “Вектор” в Мстиславле (видео)

Студенты и преподаватели Белорусской государственной академии искусств экспонируют свои произведения в Доме ремесел Мстиславля, сообщает ТРК «Могилев». 

Мстиславль 9-й город Беларуси, в экспонируется проект “Вектор”, в котором участвуют 24 автора. На полотнах они высказали свои мысли о связи времен.

Освящение храма в Буйничах 22 декабря проведет митрополит Павел

Освящение нового храма в честь Рождества Иоанна Крестителя, построенного на Буйническом поле, состоится 22 декабря.

Фото: Юлия Маркович

Чин Великого освящения и Божественную Литургию совершит митрополит Минский и Заславский Павел, Патриарший Экзарх всея Беларуси.

Храм в честь Рождества Иоанна Крестителя начали строить в августе 2017 года. Он возводился на средства Белорусской православной церкви и прихожан на самом краю мемориального комплекса «Буйничское поле», ближе к жилому массиву агрогородка Буйничи. В храме-памятнике в честь тех, кто отдал жизнь за веру, Отечество и народ, будут постоянно совершаться молитвы об упокоении погибших воинов.

Крыніца: mogilev-region.gov.by

У Шклове гарадская бібліятэка №1 будзе насіць назву імя Міхася Зарэцкага

«Магілёўскі Рэгіён» ужо паведамляў праблемную тэму аб тым, як, пачынаючы з 2001 года, Шклоўская раённая арганізацыі ГА “Таварыства беларускай мовы імя Ф.Скарыны” спрабуе ўвекавечыць вабітнага пісьменніка Міхася Зарэцкага ў тапаніміцы горада Шклова (прысваенні імя М.Зарэцкага адной з вуліц горада Шклова, або наданне імя пісьменніка Шклоўскай бібліятэцы).

У свой час будучы беларускі пісьменнік Міхась Зарэцкі жыў у Зарэчным Шклове. Менавіта тут рос і мужнеў будучы пісьменнік і потым узяў сабе псеўданім, які паходзіць ад назвы шклоўскага паселішча  –  Зарэцкі, бо ад Зарэчнага Шклова ў яго памяці асталіся самыя добрыя дзіцячыя ўспаміны і ружовыя спадзяванні. Бацька яго, Яўхім Ануфрыевіч, быў псаломшчыкам мясцовай царквы Святой Тройцы і адыграў вялікую ролю ў фарміраванні эстэтычных густаў пісьменніка. Міхась, яшчэ хлапчуком, неаднойчы бываў у гэтым храме і прысутнічаў на набажэнствах.

Запрэцкі са сваякамі (другі справа)

І вось урэшце, напрыканцы лістапада 2019 года, Шклоўская раённая арганізацыя ГА “Таварыства беларускай мовы імя Ф.Скарыны атрымала ліст з аддзела ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі Шклоўскага райвыканкама, дзе выказваецца падзяка таварыству за імкненне ўвекавечыць ў тапаніміцы горада Шклова імя Міхася Зарэцкага.

Таксама ў пісьме паведамляецца, што з нагоды ў 2021 годзе юбілейнай даты – 120 год з дня нараджэння Міхася Зарэцкага, гарадской бібліятэцы №1, размешчанай па вуліцы Вялікае Зарэчча ў горадзе Шклове, будзе нададзена імя пісьменніка Міхася Зарэцкага. Запланаваны іншыя мерапрыемствы з гэтай нагоды.

Гістарычная даведка: Міхась Зарэцкі (сапраўднае прозвішча Касянкоў) нарадзіўся 20 лістапада 1901 года, беларускі празаік, драматург, перакладчык і крытык. Ён рэагаваў часопіс «Маладняк» (1926-1927), быў адным з ініцыятараў стварэньня літаратурнага аб’яднаньня «Полымя». Проза Зарэцкага вызначалася шчырым гуманізмам, яго называлі пісьменнікам арыгінальнага таленту. Лепшае, што створана аўтарам – раманы “Вязьмо”, “Сцежкі-дарожкі” і многія апавяданні. У 1929 годзе пісьменьнік быў выключаны з камуністычнай партыі за «праявы нацыянал-дэмакратызму». Яго абвінавацілі разам з Янкам Купалам і іншымі беларускімі пісьменнікамі нібыта за контрэвалюцыйную дзейнасць. Загінуў Міхась 13 ліпеня 1941 года ў “Архипелагу ГУЛАГ”.

