Галоўная » журналисты » Page 22

журналисты

На журналиста mspring.online из Могилева хотят завести уголовное дело

В отношении Александра Буракова проводится проверка по статье 193.1 Уголовного кодекса Республики Беларусь.

Александр Бураков. Фото из архива

Оперуполномоченный отдела по борьбе с экономическими преступлениями Октябрьского РОВД, , старший лейтенант Павел Кот 8 ноября сообщил журналисту и правозащитнику Александру Буракову, что в отношении того ведется проверка по факту деятельности от имени незарегистрированной организации.

— Мы с ним встретились в центре города, так как я не хотел ехать в РОВД. Кот рассказал, что он проверяет меня, являюсь ли я активистом правозащитного центра «Весна». Он знает, что я пишу материалы для сайта о правах человека mspring.online и знает, что сайт связан с «Весной». От меня он попросил дать письменные объяснения. Я вежливо отказался, воспользовавшись ст. 27 Конституции Беларуси.

По словам Буракова, это уже вторая проверка в отношении него. В сентябре все тот же старший лейтенант Павел Кот рассматривал заявление руководства завода «Омск Карбон», которые просили привлечь к уголовной ответственности авторов mspring.online за материалы об их фабрике.

— Кот сказал, что ту проверку он закончил и уголовное дело не возбуждалось. Теперь вот вторая. Причем если по «Омск Карбону» проверку начали по заявлению руководителей завода, то теперь проверку начал уже сам оперуполномоченный Кот, — сказал Бураков.

Как рассказал журналист, проверка началась ещё 8 октября – эту дату он видел в рапорте, который ему показал сотрудник милиции.

— За этот месяц, что идет проверка, Кот взял объяснения у трех человек, которые были связаны с материалами на mspring.online. Во-первых, это председатель Молодежного парламента Ярослав Григорьев, с которым я делал интервью как с самым молодым кандидатом в депутаты на минувших выборах. Это Игорь Сидоров из страйкбольного клуба, с которым мы тоже разговаривали. И ещё комендант общежития, в котором я делал репортаж о переселении семьи в ужасные условия, — перечислил Бураков.

Он не видит смысла скрывать, что пишет материалы для правозащитного центра «Весна»:

— Я ничего противозаконного не делаю. То, что я делаю материалы, которые неудобны властям – это проблема самих властей.

Бураков сказал, что Павел Кот посоветовал ему бросить журналистскую и правозащитную деятельность, а также намекнул, что они ещё обязательно встретятся.

— Я думаю, что вся проверка и угроза уголовного дела – это всего лишь попытка припугнуть. Статья, которую мне пытаются пришить, не работает уже лет десять. Мне даже интересно посмотреть, как милиция будет выпутываться.

Статья 193.1 Уголовного кодекса РБ «Незаконные организация деятельности общественного объединения, религиозной организации или фонда либо участие в их деятельности» была введена в нулевые годы для борьбы с оппозиционными объединениями. В свое время, по ней были привлечены к ответственности десятки людей – они получали большие аресты, а также сроки в колониях.

Санкция по этой статье — штраф, или арест, или лишение свободы на срок до двух лет.

Правозащитный центр «Весна» уже выразил протест против преследования своего журналиста и правозащитника.

Игорь Лозовский

Крыніца: mspring.online

 

Как белорусские журналисты борются за право на информацию

Представителей негосударственных СМИ белорусские чиновники и депутаты перестали пускать на свои открытые заседания, нарушая их право на информацию. Что журналисты предпринимают в ответ?

В белорусском законе “О местном управлении и самоуправлении” четко прописано, что сессии советов депутатов всех уровней должны проводиться открыто и гласно. Такое же требование содержится и к работе председателей исполнительных комитетов. Однако, вопреки законодательству, чиновники на местах лишили журналистов независимых изданий возможности следить за их работой. Белорусская ассоциация журналистов (БАЖ) пытается изменить ситуацию.

Право на информацию 

Юлия Катаржинская

Проблема недопуска журналистов и сокрытия от них информации государственными органами остро встала примерно три-четыре года назад, говорит координатор кампании “Право на информацию” БАЖ Юлия Катаржинская. По ее словам, для отказа в общении с представителями СМИ чиновники стали повсеместно использовать процедуру аккредитации, хотя это не регламентировано никакими законами. При этом они даже не потрудились прописать условия для ее получения, используя это понятие как запрет. “По сути, это прихоть власть предержащих и прихоть незаконная”, – говорит Юлия Катаржинская.

Поэтому в мае нынешнего года было решено дать старт кампании, в ходе которой журналисты, входящие в БАЖ, соглашаясь пройти процедуру аккредитации, массово делали запросы в местные органы власти с просьбой обеспечить их присутствие на заседаниях районных, городских или областных советов депутатов и исполкомов. К этой акции присоединились более десяти городов во всех регионах Беларуси. Некоторые журналисты делали запросы неоднократно. Но в результате никто из них в залы заседаний так и не попал.

