Галоўная » могилев » Page 343

могилев

Аляксандр Буракоў: Нехта атрымае прэмію з рук кіраўніка дзяржавы за сваю працу, а нехта — штраф

У актыўны пішучы склад рэдакцый і кіраўніцтва медыя выходзяць 25-30-гадовыя. Гэта людзі іншай фармацыі, іншых каштоўнасных арыентыраў, чым тыя асобы, якія стваралі незалежныя медыя найноўшай Беларусі.

Магілёўскі журналіст Аляксандр Буракоў разважае пра канфлікт пакаленняў і чаму прайгралі тыя, хто змагаўся за свабоду слова ў 1990-ыя гады.

Аляксандр Буракоў. Фота з архіва

— Перыяд незалежнасці Беларусі амаль такі ж доўгі, як і перыяд аўтарытарызму. У краіне ёсць некалькі фармацый людзей: тыя, хто ведаюць Беларусь савецкую, Беларусь без Лукашэнкі і Беларусь з Лукашэнкам. І ўсе яны вельмі розныя.

Калі разважаць пра журналістаў, то важна памятаць пра людзей, якія ў сярэдзіне 1990-ых асэнсавана і прынцыпова сышлі з дзяржаўных медыя і пачалі ствараць нешта новае. Тады перад імі паўстаў маральны выбар: ці ты застаешся ў сістэме і за гэта атрымліваеш бонусы, альбо сыходзіш у лагер дэмакратаў і твая будучыня непрадказальная.

Што значыць праца ў дзяржаўных СМІ тады і цяпер? Гэта мінімум напружвання, сацыяльны пакет, розныя законныя адпачынкі і прэміі, магчымасць атрымаць жытло. І многія занялі пазіцыю “навошта выпендрывацца”, калі ёсць няпыльная праца і заробак, сацыяльныя гарантыі, у тым ліку магчымасць у цяпле даседзець да пенсіі (у адрозненне ад фрылансераў). Прагіб пад уладу звычайна выгодная рэч.

Але былі прынцыповыя людзі, якія праз маральныя чыннікі сышлі ў недзяржаўны сектар. І лёс іх склаўся па-рознаму. Нехта стаў паспяховым у творчым і камерыцыйным сэнсе, а нехта наадварот. Сёння пра іх забыліся.

Пасля дыскусіі на канферэнцыі БАЖ, прысвечанай перспектывам фрыланс-журналістыкі ў Беларусі, стала відавочным, што замежным гасцям трэба дадаткова тлумачыць некаторыя беларускія рэаліі. Прыкладам, у іх сістэме каардынатаў ёсць разуменне, што медыя бываюць недзяржаўныя і дзяржаўныя, а вось журналісты ў іх уяўленні бываюць толькі дэмакратычныя і — дэмакратычныя. Бо нельга ўявіць сабе ў развітых краінах сітуацыю, калі журналіста нейкага СМІ могуць аб’явіць “неблаганадзейным” і персанальна цкаваць.

Свой досвед яны пераносяць на нашу рэчаіснасць, не разумеючы ўсёй драмы.

Вядома, людзі, што засталіся ў дзяржаўных медыя, пільна сочаць за тым, як склаўся лёс іх калегаў з іншага лагеру і ўсё выдатна разумеюць. І што бачаць: абвостраанае сумленне прыводзіць да пераследу міліцыяй, вобшукаў КДБ, патрабаванняў падатковых дэкларацыяў за 10 гадоў, штрафаў. І “біць” няма чым. Толькі разуменнем сваёй профпрыдатнасці ды маральнасцю. Сумленныя людзі сярэдзіны 1990-х сёння выглядаюць “лузерамі” ва ўяўленні іх беспрынцыпных аднагодкаў.

Гэта я і хацеў патлумачыць замежнікам, якія супрацоўнічаюць з Беларуссю. Цяпер востра стаіць тэма пераследу фрылансераў. Найперш гэта тычыцца тых, хто супрацоўнічае з “Белсатам”. Але хто прыходзіць працаваць на гэты канал? Калі казаць шчыра пра рэпарцёраў, то абсалютная большасць з іх — людзі, якія прыйшлі ў прафесію з грамадскага актывізму пасля кароткіх курсаў. Гэта моладзь, якую навучылі выключна польскай сістэме падачы тэлевізійных навінаў без аніякіх альтэрнатыў.

