Галоўная » Культура » Page 56

Культура

Юбилейное шествие Дедов Морозов в Хотимске (фото)

16 декабря в 16:00 у районного центра культуры в Хотимске стали собираться многочисленные жители районного центра: школьники, дедушки и бабушки с внуками, родители с детьми. Были представлены все слои населения района, как по заказу, стояла хорошая погода. Для меня было очень удивительным, что собралось такое большое количество жителей, но все по порядку.

Ровно в 16:20 выстроившись в колонну во главе с главным Дедом Морозом района и Снегурочкой, все остальные Деды Морозы с Снегурочками и всей хотимской нечестью двинулись к главной районной площади. Это было уже десятое юбилейное мероприятие.

Население восторженно восприняло это грандиозное шествие. Радость на лицах детей и взрослых, эмоциональное приветствие шествующих, колонна медленно и верно приближалась к заранее подготовленной сцене. А там?! Уже нечисть в лице кощея и чертенка заняло оборону и отгородилась стеклянной стеной, не пуская новый год с Дедом Морозом и Снегурочкой. Куражиться. Пугает детей и взрослых недопущением Нового года, года новых свершений, желаний и надежд. Дед Мороз ищет поддержки у детей и взрослых.  И дети с воодушевление и радостью рассказывают стихи и стеклянная стена лопается. Дед Мороз со всеми празднует победу добра над злом, чего нам всем так не хватает.

Приглашается на сцену зампредседателя райисполкома по экономике Андрея Даниленко. Он поздравляет всех присутствующих со скорым приходом нового и счастливого года. После этого Дед Мороз при помощи детей с третьего раза зажигает новогоднею елку. Взрослые и дети взявшись за руки водят хоровод возле хотимской красавицы. После этого на импровизированной сцене выступают артисты РЦК.

Во всех приподнятое настроение, дедушки с бабушками пританцовывают и распевают новогодние песни, улыбки радость на лицах. Это то, чего не хватает нам в нашей жизни. Надолго запомниться взрослым и детям этот праздник. Многочисленность участников торжества вызвало у меня чувство гордости за наших людей. Несмотря на все сложности и невзгоды нашей жизни, люди собрались на праздник.

К сожалению, среди присутствующих, как всегда, отсутствовали первые лица района. Неужели они боятся идти к людям?

Вспоминаю, как во время правления Ивана Кожемяко, два преданных ему балагура, на спор, за две бутылки водки, спилили под утро первого января новогоднею елку, установленную на площади. Этот факт был быстро погашен и не предан огласке. Боюсь, что и в этот раз могут найтись такие буйные.

В целом праздник удался благодаря всем присутствующим. Мне тоже очень повезло, что невзначай попал на праздник счастья и радости. И приятные воспоминания о нем останутся до следующего нового года.

На фото: моменты праздника

Валерий Коронкевич

 

У прамым эфіры «Зямля Эльзы»: VOKA працягвае серыю трансляцый са сцэны Купалаўскага тэатра

Запланаваная раней трансляцыя спектакля Купалаўскага тэатра «Зямля Эльзы» адбудзецца 18 снежня. Відэасервіс VOKA правядзе прамы эфір з Камернай сцэны найстарэйшага тэатра краіны, каб пастаноўку змаглі ўбачыць усе ахвотныя – бясплатна і ў любой кропцы Беларусі. Гэта трэці анлайн-паказ у рамках спецыяльнага праекта да 100-годдзя Купалаўскага.

У верасні Нацыянальны акадэмічны тэатр імя Янкі Купалы адкрыў свой соты сезон, які праходзіць пры падтрымцы генеральнага партнёра – кампаніі А1. Адным з яскравых сумесных праектаў, прымеркаваных да юбілейнай даты, стала серыя трансляцый знакавых спектакляў тэатра. Гледачы VOKA ужо глядзелі «Радзіва «Прудок» і «Дзве душы», а гэтым разам у прамым эфіры ідзе прэм’ера 2018 года – «Зямля Эльзы».

