Власти показывают, что они якобы идут на компромисс. Но на местах чиновники просто физически не могут организовать обсуждение. Не умеют.
«По всей стране начали работу дискуссионные площадки по вопросам дальнейшего развития Беларуси», – так будут начинаться статьи во всех «районках», которые теперь массово будут писать об организации круглых столов, призванных собрать предложения граждан по изменению Конституции. Об изменениях в ней под давлением извне заговорил Александр Лукашенко, и теперь чиновники, проявив рвение, организовывают то, о чём не имеют ни малейшего представления.
Мстиславль деградировал окончательно?
Вчера, 14 октября, подобное мероприятие прошло в одном из самых малочисленных городков Могилёвщины – Мстиславле. Какой должна быть Конституция, какие проблемы необходимо решать здесь и сейчас – этот вопрос решили обсудить, как водится на мероприятиях «для галочки», представители профсоюзов, предпринимательства, политических партий, трудовых коллективов, местной власти и депутаты.
Конечно, на сегодня есть только одна проблема – уход Александра Лукашенко и назначение даты новых выборов президента. Для этого и обсуждают Конституцию. Но мстиславские чиновники, очевидно, боятся даже подумать о возможности такой постановки вопроса.
Показательным можно считать выступление модератора «дискуссии», председателя районного Совета депутатов Елены Клеенковой. Она с места в карьер заявила, что надо «не столько внести конкретные предложения по изменению Конституции, сколько поделиться проблемами, с которыми приходится сталкиваться в своей деятельности», – эти её слова приводит местное издание MSTLIFE (https://mstlife.by/mstislavchane-vstupili-v-diskussiju-o-chjom-rech.html ).
Только всмотритесь в эти лица, которые якобы обсуждают Конституцию.
В отсутствие реальной политической жизни и плюрализма мнений, население деградировало до состояния, когда уже не понимает, что такое вообще Конституция и для чего она нужна. Дискуссия в Мстиславле крутилась вокруг в общем-то ахинейных вопросов.
Главной проблемой, по мнению участников мероприятия, является то, что предприниматели теряют много времени и денег на этапе от регистрации до начала деятельности, также в стране нужно пересмотреть налоговое законодательство, а частный бизнес и госпредприятия должны быть в равных условиях. Об отставке Лукашенко и уменьшении количества президентских сроков – ни слова.
В Бобруйске по-другому
15 октября подобное мероприятие прошло и в Бобруйске. Город этот побольше и к столице поближе, потому встреча была более содержательной. На круглый стол был приглашён член ЦК оппозиционной Белорусской социал-демократической партии (Грамады) Юрий Гриневецкий. В самом начале встречи, чтобы не заболтали проблему, он озвучил общую позицию социал-демократов Бобруйска, после чего удалился.
Политик готов вернуться за круглый стол только после выполнения заявленных требований – прекратить репрессии и насилие в отношении мирно протестующих граждан, незамедлительно освободить задержанных по политическим причинам, возбудить уголовные дела по фактам убийств и пыток.
Под этими требованиями (документ есть в редакции) подписались, в том числе, региональные руководители ОГП, Белорусского профсоюза РЭП, общественного объединения «Говори правду» и партии левых «Справедливый мир».
Как стало известно нашему корреспонденту, на мероприятии присутствовал и оставался там до конца представитель партии левых «Справедливый мир». А вот членов Объединённой гражданской партии (ОГП) видеть там не захотели. Такой «диалог».
В целях предупреждения дорожно-транспортных происшествий сотрудники Госавтоинспекции в выходные усилят контроль за дорожным движением. Как … чытаць далей
30 сентября в 10 часов 32 минуты в Бобруйске 35-летний местный житель, управляя автомобилем Renault Laguna по улице Ульяновской, при совершении поворота в дворовую территорию предварительной информации не уступил дорогу и совершил наезд на 73-летнюю бобруйчанку, пересекавшую проезжую часть по нерегулируемому пешеходному переходу.
Женщина с травмами доставлена в больницу, сообщает пресс-служба ГАИ.
Сотрудники наркоконтроля УВД Бобруйского горисполкома и местного отдела Департамента охраны МВД задержали 31-летнего неработающего местного … чытаць далей
Білі па галаве, рэбрах, ягадзіцах. Прымушалі спяваць дзяржаўны гімн. 37-гадовы Сяргей Каранкевіч быў жорстка затрыманы, калі хацеў сфатаграфаваць аўтобус, які возіць амапаўцаў. Пабачыўшы што нарабілі, міліцыянты самі адвезлі мужчыну ў лякарню.