Але хачу нагадаць, што ў нас была “Беларуская маладзёжная”, было ранейшае беларускае тэлебачанне з вартымі праграмамі. Там працавалі прафесіяналы, імёны якіх кулуарна гучаць ў Мінску цяпер. І куды яны падзеліся, чаму іх досвед не выкарыстоўваецца? А між іншым менавіта яны некалі рабілі той самы маральны выбар. Маладыя фрылансеры глядзяць на свет больш цынічна, ім проста напляваць на тое, што было 20 год таму.

— Жыццё журналіста, грамадскага дзеяча ў Мінску і ў рэгіёнах адрозніваецца. Як гэта, быць навідавоку?

— Калі я кажу, што на нас паказваюць пальцам, то найперш маю на ўвазе рэгіёны. Бо ў Мінску больш магчымасцяў, ёсць умовы для руху. Возьмем да прыкладу, на жаль, ужо нябожчыка, былога аператара магілёўскага абласнога тэлебачання Вадзіма Аршынскага, з якім я калісці працаваў для “Белсата”. У пачатку 2000-х у нейкім сюжэце ён так зняў Лукашэнку падчас візіту ў калгас, што над галавой лідара нацыі апынуліся нейкія намаляваныя на сцяне рожкі аленя. Натуральна, гэтыя кадры нікуды не пайшлі, але Вадзім Аршынскі – чалавек, з якога фактычна пачыналася тэлебачанне ў Магілёве, у момант стаў беспрацоўным. І куды ісці працаваць аператару ў Магілёве ў такім выпадку? Гэта было беспрацоўе на доўгія гады.

— Але вось Лукашэнка раздае прэміі журналістам. Гэта сведчыць, што выбар і сёння ёсць, ёсць розныя крытэры для ацэнкі ўласнага поспеху і атрымання гарантый. І ў вачах свайго кола той чалавек будзе паспяховым.

— Вось акурат гэта і трэба прагаворваць замежнікам, якія прыязджаюць сюды і хочуць дапамагаць ці весці нейкую дзейнасць, як цяпер модна, “у партнёрстве з уладамі альбо дзяржСМІ”.

Людзі, якія гатовыя ісці ў поле, часам па калена ў брудзе, каб рабіць рэальна праблемныя сюжэты, гэтай сістэме не патрэбныя. Жрналісты, якія асвятлялі сітуацыю з заводам беленай цэлюлозы ў Светлагорску, атрымалі штрафы. Дзяржаўныя журналісты туды не едуць і не здымаюць, хаця гэта сапраўдная праблема. Гэта выразны прыклад рознай сістэмы каардынат. Хтосьці ў выніку атрымлівае штраф, а хтосьці прэмію з рук кіраўніка дзяржавы.

— А чаго ты чакаеш ад міжнароднай супольнасці?

— Сённяшнія рэаліі, на жаль, нівелююць тыя ахвяры, якія былі прынесеныя старэйшым пакаленнем нашай супольнасці на алтар дэмакратыі. Прайшло столькі год, рэжым не зрынуўся, і лёсы многіх людзей, якія абралі гэты шлях, не склаліся. А тыя замежныя персаналіі, якія ў 1990-я гады супрацоўнічалі з Беларуссю і заклікалі прынцыпова адстойваць дэмакратычныя каштоўнасці, ужо самі сыйшлі на пенсію так і не дачакаўшыся дэмакратызацыі.

І цяпер новае пакаленне еўрапейцаў шукае новыя метады працы. Яны прапануюць: “Даваце будзем супрацоўнічаць з уладамі”, “Чым вам дапамагчы? А давайце мы зробім нешта супольнае з журналістамі дзяржаўных медыя”. Калі паглядзець на прапановы грантавай падтрымкі, то часта прапісана ва ўмовах, каб была дзяржаўная рэгістрацыя і хоць нейкая супраца з дзяржаўным органам. Рэальная гісторыя: БРСМ, як НДА, атрымлівае падтрымку, і гэтыя сродкі курсіруюць унутры дзяржаўнай сістэмы.

І ў мяне пытанне: ці не ёсць такі падыход здрадай да тых людзей, якія 20 год таму рабілі свой  маральны выбар?

І сёння я не магу сказаць, што прадстаўнікі нашых шэрагаў глядзяць у будучыню з аптымізмам. Павялічваецца стомленасць. Калі чалавек не бачыць вынікаў, а яму ўжо не 20, а 35-40 год — паўстаюць пытанні “дзе ты і чаго дамогся?”

