ЗАО «Доброном» — это компания, основным направлением деятельности которой является розничная торговля в небольших магазинах шаговой доступности по всей Республике. Более 5000 сотрудников сети помогают покупателям в выборе лучших товаров, опираясь на собственный опыт и лучшие розничные технологии.
Свою деятельность компания начала в конце 2009 года, открыв свои первые магазины.
На Могилёвщине ЗАО «Доброном» имеет свои магазины в Могилёве, Бобруйске, Горках, Елизово, Кличеве, Кричеве, Осиповичах, Славгороде, Чаусах и теперь в Шклове по адресу: улица Якуба Коласа, дом 32А.
Первым покупателем в Шклове оказался юноша из Минска по имени Роман. В Шклов он гостит у бабушки и дедушки и купил Роман напиток «КОКА – КОЛА».
Лукашэнка – усяму галава. На селектарнай нарадзе кіраўнік краіны дзяржслужбоўцам даў адказныя даручэнні, калгаснікам распавёў, што сеяць і як збіраць ураджай. Адказных за збор прызначыў не кіраўнікоў гаспадарак, а прэм’ер-міністра і міністра ўнутраных справаў.
Ані чэрвеньская засуха, ані ліпеньскія залевы – не перашкода. Лукашэнка сабраў кіраўнікоў вобласцяў ды пасадоўцаў і ў загадным стылі вызначыў – сёлетні ўраджай зерня мае быць у паўтара разу большы за леташні:
«Трэба задзеяць усе наяўныя рэзервы. З палёў мы маем узяць 9,5 мільёнаў тонаў: і рапс, і кукуруза на зерне, і каласавыя, і грэчка, і проса. Ніжэй за 9 нельга!»
Аптымістычна, але ці рэалістычна? Пытаемся ў жыхароў вёскі на Магілёўшчыне:
«Не, калі казаць шчыра, то не. Засуха была, зусім дробнае зерне».
«Летась было лепш. Не будзе лепш! Надворʼе зусім не дае! Не дае нават камбайнам выходзіць у поле. Зерне ўсё палягло!»
«Павінен быць ураджай! Можа і не столькі, колькі летась, але будзе!»
«Ураджай у нас вельмі добры. Вялікі дзякуй старшыні, кіраўніцтву», – кажа спадар сталага веку, але праз хвілінку працягвае:
«Страты будуць багатыя, няма чаго гаварыць. У параўнанні з мінулым годам, страты сёлета будуць вельмі вялікія».
«Вядома, цяпер дрэннае надворʼе было, і яно трохі псуе ўраджай. Але думаю, усё адновіцца. Будзем спадзявацца на лепшае».
Спадзявацца аднак, не выпадае, мяркуе адмысловец у сельскай гаспадарцы Пётр Мігурскі: «І астатняя надзея толькі на прыпіскі». Пасля дадае: нават леташні ўраджай быў недастатковы:
«Недабор мяса і асабліва недабор малака, які цяпер адчуваецца ў Беларусі, гэта акурат вынік таго, што не нарыхтавалі адпаведнае колькасці кармоў».
На селектарнай нарадзе Лукашэнка засцярог ад залішняга засявання рапсам і несвоечасовай хімічнай апрацоўкі:
«У Расеі шалёная пагібель пчол. (…) Глядзіце, каб у нас гэтага не паўтарылася, бо размова будзе вельмі кароткая».
Не забыўся Лукашэнка і пра неабходнасць барацьбы з пʼянствам і прыпіскамі на гаспадарках. Паводле ж апазіцыйнага палітыка Анатоля Лябедзькі(«Еўрапейскі дыялог»), селектарныя нарады Лукашэнкі выклікаюць толькі сарказм і ўсмешку, але не маюць рэальнага плёну:
«Мы сёння не вытрымоўваем канкурэнцыі з палякамі, мы не будзем канкурэнтнымі праз некалькі гадоў і з украінцамі. І гэта азначае, што вялікі эксперт у сельскай гаспадарцы Аляксандр Лукашэнка ў той галіне, дзе ён насамрэч атрымаў нейкія веды і меў пэўны досвед, і тут ён аказаўся лузерам».
Селектарныя ж нарады, паводле Анатоля Лябедзькі, гэта проста стыль кіравання Лукашэнкі, які за апошнія 25 гадоў гэтак і не змяніўся. Іншая справа, што апошнімі гадамі іх стала нашмат менш. Апошняе такое паседжанне адбылося ў 2017 годзе.
Пролетарскую улицу срочно ремонтируют: кладут новый асфальт и делают тротуары.
Фото: svaboda.org
Президент приедет в Шклов 6 июля по пути на фестиваль «Александрия собирает друзей», сообщает svaboda.org. В родной деревне Лукашенко ежегодно проводится праздничная программа в честь Купалья.
