Галоўная » шклов » Page 38

шклов

Дом Лукашэнкаў стаў «домам мэра». Як будуецца «сям’я» ў Шклове?

У былым доме жонкі першага прэзыдэнта Беларусі Галіны Радзівонаўны Лукашэнкі ў Рыжкавічах жыве старшыня Шклоўскага райвыканкаму Аляксандар Ціток. Свабода наведалася на Шклоўшчыну, дзе, як кажуць мясцовыя, пабудавалася сям’я Лукашэнкі.

«Усё сьціпленька, акуратненька»

Былы дом Галіны Лукашэнкі, дзе цяпер жыве старшыня Шклоўскага райвыканкаму

Вуліца Сунічная ў Шклове (гэта былыя Рыжкавічы) у будзённы дзень падаецца малалюднай. Тут ёсьць дзіцячая пляцоўка, вадаём. На пачатку вуліцы — знакаміты дом салатнага колеру, дзе раней жыла Галіна Радзівонаўна, жонка Аляксандра Лукашэнкі, якая яшчэ на пачатку ягонага прэзыдэнцтва адмовілася ехаць зь ім у Менск.

Шклоўцы кажуць, што цяпер «гэта дом мэра». Каля будынка не было ніякай аховы, двое мужчын фарбавалі прачыненую браму.

Старшыня Шклоўскага райвыканкаму Аляксандар Ціток у размове з карэспандэнтам Свабоды па тэлефоне пацьвердзіў, што ён там жыве.

«Гэты дом бясплатна перададзены ў камунальную ўласнасьць, і рашэньнем выканкаму ён выдзелены старшыні райвыканкаму для пражываньня. Гэта службовае жыльлё. Будаваў Аляксандар Рыгоравіч, у яго гісторыю не ўнікаў, — сказаў Аляксандар Ціток. — Жылая плошча невялікая, тры пакойчыкі. Гасьцёўня, кухня і маленькі пакойчык тыпу дзіцячага. Прыбіральня, ванна, як звычайна, усё сьціпленька, акуратненька. Гараж, сарайчык, і мы курэй трымаем, і агародзік маленькі, бульбачку садзім, і цяплічка ёсьць, гурочкі, памідорчыкі. Для старшыні дом — гэта нават лепш, чым кватэра, калі шчыра, калі якая хвілінка зьяўляецца, можна на зямлі папрацаваць. І сад ёсьць яблычкі пакласьці. Нармальна, нічога лішняга, скромненькі домік».

Галіна Лукашэнка жыве ў адным з новых дамоў, але яго нумару старшыня райвыканкаму ня ведае.

На Сунічную вуліцу ёсьць заезд толькі з боку шашы, а з другога боку тупік. Там вуліца перакрытая агароджай, хаця ў разьёме агароджы ёсьць сьцяжынка для праходу.

Плот пасярод вуліц

Шклаўчане кажуць, што тут, у канцы вуліцы, ёсьць новазбудаваны аднапавярховы драўляны дом, дзе стаяць відэакамэры, у двары цяплічка і сад. Гэта і ёсьць новы дом Галіны Лукашэнкі.

Новы дом Галіны Радзівонаўны

Тут жа праз дарогу жыве сям’я Сомавых, бацькоў жонкі старэйшага сына кіраўніка краіны Віктара Лукашэнкі. Каля іх ранейшага адрамантаванага дома пабудаваны драўляны двухпавярховік, абнесены агароджай.

Дом Сомавых

Мясцовыя кажуць, што яго гаспадар — цесьць Віктара Лукашэнкі Валеры Сомаў. На жаль, датэлефанавацца да Сомавых не ўдалося, ніхто не здымаў слухаўку.

Шклаўчане кажуць, што Віктар Лукашэнка па выходных наведваецца ў Шклоў і бывае на Сунічнай. Што да пабудоў, то адзін з жыхароў суседняй вуліцы сказаў карэспандэнту Свабоды, што гэта звычайныя дамы, пабудаваныя з матэрыялаў мясцовага камбінату, маўляў, ня тое, што людзі будуць пад Менскам.