Отказы были самые разные, продолжает Юлия Катаржинская, но стало очевидно, что местные власти хотят одного – контролировать журналистов. Большинство ответов содержало сообщение, что всю нужную информацию чиновники публикуют в подконтрольных им государственных газетах. Некоторые города отличились особо: например, в Бресте и райцентре Браслав в Витебской области чиновники скрывали даты своих заседаний, сославшись на их закрытый характер. А наиболее одиозные случаи, вероятно, даже будут рассматриваться в судах.

Вместо заседания – в отделение милиции

Андрей Паук

Блогер Андрей Паук из райцентра Октябрьский в Гомельской области, известный в Беларуси своими перформансами, подал против местных чиновников иск в суд. Несколько раз он пробовал попасть на заседания исполкома и райсовета, однако получил отказы, основанием которых стало наличие регламента. При этом, говорит блогер, чиновники признают, что регламент не ограничивает право граждан присутствовать на заседаниях.

Последнюю попытку понаблюдать за работой чиновников Андрей Паук предпринял на прошлой неделе. На 24 июля было запланировано выездное заседание исполкома в одной из деревень района. Блогер анонсировал прямую видеотрансляцию с этого мероприятия на своих каналах в соцсетях. Но за два часа до начала он был задержан милицией и обвинен в якобы незаконном сотрудничестве без аккредитации МИД с польским телеканалом “Белсат”. Основанием стал ранее показанный сюжет, в котором блогер выступал в качестве эксперта. Милиционеры отпустили Андрея Паука только после того, как закончилось выездное заседание.

Говоря о судебных перспективах своего кейса, блогер отмечает, что для журналистского сообщества положительным будет любой исход: чиновники либо наведут порядок, либо покажут, что нарушают собственные законы. Пока прошло предварительное слушание в суде. На разбирательство по сути иска он придет уже с юристами БАЖ, которые будут вести стратегическую тяжбу в интересах всего общества.

Попытка реанимировать мертвые статьи УК

Владимир Лапцевич

Могилевский корреспондент негосударственной информационной кампании БелаПАН  Владимир Лапцевич считает, что причины поведения чиновников нужно искать в политических реалиях Беларуси. Выборы в стране проходят таким образом, что будущие составы советов известны еще до старта избирательной кампании. Руководители исполкомов и вовсе назначаются президентом. Поэтому депутаты, получившие свои мандаты без реальной политической борьбы, просто не понимают своих функций и не хотят, чтобы журналисты становились свидетелями их бездействия.

Владимир Лапцевич пробует привлечь чиновников по статье 198 УК “Воспрепятствование журналистской деятельности”. “Эта статья мертвая, – поясняет журналист. – За всю историю Беларуси известен лишь один случай ее применения в 2004 году, когда директор бобруйского рынка выбил ногой камеру из рук телеоператора Белтерадиокомпании”.

Пока по заявлению Лапцевича сотрудники правоохранительных органов делают все возможное для того, чтобы закрыть дело. В апреле прошлого года его не пустили в зал заседаний администрации Ленинского района Могилева, где проходило собрание одного из гаражных кооперативов, на которое журналиста пригласили недовольные граждане. Представитель районной власти тогда преградил ему дорогу, а после словесной перепалки журналиста принудительно вывели из зала милиционеры, применив к нему физическую силу.

Эта история уже приобрела гротескный характер: шесть раз следователь отказывался возбуждать дело против чиновника, и шесть раз суд и прокуратура становились на сторону журналиста, требуя расследовать инцидент. Следователь даже получил несколько взысканий, но упорно гнет свою линию. “Власти не могут допустить прецедент, чтобы журналист почувствовал себя защищенным статьей УК”, – считает Владимир Лапцевич.

Юрист БАЖ Олег Агеев отмечает, что начатая организацией кампания рассчитана примерно на три года. Если суды не встанут на сторону журналистов, и представителей независимых СМИ по-прежнему не будут пускать в залы заседаний, говорит Агеев, все кейсы будут собраны и представлены на встрече с заместителем главы президентской администрации, к которому руководство БАЖ собирается записаться на прием. Также в конце года будут представлены результаты мониторинга открытости белорусских министерств.

Фото: dw.com

Александр Бураков

Крыніца: dw.com

 

Аляксандр Буракоў: Нехта атрымае прэмію з рук кіраўніка дзяржавы за сваю працу, а нехта — штраф

У актыўны пішучы склад рэдакцый і кіраўніцтва медыя выходзяць 25-30-гадовыя. Гэта людзі іншай фармацыі, іншых каштоўнасных арыентыраў, чым тыя асобы, якія стваралі незалежныя медыя найноўшай Беларусі.

