Галоўная » суд » Page 43

Пытали не только в Минске на Окрестина. Рассказы задержанных в Могилеве

Переулок Окрестина в Минске стал символом жестокости силовиков по отношению к задержанным во время протестов. Но такие места есть почти в каждом городе. Вот что рассказывают в Могилеве.

По оценке представителя правозащитного центра “Весна” в Могилеве Алексея Колчина, в период с 9 по 12 августа в городе было задержано более 500 человек. Мест в изоляторе временного содержания (ИВС) не хватало, поэтому задержанных отвозили автозаками в ближайшие райцентры – Шклов, Чериков, Горки. Только теперь, по прошествии месяца, удается восстановить общую картину произошедшего. Самым страшным местом в городе стал спортзал Ленинского РОВД, где людей просто пытали. После избиений там в Следственный комитет РБ обратились 56 человек, а следователей вызывали врачи.

 

В Ленинском РОВД Могилева: “Били палками, загоняя на третий этаж”

Виталий Шаталов

Одним из первых о зверствах силовиков рассказал 40-летний могилевчанин Виталий Шаталов. Вечером 11 августа он был задержан в центре города группой милиционеров в касках. У него спросили документы, но не дождавшись ответа, схватили под руки и завели в автозак.

В грузовике оказались еще трое горожан, которых сразу уложили на пол. “А после чьей-то команды “работаем” всех стали избивать сперва дубинками, а позже ногами”, – вспоминает Виталий Шаталов.

Мужчина признается, что чудом не потерял сознание и был весь в крови. Позже врачи диагностировали у него черепно-мозговую травму и наложили швы. Но на тот момент скорую помощь никто вызывать не собирался, автозак отправился во двор Ленинского РОВД в Могилеве.

А там уже был организован коридор из милиционеров в масках, которые сразу же при выгрузке начали задержанных бить палками, загоняя их на третий этаж в спортзал. Бежать нужно было согнувшись, с руками за головой. На лестнице на каждом пролете стояли еще по два сотрудника, которые палками и пинками подгоняли наверх.

В спортзале Виталий Шаталов увидел страшную картину: на полу, вплотную друг ко другу, стояли на коленях “в позе эмбриона” десятки людей. Милиционеры нещадно били их при малейшем звуке. Но даже не это шокировало его больше всего: “Удивило поведение женщин-милиционеров – одна из них попросила отойти, чтобы я не забрызгал ее кровью”.

Скорую помощь, вспоминает Шаталов, вызвал кто-то из молодых сотрудников РОВД. В нейрохирургическом отделении больницы, учитывая очевидно криминальный характер травмы, врачи вызвали работника Следственного комитета, который принял от пострадавшего жалобу. Каким будет исход дела, мужчина пока не берется предположить.

 

В УВД Могилевского Облисполкома: “Заставляли давать показания, угрожая изнасилованием”

Елисею Федину всего 19 лет. Его вместе с двумя приятелями милиция забрала на школьном стадионе 12 августа. Когда сотрудники спецподразделения в черных балаклавах выскочили из подъехавших машин, парни бросились врассыпную. Правда, оказалось, что они окружены – еще около десятка милиционеров с медицинскими масками на лицах бежали им навстречу и быстро справились с подростками.

Елисей Федин

Елисея, по его словам, сбили с ног жесткой подсечкой. А когда он встал, то получил мощный удар кулаком в глаз и еще несколько ударов в голову. Уже в больнице выяснилось, что у молодого парня травмирован глаз, а веко пришлось зашивать.

Вместо “скорой” его в наручниках увезли в областное УВД, так как, обнаружив переписку в Telegram-канале, посчитали парня организатором несанкционированного массового мероприятия.

В УВД, вспоминает Елисей, уже не били, но были угрозы весьма специфического характера. Не стесняясь в выражениях, милиционеры заставляли парня признаться, какие акции он готовит в Могилеве. “В случае отказа они обещали меня избить еще больше и посадить в клетку, где изнасилуют уголовники”, – вспоминает Елисей Федин.

Но вскоре из-за травмы грудной клетки, полученной, вероятно, из-за падения на землю при задержании, парень стал задыхаться. Только когда приступ межреберной невралгии стал очевидным, милиционеры, не дожидаясь врачей, сами завезли его в приемное отделение больницы скорой помощи.