Старшыня райвыканкаму кажа, што вуліца адкрытая.

«Там жа шлягбаўма няма, усё адкрыта, даступна. Галоўнае — ня лезьці да чалавека, у кожнага свая ўласнасьць. Многія ставяць сыгналізацыю і на мабільнік выводзяцца розныя функцыі аховы. Гэта як ва ўсіх», — кажа Аляксандар Ціток.

Сапраўды, па вуліцы можна свабодна праходзіць.

Тут жа ў Шклове, але ўжо на вуліцы Дзікуна, як кажуць мясцовыя, на бацькоўскай сядзібе збудавала двухпавярховы цагляны дом Ганна Лукашэнка, жонка сярэдняга сына кіраўніка краіны Дзьмітрыя. Жыхары вуліцы кажуць, што на ўчастку сярод пабудоваў ёсьць лазьня.

Дамы на вуліцы Дзікуна

«Як звычайныя грамадзяне»

Што да інфармацыі пра дамы сваякоў сям’і Лукашэнкі, то старшыня Шклоўскага выканкаму Аляксандар Ціток сказаў, што працуе ў Шклове нядаўна. «У іх ня быў, ня ведаю», — сказаў Аляксандар Ціток.

Паводле Цітка, «яны як звычайныя людзі, паводзяць сябе сьціпла і лішніх патрабаваньняў не прад’яўляюць».

«Хаця адчуваем адказнасьць, што высокі ўзровень, ну вось і Галіны Радзівонаўны. Але любога жыхара Шклоўшчыны спытайце, жывуць парадачна, сьціпла, як звычайныя грамадзяне», — сказаў Аляксандар Ціток.

Што вядома пра нерухомасьць Лукашэнак на Шклоўшчыне

Паводле дэклярацыі, прадстаўленай Аляксандрам Лукашэнкам на апошніх прэзыдэнцкіх выбарах у 2015 годзе, Галіна Радзівонаўна Лукашэнка валодала жылым домам у Шклове агульнай плошчай 115 квадратных мэтраў (паводле дэклярацыі за 2005 год агульная плошча дома складала 174 м²) і паловай жылога дома ў вёсцы Вялікі Межнік Шклоўскага раёну агульнай плошчай 53 м². Паводле дэклярацыі за 2005 год, Віктар і Дзьмітрый Лукашэнкі ня мелі ні дамоў, ні кватэр, ні зямельных участкаў ці лецішчаў. У дэклярацыі на наступных выбарах у 2010 годзе зьвесткі пра маёмасьць дзяцей у Цэнтравыбаркам ужо не падаваліся, як і на выбарах 2015 году.

Старэйшы сын Аляксандра Лукашэнкі Віктар з 2005 году займае пасаду памочніка прэзыдэнта па нацыянальнай бясьпецы. Таксама з 2007 году ён сябра Рады бясьпекі Беларусі. З красавіка 2019 году Віктар Лукашэнка выконвае абавязкі першага віцэ-прэзыдэнта Нацыянальнага Алімпійскага Камітэта.

Паводле мэдыя, яго жонка Лілія раней працавала ў канцэрне «Белмастацпромыслы» спэцыялістам 1-й катэгорыі. Пазьней зьявілася інфармацыя, што Лілію прызначылі намесьнікам дырэктара кампаніі «Дана Астра» (уваходзіць у Dana Holdings).

Яна таксама дырэктар арт-галерэі «Арт-хаос», што ў гандлёвым цэнтры Dana Mall у Менску.

Сярэдні сын кіраўніка краіны Дзьмітры — старшыня «Прэзыдэнцкага спартовага клюбу». Яго жонка Ганна ў кампаніі бізнэсоўца Анатоля Тарнаўскага «Юнівест-М» узначальвала службу маркетынгу. Ёй належыць маркетынгавая канцэпцыя прасоўваньня самага маштабнага ў Беларусі праекту малапавярховага элітнага жылога комплексу «Нотынгем» у Менскім раёне, разьлічанага на 20 тысяч жыхароў.