Магілёўскі журналіст Аляксандр Буракоў разважае пра канфлікт пакаленняў і чаму прайгралі тыя, хто змагаўся за свабоду слова ў 1990-ыя гады.

Аляксандр Буракоў. Фота з архіва

— Перыяд незалежнасці Беларусі амаль такі ж доўгі, як і перыяд аўтарытарызму. У краіне ёсць некалькі фармацый людзей: тыя, хто ведаюць Беларусь савецкую, Беларусь без Лукашэнкі і Беларусь з Лукашэнкам. І ўсе яны вельмі розныя.

Калі разважаць пра журналістаў, то важна памятаць пра людзей, якія ў сярэдзіне 1990-ых асэнсавана і прынцыпова сышлі з дзяржаўных медыя і пачалі ствараць нешта новае. Тады перад імі паўстаў маральны выбар: ці ты застаешся ў сістэме і за гэта атрымліваеш бонусы, альбо сыходзіш у лагер дэмакратаў і твая будучыня непрадказальная.

Што значыць праца ў дзяржаўных СМІ тады і цяпер? Гэта мінімум напружвання, сацыяльны пакет, розныя законныя адпачынкі і прэміі, магчымасць атрымаць жытло. І многія занялі пазіцыю “навошта выпендрывацца”, калі ёсць няпыльная праца і заробак, сацыяльныя гарантыі, у тым ліку магчымасць у цяпле даседзець да пенсіі (у адрозненне ад фрылансераў). Прагіб пад уладу звычайна выгодная рэч.

Але былі прынцыповыя людзі, якія праз маральныя чыннікі сышлі ў недзяржаўны сектар. І лёс іх склаўся па-рознаму. Нехта стаў паспяховым у творчым і камерыцыйным сэнсе, а нехта наадварот. Сёння пра іх забыліся.

Пасля дыскусіі на канферэнцыі БАЖ, прысвечанай перспектывам фрыланс-журналістыкі ў Беларусі, стала відавочным, што замежным гасцям трэба дадаткова тлумачыць некаторыя беларускія рэаліі. Прыкладам, у іх сістэме каардынатаў ёсць разуменне, што медыя бываюць недзяржаўныя і дзяржаўныя, а вось журналісты ў іх уяўленні бываюць толькі дэмакратычныя і — дэмакратычныя. Бо нельга ўявіць сабе ў развітых краінах сітуацыю, калі журналіста нейкага СМІ могуць аб’явіць “неблаганадзейным” і персанальна цкаваць.

Свой досвед яны пераносяць на нашу рэчаіснасць, не разумеючы ўсёй драмы.

Вядома, людзі, што засталіся ў дзяржаўных медыя, пільна сочаць за тым, як склаўся лёс іх калегаў з іншага лагеру і ўсё выдатна разумеюць. І што бачаць: абвостраанае сумленне прыводзіць да пераследу міліцыяй, вобшукаў КДБ, патрабаванняў падатковых дэкларацыяў за 10 гадоў, штрафаў. І “біць” няма чым. Толькі разуменнем сваёй профпрыдатнасці ды маральнасцю. Сумленныя людзі сярэдзіны 1990-х сёння выглядаюць “лузерамі” ва ўяўленні іх беспрынцыпных аднагодкаў.

Гэта я і хацеў патлумачыць замежнікам, якія супрацоўнічаюць з Беларуссю. Цяпер востра стаіць тэма пераследу фрылансераў. Найперш гэта тычыцца тых, хто супрацоўнічае з “Белсатам”. Але хто прыходзіць працаваць на гэты канал? Калі казаць шчыра пра рэпарцёраў, то абсалютная большасць з іх — людзі, якія прыйшлі ў прафесію з грамадскага актывізму пасля кароткіх курсаў. Гэта моладзь, якую навучылі выключна польскай сістэме падачы тэлевізійных навінаў без аніякіх альтэрнатыў.

Але хачу нагадаць, што ў нас была “Беларуская маладзёжная”, было ранейшае беларускае тэлебачанне з вартымі праграмамі. Там працавалі прафесіяналы, імёны якіх кулуарна гучаць ў Мінску цяпер. І куды яны падзеліся, чаму іх досвед не выкарыстоўваецца? А між іншым менавіта яны некалі рабілі той самы маральны выбар. Маладыя фрылансеры глядзяць на свет больш цынічна, ім проста напляваць на тое, што было 20 год таму.

— Жыццё журналіста, грамадскага дзеяча ў Мінску і ў рэгіёнах адрозніваецца. Як гэта, быць навідавоку?