И это еще не все. Под милицейским надзором Елисей вынужден был сказать докторам, что упал с турника. Только принципиальная позиция врачей выручила парня. Его отвели на осмотр в изолированное от посторонних помещение и заставили во всем признаться. Доктора, как того требует инструкция, сразу же вызвали следователя СК.

 

В РОВД Могилевского района: “Наблюдателей пинками загоняли в автозак”

Павел Мельянцев считает, что ему повезло. Он не был ни в Ленинском РОВД, который бывшие узники называют не иначе как “гестапо”, ни в Октябрьском,где людей избивали, если они задавали вопросы или сопротивлялись. Его доставили в РОВД Могилевского района, где задержанных не били. Однако его история ярко показывает отношение власти к избирательному процессу.

Павел Мельянцев

Дело в том, что Павел был официально аккредитованным наблюдателем от оппозиции на одном из избирательных участков. В день выборов его вместе с коллегами лишь периодически запускали внутрь участка, ссылаясь на эпидемию COVID-19. Остальное время приходилось дежурить на улице, подсчитывая пришедших, что очень не нравилось милиции.

Вечером 9 августа, когда уже был вывешен итоговый протокол, он с коллегой пошел к машине, собираясь домой. Но дорогу им перегородил зеленый автобус МАЗ с десятком милиционеров в касках и бронежилетах.

Они понимали, что перед ними наблюдатели – парни шли в белых рубашках и пиджаках, с документами. Но это и было целью охоты, говорит Павел Мельянцев: “Милиционеры хватали нас за руки, а третий без особой на то надобности ногой подгонял нас пинками под зад”.

Так что задержания начались прямо в день выборов, утверждает Павел. И сразу же их повезли не в могилевский ИВС, а в Шклов, хотя массовых репрессий, как в последующие дни, еще не было. Видимо силовики уже готовились к будущей зачистке.

Отдельно Мельянцев заостряет внимание на том, как проходил суд. “Прямо в ИВС задержанных заводили в кабинет, где судья в течение пяти минут выписывал 10 суток ареста независимо от поведения обвиняемого. Я даже не знаю фамилию судьи”, – рассказал DW Павел Мельянцев.

Фото: DW

Александр Бураков, Могилев

Крыніца: DW

«Хацелі зламіць дух супраціву». Гісторыя маці-адзіночкі з Бялыніч, якую на суткі кінулі ў ізалятар

У Бялынічах Магілёўскай вобласьці за ўдзел у акцыях пратэсту супраць вынікаў выбараў пакаралі штрафам у 54 рублі маці траіх дзяцей Вікторыю Адамовіч. Жанчыну суткі трымалі ў мясцовым ізалятары, скарыстаўшыся тым, што яе васьмігадовая дачка ў санаторыі.

11 верасьня судзьдзя Аксана Загорская пакарала Вікторыю Адамовіч за ўдзел у несанкцыянаваным мітынгу.

 

Пра Вікторыю Адамовіч. Сьцісла

  • 46 гадоў. Беспартыйная. Нарадзілася ў Магілёве. Жыве ў Бялынічах.
  • Скончыла Беларускі дзяржаўны пэдагагічны ўнівэрсытэт, спэцыяльнасьць «народная культура». Майстар народных рамёстваў.
  • 20 гадоў пэдагагічнага стажу. У школах выкладала працоўнае навучаньне.
  • З 2000 году займаецца прадпрымальніцтвам. Гандлюе кветкамі. Вядзе гурткі флярыстыкі.
  • Трое дзяцей. Адно дзіця непаўналетняе, другое вучыцца ва ўнівэрсытэце і знаходзіцца на ўтрыманьні бацькоў.

 

Перасьлед за мітынг і візыт да чыноўнікаў

9 верасьня Вікторыі Адамовіч патэлефанаваў участковы і паведаміў, што мусіць зь ёю пагутарыць наконт адміністрацыйнай справы супраць яе. У РАУС паказалі відэа, на якім яна стаіць побач з выступоўцам на мітынгу прыхільнікаў пераменаў перад будынкам райвыканкаму.

«Мяне зьвінавацілі ва ўдзеле ў несанкцыянаваным мітынгу 18 жніўня, — апавядае Вікторыя Адамовіч. — Віны я не прызнаю, мне няма ў чым раскайвацца, бо я нічога не парушала».

