Галоўная » мнение » Page 223

Магілёўскі актывіст, паплечнік Статкевіча, заявіў, што яго збілі за «прыналежнасць да апазіцыі»

Дзмітрый Астапаў расказаў, што двое незнаёмых людзей збілі яго з-за майкі з «Пагоняй», а міліцыя не хоча ва ўсім гэтым разбірацца, паведамляе mspring.online.

Дзмітрый Астапаў, 24 гады, 31 кастрычніка прыехаў у госці да бацькоў, якія жывуць на вуліцы Астроўскага ў Магілёве. Увечары ён выйшаў пакурыць на вуліцу, калі да яго, паводле ягоных слоў, падышлі двое невядомых людзей.

– Перад пад’ездам было вельмі цёмна, я не заўважыў іх спачатку. На мне была майка з нацыянальнай сімволікай – бел-чырвона-белым сцягам і «Пагоняй». Неяк яны падышлі да мяне, спыталі, ці апазіцыянер я. Калі я адказаў станоўча і запытаўся, у чым праблема, адзін з іх паспрабаваў мяне стукнуць, але не атрымалася. Я пачаў уцякаць, але мяне павалілі і пачалі збіваць удваіх. Я закрычаў, яны паспяшаліся збегчы. Напрыканцы адзін з іх заявіў, што наступны раз можа быць апошнім, – распавёў Астапаў MSPRING.ONLINE.

Паводле яго слоў, гэты напад можа быць спланаваным – ён не верыць, што у 2019 годзе чалавека могуць без прычыны збіць у Беларусі за палітычныя погляды. Астапаў ужо каля года ўваходзіць у аргкамітэт па стварэнні БСДП (Народная грамада), арганізацыю апазіцыйнага палітыка Мікалая Статкевіча. Ён дапускае, што напад – гэта спроба сілавікоў запалохаць яго.

Дзмітрый спачатку не звяртаўся па медыцынскую дапамогу – кажа, што спачатку з-за псіхалагічнага ўзрушэння не звяртаў увагі на боль. Аднак за некалькі дзён болі ў тэле ўзмацніліся і 3 лістапада ён вырашыў праверыцца ў траўмапункце.

– Лекары пачалі задаваць пытанні, як я атрымаў такія траўмы – яны дыягнаставалі удар грудной клеткі злева, левай паяснічнай вобласці. Я адказаў, як і за што мяне збілі. Лекар па прозвішчы Грудзін пачаў усміхацца з гэтага, пасля чаго выклікаў міліцыю па факце нанясення мне цялесных пашкоджанняў.

Па словах Астапава, яго забралі двое супрацоўнікаў міліцыі на грамадзянскім аўто, пасля чаго адвезлі ў Кастрычніцкі РАУС Магілёва. Там яго, аднак, не зарэгістравалі, не адабралі тэлефон, а правялі ўнутр праз вароты паркоўкі. На працягу некалькіх гадзін, як сцвярджае прыхільнік Статкевіча, з ім напераменку размаўлялі некалькі супрацоўнікаў міліцыі.

– Яны прама казалі, што маю справу ніхто расследаваць не будзе, што пісаць заяву мне няма сэнсу. Абражалі, смяяліся. Мае паказанні яны не запісвалі, самі не прадстаўляліся, – заявіў Астапаў.

Паводле яго слоў, толькі калі ён цвёрда даў зразумець, што будзе пісаць заяву, у РАУС прыехала старэйшы следчы Вольга Башарымава з Магілёўскага міжраённага аддзела Следчага камітэта. Яна зафіксавала паказанні Дзмітрыя Астапава:

– Увесь гэты час супрацоўнікі Кастрычніцкага РАУС былі ў кабінеце, здзекаваліся над апазіцыяй і маёй дзейнасцю. Яны не прадстаўляліся, акрамя Башарымавай, хоць я іх прасіў. Потым мяне павезлі на апазнанне – паказалі некалькі тысяч асоб з базы дадзеных злачынцаў і правапарушальнікаў. Я нікога не пазнаў.

Астапаў лічыць, што супрацоўнікі міліцыі і Следчага камітэта спрабуюць замяць справу. Ён кажа, што не былі прагледжаныя вонкавыя камеры відэаназірання, якія размяшчаюцца недалёка ад месца збіцця, а таксама не быў складзены фотаробат тых, хто нападаў.

Судмедэкспертыза пацвердзіла факт збіцця Астапава. У дадзены момант ён чакае, калі будзе скончана праверка і спадзяецца, што Следчы камітэт узбудзіць крымінальную справу.

Таксама ён упэўнены, што сілавікі працягваюць ціснуць на яго, толькі ўжо маральна – па словах Астапава, на працягу некалькіх дзён за ім сачылі з шэрага аўто, якое яму ўдалося сфатаграфаваць.