Мы мяняемся, і баюся, не да лепшага. У Магілёве мы ладзілі дэбаты паміж палітыкамі і журналістамі. І стаў відавочным канфлікт пакаленняў. Старэйшае ставіцца да прафесіі і да ўсёй сваёй дзейнасці, як да паклікання. А маладзейшыя ўспрымаюць журналістыку, як бізнес: калі ёсць добрыя грошы, то і рэпрэсіі можна трываць, а калі грошай няма, то эфемерныя каштоўнасці падаюцца дурнотай. І старэйшае пакаленне, атрымліваецца, прайграла ўсім. І рэжыму, бо той нікуды не знік, і маладзейшым, якія падыходязць да справы з халодным камерцыйным разлікам.

***

Аляксандр Буракоў

У прафесіі з 1998 года. Пачынаў працаваць на абласным магілёўскім тэлебачанні. Пісаў у “Тыднёвік Магілёўскі” і магілёўскую газету “Дэ-факта”. З 2006 года працаваў на “Радыё Рацыя”, затым супрацоўнічаў з “Белсатам”. Апошнія 8 год працуе карэспандэнтам Deutsche Welle ў Беларусі.

Падрыхтавала Вольга Хвоін

Крыніца: baj.by

«Без разгляду па істоце». Міліцыя адмовіліся адказваць на зварот магілёўскіх журналістаў

Часова выконваючы абавязкі намесніка начальніка Ленінскага РАУС Магілёва Аляксандр Пушын паведаміў сябрам ГА “Беларуская асацыяцыя журналістаў”, што іх зварот будзе “пакінуты без разгляду па істоце”, бо магілёўскія БАЖаўцы да свайго звароту “не прадаставілі ўсталяваных дакументаў, якія пацвярджаюць свае паўнамоцтвы адстойваць правы і інтарэсы Скрабуновай А. А.”

На жаль, магілёўскі міліцэйскі кіраўнік не толькі прадэманстраваў няведанне правілаў карыстання беларускай мовай, але і не пажадаў нічога адказваць па сутнасці звароту магілёўскіх бажаўцаў.

Крыху раней Магілёўскі аблвыканкам і яго Упраўленне ўнутраных спраў напісалі магілёўскім сябрам ГА “БАЖ”, што іх звароты перакінараваныя для разгляду ў Ленінскі РАУС Магілёва. Жорсткія дзеянні супрацоўнікаў менавіта гэтага аддзела міліцыі ў дачыненні да журналісткі Аліны Скрабуновай прасілі праверыць магілёўскія БАЖаўцы.

23 траўня яны накіравалі калектыўныя звароты на адрас Магілёўскага аблвыканкама, Магілёўскага гарвыканкама і УУС аблвыканкама, у якіх выказалі свой пратэст на факт неабгрунтаванага жорсткага абыходжання з боку супрацоўнікаў праваахоўных органаў падчас затрымання Скрабуновай.

— На жаль, замест тлумачэнняў наконт супрацьпраўных паводзін супрацоўнікаў праваахоўных органаў абласныя ўлады і міліцэйскія кіраўнікі перанакіравалі нашы звароты для разгляду ў Ленінскі РАУС, супрацоўнікі якога і “адзначыліся” пры затрыманні журналісткі Аліны Скрабуновай. Зразумела, што вінаватыя не будуць самі на сябе накладваць нейкія пакаранні, таму нам даслалі адпіску, да таго ж не вельмі пісьменную. Зараз мы будзем кансультавацца з юрыдычнай службай ГА “БАЖ” і дамагацца канкрэтнага адказу на нашы звароты”, –  кажа старшыня Магілёўскай суполкі ГА “БАЖ” Барыс Вырвіч.

Барыс Вырвіч таксама параіў магілёўскім уладам і праваахоўнікам усе ж  прыслухоўвацца да пазіцыі кіраўніка краіны:

— Магчыма, Аляксандр Лукашэнка не аўтарытэт для магілёўскіх чыноўнікаў і міліцыянтаў, але хацелася б ім нагадаць яго словы: «Человек должен высказывать свое мнение. Если ты человеку рот закрыл – на кухне ты каждому рот не закроешь. И это будет совсем плохо. Плохая история. Поэтому если кто-то вам говорит, что от меня исходит то, что я кому-то хочу рот закрыть – чепуха полная».