Сустрэча Вікторыі Адамовіч на волі ля суду

Паводле суразмоўніцы, на мітынгу гаварылі пра вынікі наведваньня групай гараджанаў кіраўніцтва райвыканкаму і раённага савету. Чыноўнікаў прасілі «выйсьці да народу і патлумачыць, што адбываецца ў краіне і чаму чыніцца гвалт супраць грамадзян».

«На тым мітынгу я не выступала, а стаяла поруч з выступоўцам, каб пацьвердзіць, што і я таксама хадзіла ў раённую адміністрацыю. Тады я ўжо была гатовая да непрыемнасьцяў», — кажа Вікторыя Адамовіч.

 

«Гэтак улада намагаецца зламіць дух прыхільнікаў пераменаў»

З словаў Вікторыі Адамовіч, у міліцыі паведамілі, што яе затрымалі да суду, які, як казалі супрацоўнікі, меў адбыцца ў другой палове дня. Жанчына нагадала міліцыянтам, што ў яе непаўналетняя дачка, і хоць яна ў санаторыі, але рэгулярна сазвоньваецца з маці. Калі ж сувязь зьнікне, то гэта траўмуе дзіця.

«Я лічыла, што здаровы розум пераможа і мяне не затрымаюць на ноч, — згадвае суразмоўніца. — У камэры я зразумела, што чакаць абяцанага суду не выпадае. Гэта пацьвердзілі і ахоўнікі».

Сустрэча Вікторыі Адамовіч на волі ля суду

Незаконнасьць затрыманьня даводзіла і адвакатка, працягвае жанчына, але гэта не паўплывала на міліцыю. Юрыст праваабарончага цэнтру «Вясна» Павал Сапелка адзначае: зыходзячы зь дзейных праўных нормаў, «нельга прызначаць адміністрацыйны арышт жанчынам — маці непаўналетніх дзяцей, інвалідам 1 і 2 групы». Аднак наконт затрыманьня на тэрмін да 72 гадзін «абмежаваньні ў законе не прапісаныя».

«Сіламі праваабарончага цэнтру мы зьвярталі ўвагу ўлады на гэтую дзіўную сытуацыю, — кажа экспэрт. — У выпадку прызнаньня віны яны атрымліваюць два пакараньні: фактычна адбыты арышт і штраф, які ім потым прызначыць суд, бо ім ня могуць прысудзіць адміністрацыйны арышт, які паглыне трохдзённае затрыманьне».

Вікторыя Адамовіч прызнаецца, што «трапіла ў ступар», бо «нармальны чалавек не чакае, што будзе сядзець у турме». Яна не магла зразумець, за што яе, «законапаслухмянага грамадзяніна, які сплачвае падаткі, гадуе дзяцей», зьняволілі. Жанчына прыгадвае, як шмат гадоў таму ейны муж трапіў пад крымінальны перасьлед і яго пакінулі на волі з падпіскай аб нявыезьдзе, хоць вінавацілі ў сур’ёзным злачынстве.

Вікторыя Адамовіч з дочкамі (фота зь сямейнага архіву)

«Паразважаўшы, я прыйшла да высновы, што гэтак улада стараецца зламіць дух супраціву прыхільнікаў пераменаў. Прынізіць іх, — кажа суразмоўніца. — У мяне не было ніводнага імгненьня, каб я пачала думаць пра раскаяньне. Адзінае — я заплакала, калі мне ў камэру прынесьлі кнігу, у якой было фота маіх дзяцей».

 

«У ізалятары суп выпіла, а пюрэ ела гурком»

Вікторыя Адамовіч кажа, што ў міліцыі яе сфатаграфавалі анфас і ў профіль, «адкачалі пальчыкі, нібы ў злоснага парушальніка закону». Сярод міліцыянтак, якія яе аглядалі, была яе вучаніца.

«Яна была дужа зьдзіўленая, пабачыўшы мяне, — згадвае суразмоўніца. — Ейныя вочы зрабіліся вялікія, адзінае, што яна здолела спытаць: «Вікторыя Леанідаўна, што вы тут робіце?».

У суд Вікторыю Адамовіч даставілі бяз рэчаў. Іх яна забірала сама зь міліцыі

Вікторыя Адамовіч кажа, што не хацела на аглядзе разьдзявацца, бо ўспрыняла гэтую працэдуру як зьневажальную для сябе. Адна зь міліцыянтак крычала ды палохала адказнасьцю за непадпарадкаваньне службовай асобе. Пад націскам ёй усё ж давялося разьдзецца.