Фота: Радыё Свабода

Спадзяёмся, што ўсе мерапрыемствы, запланаваныя Шклоўскім райвыканкамам на юбілейны для пісьменніка 2021 год адбудзяцца і імя Міхася Зарэцкага  будзе нададзена гарадской бібліятэцы №1.

Алесь Грудзіна

У інтэрнэце з’явілася кароткаметражка “1blin” пра жыхароў Краснапольскага раёна

У інтэрнэце з’явіўся кароткаметражны фільм “1blin” пра жыхароў Краснапольскага раёна Беларусі. На YouTube яго выклаў рэжысёр Антось Сівых.

“Прыйшла радыяцыя і прынесла шмат перамен, — піша ён. — Апошнія жыхары вёсак жывуць быццам у паралельнай рэальнасці, але яна не настолькі змрочная, як можа падацца”.

Фільм — дакументальны. Здымкі праходзілі падчас этнаграфічнай экспедыцыі “Краснаполле-2019”. Як адзначае рэжысёр, гэты рэгіён пацярпеў не толькі ад Чарнобыля, але і ад эканамічнага заняпаду.

Карціна складаецца з шэрагу гісторый уперамешку з песнямі. Разам яны расказваюць пра жыццё вяскоўцаў у мінулым і цяпер. Многія жывуць наводшыбе, у забруджаных радыяцыяй месцах, але гэта не замінае ім смяяцца нават з самых сур’ёзных рэчаў, паведамляе Еўрарадыё.

У Шклове ўзгадалі хрысціянскія святы і гісторыю мясцовых храмаў

На гэтым тыдні ў УА “Шклоўскі дзяржаўны прафесійны ліцэй №12” прайшлі мерапрыемствы , прысвечаныя надыходзячаму святу Нараджэння Хрыстова.

Перад навучэнцамі з паведамленнямі выступілі выкладчыкі ўстановы Тамара Шурынава і Аляксандр Грудзіна. У сваіх паведамленнях педагогі распавядалі гісторыю ўзнікнення свята Нараджэння Хрыстова і аб гісторыі і існаванні хрысціянскіх святынь на Шклоўшчыне.

Тамара Шурынава

Выкладчык і краязнаўца Аляксандр Грудзіна распавядаў, што аднойчы да яго прыйшоў юнак  ў якога ўзніклі пытанні, на якія ён не знаходзіць адказу. Напрыклад: “Чаму людзі на працягу стагоддзяў любяць і святкуюць Каляды? Чаму чакаюць свята Нараджэння Хрыстова?”.   Безумоўна, пытанні здівілі. У першую чаргу таму, што такое пытанне ўзнікла аб адным з самых галоўных хрысціянскіх святаў і тое, што юнак з няверуючай сям’і. Менавіта гэта і падштурхнула падрыхтавацца і паразважаць з навучэнцамі ліцэя аб хрысціянскіх святах і гісторыі існуючых і існаваўшых раней мясцовых хрысціянскіх святынях.

Аляксандр Грудзіна

У выніку сустрэча прайшла цікава і вельмі карысна. Хочацца спадзявацца, што падобныя сустрэчы дапамагаюць выхавнню і будуць спрыяць духоўнаму абуджэнню моладзі.

Харытон Васільевіч

“Мисс Кличев-2019” стала Елизавета Кондратович (фото)

Красавицы боролись за титул «Мисс Кличев-2019», пишет кличевская районная газета “Сцяг Саветаў”.

В минувшую пятницу в районном Доме Культуры прошёл конкурс «Мисс Кличев-2019».  Молодые красавицы, модницы и умницы отстаивали право стать самой-самой.

