На интернет-платформе «YouTube» появился видеоблог водителя-дальнобойщика из Мстиславля Романа Шитова. За несколько месяцев работы канала он набрал свою тысячу подписчиков. А благодаря интересным сюжетам сейчас эта цифра приближается к 2 тысячам.
— Я всегда хотел работать международным перевозчиком, — говорит Роман. — Поэтому, как только мне исполнился 21 год, сдал на категорию «СЕ» и устроился на работу дальнобойщиком.
Открыв для себя интересный мир жизни на колёсах, Роман решил создать свой блог. Он бывает в разных странах Европы и Азии и видит много нового, делится своими впечатлениями о посещённых странах.
Много просмотров собрали его видео о закрытии белорусско-российской границы из-за ухода россиян на карантин в связи с пандемией коронавируса, а также о посещении одной из закрытых стран — Туркменистана.
YouTube подключил его к монетизации и теперь он может совмещать своё увлечение с дополнительным доходом от просмотров.
В видеороликах он рассказывает дорогах и особенностях ПДД в странах Европы, о правилах прохождении границ, о встречах с людьми, которые встретились в пути, делает обзоры на большегрузные автомашины, рассказывает о нюансах их ремонта и обслуживания и многом другом. Блог Романа Шитова может быть интересен тем, кто собирается стать дальнобойщиком или хочет отправиться в путешествие на своём авто.
Недавно в блоге появилось несколько интересных роликов о Швейцарии и Евросоюзе. Роман всегда отвечает на вопросы подписчиков и их комментарии. География его зрителей довольно обширна. Блогер активно работает над развитием своего канала и качеством сюжетов.
— Несмотря на то, что быть дальнобойщиком — это частые разлуки с родными, трудности, большая ответственность, строгие правила, которым нужно обязательно следовать, в ней есть то, что компенсирует всё это, — убеждён Роман Шитов. — Новые люди, интересные страны, традиции, я могу видеть мир, рассказать о нём всем, приглашая всех с собой в очередную виртуальную поездку.
В д. Шамово Подсолтовского сельсовета силами сельских депутатов и местных жителей была создана аллея Памяти из старых еврейских надгробий и могильных плит, сообщает mstlife.by.
О древней еврейской культуре в деревне напоминают довоенные надгробия с надписями на иврите.
Они много лет лежали в земле, заросшие и разбросанные в канавах и кустах.
Депутаты и местные жители решили отдать дань памяти и уважения этим неизвестным людям и еврейскому народу. За время поисковых работ было найдено 7 могильных плит и камней с записями на иврите.
Пять из них с помощью техники ООО «Агротех-Восток» были перевезены в дворянский парк. Во время субботника, который организовали депутаты Подсолтовского сельсовета и местные жители, была создана аллея Памяти.
— Говорят, что у каждого еврея есть своя стена плача, — сказала председатель Подсолтовского сельисполкома Аксана Лисовская. — В Шамово тоже появился уголок, где можно почтить память предков, склонить голову и вспомнить о трагической судьбе еврейского народа.
Шамово, как еврейское местечко, существовало с 1777 года и было центром волости. Здесь работали водяная мельница, 32 лавки, 4 питейных дома. Ежегодно проводилась семидневная ярмарка. Уже в 1837 году в Шамово было 107 дворов, 917 жителей. В 1940 году— 228 дворов, 920 человек. Большую часть населения всегда составляли евреи.
Фотографии предоставлены Подсолтовским сельисполкомом
В Мстиславле продолжается работа над реставрацией фрески 18 века, которая когда- то украшала Кармелисткий монастырь в Белыничах. «Восхождение на Голгофу» под руками мастера Юрия Малиновского наконец обретает видимые очертания, информирует ТРК «Могилев»
Стадия расчистки от загрязнений и поздних наслоений уже завершена. Теперь реставраторы приступили к заделке трещин и утрат авторского грунта. Ведь изначально фреска собиралась из кусочков штукатурки.
Затем наступит новая стадия – тонировка. И потом, в финале, укрепление красочного слоя. Юрий Малиновский и его брат Николай воссоздают фрески уже несколько месяцев. И дело не только в расчистке: ведь они ещё делают кальки – и утрат, и сохранившихся рисунков.
Пока фреска существует только в музейном макете, а собранный по кусочкам оригинал мы, по планам, сможем увидеть в Белыничах на Дне белорусской письменности уже в начале осени, если всё будет хорошо.
Фрески разрушенного Белыничского монастыря кармелитов возрождает художник-реставратор из Мстиславля Юрий Малиновский. Уникальное произведение «Восхождение на Голгофу» скоро увидят … чытаць далей
Калі Расея забараніла ўезд на сваю тэрыторыю іншаземцам, гэта стала для жыхароў памежных беларускіх паселішчаў непрыемным сюрпрызам. Яны страцілі магчымасьць купляць у Расеі таньнейшыя тавары ды паліва для аўтамабіляў. Нямала і тых, хто можа страціць працу ў суседняй краіне, бо ўехаць у яе ня будзе як, піша Радыё Свабода.
Ад сёньня расейскія памежнікі «закрылі» для беларусаў свой прапускны пункт непадалёк ад беларускай вёскі Каськова, за 20 кілямэтраў ад раённага цэнтру Мсьціслава. Кіроўцаў машын зь беларускім грамадзянствам двое вайскоўцаў вяртаюць на радзіму. Сваіх прапускаюць, спраўдзіўшы іхныя пашпарты. З расейскага боку машыны трапляюць у Беларусь безь перашкодаў. Шмат едзе ў Беларусь наладаваных фураў.