Ізалятар месьціцца ў сутарэньнях будынку раённай міліцыі. У двухмясцовай камэры сядзела адна. Чула, як у суседніх камэрах сварыліся «суседзі». Калі зачыніліся дзьверы, то засьпела сябе на думцы, што трымаць яе будуць у няволі некалькі дзён, а суд пройдзе пасьля выхадных. Да такога маральна рыхтавалася.

Ад нявольніцкага абеду жанчына адмовілася, бо на той момант яшчэ ня звыклася са сваім новым становішчам. З прынесенай ежы ўзяла толькі гарбату — запіць лекі. Прасіла ахоўнікаў пакінуць ёй кубак, каб піць з-пад крану ваду, але яго забралі.

«Калі прынесьлі вячэру, то ў мяне не было ні лыжкі, ні відэльца. Іх мне ахоўнікі не далі. Суп я выпіла. Тэфтэлю зь яго зьела рукой, а пюрэ скрылікам гурка. Прыдаліся навыкі з турыстычнага мінулага», — апавядае пра нявольніцкія ўмовы Вікторыя Адамовіч.

Яна кажа, што пад вечар пачала мерзнуць. Прасіла ахоўнікаў, каб тыя зьвязаліся з роднымі, каб ёй прынесьлі цёплую вопратку.

У ізалятары Вікторыю Адамовіч пратрымалі суткі. У суд яе прывезьлі на міліцэйскім мікрааўтобусе. Разгляд справы нечакана адклалі на наступны дзень, а саму Адамовіч вызвалілі.

 

«Улада можа адпомсьціць, скасаваўшы дамову на арэнду зямлі, і я перастану існаваць як прадпрымальнік»

Вікторыя Адамовіч кажа, што «ўвязацца ў пратэсты змусіла жыцьцё», у якім зашмат несправядлівасьці, а будучы чалавекам з актыўнай грамадзянскай пазыцыяй, мірыцца зь ёю ня можа.

«Калі была ў радзільні, то ляжала на нейкіх дошках і тады пытала сябе, куды ж ідуць нашы падаткі, — дзеліцца жыцьцёвымі назіраньнямі суразмоўніца. — Пасьля выбараў зайшла ў школу, а там настаўнікі абураюцца, што набралі пяць новых клясаў, а партаў не хапае. Затое ў нас лятаюць верталёты, правялі пампэзны парад».

Пратэставая акцыя ў Бялынічах (фота з архіву Яўгеніі Мяцеліцы)

Вікторыя Адамовіч ведала, што вынікі сёлетніх выбараў, як і папярэдніх, улада сфальсыфікуе, аднак сярод прэтэндэнтаў на прэзыдэнта ўбачыла альтэрнатыву. Сама падпісалася за Віктара Бабарыку, бо хоча пераменаў у сацыяльным і мэдычным страхаваньні. На яе думку, варта скарачаць завялікі чыноўніцкі апарат, а настаўнікаў вызваліць ад непатрэбнай бюракратычнай нагрузкі.

«Яны павінны займацца адукацыяй дзяцей, а не пераносіць паперкі з аднаго месца ў другое».

Суразмоўніца прызнаецца, што хацела б вярнуцца да настаўніцтва, бо «ў душы пачуваецца пэдагогам», аднак, у цяперашніх умовах гэта немагчыма і ёй даводзіцца заставацца прадпрымальніцай.

 

Пра мінулае ў БРСМ

У мінулым Вікторыя Адамовіч працавала начальніцай аддзелу райкаму БРСМ і лічыла, што на гэтай пасадзе прыносіць карысьць краіне, а «Лукашэнка робіць усё правільна».

«У 1997-99 гадах узначальвала аддзел працы з моладзьдзю. У нас быў актыўны калектыў, — згадвае яна. — Мы арганізоўвалі для моладзі розныя імпрэзы, баранілі яе правы, дапамагалі маладым сем’ям. Шукалі мэцэнатаў. У той час не было такога моцнага і агрэсіўнага ідэалягічнага прэсінгу…».

З дачкой (побач справа), сябрамі і паплечнікамі

З словаў суразмоўніцы, у БРСМ яна перайшла зь Беларускага саюзу моладзі, дзе была сакратаром раённай арганізацыі. Калі пачаў стварацца праўладны БРСМ, яе запрасілі у райвыканкам і сказалі, што «ў раёне ня можа быць дзьвюх моладзевых арганізацыяў».

