Галоўная » Раёны » Page 627

Раёны

Погода в Могилевской области на неделю: температурные колебания от «минуса» к «плюсу» и осадки

Погодные условия будут определять малоактивные атмосферные фронты и теплая воздушная масса. Атмосферное давление будет расти. … чытаць далей

Молочные фермы модернизируют в Чаусском районе и Могилевской области

Больше буренок, больше молока. Такая простая арифметика лежит в основе большого проекта модернизации молочного животноводства Могилевской области, сообщает ТРК “Могилев”

Джоанна, Рогатуля, Марфа… Своих подопечных Елена Гигель знает  по имени. А их на ферме около 400. Любовь к животным у Елены на генетическом уровне. Ее мама и бабушка тоже работали на ферме. Но Елена умудрилась пойти дальше. И сегодня она — начальник комплекса ОАО «Рудея Гранд».

Совмещать сразу четыре профессии сложно,- говорит Елена. Зато вся ситуация от рождения теленка до качества молока коров – как на ладони. Слабые звенья удается рассмотреть на начальном этапе. Большое подспорье в работе – компьютер. Специальная программа дает подсказки – на что обратить внимание. С этими цифрами Елена засыпает и просыпается.

90 процентов молока на этой ферме класса экстра. Но его хотят здесь и больше и лучше. Для этого рядом со старым сараем идет строительство нового. Здесь разместится  молодое  дойное стадо. Его вырастили на ферме этим летом.

Стройка завершит процесс  реконструкции молочных товарных ферм в Чаусском районе. За последние пять лет на чаусской земле  было создано 11 современных комплексов.

Сегодня в Могилевской области 269 молочных ферм. Новые фермы позволят увеличить дойное стадо на 2700 голов. И молока должна стать больше.  Между двумя цифрами – количеством коров и ожидаемым молоком, есть одно важное  условие — сильная кормовая база.

Выездной прием граждан в Бобруйске проведет первый заместитель начальника Могилевской таможни

Первый заместитель начальника Могилевской таможни Андрей Константинович Галайдин 24 декабря с 11.00 до 13.00 проведет выездной прием … чытаць далей

Чавусы: Масавае атручэньне ці ротавірусная інфэкцыя?

У Чавусах Магілёўскай вобласьці кіраўніцтва раённага аддзелу адукацыі і мясцовай сярэдняй школы № 2 адмаўляе факт масавага атручэньня вучняў і закрыцьцё гэтай навучальнай установы на карантын, паведамляе Радыё Свабода.

Знак на ўезьдзе ў Чавусы

«Пасьля школы дзіця мела высокую тэмпэратуру…»

Пра атручэньне вучняў Свабодзе паведамілі некалькі крыніц з Чавусаў. Паводле іх, у шпіталь райцэнтру трапілі ад 4 да 10 дзяцей. Пасьля гэтага паўстала пытаньне пра закрыцьцё школы на карантын. Пытаньне пра яго нібыта маюць разглядаць у райвыканкаме 9 сьнежня.

«Дзіця 5 сьнежня прыйшло са школы з высокай тэмпэратурай, яго ванітавала. Бацькі выклікалі хуткую дапамогу. У лякарні сказалі, што атручэньне. Рабілі кропельніцу. Дзіця яшчэ ў шпіталі», — паведаміў Свабодзе жыхар Чавусаў, які назваўся родзічам вучня з другой чавускай школы.

Чавуская сярэдняя школа № 2

Дырэктарка школы: ад ротавіруснай інфэкцыі пацярпелі «чалавек чатырнаццаць»

Дырэктарка гэтай школы Натальля Кірпічова настойвае: навучальная ўстанова працуе ў звычайным рэжыме. Колькасьць адсутных дзяцей у норме.

Яна кажа, што некаторыя дзеці не хадзілі ў школу празь немач, выкліканую «ротавіруснай інфэкцыяй». Вірус «выявілі ў навучальнай установе на мінулым тыдні».

«З агульнай колькасьці адсутных ротавірусная інфэкцыя была зафіксаваная ў чалавек чатырнаццаці», — даводзіць дырэктарка школы.

Паводле яе, спэцыялісты патлумачылі, што гэтая інфэкцыя, як разнавіднасьць грыпу, для яе характэрная высокая тэмпэратура. Па словах дырэктаркі школы, «пасьля трох дзён хваробы дзеці ўжо на занятках».

Каб папярэдзіць распаўсюджваньне вірусу ў навучальнай установе, узмацнілі прафіляктычныя захады бясьпекі.