Спектакль пастаўлены рэжысёрам Аленай Ганум па п’есе сучаснага расійскага драматурга Яраславы Пуліновіч, якая сама прадстаўляе гэту гісторыю як фантазію пра несучаснае каханне. Галоўныя героі – Рамэа і Джульета, якім за 70, толькі завуць іх Эльза і Васіль Ігнатавіч, жывуць яны ў вёсцы, абодва нядаўна аўдавелі і перапудзілі сваім раманам аднавяскоўцаў усіх узростаў.

У ролі Эльзы – заслужаная артыстка Рэспублікі Беларусь Наталля Качаткова, а ролю яе каханага выконвае Мікалай Кучыц (у другім складзе – народная артыстка Беларусі Зінаіда Зубкова і заслужаны артыст Рэспублікі Беларусь Уладзімір Рагаўцоў). Таксама ў спектаклі задзейнічаны: заслужаная артыстка Рэспублікі Беларусь Тамара Нікалаева-Апіёк, Ала Ельяшэвіч, Кацярына Яворская, Таццяна Дзянісава, Аляксандр Паўлаў, Вольга Няфёдава, Вікторыя Чаўлытка.

Шматкамерная мастацкая здымка ў высокай якасці дазволіць кожнаму гледачу максімальна паглыбіцца ў атмасферу тэатральнай залы і ўбачыць усё, што адбываецца на сцэне, з розных ракурсаў. Трансляцыя будзе даступна выключна ў прамым эфіры – з любой прылады і ў сетцы любога аператара пасля аўтарызацыі ў мабільным прыкладанні VOKA ці на сайце voka.tv па нумары тэлефона. Пачатак паказу а 19-й.

Сачыце за самымі цікавымі падзеямі юбілейнага сезона разам з VOKA!

 

Магілёў наведалі патрыятычныя гарадзенскія Dzieciuki (фота)

У Магілёве адбыўся першы ў нашым горадзе клубны выступ гарадзенскага гурта Dzieciuki. Канцэрт прайшоў у начным клубе CUBA ў нядзелю 15 снежня ў надзвычай патрыятычнай і сяброўскай атмасферы. 

Магілёўская публіка вельмі цёпла сустрэла гасцей, у залі луналі гістарычныя нацыянальныя сцягі, народ дружна падпяваў музыкам, калі гучалі вядомыя ўжо хіты. Настрой вечару дадавалі бадзёра-пазітыўныя воклічы, што Беларусь жыве.

Dzieciuki – беларускі фолк-панкавы гурт з Гродна, які пазіцыянуе сябе як асветніцкая музычная брыгада. Тэксты бальшыні песень калектыву маюць выразную патрыятычную тэматыку і распавядаюць пра малавядомыя старонкі беларускай гісторыі. Гурт заснаваны ў 2012 годзе, за гэты час выйшла тры студыйныя альбомы: «Гарадзенскі гармідар», «Рэха» і «Радыё «Harodnia» (апошні свой альбом музыкі і прэзентавалі ў Магілёве). Частка тэкстаў першага альбому была прысвечана беларускім паўстанцам розных часоў: каліноўцам, балахоўцам і «лясным братам».

Хоць Dzieciuki каманда адносна маладая, але ўжо мае пэўную вядомасць і шмат сваіх прыхільнікаў. З творчасцю Дзецюкоў звязана і некалькі гучных гісторый. Так, увосень 2014 года ў полі непадалёк ад Заслаўя музыканты здымалі відэакліп на песню «Хлопцы-балахоўцы». Пасля завяршэння здымак на месца прыехаў аўтазак з АМАПам і павёз усю здымачную групу з васямнаццаці чалавек у пастарунак. Па словах міліцыянтаў іх выклікаў мясцовы жыхар, якога напалохалі ўзброеныя людзі. Музыканты сапраўды былі «узброены» рознымі муляжамі зброі і былі апранутыя ў ваенную форму часоў Грамадзянскай вайны. Музыкам таксама было абвешчана, што на правядзенне здымак трэба мець дазвол, без якога іх дзеянні лічацца несанкцыянаванай акцыяй. Праз тры гадзіны, пасля апытанняў, хлопцы былі адпушчаныя, а зняты матэрыял супрацоўнікі міліцыі забралі на дзесяць дзён «для высвятлення зместу». Але пасля ўсіх прыгодаў кліп усё ж выйшаў і стаў досыць папулярным.