Аляксандар Лукашэнка з трыма сынамі наведваў малую радзіму ў мінулым годзе і працаваў на суботніку — парадкаваў Трафімаву крыніцу каля аграгарадка Александрыя. Кажуць, што Лукашэнка-старэйшы ў дзяцінстве любіў тут адпачываць, і крынічка адноўлена па яго даручэньні.

У Александрыі-2 вельмі добры асфальт, ёсьць дзьве верталётныя пляцоўкі. Тут адноўленая бацькоўская хата Аляксандра Лукашэнкі. Стаяць невялікія альтанкі. Выглядае, што цяпер там ніхто не жыве.

Бацькоўская хата кіраўніка Беларусі

Насупраць яе закрытая тэрыторыя пад аховай. Паводле шклоўцаў, там рэзыдэнцыя кіраўніка краіны.

У інтэрвію Tut.by у 2014 годзе цешча Лукашэнкі Алена Жалняровіч (яна жыла ў вёсцы Вялікі Межнік, што непадалёк ад Александрыі) распавядала, што Галіна Радзівонаўна жыве ў Александрыі, але вельмі часта езьдзіць у Менск.

З Галінай яна бачылася часта, дачка прыяжджала штотыдзень. Алена Жалняровіч памерла ў верасьні 2019 году.

Магіла Алены Жалняровіч

Рэзыдэнцыя кіраўніка краіны ў Александрыі-2 — пад пільнай аховай, хаця гаспадар сюды наведваецца зрэдку. Каля рэзыдэнцыі вялікі зямельны ўчастак абнесены мэталічнай агароджай, якая прылягае да дамоў вяскоўцаў.

Рэзыдэнцыя Лукашэнкі ў Александрыі-2 Агароджа рэзыдэнцыі

Жыхар аднаго з дамоў сказаў, што раней тут нібыта плянавалі збудаваць фэрму ці стайню, ды потым ад гэтых плянаў адмовіліся. Нібыта далей там ёсьць вульлі. Але агароджу, якая з аднаго боку перашкаджае праходу да вадаёму, не прыбралі. Праход на агароджаную тэрыторыю закрыты.

Фота: Радыё Свабода

Рыгор Кастусёў, лідар Партыі БНФ і зямляк Лукашэнкі

62-гадовы Рыгор Кастусёў — адзін з самых дасведчаных кандыдатаў у дэпутаты на гэтых выбарах у Палату прадстаўнікоў. У яго гэта ўжо пятая парламенцкая кампанія! Можа, на гэты раз пашанцуе, пытаецца “Еўрарадыё”? 

Сёння Кастусёў узначальвае Партыю БНФ. Трое яго дзяцей ужо дарослыя. Сын жыве ў Польшчы, пра што спадар Рыгор вельмі шкадуе. У праграме Змітра Лукашука “Кандыdating” палітык распавядае, як напачатку 1990-х сябраваў з Аляксандрам Лукашэнкам, навошта пайшоў на гей-прайд, ці прымусіў бы краіну займацца сексам па-беларуску і як давялося судзіцца за пенсію.

Хто гэтыя людзі, якія сёлета ідуць у дэпутаты? Побач з палітычнымі цяжкавагавікамі — новыя асобы, якія ўзяліся нібыта з ніадкуль. Як толькі стала вядома, каго зарэгістравалі, а каго не, рэдактар Еўрарадыё Зміцер Лукашук пачаў запісваць размовы з імі. Так з’явілася праграма “Кандыdating” — блізкае знаёмства з кандыдатамі ў дэпутаты.