Аддзел адукацыі: гэта была вонкавая крыніца інфэкцыі

Чавускі райвыканкам

Паводле начальніка раённага аддзелу адукацыі Мікалая Варанцова, вучні пачатковых клясаў зьвяртаюцца ў лякарню з галаўным болем і расстройствам страўніка, але «масавага атручэньня няма». Ён кажа, што з праблемай разьбіраліся спэцыялісты абласной і рэспубліканскай санстанцыі і ў школьнай сталоўцы ня выявілі крыніц інфэкцыі. Школу не зьбіраліся закрываць на карантын.

«Гэта была вонкавая крыніца і, як мяркуецца, у бабкі аднаго дзіцяці выявілі дызэнтэрыйную палачку, — адзначае Мікалай Варанцоў. — У людзей, якія трапілі ў лякарню, было звычайнае расстройства страўніка. Інфэкцыі не было, і іх адпускалі дамоў».

Фота: Радыё Свабода

Памяці Міхася Зарэцкага (фота)

8 снежня 2019 года у грамадскім цэнтры “Мост” г.Шклова адбылося паседжанне аматарскага літаратурна-мастацкага салона імя Міхася Зарэцкага.

Міхась Зарэцкі (сапр. Касянкоў Міхаіл), выбітны беларускі пісьменнік, нарадзіўся 20 лістапада 1901 года ў сяле Высокі Гарадзец Талачынскага раёна Віцебскай вобласці ў сям’і дзяка. Але дзяцінства яго прайшло ў вёсцы Зарэчча пад Шкловам (адсюлі і псеўданім). Першае апавяданне надрукаваў у 1922 годзе ў газеце “Савецкая Беларусь”. У 1924 годзе Міхась уступае ў літаратурнае аб’яднанне “Маладняк”, з 1927 года – у аб’яднанне “Полымя”. З 1925 года яго літаратурная дзейнасць становіцца рэгулярная і сталай: ён друкуе два зборнікі апавяданняў “У віры жыцця” і “Пела вясна”. Услед за імі – “Пад сонцам” (1926), “42 дакументы і Двое Жвіроўскіх” (1926), “На чыгунцы” (1928), “Ракавыя жаронцы” (1930). Найбольш значныя творы – яго раманы “Сцежкі-дарожкі” (1928) і “Вязьмо” (1932). Уражваюць тыражы яго выданняў у тыя галодныя гады – ад 3000 да 15 000 экзэмпляраў. Міхась Зарэцкі пераклаў на беларускую мову раман “Цэмент” Федара Гладкова і “Прыгоды ўдалага ваякі Швейка ў сусветную вайну” Яраслава Гашака.

На жаль, творчая дзейнасць Міхася Зарэцкага  працягвалася толькі да 1936 года – 3 кастрычніка ён неабгрунтавана быў арыштаваны (тады працаваў загадчыкам аддзела літаратуры і смастацтва АН БССР) і прыгавораны да вышэйшай меры пакарання.

Кожны год у лістападзе-снежні дэмакратычная грамадскасць Шклова і іншых гарадоў (Магілёва, Мінска, Оршы) наведваюць мясціны, дзе пражываў у дзяцінстве Міхась Зарэцкі і адзначаюць яго дзень народзінаў як сталае свята. Таксама ў Шклове створаны аматарскі літаратурна-мастацкі салон імя Міхася Зарэцкага, на якім рэгулярна выступаюць са сваімі творамі мясцовыя таленты і запрошаныя госці. У апошнія гады дэмакратычная грамадскасць Шклоўскага раёна змагаецца за ўвекавечанне імя Міхася Зарэцкага: можна назваць яго імем вуліцу, прадпрыемства, школу або бібліятэку. Нарэшце ад ўладаў атрыманы натхняючы ліст аб тым, што да 120-годдзя  з дня нараджэння філіялу бібліятэкі №1, размешчанай па вуліцы Малае Зарэчча, у 2021 годзе будзе нададзена імя пісьменніка Міхася Зарэцкага.

8 снежня урачыстае паседжанне літаратурна-мастацкага салона адкрыў кіраўнік грамадзянскай ініцыятывы “Шклоўскі магістрат” Рыгор Кастусёў, які адзначыў важкасць мерапрыемства, папулярнасць салона і выказаў надзею аб пашырэнні яго дзейнасці. Таксама ён распавёў аб перапахаванні ў Вільні парэшткаў Кастуся Каліноўскага і яго паплечнікаў, на якім ён прысутнічаў. Па даручэнні старшыні рады Беларускай Народнай Рэспублікі Івонкі Сурвілы Рыгор Андрэевіч перадаў шклаўчанам памятны буклет БНР-100.