Алесь Дзянісаў — музыкант, рок-паэт, адзін з заснавальнікаў Дзецюкоў Влад «DzyaDZEN’ka» Бернат За акардэонам – Мікола «Калямба» Палякоў Бас-гітарыст і адзін з салістаў Андрэй «Пітон»

Яшчэ варта дадаць, што ў першыя гады існавання Dzieciuki мелі магчымасць выступаць з канцэртамі амаль выключна за межамі Беларусі, у асноўным у Польшчы. Доўгі час Міністэрства культуры Беларусі не давала дазвол на канцэртную дзейнасць калектыву праз «нізкі мастацкі ўзровень» іх творчасці. Толькі зусім нядаўна калектыў атрымаў гастрольнае пасведчанне, але ўсё яшчэ выступае на сцэне ў цішотках з жартаўлівым адпаведным папярэджаннем.

“Увага – нізкі мастацкі ўзровень!” Пад канец музычнага шоў склад удзельнікаў гурта агучылі ў выглядзе “расстрэльнага спіса” НКВД Акрамя узгаданых вышэй удзельнікаў у склад гурта ўваходзяць гітарысты Лёха Пудзін і Андрэй Пудзін, бубнач Саня «Барабан» Рацько  Моцныя пацісканні рук – як шчырая ўдзячнасць ад магілёўскіх прыхільнікаў Дзецюкоў І традыцыйнае фота на памяць

У красавіку 2019 года гурт Dzieciuki прэзентаваў відэакліп на песню «Калі над лугам бусел праляцеў» са свайго новага альбома. Відэа было знята ў польскай вёсцы Чорная Бухта на мяжы Польшчы, Літвы і Беларусі. У мінскім клубе Re: Public адразу пасля прэм’еры кліпа прайшоў і вялікі сольны канцэрт гурта. Гэта быў першы за апошнія тры гады сольны канцэрт гурта Dzieciuki, які быў дазволены ў Мінску.

Алесь Сабалеўскі. Фота аўтара

Шклоўская святыня ў чаканні цудаў Божага Нараджэння (фотарэпартаж)

Сёлета ў Шклоўскім касцёле Пятра і Паўла адбыліся значныя падзеі. Менавіта сёлета спаўнілася 170 год (12 жніўня 1849 года), калі шклоўскі касцёл быў асвечана магілёскім архібіскупам Казімірам Дмахоўскім і 20 год (21 верасня 1999 года) калі нанава адбылося асвячэнне адноўленай святыні кардыналам Казімірам Свёнткам.

З гэтай нагоды ў храме былі праведзены рамонтна-будаўнічыя работы, вонкава і ў нутры пафарбаваны будынак, часткова адноўлена тынкоўка і зроблены два ветражы, праведзена іншая падрыхтоўчая праца.

У нядзелю 22 верасня гэтага года ў Шклове адбылася святочная ўрачыстасць прысвечаная 20-годдзю з таго гістарычнага моманту, калі ў горадзе быў нанава асвячаны касцёл святых апосталаў Пятра і Паўла.

Цэлебрацыю ўрачыстай святой Імшы ў адроджанай шклоўскай святыні з гэтай нагоды ўзначаліў Біскупскі вікарый для горада Магілёва і Магілёўскай вобласці біскуп Аляксандр Яшэўскі. Падзяліць з католікамі Шклова радасць гэтай падзеі сабраліся таксама святары і вернікі з суседніх парафій. Зараз Шклоўскія вернікі рыхтуюцца свята Божага нараджэння.

У нядзельнай прамове 15 снежня ксёндз-пробашч Аляксандр Шупенька нагадаў вернікам: “Свята Божага Нараджэння нагадвае нам пра пачатак нашага збаўлення, дае надзею. Для таго, каб перажыць яго належным чынам, варта рыхтавацца да свята загаддзя, а дакладней — быць падрыхтаваным да яго заўсёды. Таму Калядам папярэднічае перыяд Адвэнту. Адпаведна, Адвэнтам можна назваць усё нашае жыццё — час, дадзены нам Богам для таго, каб крочыць да збаўлення, час падрыхтоўкі да сустрэчы са Збаўцам”.