По результатам проверки КГК привлекут к ответственности должностных лиц шкловского Центра физкультурно-оздоровительной работы

Установлены незаконное получение средств районного бюджета и излишние выплаты работникам на общую сумму более 60 … чытаць далей

Опасный ремонт в Шклове

В Шклове проводится капитальный ремонт улицы Гончарная.

Дорожники проводят ремонт дорожного полотна  и устанавливают новые бордюры. Уже сейчас видно, что после окончания капитального ремонта ул. Гончарная заметно потеряет в ширине. И это уже сейчас вызывает недовольство автолюбителей Шклова.  Дело в том, что на улице интенсивное движение грузового автотранспорта и сельхозтехники, а сужение улицы в сочетании с высокими бордюрами приедет к значительному затруднению движения.

Отношение работников ДСУ 27 (г. Горки) к безопасности так же вызывает много вопросов. Тротуары перерезанные полуметровыми ямами, которые не имеют ограждений.

Стоит отметить, что  год назад улицы Шклова уже ремонтировали. Тогда к Форуму Союзного государства был проведен ремонт улиц Ленинская и 70 лет Великой Победы. В ходе ремонта была уменьшена парковка возле магазина Серебрянка. Судя по повреждениям новых бордюров, автолюбителям это не понравилось.

Дмитрий  Любецкий. Фото автора

Шклов: Здоровье должно быть доступным!

В Шклове на прошлой неделе в универсаме «Парковый» под лозунгом «Здоровье должно быть доступным!» открылась новая аптека.

Безусловно, это приятное событие для небольшого города. Вот только у жителей городских окраин данное событие никак не вызвало положительных эмоций. Ведь это уже седьмая по счёту аптечная торговая точка, находящаяся в центре города. В первую очередь, наиболее остро отсутствие аптек, испытывают жители Заречного Шклова и жилого поселка около завода газетной бумаги, где только в последнее время появилось три новых пятиэтажки.

Хочется надеется, что лозунг «Здоровье должно быть доступным!» будет воплощаться в жизнь на всех жителей города Шклова.

Харитон Васильевич. Фото автора

В Шкловском районе уничтожили боеприпасы

Яму со снарядами возле лесополосы в районе деревни Ходулы 22 октября обнаружил местный житель, сообщает shklovinfo.by.

Такую яму со снарядом возле деревни Ходулы обнаружил местный житель.

Идут года, но память о трагедии и о героизме народа в годы Великой Отечественной войны не становится слабее. Она живет в рассказах ветеранов, в фильмах и книгах, в обелисках и в музейных экспонатах. А порой проявляется страшными находками.

Сколько военных боеприпасов лежит в земле неизвестно никому, ведь за годы войны только в СССР было произведено их более 1 миллиарда. Те, которые не взорвались, продолжают обнаруживаться на всей территории, где велись боевые действия. Очередная находка была сделана на Шкловщине 22 октября. В этот день возле лесополосы в районе деревни Ходулы мужчина выгуливал собаку и обнаружил на краю поля яму, вырытую, предположительно, искателями монет. Присмотревшись, заметил там край снаряда и сразу обратился в военный комиссариат. На место находки сразу же выбыл начальник группы территориальной обороны военного комиссариата Шкловского района старший лейтенант Денис Остапов, который оценил опасность находки и обратился в РОВД. Сразу же была выставлена милицейская охрана. А на следующий день прибыла саперно-пиротехническая группа в/ч 6713.

На место опасной находки прибыла саперно-пиротехническая группа в/ч 6713.

Извлекая снаряд, саперы обнаружили здесь же на глубине около полутора метров еще 11. Кроме этого, еще один снаряд лежал в лесополосе поблизости. Всего количество опасных находок составило 13. Они были вывезены в безопасное место и уничтожены.

«Найденные боеприпасы – советские артиллерийские снаряды калибром 152 мм, – отметил Денис Остапов. – Вероятно, в данном месте находился их склад. Медные кольца на снарядах свидетельствуют о том, что изготовлены они были еще до войны. Во время войны меди уже не хватало и использовалась сталь».

