Галоўная » Бобруйск » Page 25

Свидетель: дело бобруйского экс-зампреда Ковеля сфабриковано с помощью его же кума

Дело о взятках, в получении которых обвиняются бывший первый зампредседателя Бобруйского горисполкома Олег Ковель и … чытаць далей

Рабочыя расказалі, што на «Белшыне» страйк «душаць на корані». «Дваіх звольнілі»

Страйкоўцы цьвердзяць, што на ўдзельнікаў забастоўкі цісьне адміністрацыя, і двое зь іх ужо вымушаныя былі звольніцца. Цяпер працаўнікі спрабуюць стварыць страйкам і спадзяюцца, што гэта дапаможа «разварушыць» калектыў, піша Радыё Свабода.

 

«Страйкоўцаў прымушаюць штодня пісаць тлумачэньні, чаму яны адмаўляюцца працаваць»

Работнік падрыхтоўчага цэху заводу масавых шын Віталь Красьніцкі ўдзельнічае ў страйку. Паводле яго, забастоўка на «Белшыне» трымаецца на асобных групах працаўнікоў з розных цэхаў. Ён настойвае, што адміністрацыя прадпрыемства аказвае ціск на страйкоўцаў, палохае, што імі зоймуцца сілавыя структуры. Двое днямі вымушаныя былі напісаць заявы на звальненьне па ўласным жаданьні. Цяпер яны пазьбягаюць кантактаў з калегамі. Красьніцкі кажа, што і яму ўжо намякалі: калі не сунімецца, то знойдзецца прычына звольніць.

Па словах Віталя Красьніцкага, страйкоўцы хадзілі ў прафкам, і ягоны старшыня запэўніў, што звальняць іх ня маюць права, бо Канстытуцыя дае ім права на страйк. Працаўнікі перадалі праз старшыню прафкаму свае патрабаваньні кіраўніцтву прадпрыемства: адстаўка Аляксандра Лукашэнкі, правядзеньне сумленных і адкрытых выбараў, пакараньне тых, хто зьбіваў удзельнікаў мірных акцыяў пратэсту, вызваленьне палітвязьняў.

Віталь Красьніцкі (у цэнтры)

Паводле Віталя Красьніцкага, на пачатку зьмены на страйкоўцаў складаецца акт, што яны адмаўляюцца выконваць свае абавязкі. Іх змушаюць пісаць тлумачэньне, чаму яны не працуюць.

«Мы адзначаем, што карыстаемся канстытуцыйным правам на забастоўку, — кажа суразмоўца. — Адміністрацыя навязвае працоўным думку, што мы «займаемся абы-чым, каб не працаваць».

На ягоны погляд, калектыў пабойваецца далучацца да забастоўкі, бо бачыць, што ўдзельнікаў няшмат і «кіраўніцтва іх дацісьне». Акрамя таго, працаўнікі занепакоеныя, што ім не кампэнсуюць фінансавыя страты ад прастою прадпрыемства.

Спроба бабруйчанаў падтрымаць шыньнікаў у іх намерах абвясьціць забастоўку

Разам з тым, цьвердзіць Красьніцкі, пераважная большасьць «шыньнікаў» не задаволеныя тым, як скончыліся выбары. Яны лічаць, што іхныя галасы скралі, і шмат працаўнікоў удзельнічаюць у акцыях пратэсту, якія штодня праходзяць у Бабруйску. Ён спадзяецца, што калегі далучацца да забастоўкі, як будзе створаны страйкам. Гэтым страйкоўцы займаюцца цяпер. Суразмоўца прызнаецца, што дагэтуль ня ведалі, як яго ствараць.

 

«Працаўнікі нібыта і ўладай незадаволеныя, але падтрымаць забастоўку баяцца»

На «Белшыне» ад 1993 году існуе суполка Беларускага незалежнага прафсаюзу. У найлепшыя свае часы яна налічвала да 200 сяброў. Цяпер трымаецца толькі на траіх. Узначальвае яе Сяргей Гурло. За ўдзел у акцыях пратэсту ён адседзеў 8 сутак і вызваліўся 18 жніўня. Кажа, што пакуль разьбіраецца ў сытуацыі і да страйку не далучыўся.

Сяргей Гурло кажа, што з мноства цэхаў прадпрыемства пра страйкоўцаў чуў толькі ў двух. Большасьць працаўнікоў пабойваецца да іх далучацца.