Нагадаем, што суддзя Ленінскага райсуда Магілёва Таццяна Касцюк 29 мая пакарала штрафамі “за незаконны выраб прадукцыі СМІ для замежнага спадарожнікавага тэлеканала “Белсат” магілёўскіх журналістаў Аліну Скрабунову і Яўгена Глушкова.

Крыніца: baj.by

 

 

У Магілёве прэзентавалі “Новы запавет” на беларускай мове (відэа)

“Новы Запавет” на беларускай мове выдадзены да 500-годдзя беларускага кнігадрукавання. 

Па словах Мітрапаліта Мінска-Магілёўскага Тадэвуша Кандрусевіча, гэта першы афіцыйны пераклад бібліі. Бо дагэтуль былі толькі аўтарскія, якія не заўсёды адпавядалі нормам сучаснай мовы і царкоўнай тэрміналогіі. Па словах святароў, новае выданне напісана сучаснай мовай. Кніга цікавая і для тых, хто вывучае гісторыю – тут шмат старадаўніх карт.

Мітрапаліт Мінска-Магілёўскі Тадэвуш Кандрусевіч падарыў экзэмпляры Бібліі абласной бібліятэцы, а таксама прыходам каталіцкай царквы і дзвюм праваслаўным епархіям Магілёўскай вобласці.

Крыніца: tvrmogilev.by

Торговый центр строительных материалов планируют построить в Могилеве по улице Минское шоссе

Торговый центр строительных материалов планируют построить в Могилеве по улице Минское шоссе – общественное обсуждение архитектурно-планировочной концепции объекта будет проведено горисполкомом в период с 10 июня по 4 июля текущего года, о чем сообщает сайт ведомства.

Заказчик проекта – ООО «Блессбилд». Построить объект оно намерено в активно развивающемся микрорайоне Казимировка. Проектом предусмотрено строительство на земельном участке площадью около 2 га торгового центра общей площадью около 5000 м2. При благоустройстве прилегающей к нему территории будет построена стоянка на 200 машин.

В общественном обсуждении могут участвовать физические лица, их объединения, юридические лица. Во время проведения общественного обсуждения проекта участники общественного обсуждения вправе направлять организатору (управление архитектуры и градостроительства горисполкома) письменные или электронные замечания и предложения (адрес: 212030 г.Могилев, ул.Первомайская, 28а; е-mail: uamgik1@rambler.ru).

Галина Хитрикова

Крыніца: mogilevnews.by

Новы кіраўнік БРСМ — былы магілёвец, які жыве з жонкай і сынам у інтэрнаце

Як стала вядома «Нашай Ніве», цягам 43-га з’езда БРСМ вызначана кандыдатура пераемніка Андрэя Белякова на пасадзе першага сакратара арганізацыі.

Новы кіраўнік БРСМ — 31-гадовы Дзмітрый Варанюк, які дагэтуль узначальваў Мінскі абласны камітэт арганізацыі.

Дзмітрый Варанюк, фота з сацсетак

Што яшчэ пра яго вядома?

Нарадзіўся Варанюк ва ўзбекскім Ташкенце, але гадаваўся ў Магілёве, гадоў з 10 таму страціў бацьку.

Вучыўся ў Магілёўскім універсітэце імя Куляшова на географа, потым паступіў у Акадэмію кіравання.

У БРСМ Варанюк ад 2010 года.

Кар’еру пачаў з кіравання аддзяленнем арганізацыі ў МДУ імя Куляшова, потым узначальваў Ленінскі раённы камітэт БРСМ у Магілёве, потым Магілёўскі абласны камітэт БРСМ, адкуль перайшоў у ЦК БРСМ, потым — у Мінскі абласны камітэт.

Вядома, што ў Варанюка ёсць жонка і малы сын, сям’я жыве ў інтэрнаце.

Старонка Варанюка УКантакце выдае ў ім фаната турынскага «Ювентуса».

Крыніца:“Наша ніва”

Суд Ленінскага раёна Магілёва пакараў журналістаў вялікімі штрафамі

Суддзя Ленінскага райсуда Магілёва Таццяна Касцюк 29 мая пакарала штрафамі “за незаконны выраб прадукцыі СМІ для замежнага спадарожнікавага тэлеканала “Белсат” магілёўскіх журналістаў Аліну Скрабунову і Яўгена Глушкова.

Аліна Скрабунова і Яўген Глушкоў

На падставе ч. 2 арт. 22.9 КаАП на Аліну Скрабунову накладзены штраф у памеры 50 базавых велічынь. Яўген Глушкоў аштрафаны на 30 базавых велічын.