Немецкая овчарка Фаби – верная помощница саперов

Какую опасность представляли собой снаряды?

Количество опасных находок составило 13

«Ввиду того, что снаряды найдены вблизи населенного пункта, последствия могли быть непредсказуемы. При механическом воздействии они могли детонировать, – говорит Денис Михайлович. – В связи с этим будет не лишним напомнить гражданам простые правила безопасности: при обнаружении боеприпаса необходимо удалиться от находки на безопасное расстояние не менее 100 метров, позвонить в МЧС или милицию по номерам телефонов 101, 102. Запрещено дотрагиваться до боеприпаса, перемещать его, наносить удары, распиливать, помещать в огонь и т.д. Постарайтесь запомнить место обнаружения предмета или отметить подручными средствами. Если есть возможность, до прибытия специалистов оставайтесь на безопасном расстоянии и никого не подпускайте к опасной находке».

После уничтожения боеприпасов в безопасном месте

Фото: shklovinfo.by

Ольга Данилова

Крыніца: shklovinfo.by

 

АЗС-16 в Шклове: Искусство создавать очереди

В Шклове назревает серьёзная проблема с единственной в городе АЗС.  Причиной стало чересчур активное использование заправки организациями города и района.

Уже никого не удивляет, что поехав заправить личный автомобиль на заправке, можно потерять более получаса времени.  АЗС-16 в городе Шклов имеет 4 колонки, которые расположены на близком расстоянии друг от друга. При заправке грузовая машина или трактор занимает сразу две колонки. Вдобавок к этому, многие наполняют бочки и канистры для организаций. Получаем десятки машин очереди, потраченные нервы и упущенное рабочее время.

В районе сейчас много говорят о повышении производительности труда. На этом фоне, мягко говоря, странным выглядит то, что техника предприятий ещё после 9 утра создает очередь на АЗС.  Простым решением проблемы могут  стать мобильные заправочные станции,  которые позволили бы разгрузить АЗС и увеличить производительность труда водителей  организаций.  Для работы с мобильными заправочными станциями можно использовать АЗС-14, которая имеет малую загруженность и приспособлена  для заправки грузового транспорта.

Дмитрий Любецкий. Фото автора

В Шкловском районе по итогам работы за январь-август получили чистый убыток пять организаций

По итогам работы за январь-август от хозяйственной деятельности получили чистый убыток пять организаций: КСДУП «Шкловская … чытаць далей

«И что, я буду патом, типа колхозник»? (суб’ектыўны погляд)

Аляксандр Грудзіна

На паўночным ускрайку горада Шклова знаходзіцца прадпрыемства ААТ “Аграсервіс”.  Знаёмства з прадпрыемствам пачынаецца з помніка – на невялікім пастаменце трактар ДТ-54. У 70-80-я гады ў спецыялізаванай майстэрні Шклоўскай райсельгастэхнікі рамантавалі, а больш дакладна нанава выраблялі гусенічныя трактары для патрэб усёй Магілёўскай вобласці. У тыя ж гады побач з прадпрыемствам паўстаў і жылы пасёлак. Вылучаюцца тры пяціпавярхоўкі, якія пабудавалі для працаўнікоў гэтага прадпрыемства.

Вясковая моладзь, заўсёды і пры кожнай магчымасці “цягнулася” у гарады на шматлікія сацыялістычныя  і  іншыя будоўлі. І гэта неабавязкова былі вялікія гарады, калі, напрыклад, будаваўся Мінскі трактарны завод, а і невялікія гарады-райцэнтры, дзе таксама была свая “сацыялістычная” будоўля. На ўсіх гэтых будоўлях юнакі і дзяўчаты засялялася ў маленькія пакойчыкі інтэрнатаў, дзе ўжо панавала “гарадское жыццё”. У гэтых умовах, разам з парткамамі, прафкамамі і камітэтамі камсамола дзесяцігоддзямі вясковая моладзь “перавыхоўвалася” у духу камуністычнага  светаўстрымання і сацыялістычных спапорніцтваў. Тут кожную асобу прыраўноўвалі да патрэбнай функцыі, а агулам чарговае пакаленне беларускай нацыі перамоўвалася ў звычайнае насельніцтва.