— Калі я кажу, што на нас паказваюць пальцам, то найперш маю на ўвазе рэгіёны. Бо ў Мінску больш магчымасцяў, ёсць умовы для руху. Возьмем да прыкладу, на жаль, ужо нябожчыка, былога аператара магілёўскага абласнога тэлебачання Вадзіма Аршынскага, з якім я калісці працаваў для “Белсата”. У пачатку 2000-х у нейкім сюжэце ён так зняў Лукашэнку падчас візіту ў калгас, што над галавой лідара нацыі апынуліся нейкія намаляваныя на сцяне рожкі аленя. Натуральна, гэтыя кадры нікуды не пайшлі, але Вадзім Аршынскі – чалавек, з якога фактычна пачыналася тэлебачанне ў Магілёве, у момант стаў беспрацоўным. І куды ісці працаваць аператару ў Магілёве ў такім выпадку? Гэта было беспрацоўе на доўгія гады.

— Але вось Лукашэнка раздае прэміі журналістам. Гэта сведчыць, што выбар і сёння ёсць, ёсць розныя крытэры для ацэнкі ўласнага поспеху і атрымання гарантый. І ў вачах свайго кола той чалавек будзе паспяховым.

— Вось акурат гэта і трэба прагаворваць замежнікам, якія прыязджаюць сюды і хочуць дапамагаць ці весці нейкую дзейнасць, як цяпер модна, “у партнёрстве з уладамі альбо дзяржСМІ”.

Людзі, якія гатовыя ісці ў поле, часам па калена ў брудзе, каб рабіць рэальна праблемныя сюжэты, гэтай сістэме не патрэбныя. Жрналісты, якія асвятлялі сітуацыю з заводам беленай цэлюлозы ў Светлагорску, атрымалі штрафы. Дзяржаўныя журналісты туды не едуць і не здымаюць, хаця гэта сапраўдная праблема. Гэта выразны прыклад рознай сістэмы каардынат. Хтосьці ў выніку атрымлівае штраф, а хтосьці прэмію з рук кіраўніка дзяржавы.

— А чаго ты чакаеш ад міжнароднай супольнасці?

— Сённяшнія рэаліі, на жаль, нівелююць тыя ахвяры, якія былі прынесеныя старэйшым пакаленнем нашай супольнасці на алтар дэмакратыі. Прайшло столькі год, рэжым не зрынуўся, і лёсы многіх людзей, якія абралі гэты шлях, не склаліся. А тыя замежныя персаналіі, якія ў 1990-я гады супрацоўнічалі з Беларуссю і заклікалі прынцыпова адстойваць дэмакратычныя каштоўнасці, ужо самі сыйшлі на пенсію так і не дачакаўшыся дэмакратызацыі.

І цяпер новае пакаленне еўрапейцаў шукае новыя метады працы. Яны прапануюць: “Даваце будзем супрацоўнічаць з уладамі”, “Чым вам дапамагчы? А давайце мы зробім нешта супольнае з журналістамі дзяржаўных медыя”. Калі паглядзець на прапановы грантавай падтрымкі, то часта прапісана ва ўмовах, каб была дзяржаўная рэгістрацыя і хоць нейкая супраца з дзяржаўным органам. Рэальная гісторыя: БРСМ, як НДА, атрымлівае падтрымку, і гэтыя сродкі курсіруюць унутры дзяржаўнай сістэмы.

І ў мяне пытанне: ці не ёсць такі падыход здрадай да тых людзей, якія 20 год таму рабілі свой  маральны выбар?

І сёння я не магу сказаць, што прадстаўнікі нашых шэрагаў глядзяць у будучыню з аптымізмам. Павялічваецца стомленасць. Калі чалавек не бачыць вынікаў, а яму ўжо не 20, а 35-40 год — паўстаюць пытанні “дзе ты і чаго дамогся?”

Мы мяняемся, і баюся, не да лепшага. У Магілёве мы ладзілі дэбаты паміж палітыкамі і журналістамі. І стаў відавочным канфлікт пакаленняў. Старэйшае ставіцца да прафесіі і да ўсёй сваёй дзейнасці, як да паклікання. А маладзейшыя ўспрымаюць журналістыку, як бізнес: калі ёсць добрыя грошы, то і рэпрэсіі можна трываць, а калі грошай няма, то эфемерныя каштоўнасці падаюцца дурнотай. І старэйшае пакаленне, атрымліваецца, прайграла ўсім. І рэжыму, бо той нікуды не знік, і маладзейшым, якія падыходязць да справы з халодным камерцыйным разлікам.

***

Аляксандр Буракоў

У прафесіі з 1998 года. Пачынаў працаваць на абласным магілёўскім тэлебачанні. Пісаў у “Тыднёвік Магілёўскі” і магілёўскую газету “Дэ-факта”. З 2006 года працаваў на “Радыё Рацыя”, затым супрацоўнічаў з “Белсатам”. Апошнія 8 год працуе карэспандэнтам Deutsche Welle ў Беларусі.