Пра біяграфію Міхася Зарэцкага, яго літаратурную дзейнасць распавеў кіраўнік салона Пётр Мігурскі

Даклад пра гісторыю зарэчнага Шклова зрабіў мясцовы краязнаца Алесь Грудзіна

Урывак з рамана “Вязьмо” прачытала філолаг з Мінска Людміла Драпеза

Са сваімі творамі выступілі:

Леанід Осіпаў. Асабліва спадабаліся яго вершы “Мой родны кут”, “Уладар”

Міхаіл Кучарэнка, на словы якога напісана мноства песен, адна з якіх “Ветка клена” была і прадэманстравана слухачам

Людміла Азарэвіч

Аляксандр Новікаў

Яўген Казакоў, якія распавёў мноства мясцовых выпадкаў з жыцця шклаўчан

Максім Алямоўскі падзяліўся думкамі аб сэнсе жыцця

Узялі слова і нашы госці з Оршы. Выступіў кіраўнік дэлегацыі суседзяў Юры Нагорны, які пад уражаннем ад салона прапанаваў пашырыць яго тэматыку. Але і прачытаў верш земляка славутага пісьменніка Уладзіміра Караткевіча, распавёў аб юбілейных датах дэмакратычнай аршаншчыны ў 2020 годзе і запрасіў шклоўскую дэлегацыю на святы

Са сваімі вершамі выступіла маладая аршанская паэтка і дэмакратка Дыяна Рабекіна

Таксама выступілі Вольга Быкоўская з Мінска, Генадзь Шэпелеў з Оршы,

Але кульмінацыяй свята стаў выступ Сяржука Доўгушава – аршанскага барда, спевака, папулярызатара беларускага фальклора. Ён праспяваў песні на вершы Уладзіміра Караткевіча “Дробненькі дождык”, “Дарогі”. Граў на дудцы, гітары, ліры. З асалодай слухалі ў яго выкананні песні з беларускіх абрадаў, асабліва вясельныя песні

Спадзяёмся, што свята на шклоўскай зямлі запомніцца надоўга “гаспадарам” і гасцям літаратурнага салона.

Пётр Мігурскі

 

 

Новые начальники назначены в главных управлениях по образованию и здравоохранению Могилевского облисполкома

В главных управлениях по образованию и здравоохранению Могилевского облисполкома новые начальники. Сегодня председатель облисполкома Леонид Заяц вручил руководителям удостоверения, сообщает интернет-сайт Могилевского облисполкома.

Теперь главное управление по здравоохранению будет курировать Александр Геннадьевич Старовойтов, за плечами которого большой опыт в области медицины. В свое время он работал врачом-акушером-гинекологом медико-санитарной части Могилевского производственного объединения «Химволокно»; врачом-онкологом Могилевского областного онкологического диспансера; главным специалистом по акушерству и гинекологии управления здравоохранения Могилевского областного исполнительного комитета; главным врачом учреждения здравоохранения «Могилевская центральная поликлиника». Являлся депутатом Могилевского городского Совета депутатов двадцать шестого и двадцать седьмого созывов, депутатом Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь.

Начальником главного управления по образованию назначен Андрей Борисович Заблоцкий. До нынешнего времени он трудился заместителем председателя Могилевского райисполкома по социальным вопросам.

Фото: mogilev-region.gov.by

Братья Яненко из Хотимского района: «Прийти, чтобы остаться»

Самый модный тренд последнего времени – работать становится немодным, но хорошо зарабатывать хотят все. Причем, в обиходе больше говорят «получать». Один из наших маститых руководителей, обсуждая эту тему, заявил: если человек работает нехотя, не старается – за что платить? За то, что переступил порог проходной машинного двора, пишет хотимская районка “Шлях кастрычніка”.

Фото: hotimsk.by

Я уже как-то отмечал и приводил примеры из каждой сельскохозяйственной организации: у работящей семьи, даже несмотря на невысокие зарплаты, есть плодовые деревья и ягодные кусты, и огород, и хозяйство ого-го какое, и подворье ухоженное, и, главное, дети досмотренные. Потому что работают. А работают потому, что хотят жить хорошо. И живут. Так было раньше, так будет и через многие годы. Только декорации поменяются, а суть останется прежней.

Первая наша встреча с Андреем Яненко из агрогородка Березки состоялась в июне на травяном поле ОАО «Октябрь-Березки». Шла заготовка кормов и он на самоходной косилке КС-100 утюжил покосы. Ожидали приезда председателя райисполкома Дмитрия Рубана для награждения отличившихся механизаторов в ходе полевых работ, в том числе и Андрея. Пока суть да дело, попросил рассказать о парне директора открытого акционерного общества Григория Доломакина.