У судзе журналістам ставіўся ў віну выраб двух відэасюжэтаў для тэлеканала “Белсат” — пра высяленне жыхароў дамоў у Магілёве з-за памылкі ўладаў, і пра самагубства кіраўніка аграхолдынга “Купалаўскае” ў Шклоўскім раёне.

Пасля таго, як суддзя адмовілася выслухаць хадайніцтва Аліны Скрабуновай аб дазволе фота- і відэаздымкаў працэсу, абвінавачаныя журналісты пакінулі залу судовага пасяджэння. Разам з імі сыйшлі ўсе, хто прыйшоў падтрымаць Скрабунову і Глушкова, — сябры з ГА “БАЖ”, а таксама людзі, пра якіх журналісты рабілі рэпартажы.

“Таццяна Касцюк выконвае палітычны заказ, бо ведаюць, што яна прыме патрэбнае рашэнне. Яна не хацела задавальняць усе нашы хадайніцтвы, не захацела нават іх слухаць. Учора яна мне не хацела даваць справу на азнаямленне. Сёння ж заявіла, што не памятае, што выносіла мне абвінаваўчы вырак. Навошта прысутнічаць на працэсе, калі ўсё загадзя вырашана”, – зазначыла Аліна Скрабунова ў гутарцы з карэспандэнтам службы маніторынгу ГА “БАЖ”.

Нагадаем, у лістападзе 2017 года суддзя Таццяна Касцюк ужо карала Аліну Скрабунову штрафам у памеры 30 базавых велічынь паводле ч. 2 арт. 22.9 КаАП.

Гэта стала падставай для таго, што на судовым слуханні 29 мая 2018 года Аліна Скрабунова і Яўген Глушкоў заявілі адвод суддзі Касцюк. На думку журналістаў, паколькі суддзя прызнала віну Аліны Скрабуновай у лістападзе мінулага года, тое ж самае яна зробіць і цяпер, нягледзячы на ўсе іх довады і аргументы. Журналісты патлумачылі недавер суду тым, што суддзя Касцюк зацікаўленая ў абвінаваўчым выраку, паколькі апраўдальны будзе супярэчыць ранейшаму яе рашэнню.

Таццяна Касцюк не задаволіла хадайніцтвы журналістаў, падкрэсліўшы пры гэтым, што яна не мае нейкай асабістай зацікаўленасці пры разглядзе адміністрацыйнай справы.

Калі ўдзельнікі працэсу выйшлі на вуліцу, высветлілася, што іх таемна здымаюць з мікрааўтобуса невядомыя людзі ў цывільным.  Яны не захацелі патлумачыць, якое выданне ці ўстанову прадстаўляюць.

Па словах Скрабуновай і Глушкова, яны абавязкова будуць абскарджваць пастанову суддзі Касцюк у Магілёўскім абласным судзе.

Праваабаронца Барыс Бухель лічыць, што адміністрацыйная справа ў дачыненні журналістаў Аліны Скрабуновай і Яўгена Глушкова палітычна матываваная. Праваабаронца звязвае ціск на магілёўскіх журналістаў з агульнай хваляй рэпрэсій у Беларусі супраць тых, каго падазраюць у супрацы з тэлеканалам “Белсат”. Такога ж меркавання прытрымліваюцца і магілёўскія сябры ГА “БАЖ”.

Таксама Барыс Бухель адзначыў, што ў вынесенай суддзёй Касцюк пастанове ёсць шэраг недарэчнасцей:

“У пастанове суда Ленінскага раёна Магілёва ад 29 мая гаворыцца аб прыцягненні да адміністрацыйнай адказнасці Скрабуновай і Глушкова ўжо за выраб прадукцыі замежнага СМІ, а не за ўдзел у вырабе, як гэта паказана ў адміністрацыйных пратаколах. Гэта значыць, што суддзя Таццяна Касцюк зноў незаконна выйшла за межы адміністрацыйнага пратакола і тым самым фактычна пацвердзіла абгрунтаванасць заяўленых ёй адводаў – яна за супрацоўнікаў міліцыі зрабіла іх працу.

Акрамя таго ў апісальнай частцы пастановы ў дачыненні да абодвух фігурантаў пазначана, што яны працавалі разам над аднымі і тымі ж відэасюжэтамі, а ў высновах ўжо паказана, што кожны з фігурантаў справы самастойна, без удзелу другога ў адзін і той жа час вырабіў адну і тую ж прадукцыю замежнага СМІ. Напрошваецца лагічнае ўдакладняючае пытанне да суддзі Касцюк: “Хто ж усё-такі вырабіў гэтую прадукцыю “Белсата” – Скрабунова альбо Глушкоў?”