Падрыхтавала Вольга Хвоін

Крыніца: baj.by

«Без разгляду па істоце». Міліцыя адмовіліся адказваць на зварот магілёўскіх журналістаў

Часова выконваючы абавязкі намесніка начальніка Ленінскага РАУС Магілёва Аляксандр Пушын паведаміў сябрам ГА “Беларуская асацыяцыя журналістаў”, што іх зварот будзе “пакінуты без разгляду па істоце”, бо магілёўскія БАЖаўцы да свайго звароту “не прадаставілі ўсталяваных дакументаў, якія пацвярджаюць свае паўнамоцтвы адстойваць правы і інтарэсы Скрабуновай А. А.”

На жаль, магілёўскі міліцэйскі кіраўнік не толькі прадэманстраваў няведанне правілаў карыстання беларускай мовай, але і не пажадаў нічога адказваць па сутнасці звароту магілёўскіх бажаўцаў.

Крыху раней Магілёўскі аблвыканкам і яго Упраўленне ўнутраных спраў напісалі магілёўскім сябрам ГА “БАЖ”, што іх звароты перакінараваныя для разгляду ў Ленінскі РАУС Магілёва. Жорсткія дзеянні супрацоўнікаў менавіта гэтага аддзела міліцыі ў дачыненні да журналісткі Аліны Скрабуновай прасілі праверыць магілёўскія БАЖаўцы.

23 траўня яны накіравалі калектыўныя звароты на адрас Магілёўскага аблвыканкама, Магілёўскага гарвыканкама і УУС аблвыканкама, у якіх выказалі свой пратэст на факт неабгрунтаванага жорсткага абыходжання з боку супрацоўнікаў праваахоўных органаў падчас затрымання Скрабуновай.

— На жаль, замест тлумачэнняў наконт супрацьпраўных паводзін супрацоўнікаў праваахоўных органаў абласныя ўлады і міліцэйскія кіраўнікі перанакіравалі нашы звароты для разгляду ў Ленінскі РАУС, супрацоўнікі якога і “адзначыліся” пры затрыманні журналісткі Аліны Скрабуновай. Зразумела, што вінаватыя не будуць самі на сябе накладваць нейкія пакаранні, таму нам даслалі адпіску, да таго ж не вельмі пісьменную. Зараз мы будзем кансультавацца з юрыдычнай службай ГА “БАЖ” і дамагацца канкрэтнага адказу на нашы звароты”, –  кажа старшыня Магілёўскай суполкі ГА “БАЖ” Барыс Вырвіч.

Барыс Вырвіч таксама параіў магілёўскім уладам і праваахоўнікам усе ж  прыслухоўвацца да пазіцыі кіраўніка краіны:

— Магчыма, Аляксандр Лукашэнка не аўтарытэт для магілёўскіх чыноўнікаў і міліцыянтаў, але хацелася б ім нагадаць яго словы: «Человек должен высказывать свое мнение. Если ты человеку рот закрыл – на кухне ты каждому рот не закроешь. И это будет совсем плохо. Плохая история. Поэтому если кто-то вам говорит, что от меня исходит то, что я кому-то хочу рот закрыть – чепуха полная».

Нагадаем, што суддзя Ленінскага райсуда Магілёва Таццяна Касцюк 29 мая пакарала штрафамі “за незаконны выраб прадукцыі СМІ для замежнага спадарожнікавага тэлеканала “Белсат” магілёўскіх журналістаў Аліну Скрабунову і Яўгена Глушкова.

Крыніца: baj.by

 

 

Суд Ленінскага раёна Магілёва пакараў журналістаў вялікімі штрафамі

Суддзя Ленінскага райсуда Магілёва Таццяна Касцюк 29 мая пакарала штрафамі “за незаконны выраб прадукцыі СМІ для замежнага спадарожнікавага тэлеканала “Белсат” магілёўскіх журналістаў Аліну Скрабунову і Яўгена Глушкова.

Аліна Скрабунова і Яўген Глушкоў

На падставе ч. 2 арт. 22.9 КаАП на Аліну Скрабунову накладзены штраф у памеры 50 базавых велічынь. Яўген Глушкоў аштрафаны на 30 базавых велічын.

У судзе журналістам ставіўся ў віну выраб двух відэасюжэтаў для тэлеканала “Белсат” — пра высяленне жыхароў дамоў у Магілёве з-за памылкі ўладаў, і пра самагубства кіраўніка аграхолдынга “Купалаўскае” ў Шклоўскім раёне.