– Андрей родился и вырос в Березках. В их большой семье кроме сестры пять братьев, старший работает слесарем на ферме, где их мать трудится заведующим. В течение двух лет он был занят на работах менее заметных для вашего журналистского глаза. Теперь решили вручить ему ключи от практически новой косилки, которую получили в прошлом году. Почему? Во-первых, парень закончил аграрный колледж. Во-вторых, к работе относится с душой. У него есть, скажем так, здоровое желание хорошо выполнять свое дело. И выполняет не автоматически, а вдумчиво, вникает в самую суть. Есть мысль доверить ему кормоуборочный комбайн.

Работая на «Ягуаре», он успешно со своей задачей справился. При этом доказал скептикам, что при соответствующем отношении к делу, можно заработать неплохие деньги. Они оказались хорошим довеском для покупки автомобиля.

По стопам брата пошел Антон. Также окончил Климовичский аграрный колледж и устроился в ОАО «Октябрь-Березки». Принял от Андрея косилку, заготавливал корма. Дальше будет, как и положено, служба в армии.

– Родители нам говорили, что тот, кто любит и умеет трудиться на земле, всегда будет сыт и одет, – говорят братья Яненко. – Мы впитывали эту мудрость с ранних лет, сейчас точно знаем, чего хотим от жизни.

Подрастает младший из братьев Яненко, значит трудовая династия продолжается.

Александр ЛЕЙЧИНСКИЙ, “Шлях кастрычніка”

 

Слаўгарадская раёнка прыбрала фота ветэрана вайны з абвесткі з заклікам падпісацца на газету

Раённая газета “Прысожскі край” спужалася згадкі пра тое, што Фелікс Уладзіміравіч Шкірманкоў з’яўляецца даўнім сябрам Партыі БНФ?

Фелікс Шкірманкоў. Фота: “Прысожскі край”

Слаўгарадская раённая газета прыбрала фота ветэрана вайны Фелікса Шкірманкова з абвесткі на уласным сайце, у якой заклікалася падтрымаць раёнку і падпісацца на выданне да 25 снежня 2019 года.

Зараз на сайце газеты “Прысожскі край” у нататцы размешчаны толькі тэкст без усялякіх фотаздымкаў. Між тым раней асноўную частку матэрыяла займаў вялікі фотаздымак ветэрана Вялікай Айчыннай вайны Фелікса Шкірманкова з газетай “Прысожскі край” у руках.

Фотаздымак знялі пасля на наступны дзень пасля таго, як на партале “Магілёўскі рэгіён” з’явіўся артыкул “У Слаўгарадзе мясцовая раёнка заклікае падпісацца на газету з дапамогай фота сябра Партыі БНФ”. Артыкул насіў інфармацыйны характар і коратка распавядаў пра заслужанага ўраджэнца горада Слаўгарада, пісьменніка, ветэрана Вялікай Айчыннай вайны Фелікса Уладзіміравіча Шкірманкова.

У артыкуле згадвалася, што ветэран вайны Фелікс Шкірманкоў з’яўляецца даўнім сябрам Партыі БНФ і ТБМ імя Францішка Скарыны.

Фелікс Шкірманкоў нарадзіўся 27 траўня 1926 году ў Прапойску, сённяшнім Слаўгарадзе. Ветэран Вялікай Айчыннай вайны, з ліпеня 1941 г. актыўна ўдзельнічаў у партызанскім руху. У лістападзе 1943 года цяжка паранены. Пасля закачэння ваенна-інжынернай вучэльні ў званні малодшага лейтэнанта накіраваны на 4-й Украінскі фронт камандзірам сапёрнага ўзводу. Вайну скончыў пад Прагай. Падчас вайны чатыры разы паранены, узнагароджаны ордэнам Чырвонага сцяга, дзьвума ордэнамі Айчыннай вайны першай ступені, медалямі “За адвагу”, “Партызану Айчыннай вайны” першай ступені, “За Перамогу над Германіяй”. Пасля вайны служыў у органах дзяржбяспекі, працаваў у геолагаразведцы на Далекім Усходзе, быў старшынём Слаўгарадскага савета дэпутатаў.

Фелікс Шкірманкоў з дачкой

Фелікс Шкірманкоў выдаў шмат кніг рознага літаратурнага жанру. Сярод яго твораў – успаміны, замалёўкі, абразкі, “ваенныя” і “геалагічныя” апавяданні, паэтычная кніга на расейскай мове, кнігі вершаў па-беларуску. Ён з’яўляеца сябрам Саюза беларускіх пісьменнікаў.

Нягледзячы на сталы ўзрост, Фелікс Уладзіміравіч і зараз актыўна працуе над новымі творамі, удзельнічае ў мерапрыемствах у Слаўгарадзе, сустракаецца з прадстаўнікамі грамадскасці і моладдзю, папулярызуе беларускую мову.

Сяргей Семяновіч