За  титул  «Мисс  Кличев-2019»  боролись  6  девушек:  Пресняк  Анастасия, ученица ГУО «Средняя  школа № 1 имени Героя Советского Союза П. А.  Кривоноса»,  Масловская  Александра, ученица ГУО  «Колбчанская средняя  школа –детский сад»,  Кондратович  Елизавета, помощник  врача УЗ  «Кличевская центральная районная больница»,  Воронич  Татьяна, заведующий детским отделом районного Дома культуры,  Самчук  Марина  и  Барковская  Анастасия, преподаватели детской школы искусств.  В  ходе  конкурсных  испытаний  участницы  отвечали  на  вопросы,  рассказывали  о  своих  увлечениях – демонстрировали свой интеллект и  таланты.

Поддержать  конкурсанток  пришли  их  друзья  и  родители.  После  небольшого  рассказа  о  себе  в  конкурсе  «Визитная  карточка»   девушки  отвечали  на  вопросы  в  «Интеллектуальном  конкурсе».  В  творческом  конкурсе  участницы  показали  свои  таланты.  Кто-то  спел,  а  кто-то  красиво  станцевал.  Какой  конкурс  для  девушек  может  пройти  без  красивых  нарядов?  Какой современный  журнал  может  состояться  без  странички  моды?  В следующем  испытании  «Дефиле  в  вечерних  платьях»  участницы  демонстрировали  свои  лучшие  платья,  грациозность,  красоту  и  умение  держаться  на  публике.

В  конкурсе  участницы  раскрылись  с  разных,  самых  неожиданных  сторон  как  умницы,  умелицы,  спортсменки  и  артистки.  По  итогам  испытаний  главный  титул  конкурса  «Мисс  Кличев – 2019»  получила  21-летняя  Елизавета  Кондратович.  «Вице  Мисс» – Анастасия  Пресняк,  «Мисс  артистичность» –  Александра  Масловская, титула «Мисс  очарование»  удостоена  Татьяна  Воронич,  обладателем  титула  «Мисс  грация»  стала   Анастасия  Барковская,  «Мисс  оригинальность»  по  единогласному  мнению  жюри – Марина  Самчук.

Все  участницы  были,  безусловно,  достойны  главного  титула – разница  в  набранных  ими  баллов  оказалась  совершенно  незначительной.  Главное,  что  в  этом  конкурсе  девушки  соревновались  не  в  том,  что  им  дано  от  Бога – красота,  грация,  обаяние,  а  в  том,  чего  они  достигли  сами  благодаря  усердию  и  умению  подать  себя.

Елизавета  Кондратович,  обладательница  титула  «Мисс  Кличев-2019»

–  О  конкурсе  я  узнала  от  моих  родителей,  которые  меня  и  подтолкнули  принять  участие  в  нём.  На  работе  так  же  все  говорили,  что  хотели  бы  видеть  меня  в числе участников  конкурса.  Главной  сложностью  для  меня  стало  совмещение  работы  и  репетиций  при  подготовке  к  конкурсу.

Вспоминаю,  что  когда  мы  с  другими  участницами  стояли  на  сцене,  то  я  ждала,  что  меня  объявят  где-то  в  начале,  когда  присуждались  разные  номинации,  т.к.  раньше  в  подобных  конкурсах  я  никогда  не  занимала  призовое  место.  Но  на  этот  раз  я  была уверена  в  себе  и   чувствовала  себя,  как  говорится,  «в  своей  тарелке».  Хотя холодок сомнений пробежал по спине, когда большинство участниц получили свой  титул, а  мы  остались  на сцене с Анастасией.   Я – мисс  Кличев,  до  сих  пор  не  верится,  эмоции  непередаваемые.  Я  счастлива,  я  доказала  самой  себе,  что  я  могу,  что  я  этого  достойна.  Победа  придала  мне  уверенности,  а  это  замечательное  чувство  для  каждого  человека.  Думаю,  ничего  в  моей  жизни  не  изменится  с  моим  новым  статусом,  я  останусь  всё  такой  же  простой  девушкой,  которая  работает,  учится.  Я благодарна  всем, кто поддерживал  меня  и верил в меня. Я  счастлива, что фортуна улыбнулась мне.

Мурат  Аннамурадов.  Фото  автора