Сяргей Гурло (крайні зьлева)

«Нібыта яны і ўладай незадаволеныя, і гатовыя баставаць, але страх пераважае. Як звольняць, дык у Бабруйску нікуды не ўладкуесься потым», — тлумачыць суразмоўца.

Пасьля вызваленьня Сяргею Гурло расказалі на прадпрыемстве, што 14 жніўня адна са зьменаў адмаўлялася працаваць паўтары гадзіны і выходзіла з патрабаваньнямі да заводакіраваньня. Спыненьне працы ўспрымалася тады як папераджальны страйк. За яго падпісалася 150 працаўнікоў. Потым шыньнікі далучылася да пратэставай акцыі. Удзельнікаў адміністрацыя гразілася пазбавіць прэміяльных.

Пра тое, што двух страйкоўцаў змусілі звольніцца па ўласным жаданьні, Сяргей Гурло ведае. Ён кажа, што адзін зь іх быў перадавіком і ягоны партрэт вісеў на дошцы гонару, гэта выдатны спэцыяліст.

«Вядома ж, забастоўка душыцца на корані, — падсумоўвае гутарку прафсаюзны актывіст. — Заўтра выйду на зьмену, і, магчыма, і тых, хто застаўся з страйкоўцаў, пазвальняюць».

Калёна «Белшыны» на мітынгу ў падтрымку Аляксандра Лукашэнкі

Даведацца пра пазыцыю адміністрацыі прадпрыемства і кіраўніцтва мясцовай арганізацыі прафсаюзу работнікаў хімічнай, горнай і нафтавай прамысловасьці Свабодзе не ўдалося. У камэнтарах іншым мэдыя прадстаўнікі кіраўніцтва «Белшыны» абвяргалі зьвесткі пра намеры работнікаў арганізаваць на прадпрыемстве страйк. Яны даводзілі, што «калектыў працуе, бо яму трэба карміць свае сем’і».

Супрацоўнікі заводакіраваньня ў гутарцы з журналістам настойваюць, што прадпрыемства працуе ў звыклым тэхналягічным рэжыме. Некаторыя адзначаюць, што пра сытуацыю з забастоўкай на ўсім прадпрыемстве адказваць ня могуць, бо яно завялікае.

Пагаварыць са звольненымі супрацоўнікамі нам таксама не ўдалося — яны адмаўляюцца кантактаваць з журналістамі.

На акцыянэрным таварыстве «Белшына» працуе 9 тысяч чалавек. Прадпрыемства спэцыялізуецца на вырабе шын для шырокага спэктру аўтамабільнага, будаўнічага і сельскагаспадарчага транспарту. Прадукцыю прадае больш як у 60 краінаў.

Фота: Радыё Свабода

 

Як праходзілі затрыманні пасля выбараў у Магілёўскай вобласці

Радыё Свабода зьбірае сьведчаньні ахвяраў міліцэйскага бясчынства на вуліцах, у пастарунках і ў турмах Беларусі ў жніўні 2020 году. Калі падобнае здарылася з вамі ці вы былі сьведкам, напішыце нам пра гэта на адрас: radiosvaboda@gmail.com.

 

„Дзьверы выламалі і адразу звалілі мяне з ног“

Аляксандар Чыгір, 48-гадовы бабруйчанін, былы дэпутат гарсавету:

„10 жніўня ўвечары я ішоў сустракаць жонку, якая працуе ў аптэцы. Убачыў, як людзі ў чорным затрымліваюць маладога чалавека. Ён сядзеў зь дзяўчынай у кавярні да яго падышлі, скруцілі рукі і пацягнулі ў бус. Затрыманьне зьняў на відэа. Потым гэтыя людзі ў чорным прыйшлі ў аптэку па мяне.

Пагрукалі ў дзьверы, загадалі адчыняць. Жонка тлумачыла, што ня мае права гэтага рабіць паводле правілаў інструкцыі, бо здае касу. Тады дзьверы выламалі. Уварваўшыся, адразу звалілі з ног мяне. Пазьней, калі вызваліўся, я даведаўся, што пацярпела ад іх і жонка. Яе ўдарылі па твары і адшурхнулі ў бок.

Аптэка, зь якой выцягнулі Аляксандра Чыгіра

Мяне выцягнулі за ногі па прыступках з аптэкі. Укінулі ў аўтазак. Білі ад аптэкі да самага аддзелу міліцыі дручкамі, нагамі, рукамі па галаве і тулаву. У аддзеле зьбіваньне працягвалася. Як вялі па лесьвіцы, дык падганялі дручкамі. Выдавалі аплявухі. Тыя, хто біў, прыгаворвалі: «Ну, што мянтоў на вілы?». Гэта, відаць, заводзілі сябе.