«Тады я ня бачыла нічога кепскага ў тым, што будзе адна арганізацыя, — прызнаецца Вікторыя Адамовіч. — Асабліва тады не цікавілася палітыкай. Мяне цікавілі пытаньні, якія з маёй дапамогай маглі вырашыцца тут і цяпер».

Сышла з БРСМ напачатку 2000-х гадоў, але доўгі час заставалася ў рэзэрве кадраў райвыканкаму. Адамовіч згадвае, што яе спрабавалі ўзяць на працу ў райвыканкам начальніцай аддзелу працы з моладзьдзю і «нават зацьвердзілі былі, але потым перадумалі».

Зь яе словаў, расчараваньне палітыкай дзяржавы надышло, калі аднойчы яна прыйшла на выбары, а «насупраць ейнага прозьвішча стаяў чужы подпіс». Да таго моманту яна ня верыла, што «ў нас фальсыфікуюцца выбары».

«Калі б я працягнула кар’еру дзяржаўнага службоўца, — падсумоўвае гутарку Вікторыя Адамовіч, — то мяне ўсё роўна звольнілі б за грамадзянскую пазыцыю».

Фота: Радыё Свабода

Крыніца: Радыё Свабода

14 сутак прысудзілі гарадзкому актывісту з Магілёва, які на мітынгу нёс плякат «Только раз в аду»

У Магілёве асудзілі на 14 дзён адміністрацыйнага арышту аўтара разнапрофільных праектаў і ідэяў, скіраваных на паляпшэньне якасьці жыцьця ў горадзе, Сяргея Пехцерава.

Гэта ён зь сябрамі прывёз да ізалятару, дзе трымалі схопленых у першыя дні пратэстаў, раскладныя крэслы, каб родным было лягчэй стаяць у чарзе зь перадачамі.

Крэслы, якія Сяргей Пехцераў прывёз да ізалятара

Затрымалі Сяргея Пехцерава 10 верасьня ў Ленінскім аддзеле міліцыі, куды яго выклікалі сьведкам. Да суду трымалі ў ізалятары.

У Ленінскім судзе справу супраць Пехцерава разглядалі праз скайп. Паводле міліцэйскіх пратаколаў, актывіст 30 жніўня і 6 верасьня ўдзельнічаў у несанкцыянаваных шэсьцях, дэманстраваў апазыцыйную атрыбутыку і выказваў незадаволенасьць вынікамі прэзыдэнцкімі выбараў.

Абвінавачанаму прадставілі адваката. Удзел у шэсьці Пехцераў прызнаў. Ён адзначыў, што на плячах меў бел-чырвона-белы сьцяг, а сваім удзелам у маршы пратэставаў супраць гвалту сілавікоў пасьля выбараў. На адным з шэсьцяў нёс таблічку з надпісам «Только раз в аду».

Актывіст прасіў суд не прызначаць яму адміністрацыйнага арышту, а аштрафаваць яго. Больш удзельнічаць у несанкцыянаваных мерапрыемствах ня будзе, запэўніў ён.

Судзьдзя Аксана Ратнікава прызнала Сяргея Пехцерава вінаватым у парушэньні парадку арганізацыі і правядзеньня масавых мерапрыемстваў.

Родныя затрымых сядзяць на прывезеных Пехцеравым крэслах пад ізалятарам

Падтрымаць Пехцерава прыйшлі бацькі, жонка, сябры ды паплечнікі. Аднаму з іх, Канстанціну Чарнову, супрацоўнік Ленінскага аддзелу міліцыі ў званьні падпалкоўніка ўручыў позву на допыт. Сёньня ж судзьдзя Ратнікава за ўдзел у несанкцыянаваным шэсьці пакарала на 10 сутак прыхільніка пераменаў Васіля Плешкунова.

Фота: Радыё Свабода, mspring.online

Крыніца: Радыё Свабода

 

Что-то сломалось в белорусском правосудии

Никто уже не удивляется, когда какого-то человека или вашего знакомого вызывают в суд, или в местное РОВД. Практически во всех городах и маленьких местечках  нашей Беларуси больше месяца происходит что-то опасное и беззаконное с точки зрения Конституции и закона, гуманности и международных прав. Про это много пишут, это многие обсуждают. я же напишу тут про несколько последних дней в Могилеве, про 8, 10 и 11 сентября.