«Табе перамены патрэбныя? Зараз мы пакажам»
Мы сустрэліся з Сяргеем Каранкевічам праз дзень пасля таго, як ён выйшаў з лякарні, дзе прабыў больш за тыдзень. Трымаецца мужчына бадзёра, хоць зазначае, што ягоны стан пакуль далёкі ад нормы – дагэтуль часта баліць галава і адчуваецца млоснасць.
Затрымалі Сяргея 14 верасня. У той дзень мужчына ехаў па горадзе на сваім ровары і планаваў паабедаць у сталовай аднаго з мясцовых прадпрыемстваў. Знаходзіцца сталовая недалёка ад УУС Бабруйскага гарвыканкаму. Калі Сяргей праязджаў там, то пабачыў аўтобус сіняга колеру, на якім цягам апошніх тыдняў у Бабруйску ездзяць амапаўцы і куды кідаюць затрыманых. Мужчына вырашыў сфатаграфаваць бус. Спыніўся, паставіў ровар, дастаў тэлефон. І ў гэты момант заўважыў, як з бочнага ўваходу ў будынак УУС выбягаюць каля дзесяці чалавек у форме аліўкавага колеру і масках і бягуць да яго. Ад разгубленасці Сяргей не паспеў збегчы ці з’ехаць.
«Мяне ўзялі ў кальцо, схапілі за рукі і ногі, зацягнулі іх пластыкавай сцяжкай, і ў літаральным сэнсе панеслі ў будынак міліцыі, а за мной – мой ровар, – распавядае Сяргей. – Ніхто не прадстаўляўся, нічога мне не тлумачыў, ніякіх апазнавальных знакаў на іх не было. Мяне занеслі ў тыя ж дзверы, адкуль яны і выбеглі. Там у маленькім памяшканні прыкладна два на два метры мяне кінулі на падлогу і пачалі збіваць».
Паводле мужчыны, білі яго доўга. Колькасць удараў ён не лічыў – іх было вельмі шмат. Хто біў і чым, і колькі было чалавек, не бачыў, бо не дазвалялі ўзняць галаву – як толькі ён спрабаваў гэта зрабіць, адразу атрымліваў удар у лоб ці скроні.
«Я ляжаў на левым баку каля сцяны, таму мацней пацярпеў у мяне правы бок – туды прыйшлася большасць удараў, – распавядае далей Сяргей. – Пакуль білі, пыталіся: «Табе перамены патрэбныя? Зараз мы пакажам». Найбольш білі па галаве. Задалі пытанне – удар, нешта яшчэ сказалі – удар. І так шмат разоў. Моцна лаяліся. Потым адзін з іх прымушаў мяне пець гімн Беларусі. Я тэкст не вельмі ведаю, дык ён казаў словы, а я паўтараў, так мы разам спелі. Потым папрасілі пароль ад тэлефону. Я не сказаў і атрымаў пару ўдараў. Таму вырашыў усё ж сказаць. У мяне ў тэлефоне яны знайшлі фотаздымкі машын, прыпаркаваных з парушэннямі. Яны ж самі мне сказалі, што гэта машыны супрацоўнікаў, і зноў білі за гэтыя здымкі».
Тыя ж людзі, што збівалі, паводле Сяргея, зламалі яму ровар.
«Я чуў, як яны топчуць катафоты, як прабіваюць і спускаюць кола. Велакампутар прабіты нібыта адвёрткай. Чым ім не спадабаўся ровар, я не ведаю. Магчыма, гэта з-за бел-чырвона-белых флікераў, што я на яго павесіў», – кажа Сяргей.
«Вас расстраляць трэба»
Сяргей узгадвае, што праляжаў на падлозе ў будынку ЎУС гадзіны тры. Крычаў «дапамажыце», але ніхто не рэагаваў. Праз даволі доўгі час прыйшлі супрацоўнікі ў цывільным, паднялі яго, вывелі на вуліцу, загадалі прычапіць ровар каля галоўнага ўваходу і зноў павялі ўнутр. Далі схадзіць у прыбіральню, умыцца, і адвялі ў актавую залю.