Крыніца: baj.by

 

Должностные лица спорткомплекса «Олимпиец» в Могилеве обвиняются во взяточничестве

Могилевским межрайонным отделом Следственного комитета расследуется уголовное дело в отношении директора и начальника учебно-спортивного отдела … чытаць далей

История таможенного дела на Могилевщине

29 мая ежегодно в Беларуси отмечается День ветеранов таможенной службы. Этот день принадлежит людям, добросовестно выполнявшим свои обязанности, внесшим существенный вклад в развитие белорусской таможни и посвятившим свою жизнь таможенному делу.

Какова же история этого праздника и таможенного дела на Могилевщине?

После Октябрьской революции 1917 года таможенные учреждения продолжали выполнять свои функции в соответствии с указаниями новой Советской власти.

18 февраля 1918 года, в годы Первой мировой войны, германские и австро-венгерские войска начали наступление на Советскую Россию. В начале марта 1918 года наступление кайзеровских войск удалось остановить на линии Полоцк – Орша – Могилев – Гомель. 3 марта 1918 года в Брест-Литовске был подписан мирный договор на очень тяжелых для Советской России условиях: часть территории Беларуси отошла к кайзеровской Германии. Могилев становится пограничным городом.

Временный характер границы не позволял создать устойчивую сеть таможенных пунктов и постов. Поэтому в качестве варианта было предложено создать разведывательно-таможенные надзоры.

В мае-июне 1918 года создаются таможенные надзоры на территории Беларуси: в Дриссе, Витебске и Орше.

Земли Могилевщины первоначально вошли в Оршанский таможенный надзор № 8. Район деятельности данного таможенного надзора тянулся вдоль демаркационной линии от железнодорожной станции Сенно до города Могилева. В Могилеве на станции Луполово был открыт таможенный пост. Помимо него были открыты посты в Шклове и на Шкловском шоссе.

29 мая 1918 года, ровно 100 лет назад, вышел Декрет Совета Народных Комиссариатов Советской России «О разграничении прав центральной и местных властей по собиранию пошлин и регулированию деятельности местных таможенных учреждений». Эта дата стала профессиональным праздником советских таможенников.

В ноябре 1918 года был создан таможенный надзор в Могилеве. Его пополнили сотрудники бывшей Млавской таможни в Польше. Новый таможенный пост располагался на установленной демаркационной линии, через которую проходил обмен военнопленными, переходили беженцы.

Особенно трудная ситуация сложилась с беженцами, ибо их поток в обе стороны после окончания Первой Мировой войны был поистине нескончаем. Согласно Приказу №11 от 1918 года Центральной коллегии пленным и беженцам разрешалось перевозить только вещи для «личного потребления», а из багажа при пересечении границы должны были изыматься: «серебряные деньги свыше одного рубля; бумажные деньги свыше тысячи рублей; драгоценные камни и металлы, если «их количество не соответствует нормальному личному потреблению»; оружие, фотоаппараты, военное снаряжение; меха, шкуры, кожи; печатные произведения, фотографии и бумаги, могущие повредить политическим, военным и экономическим интересам Российской Федеративной Республике; продовольственный запас свыше пуда (16 кг) на человека, а из него не больше полпуда зерна». Подобная жесткая регламентация, необустроенность и незащищенность границ, послевоенная разруха, деятельность вооруженных банд и активность контрабандистов создавали чрезвычайно тяжелые условия для работы таможенных органов.

Поражение австро-германского блока в Первой мировой войне и Ноябрьская революция в Германии позволили аннулировать 13 ноября 1918 г. Брестский договор. Началось освобождение Беларуси от немецких захватчиков.

После окончания германской оккупации (1918 г.) и польско-советской войны (1919 – 1920 гг.), в мае 1922 г. на территории Беларуси был создан Западный таможенный округ, с центром в городе Минске. Территория Могилевщины вошла в зону деятельности данного округа.

Новая страница Могилевской таможни начинается 24 октября 1990 г., когда в составе Минской таможни БССР открывается Могилевский таможенный пост. 22 марта 1993 г., после провозглашения независимости Республики Беларусь образовывается Кричевская таможня, чуть позже 4 мая 1993 г.  – Могилевская.

По материалам Могилевской таможни