Зьбіваньне адбывалася на вачах у бабруйскіх міліцыянтаў. У гэтых людзей, якіх мы штодня бачым у горадзе, быў дужа добры настрой. Ім падабалася, як зьбіваюць людзей, якія ня могуць абараніцца.

Потым мяне кінулі ў малпоўню і адразу забылі. Гэта ж як канвэер: адны б’юць, другі афармляюць, а трэція ахоўваюць за кратамі. У мяне балелі тады і цяпер рэбры ды сьпіна. На ёй ёсьць драпіны. Балела галава і ногі. У міліцыі папрасіў дапамогі і мне далі болесуцішальную таблетку, а большага ў іх няма. Пагатоў, ні пра якую «хуткую» гаворкі і не было. Завезьлі ў ізалятар. Усе, хто быў са мною ў камэры, прайшлі праз такую экзэкуцыю і ўсім патрэбная была дапамога. Нас агледзеў тамтэйшы мэдык і праблемаў са здароўем ня выявіў.

Судзілі ў ізалятары. Працэс заняў хвіліну, мо троху больш. Гэта была фармальнасьць. Судзьдзя была ў масцы і сябе не назвала. Прысуды былі падрыхтаваныя. Чалавек 70 затрыманых трое судзьдзяў прапусьцілі праз канвэер за гадзіну. Мне прысудзілі 15 сутак за ўдзел у несанкцыянаваным масавым мерапрыемстве.

Адседзеў 7 і цяпер свайго статусу ня ведаю. Мяне папярэдзілі: калі буду затрыманы, то судзіць будуць паводле крымінальнага кодэксу. Мяне, як забіралі, не тлумачачы за што, так і выпусьцілі. Прыйшлі ў камэру і сказалі: з рэчамі на выхад.

Па вызваленьні хадзіў у траўмапункт і там зафіксавалі пабоі, якія засталіся.

Тое, што са мною і многімі адбылося — гэта была помста таго, хто ведае, што выбары ён ня выйграў. Тыя людзі, якія захапілі мяне — прафэсійныя забойцы. Безумоўна, супраць мяне ўчынілі гвалт, але перажытае мною ні ў якае параўнаньне не ідзе з забойствамі трох чалавек. У мірнай Беларусі пралілася кроў і гэта самае жахлівае“.

 

„Міліцыянты нібы адурманеныя“

Магілёвец Сяргей Шарстабітаў, 32 гады:

„10 жніўня мяне затрымалі сілавікі ў чорным на плошчы Зорак каля кінатэатру «Радзіма». Я быў зь дзяўчынай і бачыў, як экіпіяваныя міліцыянты «зачышчалі» пляцоўку перад гандлёвым цэнтрам «Атрыюм» і прылеглыя сквэры.

Яны не давалі людзям ісьці на прыпынкі, а цясьнілі іх да кінатэатру, дзе стаялі падрыхтаваныя аўтазакі, якія і запаўнялі людзьмі. Калі схапілі маіх знаёмых, я падбег распытаць прычыну, але тут жа быў павалены. Білі нагамі. На мяне ўпаў міліцыянт, і я ім прыкрываўся, таму ягоным саслужыўцам дручкамі малаціць па мне было нязручна.

Потым закінулі ў аўтазак, і там працягваў біць нагамі ўжо адзін чалавек у чорнай форме. Ён крычаў, каб я лёг на жывот, але я ляжаў на сьпіне і закрываўся рукамі, як мог.

У выніку мне расьсеклі брыво і набілі на ім сіняк. Ззаду на галаве шматлікія абдзерыны ад берцаў. Сінякі па ўсім целе. Галёнка была распухлай і са зьдзёртай скурай.

Наладаваўшы аўтазак, нас завезьлі ў Кастрычніцкі аддзел міліцыі. Там мяне ня білі, бо я выконваў загады міліцыянтаў. Мне здалося, што яны былі адурманеныя. Пастаянна крычалі. Адзін камандаваў рукі за сьпіну, а другі — за галаву. Затрыманыя не разумелі, што рабіць.