Гістарычная даведка:  Каталіцкая грамада ў Шклове існуе з XVI стагоддзя, першы касцёл згадваецца ў 1669 годзе. Былы прыходскі касцёл, пабудаваны ў 1784 годзе, быў драўляным. Пляц, дзе размяшчаецца цяперашні храм, ахвяравала прыходу ў 1838 годзе генерал-маёрша графіня Марыя Цуката. На ім знаходзіўся будынак старадаўняга тэатра, пабудаванага былым уладальнікам Шклова С. Г. Зорычам у 1780 годзе, які пасля пераезду тэатральнай трупы ў 1800 годзе ў Санкт-Пецярбург прыйшоў у заняпад. Будынак быў напалову двух-, напалову трохпавярховы, без даху, вокнаў і падлогі, на сценах месцамі меліся трэшчыны. Даўжыня яго без залы складала 45 аршын, шырыня 18 аршын, прымыкаючая зала мела памеры 48х18 аршын. Губернскае праўленне выдала дазвол на перабудову каробкі былога тэатра ў касцёл, бо ніякай вартасці яна не ўяўляла, акрамя як на разборку. Указ імператара, які зацвярджаў за касцёлам былы тэатральны будынак, быў падпісаны ў 1846 годзе. Будынак быў узведзены за два гады. Згодна з рапартам настаяцеля касцёла, у 1847 годзе паводле плана выканалі разборку часткі старых сцен, узвядзенне ад падмуркаў сцен алтара і прэсбітэрыя з рызніцай і кладоўкай, мураванай сцяны для размяшчэння аргана, а пад ім двух кладовак, унутры касцёл ачысцілі ад друзу. У наступным годзе будаўнічыя працы былі завершаны: дах накрылі гонтам, вежу — «англійскай» бляхай, атынкаваны ўнутраныя сцены, столі, калоны, скляпенні. Пры аглядзе храма магілёўскім архібіскупам было заўважана, што будынак узведзены з некаторымі адступленнямі ад плана. У прыватнасці, замест шасці калон усярэдзіне пастаўлены чатыры, на фасадзе ўвогуле паказаныя на праекце калоны не зроблены. На перабудове касцёла архібіскуп ужо не настайваў, пагадзіўся «пакінуць як ёсць», толькі рэкамендаваў зрабіць дзверы ў рызніцу. Храм быў асвячоны 12 жніўня 1849 года ў гонар Святых Апосталаў Пятра і Паўла. У 1930-я гады будынак быў адабраны ў вернікаў і ператвораны ў кінатэатр. І толькі ў 1994 годзе ў Шклове аднавілася каталіцкая парафія. У 2007 годзе будынак быў занесены ў Спіс гісторыка-культурных каштоўнасцей як аб’ект гісторыка-культурнай спадчыны рэгіянальнага значэння.

Алесь Грудзіна

В Горках кастинг «Мисс Беларусь» прошел без купальников (видео)

Семь девушек из Горок приняли участие в региональном кастинге «Мисс Беларусь», сообщает gorkiv.by.

Дефиле в купальниках не было, зато был настоящий экзамен для красавиц. Вопросы от жюри были разными:  что такое малая родина, владеете ли белорусским языком, нужна ли отработка после учебы и какую последнюю книгу вы прочитали?

Жюри выбрало пять победительниц, которые представят наш город в областном отборочном туре. Это студентки академии Дарья Пинталюшко, Кристина Левшукова, Словена Коновалова, методист РЦК Мария Савич и учащаяся педколледжа Полина Корчевская.

Кастинги по всей стране продолжатся до конца года. На участие могут претендовать девушки не моложе 18 и не старше 24 лет, ростом не ниже 174 сантиметров. Участницы не должны состоять в браке и иметь детей. Лучшие из них поборются в мае за главный титул королевы красоты.

Фото Михаила Левцова

Прэм’ера фільма «Возера радасці» з вялікім поспехам прайшла ў магілёўскім кінатэатры «Чырвоная зорка»

Прагляд кароткаметражнай стужкі рэжысёра Аляксея Палуяна, знятай па матывах аднайменнай кнігі беларускага пісьменніка Віктара Марціновіча, сабраў поўную кіназалу гледачоў. 