Пасля таго, як суддзя адмовілася выслухаць хадайніцтва Аліны Скрабуновай аб дазволе фота- і відэаздымкаў працэсу, абвінавачаныя журналісты пакінулі залу судовага пасяджэння. Разам з імі сыйшлі ўсе, хто прыйшоў падтрымаць Скрабунову і Глушкова, — сябры з ГА “БАЖ”, а таксама людзі, пра якіх журналісты рабілі рэпартажы.

“Таццяна Касцюк выконвае палітычны заказ, бо ведаюць, што яна прыме патрэбнае рашэнне. Яна не хацела задавальняць усе нашы хадайніцтвы, не захацела нават іх слухаць. Учора яна мне не хацела даваць справу на азнаямленне. Сёння ж заявіла, што не памятае, што выносіла мне абвінаваўчы вырак. Навошта прысутнічаць на працэсе, калі ўсё загадзя вырашана”, – зазначыла Аліна Скрабунова ў гутарцы з карэспандэнтам службы маніторынгу ГА “БАЖ”.

Нагадаем, у лістападзе 2017 года суддзя Таццяна Касцюк ужо карала Аліну Скрабунову штрафам у памеры 30 базавых велічынь паводле ч. 2 арт. 22.9 КаАП.

Гэта стала падставай для таго, што на судовым слуханні 29 мая 2018 года Аліна Скрабунова і Яўген Глушкоў заявілі адвод суддзі Касцюк. На думку журналістаў, паколькі суддзя прызнала віну Аліны Скрабуновай у лістападзе мінулага года, тое ж самае яна зробіць і цяпер, нягледзячы на ўсе іх довады і аргументы. Журналісты патлумачылі недавер суду тым, што суддзя Касцюк зацікаўленая ў абвінаваўчым выраку, паколькі апраўдальны будзе супярэчыць ранейшаму яе рашэнню.

Таццяна Касцюк не задаволіла хадайніцтвы журналістаў, падкрэсліўшы пры гэтым, што яна не мае нейкай асабістай зацікаўленасці пры разглядзе адміністрацыйнай справы.

Калі ўдзельнікі працэсу выйшлі на вуліцу, высветлілася, што іх таемна здымаюць з мікрааўтобуса невядомыя людзі ў цывільным.  Яны не захацелі патлумачыць, якое выданне ці ўстанову прадстаўляюць.

Па словах Скрабуновай і Глушкова, яны абавязкова будуць абскарджваць пастанову суддзі Касцюк у Магілёўскім абласным судзе.

Праваабаронца Барыс Бухель лічыць, што адміністрацыйная справа ў дачыненні журналістаў Аліны Скрабуновай і Яўгена Глушкова палітычна матываваная. Праваабаронца звязвае ціск на магілёўскіх журналістаў з агульнай хваляй рэпрэсій у Беларусі супраць тых, каго падазраюць у супрацы з тэлеканалам “Белсат”. Такога ж меркавання прытрымліваюцца і магілёўскія сябры ГА “БАЖ”.

Таксама Барыс Бухель адзначыў, што ў вынесенай суддзёй Касцюк пастанове ёсць шэраг недарэчнасцей:

“У пастанове суда Ленінскага раёна Магілёва ад 29 мая гаворыцца аб прыцягненні да адміністрацыйнай адказнасці Скрабуновай і Глушкова ўжо за выраб прадукцыі замежнага СМІ, а не за ўдзел у вырабе, як гэта паказана ў адміністрацыйных пратаколах. Гэта значыць, што суддзя Таццяна Касцюк зноў незаконна выйшла за межы адміністрацыйнага пратакола і тым самым фактычна пацвердзіла абгрунтаванасць заяўленых ёй адводаў – яна за супрацоўнікаў міліцыі зрабіла іх працу.

Акрамя таго ў апісальнай частцы пастановы ў дачыненні да абодвух фігурантаў пазначана, што яны працавалі разам над аднымі і тымі ж відэасюжэтамі, а ў высновах ўжо паказана, што кожны з фігурантаў справы самастойна, без удзелу другога ў адзін і той жа час вырабіў адну і тую ж прадукцыю замежнага СМІ. Напрошваецца лагічнае ўдакладняючае пытанне да суддзі Касцюк: “Хто ж усё-такі вырабіў гэтую прадукцыю “Белсата” – Скрабунова альбо Глушкоў?”

Крыніца: baj.by

 

Суд над магілёўскімі журналістамі адбудзецца 29 мая

Разгляд адміністрацыйнай справы ў дачыненні да магілёўскіх журналістаў-фрылансераў Аліны Скрабуновай і Яўгена Глушкова адбудзецца ў судзе Ленінскага раёна горада Магілёва ў 10 гадзін раніцы 29 мая.