У аўтазаку

Нас паставілі ў гаражы ўздоўж сьцяны з расстаўленымі нагамі і закладзенымі за галаву рукамі далонямі вонкі. Я бачыў, як іншых людзей білі. Там стаяла хуткая дапамога, і мэдыкі назіралі і маўчалі. Затым завялі ў актавую залю, дзе сядзелі шмат жанчын у форме, якія міла хіхікалі.

На мяне афармляў справу былы ўчастковы з майго раёну. Ён даводзіў, што злога мне не жадае і мяне не затрымліваў. Усе пратаколы складаліся паводле загадзя падрыхтаванай формы і абвінавачваньня: удзел у несанкцыянаваным мерапрыемстве. Сваёй віны я не прызнаў.

Аўтазакам завезьлі ў ізалятар, дзе спыталіся, як сябе адчуваю (да гэтага пра мэдычную дапамогу гаворкі не было). Я папрасіў дапамогі. Мяне агледзелі і на хуткай без канвойных завезьлі ў лякарні. Зрабілі здымкі, супакоілі, што кровазьліцьця няма, і адпусьцілі.

Праз 5 хвілінаў затрымалі ўжо супрацоўнікі Ленінскага аддзелу міліцыі. Яны сказалі: зь лякарні паступіў сыгнал, што я зьбіты, таму мяне дапытаюць і адпусьцяць. Разьбіралася зь відавочнай грэблівасьцю сьледчая, якая не зважала, што ў мяне разьбітая галава і мне можа быць кепска.

У аддзеле прабыў да наступнага дня. Спачатку нас трымалі на калідорах, у даволі камфортных умовах, а потым перавялі ў «малпоўні». Там была кепская вэнтыляцыя і даводзілася ляжаць на падлозе, бо там лягчэй дыхалася.

Даведка пра стан здароўя Шарстабітава

Потым завезьлі зноў у ізалятар. У ім ужо не было месцаў, таму адправілі ў камэру турмы №4. 20 мэтраў да турмы нас перавозілі хвілінаў сорак. Але гэта дробязі, бо некаторыя правялі ў аўтазаку ўсю ноч.

У камэры нас было 16 чалавек. Я ня еў паўтара дня. Пілі ваду з-пад крана. Там ня білі.

12 жніўня маю справу разгледзела судзьдзя Вольга Краўчанка. Асудзіла на 6 сутак. Суд доўжыўся хвілінаў 10. Пасьля 4 сутак «амніставалі», але папярэдзілі: як затрымаюць яшчэ раз на несанкцыянаваных акцыях, то пасадзяць да 6 гадоў.

Фота: Радыё Свабода

 

Бацьку душыў дубінкай «чалавек у чорным», сын заступіўся – абодвум пагражае да 6 гадоў за кратамі. Аповед бабруйчанкі

Ігара і Алега Букасаў – бацьку і сына з Бабруйску – абвінавачваюць у гвалце ў дачыненні супрацоўніка міліцыі. Іхныя родныя сцвярджаюць: білі не яны, а іх, і сын кінуўся бараніць бацьку.

У панядзелак 10 жніўня сям’я Букасаў выйшла на вечаровы шпацыр па плошчы Леніна ў Бабруйску, хацелі зайсці ў мясцовую краму, набыць прадукты, распавяла Алена, жонка і маці затрыманых. У 21.15, ужо каля крамы, яны пабачылі нейкі канфлікт на дарозе – там стаяў супрацоўнік ДПС, шмат людзей, крычала жанчына.

«Муж выказаў здагадку, што, магчыма, некаму патрэбная дапамога, і мы падышлі да гэтага натоўпу», – распавяла Алена.

Ігар Букас запытаўся ў супрацоўніка ДПС, што здарылася. Аказалася, там затрымалі кіроўцу, «які ўключыў нейкую музыку, якая не спадабалася даішніку, здаецца, гэта быў Цой». Працаўнік ДАІ сабраўся выпісваць штраф. Людзі, паводле Алены, спрабавалі адстаяць чалавека, пыталіся, за што штраф, прасілі адпусціць хлопца.