На прэм’еру стужкі завіталі Мікалай Лаўранюк – дырэктар кінакампаніі «Ілюзіён», якая займаецца пракатам стужкі, і галоўная гераіня ў асобе цудоўнай дзяўчынкі Анастасіі Пляц. Наста – выхаванка магілёўскай SOS-Дзіцячай вёскі, яна прыйшла разам са сваёй маці-выхавацельніцай Святланай Пятроўнай Аладзьевай. Падтрымаць сяброўку і  аднакласніцу прыйшло нямала вучняў з сярэдняй школы №12, дзе вучыцца Анастасія.

Мікалай Лаўранюк, Анастасія Пляц і Святлана Аладзьева перад кінапраглядам

Перад кінапаказам прадставілі гасцей гледачам і распавялі некаторыя падрабязнасці стварэння стужкі вядоўцы імпрэзы – старшыня моладзевага парламенту Магілёва Яраслаў Грыгор’еў і Крысціна Кузьмянкова. Некалькі словаў сказаў прадзюсар фільму Мікалай Лаўранюк. Але асноўная частка сустрэчы прайшла пасля прагляду, бо фільм вельмі філасофскі і закранае шмат жыццёвых праблемаў. Фільм створаны па матывах раману «Возера радасці», у трыццаць хвілін, што доўжыцца стужка, рэжысёр умясціў толькі невялічкі эпізод з усяго раману і крыху змяніў сямейныя абставіны, у якіх расла гераіня раману і фільму Яся. Стужка захавала найбольш важныя тэмы і пытанні – як і чаму дзеткі аказваюцца «сіротамі» пры жывых бацьках, ці нават адным з іх, якія жыццёвыя абставіны змушаюць людзей аддаваць сваіх дзетак у прытулкі. Рэжысёру Аляксею Палуяну ўдалося вельмі лаканічнымі, але пераканаўчымі мастацкімі сродкамі перадаць тую атмасферу скрухі і безвыходнасці, што звычайна ўтвараецца вакол такіх сем’яў, вакол жыцця «кінутых» дзяцей.

Пасля прагляду было шмат узрушаных каментароў, выказваліся і дзеткі і дарослыя, было бачна, што тэма па-сапраўднаму ўсхвалявала гледачоў, прайшла праз іх сэрцы. Былі розныя пытанні з залу, бо фільм застаўляе глыбока задумацца, Мікалай Лаўранюк патлумачыў некаторыя некаторыя моманты і акалічнасці. Напрыклад, аўтары фільму пастараліся зрабіць яго «па-за часам» – падзеі ў рамане разгортваюцца ў 90-я гады, але на фоне беларускай «глыбінкі» гэта знята так і з такім рэквізітам, што глядач можа ўявіць сабе і 70-80 гады, а некаму можа падасца, што гэта гісторыя ўвогуле нашых часоў. Мікалай, словамі рэжысёра фільма, адказаў і на пытанне, чаму засталася нязменная назва, хоць сюжэт быў вельмі зменены: «Калі чалавек вельмі шчаслівы, то ў яго ёсць «мора шчасця», а тут у галоўнай гераіні такога мора няма, але ёсць сваё «возера радасці», бо ёсць у гэтым яе цяжкім жыцці надзея на будучыню. Яся сама вырашае, што ёй рабіць, бярэ ў свае рукі свой лёс, і так становіцца дарослай».

Шмат добрых словаў пра Насту Пляц сказала яе класная кіраўніца Прагучала немала словаў ўдзячнсці аўтарам стужкі, разважанняў пра розныя жыццёвыя моманты, сугучныя падзеям у фільме, былі пытанні і адказы Дырэктар кінакампаніі “Ілюзіён” Мікалай Лаўранюк Вялі імпрэзу прадстаўнікі Моладзевага парламенту Магілёва Яраслаў Грыгор’еў і Крысціна Кузьмянкова