1 ліпеня, пасля цяжкай хваробы, адышоў у лепшы свет выдатны журналіст, літаратар і краязнаўца Леанід Міхайлавіч Анціпенка. Яму была 84 гады. Ланід Міхайлавіч нарадзіўся ў вёсцы Цінькаў Крычаўскага раёна. Закончыў Мінскі дзяржаўны педагагічны інстытут імя М.Горкага. Тры гады працаваў дырэктарам Рэкашыцкай школы Уздзенскага раёна. З 1963 года – літаратурны супрацоўнік, загадчык сельгасаддзела, намеснік рэдактара раённай газеты “Ударны фронт” Шклоўскага раёна. З 1975 года – рэдактар. З 1995 года – на пенсіі. Сябар Беларускага Саюза журналістаў і ГА “Таварыства беларускай мовы імя Ф.Скарыны з моманту ўтварэння адпаведнай структуры ў Шклоўскім раёне. Літаратурную дзейнасць пачаў яшчэ вучням старшых класаў Бацвінаўскай сярэдней школы Крычаўскага раёна, калі ў Чэрыкаўскай раёнцы была надрукавана яго байка “Мядзведзь і самакрытыка” (20 мая 1954 года). Потым яго байкі, вершы, пародыі, апавяданні друкаваліся ў газетах “Магілёўская праўда”, “Звязда”, “ЛіМ”, “Чырвоная змена”, у часопісах “Вожык”, “Полымя” іншых перыядычных выданнях. Ланід Міхайлавіч – выдаў некалькі зборнікаў вершаў, прозы, эпіграм і пародый. Сааўтар калектыўных зборнікаў.
Так здарылася ў маім жыцці, што ў свой час я “захварэў” на краязнаўства. Шклоўская раённая газета “Ударны фронт”, калі рэдактарам працаваў Леанід Міхайлавіч, заўсёды шмат увагі ўдзяляла гэтай тэматыцы. З цягам часу з’явілася жаданне і мне самому паспрабаваць сябе ў якасці аўтара.
Прэзентацыя чарговага твора ў бібліятэцыКраязнаўчыя даследванні
Першапачаткова свае паведамленні я рабіў па – руску і супрацоўнікі газеты перакладалі іх на беларускую мову. Гэта мяне неяк бянтэжыла. І вось, у чарговы раз, я завітаў у рэдакцыю ўжо з беларускамоўным артыкулам. Лявон Міхайлавіч, запрасіў ў свой кабінет і пачаў моўчкі чытаць мой рукапіс. Я ўважліва паглядаў на рэдактара, які нахіліўшыся над маімі паперамі, пачаў амаль у кожным сказе выпраўляць памылкі. Хутка чырвоны колер ягонага пяра запоўніў усе мае аркушы, і я з напружаннем і сорамам чакаў, чым гэта ўсё скончыцца. Лявон Міхайлавіч па – ранейшаму моўчкі нешта абдумваў і нічога не гаварыў. Чакаючы адмоўнай рэакцыі я не вытрымаў і першы запытаў: “Напэўна мне больш ніколі не трэба нічога пісаць?” І нечакана пачуў у адказ: “Пішы! У цябе павінна атрымацца”. Такога прысуду я не чакаў.
Сябры завіталі да Леаніда Міхайлавіча
Пасля гэтай падзеі я стаў больш пільна цікавіцца беларускай гісторыяй, культурай, усім тым, што датычыць Беларусі. Беларуская мова, як ўвогуле беларусшчына, зрабіла вялікі ўплыў на фарміраванне майго светапогляду. Набытыя веды дапамаглі мне задумацца над сэнсам жыцця, больш убачыць дабра і справядлівасці, шанаваць бацькоў, любіць і берагчы Радзіму. Асобнае месца на гэтым маім шляху належыць творчасці Лявона Міхайлавіча:
Мне Богу рана спадзявацца,
Бо мала спраў, а больш надзей.
І можа нават гэтак стацца,
Што не памножыцца падзей.
А пойдзе ладам з ласкі Бога –
Яго штораніцы прасі.
Пакуль не збаўлены зямнога,
Цярпліва ты свой крыж нясі.
Калі абыдзешся без грэху
У гэтым немачным жыцці,
То адгукнешся ў небе рэхам,
За ім імкніся і ляці.
Ці магчыма, каб гэтыя словы Лявона Міхайлавіч, як і ўся яго творчасць, не закранула пачуццё чалавека?
Настаўнік і яго вучань
Леанід Міхайлавіч Анціпенка пражыў жыццё, што пра яго ніхто не можа сказаць кепскае слова. Ён быў вельмі ціхім чалавекам, які не ўлазіў ні якія канфлікты, быў рахманым, лагодным і працавітым.
Уручэнне падзякі НАН Беларусі
Пахаваны Леанід Анціпенка 2 ліпеня на шклоўскіх могілках побач з жонкай Раісай.