З-за інцыдэнту, як сцвярджае Дзмітрый, ён страціў працу. Да гэтага ён працаваў у якасці афіцыянта на круізных лайнерах на сезонных работах у ЗША. Калі ён паведаміў працадаўцу аб фізічных траўмах, з ім разарвалі кантракт.

Фота з сайта mspring.online

“Больно вспоминать, невозможно забыть”: в Украине почтили память жертв Голодомора

В субботу, 23 ноября, Украина почтила минутой молчания память жертв Голодомора. В Киеве возле Мемориала памяти жертв Голодомора, в церемонии почтения памяти погибших приняли участие официальные лица, представители религиозных организаций, жители и гости Украины.

Президент Владимир Зеленский заявил, что преступление Голодомора 1932-33 годов настолько большая трагедия, что человечество еще не придумало слов, чтобы описать ту боль, которую пережили украинцы. Потери людей во время Голодомора 1932-33 годов сопоставимы с количеством жертв-украинцев во Второй мировой войне.

Сегодня Украина и весь цивилизованный мир молятся за невинных жертв этого ужасного преступления против нашего народа. Сегодня украинцы зажгут в своих окнах свечи, и пусть тепло от них согреет души всех погибших, душу каждого, вечная им память“, – резюмировал Зеленский.

Из воспоминаний моей матери Грудино (Гуцол) Надежды Никитичны: «Особенно тяжелые на Украине были  30 – е годы прошлого века. Наша семья проживала в местечке Шпиков Винницкой области, где местное население испытывала страшный голод. Люди в местечке умирали практически каждый день. Родительский дом располагался недалеко от кладбища. Поэтому ежедневно приходилось видеть, как хоронили мертвых. На окраине кладбища была выкопана большая общая яма, в которую ежедневно опускали по несколько трупов, а затем яму закрывали деревянными брусьями и ветками. На следующий день брусья подымали для новых похорон. Хоронили, не соблюдая траурных обрядов. В местечке главенствовали горе и страх».

Надежда Грудино (Гуцол)

 До своего последнего часа мама боялась голода и всегда вечером, прежде чем ложится спать спрашивала: «Есть ли в доме  на завтра булка хлеба?»

Алесь Грудино

Жители Хотимского района говорят: зарплата маленькая, «дык што ж зробiш». Пастух получил расчетный лист — 118 рублей за месяц

Журналисты TUT.BY посетили Хотимский район, который, по официальной статистике, стремительно теряет людей, чтобы понять, почему так происходит.

Вопрос риторический, но ответ на него мы находим довольно быстро, пишет TUT.BY. На выезде с местной фермы в деревне Чернявке — называется она МТК № 5 и относится к СПК «Октябрь-Берёзки» — встречаем двух пастухов, они же скотники.

Мужики только получили расчетные листы за октябрь. Одному «в конце ноября» выплатят 118 рублей, другому — 269,5 рубля. Сергей и Саша не жалуются — меланхолично констатируют, что да, зарплата маленькая, «дык што ж зробiш». Вздыхают, что детей раньше из деревни в школу на двух автобусах забирали, а сейчас никого нет — «скучно».

Доярка Татьяна Ерёмина говорит, что дела на ферме идут не очень — вот и зарплаты маленькие. Что у нее, что у коллег — всего на ферме работают, по ее словам, 4 доярки и 4 скотника.

— До минималки доплачивают, так что на руки получаю ну рублей двести пятьдесят — триста.

Татьяне 47 лет, и по образованию она вообще-то медсестра — работала в местном ФАПе, а еще делала рентген. Но после 14 лет в профессии ей пришлось сменить белый халат на темно-синий: уже 18 лет женщина работает дояркой.
Объясняет: как закрылся местный ФАП, ей предлагали работать по специальности в Хотимске. Но тогда, говорит, была проблема с транспортом: автобусы ходили нечасто и по неудобному расписанию. Если бы Татьяна согласилась, ей бы пришлось каждый день ходить 6 км по лесу — страшно. Да и оставить 7-месячного сына дома она не могла. Потому выбрала воспитание ребенка и «работу, какая была».

А доить коров она всегда умела — деревенская же. Сейчас 47-летняя женщина прячет от фотоаппарата скрюченные и опухшие из-за артрита пальцы, до которых ей и дотронуться больно, и рассказывает, что готовится праздновать свадьбу дочери. Та живет в Костюковичах, а младший сын — ему 20 лет — заканчивает учебу в Климовичах и в следующем году пойдет в армию.

— Планы яго дальнейшыя? А куда Гасподзь пашлець. Но толькi не сюда, не, — говорит Татьяна Ерёмина.

Фото: TUT.BY

Валерий Карбалевич: Нужен единый кандидат. Только он сможет получить больше голосов, чем Лукашенко

Беларуская оппозиция задумалась о формате участия в президентских выборах. Тема избирательной кампании 2020 года обсуждалась … чытаць далей