Аліна Скрабунова, Барыс Бухель і Яўген Глушкоў

Журналістаў абвінавачваюць у незаконным вырабе прадукцыі СМІ для спадарожнікавага тэлеканала “Белсат” (ч.2 арт. 22.9 КаАП).

Старэйшы ўчастковы інспектар Ленінскага РАУС г. Магілёва маёр Руслан Марозаў 23 мая склаў на журналістаў пратаколы аб адміністрацыйным правапарушэнні за відэасюжэт пра высяленне жыхароў дамоў у Магілёве, які быў паказаны ў эфіры тэлеканала “Белсат”.

25 мая Яўгену Глушкову патэлефанавалі з Ленінскага райсуда Магілёва і паведамілі, што 29 мая яго чакае суд за незаконны выраб прадукцыі СМІ, пазней даслалі афіцыйную позву. Атрымала адпаведнае паведамленне на тэлефонны нумар і Аліна Скрабунова.

Неабходна адзначыць, што ўжо бліжэйшым часам фрылансераў можа чакаць яшчэ адзін суд за незаконны выраб прадукцыі СМІ — ужо ў Шклоўскім раёне. 25 мая намеснік начальніка аддзялення аховы правапарадку і прафілактыкі Шклоўскага РАУС капітан Віталь Бугаеў склаў пратакол аб адміністрацыйным правапарушэнні на журналістку Аліну Скрабунову за паказаны на “Белсаце” відэасюжэт пра самагубства кіраўніка аграхолдынга “Купалаўскае” Дзмітрыя Васілеўскага. 23 мая аналагічны пратакол быў складзены ім у дачыненні журналіста Яўгена Глушкова.

Крыніца: baj.by

 

Магілёўскія бажаўцы накіравалі звароты з асуджэннем метадаў дзеянняў супрацоўнікаў праваахоўных органаў

Магілёўскія сябры ГА “Беларуская асацыяцыя журналістаў” 23 траўня накіравалі калектыўныя звароты на адрас Магілёўскага аблвыканкама, Магілёўскага гарвыканкама і УУС аблвыканкама.

У зваротах бажаўцы выказалі свой пратэст на факт неабгрунтаванага жорсткага абыходжання з боку супрацоўнікаў праваахоўных органаў падчас затрымання магілёўскай журналісткі Аліны Скрабуновай.

21 траўня 2018 года была з гвалтам затрыманая і дастаўленая ў Ленінскі аддзел міліцыі магілёўская журналістка-фрылансер Аліна Скрабунова. Ёй удалося зняць тое, што з ёй адбывалася, на камеру мабільнага тэлефона. Як вынікае з запісу, затрымлівалі журналістку людзі ў цывільным. Яны не патлумачылі, чым выклікана такая форма зняволення і не назваліся. Аўтамабіль, на якім двое мужчын прыехалі па Скрабунову, быў не службовы. Магілёўскія журналісты лічаць, што ўсё гэта нагадвае «выкраданне» чалавека, а не яго «законнае затрыманне».

Далейшае развіццё сітуацыі паказала, што гвалт у дачыненні да журналісткі быў арганізаваны толькі для таго, каб у Ленінскім аддзеле міліцыі ёй уручылі позву на 23 мая.

“Мы, сябры грамадскага аб’яднання «Беларуская асацыяцыя журналістаў» выказваем пратэст на факт неабгрунтавана жорсткага абыходжання з нашай калегай. Мы разглядаем метад, абраны міліцыяй для яе затрымання, як спробу запалохаць журналісцкую супольнасць, і лічым неабходным заявіць, што гэта недапушчальна для прававой, дэмакратычнай краіны. Падобнае абыходжанне з журналісткай не спрыяе росту аўтарытэту органаў міліцыі ў грамадстве”, — напісалі ў сваіх зваротах магілёўскія бажаўцы.

Журналісты просяць, каб мясцовыя органы ўлады і УУС Магілёўскага аблвыканкама патлумачылі, чым была выклікана неабходнасць гвалтоўнага затрымання Скрабуновай. Таксама яны патрабуюць, каб былі прыцягнутыя да адказнасці тыя асобы, якія прымалі рашэнне аб сілавым затрыманні журналісткі Аліны Скрабуновай і яго выконвалі. Бажаўцы патрабуюць недапушчэння паўтарэння падобных дзеянняў з боку супрацоўнікаў праваахоўных органаў у далейшым.

23 траўня магілёўскія журналісты-фрылансеры Аліна Скрабунова і Яўген Глушкоў былі выкліканыя ў Ленінскі РАУС горада Магілёва. Там высветлілася, што ў дачыненні да іх распачатыя адразу дзве адміністрацыйныя справы — журналісты абвінавачваюцца ў незаконным вырабе прадукцыі СМІ для спадарожнікавага тэлеканала “Белсат”. Падставамі для адміністрацыйных спраў сталі два відэасюжэты на “Белсаце” ад 4 і 5 красавіка: пра высяленне людзей з дамоў па вуліцах Заслонава і Будаўнікоў у Магілёве, і пра самагубства ў Шклоўскім раёне кіраўніка аграхолдынга «Купалаўскае» Дзмітрыя Васілеўскага.