Сяргей Каранкевіч
«Там людзі ў цывільным запаўнялі нейкія паперы, давалі мне іх падпісваць. Я так зразумеў, што гэта спіс маіх рэчаў. Але цалкам я не мог разабраць, бо ў мяне балела галава, апухла вока пасля збіцця, – узгадвае Сяргей. – Я спрабаваў задаваць пытанні, размаўляць. Пасля таго, што пачуў у адказ, мне стала здавацца, што яны ў не зусім цвярозым і адэкватным стане, бо ў іх адна тэма была: колькі табе заплацілі? А адзін увогуле казаў: вас расстраляць трэба. Я запытаўся – вы сапраўды гатовыя забіваць мірных, бяззбройных людзей? Ён адказваў, што так – нас трэба забіваць. Уявіце сабе, гэтыя словы я чуў у будынку міліцыі. І ніхто з іншых прысутных ніяк не рэагаваў».
Сяргей скардзіўся на боль у жываце і галаве. Мужчына мяркуе, што сапраўды дрэнна выглядаў, бо яго самі ж міліцыянты адвезлі ў лякарню. Там дактары пасля агляду вырашылі шпіталізаваць мужчыну.
«Я адразу схлусіў дактарам, што ўпаў з ровара. Баяўся сказаць, што мяне збілі, бо не ведаў, ці пакінуць мяне ў лякарні, а калі не, то што са мной зробяць тыя супрацоўнікі, што стаялі са мной побач у той момант, – распавядае Сяргей пра лякарню. – У працэсе аналізаў, рэнтгену дактары пачалі мне задаваць пытанні. Яны зразумелі, што насамрэч адбылося. Я тады распавёў праўду. Дактары спачувалі мне, і я вельмі ўдзячны, што яны пакінулі мяне ў лякарні, бо інакш не ведаю, што б са мной было».
Сяргея паклалі ў хірургічнае аддзяленне. У той жа дзень да яго прыехаў участковы, які патлумачыў мужчыне, што яго затрымалі за ўдзел у незаконным шэсці 6 верасня.
«Але гэта было мірнае шэсце. Там былі звычайныя людзі, дзеці з балонікамі. Так, я там быў. У цвярозым стане, нічога не разбіваў, нікому не перашкаджаў. Ішоў, камунікаваў з людзьмі. Дык што я парушыў? За гэта трэба было біць?» – пытаецца бабруйчанін.
У лякарні Сяргей прабыў з панядзелка 14 верасня да аўторка 22 верасня.
«Мне ставілі кропельніцы, рабілі нейкія ўколы. Калі перасталі калоць, я пачаў адчуваць, як у мяне баляць рэбры, ягадзіцы, ногі. Найбольш балела галава. Нават сёння я адчуваю боль у скронях і млоснасць», – кажа Сяргей.
Пакуль наш суразмоўца быў у лякарні, ягоная маці Таццяна Каранкевіч напісала заяву за збіццё сына ў Следчы камітэт. Цяпер ідзе праверка.
Пасля выпіскі з лякарні Сяргей атрымаў позву ў суд на 28 верасня па двух артыкулах: ч.3 23.34 – паўторнае парушэнне парадку арганізацыі і правядзення масавых мерапрыемстваў, і 23.4 – непадпарадкаванне законным патрабаванням службовай асобы.
«Я не разумею, адкуль гэты артыкул – 23.4. Як я мог супраціўляцца, калі да мяне падбяжалі, схапілі адразу за рукі, я не мог нават паварушыцца», – здзіўляецца Сяргей.
«Яны жывуць побач з намі – адкуль у іх столькі жорсткасці?»
Сяргея Каранкевіча ўжо затрымлівалі раней – ён трапіў у адзін з першых «хапуноў» 10 жніўня. Тады, паводле мужчыны, ён ехаў на ровары каля будынку гарвыканкаму, і яго схапілі «людзі ў чорнай форме і касках, затаўкалі ў аўтазак разам з роварам». Ноч і ўвесь наступны дзень Сяргей правёў у Бабруйскім СІЗА.
«За ўвесь той час мяне толькі адзін раз пакармілі – прынеслі дзве лыжкі кашы на міску. Нават вады не далі», – узгадвае Сяргей.
Судзілі адразу ў СІЗА, далі содні арышту і адпусцілі.
«Да выбараў я не вельмі цікавіўся палітыкай, – кажа Сяргей. – А потым я пабачыў, як збіваюць людзей ні за што. Я не магу ў гэтай сітуацыі проста сядзець дома і глядзець. Таму я выходзіў на мітынгі. І хачу падкрэсліць, што яны былі мірнымі. Інакш бы я не пайшоў. Бо я супраць гвалту і за тое, каб усё адбывалася ў рамках закону».
Сяргей шакаваны гвалтам з боку сілавікоў.
