На яго думку, міліцыя парушыла адразу некалькі “экзатычных” артыкулаў КК РБ.
Аляксандр Буракоў быў затрыманы 8 траўня каля будынку суда Кастрычніцкага раёну, куды прыйшоў назіраць за працэсам над калегамі-журналістамі. Арыштоўвалі яго адразу пяць чалавек – імі кіраваў намесьнік начальніка аддзела правапарадку міліцыі грамадскай бяспекі маёр Башарымаў Павел Віктаравіч. Яго, перш за ўсё, журналіст і патрабуе прыцягнуць да адказнасці.
Высветлілася, што ў РАУС Ленінскага раёна Буракова даставілі не праз агульны ўваход у дзяжурную частку, а праз службовыя памяшканні (машына заехала на абгароджаную тэрыторыю РАУС, дзе размяшчаюцца гаражы і іншыя пабудовы) практычна таемна.
Там нехта А.Л. Ячменнёў склаў на яго пратакол адміністрацыйнага затрымання. Буракоў пры гэтым даў вычарпальныя тлумачэнні і растлумачыў, што выконваў журналісцкія і праваабарончыя функцыі.
Мяркуючы па публікацыях, якія нам удалося адшукаць, раней маёр Аляксандр Леанідавіч Ячмянёў працаваў начальнікам лінейнага пункта міліцыі на станцыі Быхаў.
Нягледзячы на тое, што журналіст прад’явіў пасведчанне, якое пацвярджае яго сувязь з прафесіяй, далей у справу ўмяшаўся яшчэ і старшы інспектар ААПП МГБ АУС адміністрацыі Ленінскага раёна маёр Паўлаў Уладзімір Дзмітрыевіч. Ён склаў, на думку Буракова, загадзя ілжывы пратакол аб адміністрацыйным правапарушэнні па артыкуле 23.34 (Удзел у несанкцыянаваным масавым мерапрыемстве). Як піша ў скарзе журналіст, гэта было зроблена ў парушэнне артыкула 198 КК Рэспублікі Беларусь “Перашкаджэнне законнай прафесійнай дзейнасці журналіста”.
Першапачаткова Буракоў растлумачыў міліцыянтам, што ажыццяўляе журналісцкую дзейнасць і з’яўляецца членам праваабарончага руху.
6 траўня з’явілася інфармацыя аб знікненні блогера Сяргея Ціханоўскага і яго двух кіроўцаў, таму журналіст прыступіў да вышуку людзей. Яго задачай было фіксаваць тое, што адбываецца і перадаваць інфармацыю. Пазней гісторыя пра кіроўцаў Ціханоўскага была падрабязна апісана ім у артыкуле для інтэрнэт-выдання «Часопіс пра правы чалавека» MSPRING.ONLINE. То бок, гэта сапраўды была чыста журналісцкая праца.
Сітуацыя цікавая яшчэ і тым, што паказанні маёра Башарымава цалкам пацвярджаюць апісанае Бураковым. Аднак ён, тым не менш, як лічыць Буракоў, вырашыў даць ход відавочна палітычна матываванай справе з мэтай персанальнага пераследу журналіста і яго сямі, а гэта азначае парушэнне артыкула 190 КК Рэспублікі Беларусь «Парушэнне раўнапраўя грамадзян».
Міліцыянт абвінаваціў журналіста ў тым, што (цытата з пратаколу) “удзел доўжылася крыху больш за дзве хвіліны”.
Але сітуацыя далёкая ад гратэску. У матэрыялах справы маецца пратакол апытання ўжо ў якасці сведкі таго маёра Башарымава, дзе ён патлумачыў, што апазнаў Аляксандра Буракова, бо яго ведае. Таксама ён сцвярджае, што нібыта журналіст з’яўляецца (цытата з пратаколу) «актыўным удзельнікам акцый з удзелам апазіцыйна настроеных грамадзян, якія праходзяць на тэрыторыі раёна».
У адказ Аляксандр Буракоў вырашыў звярнуцца ў пракуратуру – ён ніколі з Паўлам Башарымавым знаёмы не быў, нідзе з ім не перасякаўся і кантактаў не шукаў. Да таго ж, сцвярджае журналіст, у акцыях з удзелам апазіцыйна настроеных грамадзян ён не ўдзельнічаў.
Журналіст просіць пракуратуру праверыць, ці не парушыў маёр Башарымаў артыкул 179 Крымінальнага кодэкса, якая называецца «Незаконнае збіранне альбо распаўсюджванне інфармацыі аб прыватным жыцці». бо атрымліваецца, Башарымаў таемна вядзе сачэнне за ім і, як аказалася, за членамі яго сям’і.
Журналіст падазрае, што такім чынам фабрыкуюцца матэрыялы палітычна матываваных спраў, каб міліцыянту прасоўвацца па кар’ернай лесвіцы.
На самай справе, як лічыць журналіст, прычынай пераследу сталі яго крытычныя артыкулы і дзейнасць у якасці вядучага палітычных праграм. Таму ён лічыць, што міліцыянтамі парушаная яшчэ і артыкул 197 Крымінальнага кодэкса Рэспублікі Беларусь «Пераслед грамадзян за крытыку».
У каментары для MSPRING.ONLINE Аляксандр Буракоў распавёў, што хоча рэанімаваць шэраг артыкулаў у Крымінальным кодэксе Рэспублікі Беларусь, якія да гэтага часу ніяк не выкарыстоўваліся:
«Напрыклад, па артыкуле 198 КК Рэспублікі Беларусь «Перашкаджэнне законнай прафесійнай дзейнасці журналіста» быў толькі адзін прэцэдэнт за ўсю гісторыю незалежнасці Беларусі.
Артыкул 197 Крымінальнага кодэкса Рэспублікі Беларусь «Пераслед грамадзян за крытыку», па-мойму, наогул ніколі не ўжывалася. Кейсы па артыкуле 179 Крымінальнага кодэкса Рэспублікі Беларусь «Незаконныя збіранне альбо распаўсюджванне інфармацыі аб прыватным жыцці» таксама не на слыху.
Артыкул 190 КК Рэспублікі Беларусь «Парушэнне раўнапраўя грамадзян» гэта наогул дзівоцтва. Паглядзім, што адкажа пракуратура. Мне здаецца, яе работнікі ўпершыню прачытаюць, што напісана ў КК».
Акрамя таго, як адзначае журналіст і праваабаронца, на яго думку, відавочна былі парушаныя артыкул 28 Канстытуцыі, якая гарантуе неўмяшальніцтва ў прыватнае жыццё; артыкул 33, якая абвяшчае, што кожнаму гарантуецца свабода меркаванняў, перакананняў і іх свабоднае выказванне; і артыкул 34 аб праве на атрыманне, захоўванне i распаўсюджванне поўнай, дакладнай i своечасовай iнфармацыi аб дзейнасцi дзяржаўных органаў, грамадскіх аб’яднанняў, аб палітычным, эканамічным, культурным i мiжнародным жыццi.
Саша Мінько
Крыніца: mspring.online