Алесь Грудзіна, старшыня Шклоўскай раённай арганізацыі ГА “Таварыства беларускай мовы імя Ф.Скарыны”
Тысячи скворцов атаковали рапсовое поле, которое расположено в Шкловском районе. Птицы захватили линии электропередач и пикируют на посевы, сообщает tvrmogilev.by.
По информации «Охраны птиц Беларуси», скорее всего скворцы нашли хорошую кормовую базу для себя, а потому облюбовали это место. За сезон у этих птиц может быть потомство до трех раз. И гнездятся птицы, пока не соберутся на юг.
22 чэрвеня ў вёсцы Бычкі Ушацкага раёна на Віцебшчыне адбылася мемарыяльная імпрэза ў гонар пісьменніка Васіля Быкава, якую наведалі прыхільнікі яго творчасці са Шклова.
Удзельнікі мерапрыемства завіталі ў музей-сядзібу славутага пісьменніка, а потым на сядзібе, у якой калісці месцілася школа, дзе вучыўся хлапчук Васіль Быкаў адбылася імпрэза.
У гонар пісьменніка гучалі прамовы, вершы і музычныя творы. Сярод удзельнікаў імпрэзы адчувалася асаблівая натхнёнасць.
Гістарычная даведка: Васіль Быкаў нарадзіўся 19 чэрвеня 1924 года ў вёсцы Бычкі Ушацкага раёна Віцебскай вобласці. Памёр 22 чэрвеня 2003 года ў Бараўлянах. Вядомы як пісьменнік, публіцыст і грамадскі дзеяч. Большасць яго твораў – гэта аповесці пра Другую сусветную вайну, пра маральны выбар чалавека ў драматычныя моманты жыцця. У гонар пісьменніка створаны тры музеі – сядзіба-музей у Бычках, на радзіме пісьменніка, музей у Гародні, створаны намаганнямі пенсіянера, ветэрана вайны Мікалая Мельнікава і дача-музей пад Менскам у Ждановічах. Сядзіба-музей, які месціцца на радзіме Васіля Быкава, у невялікай вёсцы Бычкі, Ушацкага раёна Віцебскай вобласці, быў адкрыты ў гонар яго васьмідзесяцігадовага юбілею. Але яго экспазіцыя размешчаная не ў тым будынку, дзе менавіта нарадзіўся і жыў пісьменнік. Хата была вельмі лядашчая, таму яе разабралі. А на яе месцы пабудавалі новую, практычна дакладную копію той хаты, у якой жыў Быкаў. Ды і гістарычная дакладнасць выкананая ў поўнай меры. У доме прадстаўлены прадметы побыту пісьменніка і яго сям’і. На жаль, іх не так і шмат, але нават тое нямногае, што засталося, дазваляе адчуць атмасферу побыту грандыёзнай постаці ХХ стагоддзя, сапраўднага сына Беларусі – Васіля Быкава. У музеі можна пабачыць тагачасныя ложкі, калыску, некалькі табурэтаў, печ, калаўрот, гліняны посуд, кнігі, абраз маці Божай ды іншае. Па словах Антаніны Быкавай, удавы роднага брата Васіля Быкава і першай загадчыцы дзеючага сядзібы-музея ў Бычках, беларусы ніколі не забываюцца на свайго вядомага земляка.
Па дзесяць рублёў з чалавека на канцэрт гурта «Сябры». Што?!
Блогер Сцяпан Святлоў у сваім телеграм-канале NEXTA-Lite апублікаваў фота дакумента за подпісам старшыні абласнога камітэта Магілёўскай абласной прафсаюзнай арганізацыі Белпрафсаюза работнікаў аграпрамысловага комплексу Віктара Гейделя.
Паводле зместу паперы, кіраўніцтва Магаблвыканкама сумесна з наймальнікамі даручылі старшыням прафкамаў розных прадпрыемстваў «арганізаваць наведванне» канцэрту Анатоля Ярмоленкі і ансамбля «Сябры» 7 ліпеня. Мерапрыемства пройдзе ў рамках фестывалю «Александрыя збірае сяброў» («Купалле-2019»).
Пры гэтым работнікі павінны набыць квіткі за грошы – па 10 рублёў за штуку.
У самым прафсаюзе, аднак, факт гвалтоўнага распаўсюджвання квіткоў адмаўляюць. Як высветліла «Радыё Свабода», там запэўніваюць, што даручэнні дадзены дзеля інфармавання, а сам удзел у фестывалі разглядаецца як магчымасць для працаўнікоў «адцягнуцца ад працы», бо яны «гэта заслужылі».
«Мы робім гэта ў інтарэсах людзей і для людзей», – паведаміў супрацоўнік абласной арганізацыі прафсаюза. Ён дадае, што такім чынам прафсаюз абараняе «сацыяльна-эканамічныя» правы і інтарэсы працоўных.