Моего хорошего знакомого Виталия судили, а потом вроде как выпустили из Могилёвского ИВС после нескольких суток пребывания там, но не тут- то было. Его завезли в Ленинское РОВД и вновь составили очередной протокол за участие в мирной акции.

Тут же, недалеко от входа в милицию, я заметил мальчика, мечущегося по территории РОВД и что-то спрашивающего у больших дядек в погонах. Оказывается, его маму Оксану вызвали по повестке на некую профилактическую беседу к 14-и часам, а она никак не выходит, а уже18 часов.

Через несколько дней я встретил их и они рассказали, что после вызова и составления протокола в школе началось давление на их семью. Будут вызывать мальчика из этой «неблагонадёжной» семьи на беседу с социальным педагогом, завучем или милицией без родителей.

Кстати, родителям в таких случаях можно написать категоричное заявление на запрет опроса ребёнка без присутствия родителей, и зарегистрировать его у секретаря директора школы.

Там же встретил Елену, которая только что вышла из центрального входа в РОВД. Она пробыла в милиции с 12 до 18 часов, и опять только ради того, чтобы получить протокол. Она просила отпустить её раньше, так как у неё маленький ребёнок, но это никак не расчувствовало силовиков, а значит, и не было никакого милосердия.

Итог, – она ждёт повестку в суд и ожидает административного наказания, которое придется оплатить из детского пособия.

10 сентября не было особо урожайным для финансового благополучия карающих органов. В  суде Ленинского района Могилёва слушалось подряд сразу несколько дел с участием в мирных шествиях наших горожан. Вела процессы судья Ольга Дроздова.

По двум делам по ч.1 ст.23.34 проходили врач К. и рабочий Александр. Они были замечены на шествии 23 августа с национальной символикой в руках. Рассмотрение дел перенесли на неопределённое время, так как в них были неточности со стороны обвинения.

На сегодняшний день, 11-е сентября, известно, что разыскиваются или были вызваны в суды, и в различные могилёвские РОВД, известные музыканты, активисты и журналисты. Мы будем следить за их судьбой и информировать об этом наших читателей.

Евгений Глушков. Фото автора

Очередной выпуск “Права vs бяспраўе” о способе фабрикации административного дела милицией

В очередном выпуске передачи “Права vs бяспраўе” разговор пойдет о фабрикации административных дел милицией, использующей для этого ст. 23.4 КоАП – неповиновение законному требованию сотрудника милиции. 

Будут рассмотрены конкретные примеры такой фабрикации в беседе ведущего Владимира Лапцевича с жертвами и экспертом-правозащитником.

Передача пойдет в прямом эфире сегодня, 10.09.2020 года, в 18:00.

Штраф и ещё один протокол для могилевского активиста Виталия Мандриевского

В воскресение, 6 сентября, после мирного шествия Виталий с друзьями направлялся на отдых, когда из автомобиля выскочило несколько милиционеров. Они произвели задержание и поехали в Ленинский РОВД составлять протокол. Через несколько часов активиста перевезли в Могилёвское ИВС, где Виталию пришлось провести двое суток.

8-го сентября в Ленинском суде города Могилёва состоялся суд, процесс по видеосвязи вела судья Татьяна Рахманенко. Не отходя от традиций белорусского суда, невиновных у нас нет, выписала штраф – 10 базовых величин, это 270 рублей.  Через 40 минут Виталий был на свободе, которая длилась для него 20 минут, его вновь отвезли в Ленинский РОВД для составления нового протокола за участие в мирной акции 23 августа.

Виталий не теряет оптимизма и дальше собирается продолжать свою деятельность.

Евгений Глушков. Фото и видео автора

Суд над арыштаваным актывістам Валадаром Цурпанавым скончыўся штрафам і новым арыштам

Суддзя Ленінскага райсуда Магілёва Вікторыя Палякова прысудзіла раней асуджанаму да 20 сутак адміністрацыйнага арышту яшчэ … чытаць далей

Суд вернул в милицию дело могилевского социал-демократа об участии в несанкционированной манифестации

Судья Ленинского райсуда Могилева Оксана Ратникова вернула в местный РОВД дело 44-летнего активиста оргкомитета по … чытаць далей