«Я хацеў заправіць машыну на расейскім баку. Запраўка адразу за пастом, але мяне вярнулі назад, бо я беларус», — абураецца адзін з кіроўцаў. Суразмоўца не хавае, што ведаў аб праблемах з праездам у суседнюю краіну, але ён спадзяваўся ўгаварыць памежнікаў. Зь ягоных словаў, на літры расейскага бэнзіну можна заашчадзіць да трох рублёў.
Расейскія фуры ў Беларусь заяжджаюць безь перашкодаў
«Там на гары іхны пост з памежнікамі стаіць гады тры, і ніколі не было такога, каб не пускалі беларусаў. Заўсёды прыязна ставіліся і ведалі, чаму да іх езьдзім. Толькі правераць пашпарты — і праяжджай», — выгаворвацца кіроўца.
На беларускім баку стаяць два «вагончыкі» са страхавымі агентамі, якія размаўляць з журналістам ня хочуць. Вачыма паказваюць на камэру відэаназіраньня. Памежнікаў няма. Пляцоўка падмеценая. Час ад часу нетаропка праяжджае машына з надпісам на борце «Транспартны кантроль». Да расейскага посту не даяжджае.
Наперадзе Беларусь. Шаша бяз транспарту
Як кажуць аўтамабілісты, шаша Мсьціслаў — Смаленск (у беларускіх даведніках гэта Р73) ніколі не была такой апусьцелай, як цяпер. Паводле іх, такой сытуацыі не было нават у 2017 годзе, калі Расея абмежавала ўезд на сваю тэрыторыю для іншаземцаў у сувязі зь беларускім «пяцідзённым бязьвізам» для грамадзян 80 дзяржаваў.
«Тады больш уважліва глядзелі пашпарты, але не чапіліся. Дый гэтаю дарогаю езьдзяць толькі беларусы ды расейцы», — на разьвітаньне кажа кіроўца.
Пакуль мы з ім гутарылі, праехаў пусты рэйсавы аўтобус «Мсьціслаў — Смаленск». Ён смаленскі, таму расейскі пост праехаў без затрымкі, бо пасажыраў у ім ужо не было, высадзіў перад мяжой.
У вёсцы Сапрынавічы, якая пры самай шашы за пяць кілямэтраў да мяжы, гаспадыні заўважаюць, што ля хатаў пацішэла. Жанчыны кажуць, што цяпер спакойныя за курэй, якіх нярэдка душылі машыны на шашы. На думку мужчын, расейцы закрылі мяжу, бо гэтага не зрабілі своечасова беларусы.
«Пра гэта трэба было парупіцца нашаму кіраўніцтву даўно», — зазначае адзін зь вяскоўцаў. Ён кажа, што ў ягонай вёсцы баяцца каранавірусу, бо ведаюць, што рады яму даць ня могуць.
Смаленскі аўтобус безь беларускіх пасажыраў
«Вядома ж, мінусы ёсьць. Мы маглі зьезьдзіць заправіцца на расейскі бок, будаўнічыя матэрыялы ды тыя ж харчы ў Смаленску таньнейшыя. Асабліва калі купляць гуртам, то выгада адчувальная», — тлумачыць суразмоўца і тут жа дадае: «Не такое перажылі, і гэта перажывём»
У горадзе Мсьціславе таксама бядуюць праз закрыцьцё мяжы. У гутарках жыхары раённага цэнтру кажуць пра тыя ж танныя харчы і паліва на запраўках.
Наперадзе Расея. Машын няма
«Там купіш пяць кіляграмаў цукру, а ў нас на тыя ж грошы толькі два пачкі, менш за два кіляграмы. Вось і лічыце, ці выгадна», — кажа суразмоўніца. Яе спадарожнік дадае, што ў Расеі працуюць шмат мсьціслаўцаў, і цяпер невядома, як яны будуць вяртацца на радзіму і ці пусьцяць іх назад на працу.
«Расейцы ж ня хочуць рабіць за тыя грошы, што беларусы. Дык мы троху зарабляем. Тут жа не знайсьці працы, каб на яе жыць. А пакуль будзе закрытая мяжа, нашых пазвальняюць. Вось клопат», — даводзіць ён.
Жыхары Мсьціслава: «У Смаленску харчы таньнейшыя»
Наступная суразмоўніца Тацяна кажа, што праз закрытую мяжу яе дзеці ня могуць адведаць родзічаў у Смаленскай вобласьці. Зьбіраліся днямі туды паехаць, а цяпер пляны ламаюцца.
«У мяне зяць робіць пад Масквой. Двухтыднёвая вахта. Учора тэлефанаваў: пакуль іх ня гоняць адтуль, але непакоіцца, як будзе вяртацца, калі прыедзе на пабыўку ў Мсьціслаў. Усё парушыў гэты каранавірус», — бядуе кабета.
Маладзіца, якая выйшла на прагулянку з малым, лічыць, што закрыцьцё Расеяй мяжы — адэкватны захад, бо «так зараза меней будзе разносіцца па сьвеце». На яе думку, і беларускім уладам варта было парупіцца пра пост на сваім баку.
Жыхарка Мсьціслава: закрыцьцё Расеяй мяжы — адэкватны захад
«Вядома ж, можна заправіцца і ў нас, у Мсьціславе, калі ёсьць неабходнасьць, — разважае яна. — Зразумела, даражэй, але хіба можна эканоміць на здароўі».