«Даішнік у нейкі момант стаў штурхаць рукою майго мужа – маўляў, хто ты такі, ідзі адсюль, – распавядае далей спадарыня Букас. – Муж запытаўся: навошта ты яго караеш? Ты ж такі чалавек, як і ён. У сваім аўтамабілі ён можа слухаць тую музыку, якую хоча. І раптам гэты даішнік падымае руку ў бок людзей у масках у чорным і кажа: сюды, браць. Літаральна праз секунду майго мужа павалілі тварам на зямлю і пачалі біць галавой аб асфальт. Ён прасіў, каб яго не білі, казаў, што не будзе аказваць супраціву: маўляў, я стары чалавек ужо, мне 54 гады, што вы робіце? А супрацоўнік ДПС глядзеў на гэта і нібыта задавальненне атрымліваў – проста назіраў, як здзекаваліся з майго мужа. Потым чалавек у чорным сеў на спіну Ігару, дубінку падклаў пад падбароддзе і пачаў майго мужа проста душыць».

У гэты момант падбег Аленін сын – Алег, узгадвае жанчына. Ён крычаў: «Бацю майго біць? Я не дазволю!»

«І я разумею яго, кожны чалавек у такой сітуацыі кінуўся б на дапамогу, – кажа Алена. – Я сама хацела, але мяне дачка спыніла. Зразумела, што сын мог і рукой некага з супрацоўнікаў тады адштурхнуць – гэта нармальная рэакцыя чалавека, калі б’юць твайго блізкага. Б’юць маю сям’ю. За што? Як я буду стаяць і глядзець на гэта? Праз момант я ўбачыла, што некалькі гэтых супрацоўнікаў ужо кінуліся на сына. Я тады стала крычаць: «Людзі, дапамажыце, калі ласка, бо заб’юць!» Я такога дзікунства яшчэ не бачыла за ўсе свае 52 гады. Калі іх забралі, дачка сфатаграфавала лужыны крыві на асфальце, яны дагэтуль там».

Ганна i Алена Букасы. Фота прадстаўлена рэдакцыі

Алена двое содняў не магла знайсці мужа і сына. Яна напісала заяву ў Следчы камітэт, што ейныя блізкія былі збітыя і зніклі. Толькі 13 жніўня жанчына даведалася, што сын і муж у СІЗА, і што іх абвінавачваюць паводле артыкулу 364 Крымінальнага кодэксу Беларусі – гвалт у дачыненні супрацоўніка органаў унутраных справаў.

«Але калі там і быў гвалт, то якраз з боку гэтых органаў, – кажа Алена. – А мой сын заступаўся за бацьку. І нават калі ён пры гэтым махаў рукамі, гэта нармальна – заступіцца за чалавека, якога збіваюць і душаць. Я не разумею, за што майго сына і мужа трымаюць за кратамі. Сыну 24 гады, у яго тры месяцы таму нарадзілася дачка. Цяпер ягоная сям’я засталася без сродкаў да існавання».

Кроў на асфальце, дзе збівалі Ігара Букаса. Фота прадстаўлена рэдакцыі

Ганна, жонка Алега Букаса, не бачыла затрымання, яна была дома з трохмесячнай дачкой.

«У 21.11 мне патэлефанаваў муж, сказаў, што яны падыходзяць да крамы, а ў 21.20 патэлефанавала ягоная мама і сказала, што нашых забралі, – кажа Ганна. – Мне вельмі цяжка цяпер. Мы жылі адной сям’ёй, і раптам гэтую сям’ю разбіваюць. З-за перажыванняў у мяне знікла грудное малако, відавочна, мне давядзецца пераводзіць дачку на сумесі. Мужу, кажуць, можа пагражаць да 6 гадоў пазбаўлення волі. Ні на якія пратэсты ні муж, ні свёкар не збіраліся. Зразумела, што мы сочым за сітуацыяй у краіне, але мы проста жывем звычайным жыццём. І яны ішлі не на плошчу, а ў краму па ежу».

Жанчыны кажуць, што іх не пускаюць да Ігара і Алега, нічога не кажуць пра стан, у якім цяпер іхныя блізкія. Алена распавядае, што затрыманыя, якія сядзелі разам з ейным мужам і сынам, казалі, што Ігар цягам двух содняў грукаўся ў сцены камеры і прасіў, каб да яго выклікалі доктара, што ён быў моцна збіты, магчыма, зламаны нос, у крыві была ўся кашуля.

Цяпер Алена і Ганна Букас працуюць з адвакатамі ды спрабуюць абараніць сваіх родных мужчынаў.

НА, belsat.eu

«Председатель практически стал угрожать увольнением». Рабочие «Белшины» пообщались с профкомом

17 августа рабочие «Белшины» снова собирались выйти перед проходной и получить от руководства ответы на … чытаць далей

В Бобруйске судили независимых наблюдателей – день выборов они проведут за решёткой

Семь суток ареста за неповиновение председателю участковой комиссии получил Владимир Михолап, за такой же проступок, но шесть суток – Артур Мышко, и за мелкое хулиганство в виде якобы угрозы председателю комиссии шесть суток дали Эдуарду Гриневецкому.