Між тым, не гледзячы на ўсе намаганні, камуністычнае светаўспрыманне ўспрымалася вельмі марудна. Жыццё развівалася сваім асабістым шляхам, па нейкіх сваіх, ні дзе непісаных законах. Сталыя працаўнікі Шклоўскай райсельгастэхнікі памятаюць, што абавязкова ў дзень “палучкі” і “авансу”, каля мясцовага магазіна збіраўся натоўп рабочага  люду, набываліся “вогненныя напоі” і некалькі кампаній, пасля напружаннага “сацыялістычнага спаборніцтва”, размяшчаліся прама на зямлі ў мясцовым невялічкім скверыку. Ужываўся вогненны напой і пачыналіся размовы “аб жыцці”, “пра работу” і іншыя разнастайныя бядоты, з якімі штодзённа сутыкаліся гэтыя людзі ў пасяддзёным жыцці. Тут абавязкова “вырашаліся пытанні” як мясцовага, так і агульнапланетарнага значэння. Але на самай справе, гаспадарамі ні на прадпрыемстве, ні ў іншых сферах свайго жыцця гэтыя людзі небылі.

Інтэрнат Шклоўскай райсельгастэхнікі

 

Паўсюдна на Беларусі прыкладна ў такіх падобных умовах нараджаўся моўны кентаўр – трасянка. Беларуская мова лічылася выключна калгаснай і кожны ўжо былы вясковы жыхар, хай сабе і невялікага горада, але ўжо сароміўся сваёй “беларускасці”. Між тым, калі рабочыя райсельгастэхнікі выбіраліся ў цэнтр, яны казалі – “едзем у горад”. Гэта адпавядала іх духоўна-сацыяльнаму стану, яны пакінулі вёску, але па-сапраўднаму “гарадскімі” так і не сталі.

Што змянілася з таго часу? Мне давялося паразмаўляць з невялікай групкай мясцовых хлапчукоў-старшакласнікаў. На мае пытанні, ці плануюць яны звязаць свой лёс з родным прадпрыемствам сваіх бацькоў, пачуў вельмі рашучы адмоўны адказ. А на пытанне, ці плануе хто вучыцца ў сельгасакадэміі, пачуў наступнае: “Поступать в сельхозакадемию? И что, я буду патом, типа колхозник»?

Калі шчыра, я быў трохі збянтэжаны. Чарговае пакаленне моладзі, выхавана бацькамі па прынцыпу “шкварка і чарка” і “абы ціха”. Іх бацькі ніколі небылі гаспадарамі, ні на прадпрыемстве, ні ў грамадскім жыцці. Таму і новае пакаленне сваю будычыню бачыць толькі ў асабістым матэрыяльным уладкавнні. А гэта, безумоўна, лепей зрабіць з’ехаўшы ў вялікі горад. Нацыянальная годнасць, годнасць за сваю Радзіму і надзея на трываласць свойго асабістага лёсу на Малой Радзіме ў большасці насельніцтва адсутнічаюць. Людзі жывуць “адным днём”, шчыра захапляючыся размовамі пры тых прайдзісветаў, якія нешта скралі  і не злавіліся.

Уладам ва ўсе часы заўсёды быльш зручна і выгадна была гаварыць з папулісцкім пафасам ад імя народу і імем народу. А на самай справе працоўны чалавек так і не стаў у нас гаспадаром. Створаныя ў калгасах і на прадпрыемствах акцыянерныя таварыствы, па сутнасці, як такавымі нез’яўляюцца. Знаёмыя працаўнікі, якія з’яўляюцца акцыянерамі ААТ “Шклоўскі Аграсервіс”, нават і не цікавяцца дзейнасцю свайго акцыянернага таврыства. Па-ранейшаму, усе пытанні штодзённага жыцця вырашаюцца ў вельмі “вузкім коле” кіраўніцтва.