«Адкуль столькі агрэсіі і жорсткасці ў супрацоўнікаў міліцыі? Яны ж з нашага гораду, побач жывуць – адкуль гэта ўсё?», – пытаецца мужчына.
Дзвюхгадзінная забастоўка ў знак салідарнасці з затрыманым
Спакойна дачакацца суду 28 верасня Сяргею Каранкевічу не далі. На наступны дзень пасля нашай сустрэчы, 25 верасня, ягоная маці Таццяна Каранкевіч паведаміла нам, што раніцай мужчыну забралі з працы невядомыя супрацоўнікі міліцыі. Сяргей паспеў паведаміць пра гэта, пасля чаго нумар стаў недасяжным. Цягам дня жанчына шукала сына, але ёй, роднай маці, не давалі ніякай інфармацыі – ні ў дзяжурнай частцы міліцыі, ні ў судзе, ні ў ізалятары часовага ўтрымання. Паўсюль казалі, што такога чалавека ў іх няма. Мы суправаджалі Таццяну падчас пошукаў.
Каля прахадной «Белшыны»
Амаль у адчаі ўвечары жанчына зноў пайшла ў Следчы камітэт, але там прымаць заяву ў яе адмовіліся. Са слязамі ў вачах жанчына стаяла на ганку і пыталася ў дзяжурнага, што ёй рабіць далей. Тады нарэшце ёй патэлефанаваў сам Сяргей і сказаў, што супрацоўнікі міліцыі вязуць яго назад на працу.
Сяргей працуе на «Белшыне» кіроўцам. Разам са спадарыняй Таццянай мы паехалі туды, і пабачылі, як мужчыну прывезла «Газэль» белага колеру і адразу з’ехала.
Сяргей распавёў, што раніцай яго тэрмінова выклікаў на прахадную начальнік, дзе ўжо чакалі некалькі чалавек у цывільным і масках. Не прадстаўляліся, нічога не тлумачылі, схапілі і павялі ў гэтую самую «Газэль».
«І пачалі катаць па горадзе, – кажа Сяргей. – Спачатку прывезлі ў УУС. Павадзілі па паверхах. Агледзелі рэчы. Больш за гадзіну я там проста сядзеў. Потым павезлі ў ІЧУ. Там пасядзеў некалькі гадзін у бусе. Потым мне змерылі тэмпературу – тэрмометр паказаў 37,8. Мяне павезлі ў паліклініку. Там узялі аналізы, напісалі ВРВІ. Зноў павезлі ў ізалятар, але там сказалі, што з такім дыягназам да сябе не возьмуць. Тады мяне вярнулі на месца працы і адпусцілі. Што гэта было – не магу зразумець. Мне ніхто не патлумачыў, навошта мяне забіралі і каталі па горадзе. Ніякіх пратаколаў не складалі. Супрацоўнікі, якія мяне суправаджалі, казалі, што яны нічога не ведаюць – куды ім сказалі ехаць, туды яны і паехалі».
Мужчыне не далі ніякіх дакументаў, што яго затрымлівала міліцыя, і ён не ведае, што цяпер будзе з працай – начальнік папярэджваў Сяргея, што ён будзе звольнены ў выпадку яшчэ аднаго затрымання.
Адначасова калегі вырашылі падтрымаць Сяргея, і калі яго забралі раніцай 25 верасня, спынілі працу. Цэх стаяў каля дзвюх гадзін, пакуль не ўмяшаўся генеральны дырэктар.
Суд над Сяргеем Каранкевічам мусіць адбыцца ў панядзелак, 28 верасня.
9 сентября в Бобруйский РОВД о пропаже латунной плиты с камня на мемориальном комплексе «Курган Славы» сообщила председатель местного сельсовета, сообщает УВД Могилевского облисполкома. Она рассказала, что недалеко от мемориала находится поле, на котором работники сельхозорганизации проводили уборочные работы. Часть демонтированной мемориальной плиты они обнаружили среди тюков соломы.
В ходе оперативно-розыскных мероприятий сотрудники уголовного розыска Бобруйского РОВД установили, что к хищению причастен нигде не работающий, ранее судимый 31-летний бобруйчанин.
Предварительно установлено, что в августе он демонтировал с мемориального камня латунную плиту. Однако не учел ее внушительный вес. Унести сразу не смог: оттащил и спрятал на поле за тюками с соломой. Отпилив там небольшой элемент плиты из цветного металла, сдал его в пункт приема металлолома.