Во фразе «нам с вами жить в одном городе» председатель участковой комиссии нашла угрозу

Суды над независимыми наблюдателями, задержанными на участках во время досрочного голосования, прошли в Бобруйске 7 августа. Владимир Михолап и Эдуард Гриневецкий были задержаны ещё 5 августа, Артур Мышко – 6 августа.

Гриневецкий был наблюдателем на участке №35, который располагается в бывшем Доме офицеров. 4-го августа вечером у молодого человека якобы произошёл конфликт с председателем участковой комиссии, но задержали наблюдателя только на следующий день, 5 августа, по заявлению того самого председателя, а одновременно директора Центра дополнительного образования детей и молодёжи г. Бобруйска, который занимает сейчас здание бывшего Дома офицеров, Татьяны Зайцевой.

Эдуарда обвинили в мелком хулиганстве. Его дело рассматривала судья Ольга Серякова. Административный процесс вёл начальник отделения охраны правопорядка и профилактики подполковник Сергей Рудько. Сестру Эдуарда Светлану Шамшур суд допустил в качестве защитницы.

Гриневецкий рассказал суду, что 3 августа он прошёл аккредитацию как наблюдатель  от Объединённой гражданской партии на избирательном участке №35. 4 августа вечером он пришёл на участок, чтобы сфотографировать протокол за день. По словам задержанного, в фойе его и второго наблюдателя Александра Касимова встретила председатель участковой комиссии и директор Центра дополнительного образования Татьяна Зайцева. Со слов Гриневецкого, она не разрешила фотографировать протокол и приказала наблюдателям покинуть здание.

«Я говорил ей, что наблюдатель может в любое время прийти и задать ей вопросы, попросить ознакомиться с протоколом. Тогда она стала угрожать милицией, – рассказывал Эдуард. – Я сказал – нам с вами ещё жить в одном городе, поменяется власть или нет. Она на это спросила – вы мне угрожаете? Я спросил – где вы видите угрозу?».

Эдуард Гриневецкий в зале суда

Гриневецкий утверждал, что это не был конфликт, а просто разговор на повышенных тонах.

«Я никого не обзывал и не оскорблял, –  добавил задержанный наблюдатель. – Я учился в духовной семинарии, жил в монастыре. Я не могу себе даже представить, как можно оскорблять человека или угрожать ему».

Начался нервный тик и вывезла детей: как наблюдатель напугал председателя комиссии

Председатель комиссии №35 Татьяна Зайцева выступала на суде как свидетель. Она рассказала, что Эдуард конфликтовал с ней «в наступательной форме, оказывал психологическое и моральное давление».

«Он спросил – вы не боитесь? – говорила директор Центра дополнительного образования. – Он мне сказал – вам ещё жить в этом городе и ходить по этим улицам. И в адрес действующего президента сказал, что он не вечен. Я спросила – вы мне угрожаете? И предупредила, что буду вынуждена вызвать сотрудника милиции, если он не покинет здание. Он на это сказал – что мне ваш сотрудник милиции? Пока вы его позовёте, меня там уже не будет. Гриневецкий препятствовал избирательному процессу, поскольку мешал мне как председателю подводить итоги дня, кроме того, он стоял на нанесённой разметке, разделяющей потоки людей в связи с эпидемиологической обстановкой, там, где находятся дезинфицирующие средства. Вместе со вторым наблюдателем они мне оказали сопротивление».

Подполковник Рудько попросил Зайцеву охарактеризовать Гриневецкого как человека, потому что, мол, «он поясняет, что он верующий и не способен на конфликт».

Свидетель рассказала, что, когда Эдуард только к ней обратился за аккредитацией от профсоюза РЭП, он был очень вежлив и тих. Но она тогда отказала ему в аккредитации, поскольку на участке уже был представитель от РЭП. На что Гриневецкий сказал, что ещё придёт. На следующий день он принёс документ от Объединённой гражданской партии, и получил аккредитацию.

«Я у него спросила, когда, в какой день и время он будет наблюдать? – рассказывала Зайцева. – Он на это ответил: что значит – когда? Всегда, и до перерыва, и после. То есть, как только я его аккредитовала, у него будто сразу выросли крылья – вот это вот «я приду, я то, я сё», просто такое сквозное проникновение, танк на участке».