Тое самае адбываецца і ў грамадскім жыцці. Людзі гэта бачаць і, як вынік, не звязваюць будучы асабісты лёс і лёс сваіх дзяцей з гаспадаркай або іншым прадпрыемствам дзе працуюць самі. Гэтыя адносіны фарміраваліся не адно дзесяцігоддзе і на сучасны момант дамінуюць у грамадстве.

Сучасныя пакаленні беларускай моладзі, па-ранейшаму, не адчуваюць духоўнай сувязі сваіх продкаў, а значыць – і адказнасці за працяг спраў ранейшых пакаленняў. Няўжо мы горшыя за іншых? Няўжо так і застанемся каля сахі і касы? А можа надышоў час ЛЮДЗЬМІ ЗВАЦЦА?

Аляксандр Грудзіна, былы працаўнік Шклоўскай райсельгастэнікі

Трафімава крыніца ў Шклоўскім раёне набывае папулярнасць

Трафімава крыніца знаходзіцца непадалёк ад аграгарадка Александрыя ў Шклоўскім раёне. Вакол крыніцы складзена шмат легенд, згодна адной – дзед Аляксандра Лукашэнкі Трафім калісьці праклаў сюды сцяжынку і пабудаваў калодзеж. Сёння на крыніцу едуць тысячы людзей, у тым ліку і з суседніх краін. 16 кастрычніка гэты цудоўны куток з экскуріяй наведала група інжынерна-педагагічных работнікаў УА “Шклоўскі дзяржаўны прафесійны ліцэй №12”

Крыніца перабудавана. Вакол разбіты вялізны парк. Можна папіць вадзічкі, можна скочыць у купель, але ўсё ж такі месца больш успрымаецца як парк для адпачынку. Уся тэрыторыя крыніцы – і прыродная частка, і самі будынкі – аздобленая штучным асвятленнем. Уваходная група аздоблена макетам вёскі і планам самой крыніцы. Уніз вядзе шырокая драўляная лесвіца. Амаль на самым уваходзе наведнікаў сустракае драўляная скульптура дзеда, які выказвае падзяку, што прыйшлі.

Па лесвіцы наведнікі крыніцы могуць спусціцца ў парк. Уся тэрыторыя моцна забалочаная, таму перасоўвацца лепей па драўляных сцежках. Тут ля кожнага віду расліннасці стаіць таблічка з назвай: кедр сібірскі, дуб чырвоны, вярба залацістая, каліна звычайная, вінаград дзявочы, бяроза бародаўчатая, а таксама розныя віды кустоў і кветак.

Больш за ўсё ўражвае купальня – гэта вялікі дом, аздоблены абразамі і рушнікамі. Вада празрыстая-празрыстая, а на дне купелі ляжаць марскія камяні. Пад столлю вісяць сімвалы адразу чатырох канфесій: праваслаўны, каталіцкі, іўдзейскі і мусульманскі.

Устаноўлены на крыніцы інфармацыйны стэнд паведамляе: «Першае згадванне крыніцы адносіцца да 1917 г. Пры яе аднаўленні быў знойдзены крыж і элементы драўляных канструкцыяў зруба, а таксама абрадавыя прадметы, што сведчаць пра тое, што крыніца была асвячоная».

Таксама напісана своеасабівая інструкцыя па ўжыванню вады: «Праз прыродную фільтрацыю вада робіцца крыштальна чыстай і жыватворнай. Ужываць ваду рэкамендуецца з лагоднасцю, пакорай і малітвай. Трафімава крыніца дапамагае тым, хто звяртаецца да яе з добрымі думкамі. Крыніца адноўлена і добраўпарадкавана па даручэнні прэзідэнта Аляксандра Лукашэнкі».

Алесь Грудзіна