Аліна Скрабунова, Барыс Бухель і Яўген Глушкоў

Аліна Скрабунова падчас наведвання Ленінскага РАУС адразу ж зарэгістравала дзве скаргі на імя начальніка РАУС Аляксея Шчэрбакова. У скаргах журналістка распавяла пра незаконныя дзеянні супрацоўнікаў праваахоўных органаў.

“Першая скарга тычылася інцыдэнту на выходных, калі невядомыя людзі, якія назваліся супрацоўнікамі міліцыі, ламіліся ў кватэру, калі мяне там не было і апытвалі суседзяў наконт мяне. Другая скарга тычыцца затрымання мяне ў панядзелак 21 траўня. Тады я папярэдне размаўляла з участковым і мы дамовіліся, што ён ператэлефануе мне ў аўторак. Аднак мяне схапілі ў цёмным пад’ездзе, паводзілі сябе па-хамску, што ніяк не суадносіцца з дзеяннімі органаў правапарадку. Да таго ж я хачу даведацца, чаму другі чалавек, які затрымліваў мяне з участковым Марозавым, не назваў сябе”, — распавяла Аліна Скрабунова карэспандэнту службы маніторынгу ГА “БАЖ”.

Па словах журналісткі, у аддзяленні міліцыі старэйшы ўчастковы інспектар Ленінскага РАУС Руслан Марозаў апытваў яе наконт паказанага на “Белсаце” відэасюжэта пра высяленне жыхароў дамоў у Магілёве. Нягледзячы на адмову Скрабуновай даваць нейкія сведчанні, быў складзены пратакол аб адміністрацыйным правапарушэнні. Доказам віны журналісткі сталі паказанні сведак, якія нібыта апазналі яе на фотаздымку. Руслан Марозаў папярэдзіў Скрабунову, што 29 траўня ёй неабходна патэлефанаваць у Ленінскі райсуд Магілёва, бо ў гэты дзень магчымы разгляд яе адміністрацыйнай справы.

Таксама ў памяшканні Ленінскага РАУС журналістку хацеў апытаць намеснік начальніка аддзела аховы правапарадку і прафілактыкі Шклоўскага РАУС Віталь Бугаёў, якога цікавіў паказаны па “Белсаце” відэасюжэт пра самагубства кіраўніка аграхолдынга “Купалаўскае” Дзмітрыя Васілеўскага. Скрабунова адмовілася ад гутаркі з супрацоўнікам шклоўскай міліцыі, спаслаўшыся на дрэннае самаадчуванне. Ёй уручылі позву з’явіцца па гэтай справе ў Ленінскі РАУС у 10 гадзін раніцы 25 траўня.

На падставе гэтых жа двух відэасюжэтаў на “Белсаце” міліцыянты склалі два пратаколы аб адміністрацыйным правапарушэнні ў дачыненні да магілёўскага журналіста-фрылансера, відэааператара Яўгена Глушкова.

Неабходна адзначыць, што маёр міліцыі Руслан Марозаў адмовіў у магчымасці прысутнічаць пры правядзенні апытання праваабаронцу Барысу Бухелю, якога Яўген Глушкоў заявіў ў якасці свайго прадстаўніка. Руслан Марозаў патлумачыў праваабаронцу, што ўся працэдура апытання Яўгена Глушкова зойме нібыта толькі 5-7 хвілін, насамрэч журналіста апытвалі ў Ленінскім РАУС больш за дзве гадзіны.

Паводле Яўгена Глушкова, і старэйшы ўчастковы інспектар Руслан Марозаў, і капітан Віталь Бугаёў паводзілі сябе пры правядзенні апытання і складанні пратаколаў аб адміністрацыйным правапарушэнні дастаткова карэктна. Глушкоў не пагадзіўся з напісаным у пратаколах і дадаў да іх цэлы шэраг заўваг і тлумачэнняў.

Праваабаронца Барыс Бухель лічыць, што адміністрацыйныя справы ў адносінах да журналістаў Аліны Скрабуновай і Яўгена Глушкова з’яўляюцца палітычна матываванымі. На думку праваабаронцы, журналісты не з’яўляюцца правапарушальнікамі, у іх дзеяннях адсутнічае склад правапарушэння, прадугледжаны ч. 2 арт. 22.9 КаАП, бо вырабляе прадукцыю СМІ рэдакцыя, а не канкрэтныя журналісты.

Крыніца: baj.by