Также Татьяна Зайцева рассказала, что фразой «нам с вами жить ещё в одном городе» наблюдатель очень сильно её испугал, она восприняла эти слова как угрозу, и, когда она возвращалась после рабочего дня домой, ей казалось, что за ней кто-то следит, и может вот-вот напасть, и у неё начался нервный тик, она испугалась также за своих двоих несовершеннолетних детей и ей пришлось увезти их из дома.

Второй свидетель, секретарь участковой комиссии №35 Наталья Алексеева рассказала, что она, в свою очередь, была взволнована состоянием Зайцевой после беседы с Гриневецким. Председатель комиссии якобы была очень напугана и подавлена.

«Мы ехали домой вместе, и Татьяна Владимировна во всех видела и говорила, наверное, сейчас за мной вот кто-то едет, у неё была паника – рассказывала секретарь комиссии. – Я, наверное, свидетель не столько конфликтной, сколько постконфликтной ситуации. Я видела её последствия».

На вопрос защитника Светланы Шамшур, в чём же конкретно была угроза, Алексеева ответила, что слышала обрывок фраз «вам и вашим детям ещё жить в одном городе», и что она бы восприняла эти слова точно так же, и ей тоже было бы страшно.

Не подчинился председателю комиссии – получи сутки

Со стороны Эдуарда свидетелем выступал наблюдатель Александр Касимов.

«Я вообще не понимаю, из-за чего это всё здесь происходит. Не было никакого конфликта, никакого разговора на повышенных тонах», – говорил мужчина.

Гриневецкий хотел подать ходатайство о просмотре записей с видеокамер в фойе Центра дополнительного образования, но Татьяна Зайцева пояснила, что то, что он там видел – это не камеры, а «просто муляжи», и они не работают и ничего не записывают.

Судья решила, что наблюдатель виновен по ст. 17.1 КоАП РБ (мелкое хулиганство), поскольку он именно «из хулиганских побуждений, не соблюдая устоявшиеся нормы морали, выразил явное неуважение к обществу». Решение суда – шесть суток ареста с отбыванием в ИВС.

6 августа в квартире, где проживает Эдуард Гриневецкий вместе с матерью, прошёл то ли обыск, то ли осмотр (сами сотрудники милиции называли прошедшее оперативное мероприятие то осмотром, то обыском, и не оставили копию протокола сестре Эдуарда, присутствовавшей тогда в квартире). Сотрудники уголовного розыска забрали у наблюдателя ноутбук и планшет.

5 августа возле участка №30, который располагается в средней школе №3, задержали наблюдателя Владимира Михолапа. Его обвинили по ст.23.4 КоАП – в неповиновении законному требованию должностного лица при исполнении им служебных полномочий. Таким лицом выступил директор школы №3 Александр Фисюк.

Михолап получил семь суток ареста. Также за ним числятся ещё семь суток за «цепь солидарности» 19 июня. Тогда он был задержан, провёл в СИЗО г. Бобруйска трое суток и был осуждён на десять, но отпущен после суда с температурой. 6-га августа домой к Михолапу также приходили сотрудники уголовного розыска, с той же целью, что и к Гриневецкому.

6 августа на участке № 56 якобы не подчинился требованиям председателя комиссии наблюдатель Артур Мышко. И был осуждён 7 августа по ст. 23.4 КоАП на шесть суток ареста.

Независимые наблюдатели Бобруйска, которым повезло больше, и они остались на свободе, рассказали нам о массовых удалениях с участков и угрозах вызова милиции, если они не подчинятся (видимо, председатели комиссии действуют по единой для всех них негласной инструкции).

Досрочное голосование заканчивается в Беларуси 8 августа в 19.00. «Основное» стартует 9 августа в 8.00.

Текст, фото Марины Михневич
Видео Виктора Масаловича и Марины Михневич

Крыніца: babruysk.by

У Бабруйску на пікет Ціханоўскай сабралася рэкордная колькасьць людзей

У Бабруйску на агітацыйны пікет прэтэндэнткі на прэзыдэнцтва Сьвятланы Ціханоўскай і яе партнэрак па аб‘яднаным выбарчым штабе Веранікі Цапкалы і Марыі Калесьнікавай сабралася больш за 6000 чалавек, паведамляе Радыё Свабода.