Нагадаем, што пасля сваёй прэм’еры летам гэтага году на галоўным сусветным кінафестывалі кароткаметражных фільмаў у Клермон-Ферране, стужка сабрала нямала ўзнагарод на розных конкурсах і фестывалях. А сама Анастасія Пляц атрымала прыз як лепшая актрыса на фестывалі FICBUEU ў Іспаніі. Фільм адразу здымаўся як беларускамоўны, у здымках удзельнічалі беларускія акторы Ігар Сігаў, Святлана Анікей, Алесь Малчанаў, Дзяніс Тарасенка, Алена Зуй-Вайцяхоўская і Таццяна Мархель. Сам праект рэалізавала кінакампанія «Ілюзіён» у супрацы з прафесіяналамі з Германіі, Грузіі, Украіны, Ірана, Шатландыі і Балгарыі. А яшчэ фільм «Возера радасці» намінаваны на Прэмію Еўрапейскай кінаакадэміі (European Film Awards) 2020 году, гэта штогадовая галоўная кінематаграфічная прэмія Аб’яднанай Еўропы, якую часам называюць «Еўрапейскім Оскарам».

У сяброўскіх абдымках Анастасія Пляц

Фільм «Возера радасці» можна будзе паглядзець на працягу тыдня ў кінатэатры «Чырвоная зорка». Так сама, па дамове з кінакампаніяй «Ілюзіён», ён будзе цэлы год дэманстравацца ў кінатэатрах па ўсёй Магілёўскай вобласці.

Алесь Сабалеўскі. Фота аўтара

Могилевский колледж искусств приглашает на выступления учащихся (видео)

Могилевский государственный колледж искусств приглашает горожан на выступления учащихся.

Концерты стали творческой традицией. Они проводятся каждую субботу на протяжении уже трёх месяцев. Молодые певцы, танцоры и актеры практикуются выступать на сцене перед настоящими зрителями. «Опыт выступления на большую публику бесценен. Мы очень рады, что у детей существует такая возможность», – признаются преподаватели колледжа.

Каждую субботу в 13:00 двери Могилёвского государственного колледжа искусств открыты для всех поклонников искусства.

Крыніца: ТРК “Могилев”

 

У Магілёве пакажуць «Возера радасці»

13 снежня ў Магілёве адбудзецца прэм’ерны паказ фільма рэжысёра Аляксея Палуяна «Возера радасці», знятага па матывах аднайменнай кнігі маладога беларускага пісьменніка Віктара Марціновіча.

Кадр з фільма – у галоўнай ролі Анастасія Пляц

Сусветная прэм’ера стужкі адбылася ўлетку ў Клермон-Ферране – на галоўным сусветным кінафестывалі кароткаметражных фільмаў. За паўгода фестывальнага жыцця стужка «Возера радасці» сабрала шэраг прызоў і ўзнагародаў на іншых прэстыжных еўрапейскіх фестывалях, а 9-гадовая актрыса Анастасія Пляц, якая сыграла галоўную ролю, атрымала прыз Best actress на фестывалі FICBUEU ў Іспаніі. Што адметна, Анастасія – наша зямлячка, яна выхаванка магілёўскай SOS-Дзіцячай вёскі. Аўтары фільму адмыслова шукалі галоўную гераіню менавіта па падобных установах, бо «Возера радасці» – гісторыя сталення дзяўчынкі праз сумна-філасофскія гісторыі кахання і нелюбові ў сям’і.

У аснове аповеду – лёс дзевяцігадовай дзяўчынкі Ясі, якая жыве ў ціхай глухой вёсцы, дзе час нібыта спыніўся. Дзяўчынка цяжка перажывае смерць маці, але, нягледзячы на гэта, бацька адвозіць яе ў інтэрнат. Аднойчы Яся вырашае збегчы і вярнуцца дадому. Незвычайнасць сюжэтнай лініі рамана дадае той момант, што бацька дзяўчынкі – вельмі ўплывовы ў краіне бізнесовец. Дзеянне раману «Возера Радасці» разварочваецца ў зменлівыя 90-я гады, прыкладна ў часы паміж ліквідацыяй ВЛКСМ і яго ўрачыстым адраджэннем. Кніга – своеасаблівы летапіс пакалення, калі праз акалічнасці і выпрабаванні ў жыцці адной дзяўчынкі можна правесці паралелі не толькі на яе равеснікаў, але і на лёс цэлай краіны.

Кінапаказ фільма рэжысёра Аляксея Палуяна «Возера радасці» пройдзе ў магілёўскім кінатэатры «Чырвоная зорка», пачатак сеану ў 15.00.

Алесь Сабалеўскі