Ён праходзіў у вызначаным уладай для перадвыбарчай агітацыі месцы на стадыёне на вуліцы Ўрыцкага. Спартовая пляцоўка была поўная людзей.

Пачаўся пікет а 21-й гадзіне. Калі сьцямнела людзі ўключылі ліхтарыкі.

Жанчыны-палітыкі заклікаюць бабруйчанаў не галасаваць датэрмінова, запісвацца ў назіральнікі, не баяцца выказваць свае думкі ўладзе, павязваць пазнавальныя белыя стужкі як сымбаль справядлівых выбараў. Зьвяртаюцца да чыноўнікаў, судзьдзяў і сілавікоў ня ісьці супраць волі народу, а станавіцца побач зь ім. Паводле «баявых сябровак», так выступоўкі называюць сваю каманду, беларусы дамагаюцца пераменаў мірнымі сродкамі.

«Разам мы пераможам. Ня бойцеся, нас бальшыня. Разам ня страшна», — паўтараюць са сцэны палітыкі.

Прамовы жанчын перапыняюцца воплескамі і воклічамі «Жыве Беларусь», «Свабоду палітвязьням», «Ганьба», «Верым, можам, пераможам». Над грамадой багата бел-чырвона-белых сьцягоў і іншай нацыянальнай атрыбутыкі. Ёсьць і дзяржаўная сымболіка.

У гутарках з журналістамі бабруйцы кажуць, што чакаюць палітычных, эканамічных і сацыяльных пераменаў. Цяпер жа сутыкаюцца з свавольствам улады, адсутнасьцю працоўных месцаў з годным заробкам ды перасьледам за іншадумства.

«Краіна спынілася ў разьвіцьці. У нас тое, што называлася ў Савецкім Саюзе застоем. Я пэнсіянэр, мне ўсяго хапае, а як далей дзецям жыць…» — выгаворвае журналісту 65-гадовы пэнсіянэр.

Сама Ціханоўская кажа, што палітыкам вымушана была стаць, калі пасадзілі яе мужа. Паводле яе «каханьне падштурхнула да гэтага». Яна просіць людзей самаарганізоўвацца, абяцае пасьля перамогі вызваліць усіх палітзьняволеных, а на працягу паўгода правесьці «справядлівыя выбары». У іх возьмуць удзел тыя, каму цяперашняя ўлада гэтага не дазволіла. Найперш назвала свайго мужа, Бабарыку і Цапкалу, якіх «самым гнюсным чынам зьнялі з выбараў».

«Улада, зьняўшы іх, не падумала, што толькі ўсё пачынаецца, — даводзіць яна. — Аб’яднаньне штабоў называе самым разумным крокам».

«Разам мы пабудуем краіну для жыцьця», — падсумоўвае выступ Ціханоўская.

Марыя Калесьнікава зьвяртаецца да людзей па-беларуску. Называе бабруйцаў непаўторнымі. Дзякуе работнікам бабруйскай фабрыкі «Славянка» за тое, што шыла маскі мэдыкам. «Улада прымушае думаць, што мы ўсё робім ня так, але гэта яна ўсё робіць ня так», — кажа Калесьнікава.

Яна нагадвае, як Лукашэнка назваў Бабруйск «сьвінарнікам».

«Наша жыцьцё — гэта гісторыя 26-гадовага змаганьня за свабоду», — прамаўляе Калесьнікава.

«Дзяўбсьці гэтую ўладу!» — зьвяртаецца яна да грамады. Тая адказвае: «Жыве Беларусь!» Вераніка Цапкала кажа, што ўлада выкарыстоўвае дзяцей, каб націснуць на яе і на Ціханоўскую.

«Мы ня хочам вайны, хочам жыць у мірнай Беларусі. Пра вайну і майдан кажа толькі адзін чалавек. Падтрымайце нас», — зьвяртаецца яна да людзей.

«У вас самы смачны зэфір у сьвеце», — падсумавала Вераніка Цапкала.

Фота: Радыё Свабода

Светлана Тихановская 25 июля приедет в Могилевскую область

Кандидат в президенты Светлана Тихановская совместно с представительницами поддержавших её штабов Марией Колесниковой и Вероникой … чытаць далей

Глава бобруйского горфинуправления вспоминала о просьбах экс-зампреда горисполкома на суде в Могилеве

В Октябрьском райсуде Могилева 23 июля продолжилось рассмотрение дела бывшего первого зампредседателя Бобруйского горисполкома Олега … чытаць далей