Галоўная » чериков » Page 11

чериков

Костюковичским районом будет руководить Александр Горбачевский

Президент Беларуси Александр Лукашенко 26 декабря дал согласие на назначение Александра Горбачевского председателем Костюковичского райисполкома. До назначения на новую должность Александр Вячеславович Горбачевский работал зампредседателя райисполкома, начальника управления сельского хозяйства и продовольствия Климовичского райисполкома.

Александр Горбачевский. Фото: glusk.by

Александр Горбачевский родился в 1983 году в деревне Ленино Горецкого района. Высшее образование по специальности «зоотехния; управление агропромышленным комплексом» получил в Белорусской государственной сельскохозяйственной академии в 2005 году.

После окончания учебы работал на разных должностях на сельскохозяйственном производственном предприятии «Приднепровская птицефабрика», в «Учхозе БГСХА».

В 2010 году был избран председателем сельскохозяйственного производственного кооператива «Езерский» Чериковского района, а в 2012 — назначен первым заместителем председателя, начальником управления сельского хозяйства и продовольствия Чериковского райисполкома.

В 2015 году Александр Горбачевский получил второе высшее образование, окончив Академию управления при Президенте Республики Беларусь.

С 20 ноября 2015 года он был назначен первым заместителем председателя, начальником управления сельского хозяйства и продовольствия Глусского районного исполнительного комитета.

На новой должности в Глуске у Александра Горбачевского не все получалось гладко и в определенный период своей жизни ему пришлось возвратиться в родной Горецкий район и поработать там заместителем директора ОАО «Горецкая РАПТ».

В апреле 2019 года Александру Вячеславовичу удалось вернуться во властную “вертикаль”, он был снова назначен заместителем председателя райисполкома, начальником управления сельского хозяйства и продовольствия Климовичского райисполкома.

Прошло чуть более полугода – новое назначение на ещё более солидную руководящую должность председателя Костюковичского райисполкома.

Как когда-то сам Александр Вячеславович говорил в интервью газете “Белорусская нива”, своим наставником он считает руководителя учхоза БГСХА Николая Блохина.

“В детстве я мечтал стать милиционером, следователем или, если удастся, прокурором. И, надо сказать, целенаправленно готовился — профессионально занимался дзюдо. Стал даже кандидатом в мастера спорта! Однако суждено было реализоваться в другом. Не пройдя медкомиссию, решил поступать в БГСХА на зооинженерный факультет. В 2005 году получил диплом и начал работать заведующим молочно-товарным комплексом в учхозе Белорусской сельхозакадемии. Моим первым руководителем и учителем был легендарный Николай Блохин — человек, фанатично преданный деревне, настоящий хозяин. Именно благодаря ему я остался в профессии. Его здоровый прагматизм и трезвый расчет научили меня рационально мыслить, считать и анализировать. Именно он заложил прочный фундамент моей дальнейшей успешной работы в сельском хозяйстве», – рассказывал Александр Горбачевский.

Своими наставниками А. Горбачевский также называл бывшего председателя Чериковского и Белыничского райисполкомов Николая Кодатенко, и бывшего помощника президента по Могилевской области Геннадия Лавренкова.

«…мне везет на хороших людей: здесь судьба подарила еще одного наставника — председателя Чериковского райисполкома Николая Кодатенко, который тогда поддержал морально. У него потом учился организованности, дисциплинированности и обязательности. А психологически настроил помощник Президента Республики Беларусь главный инспектор по Могилевской области Геннадий Лавренков. Это очень помогло».

Бывшие подчиненные Александра Горбачевского характеризуют его, как требовательного руководителя, готово для достижения запланированного результата оказывать ощутимое психологическое давление на подчиненных.

Что же, возможно именно это качество поможет ему достигнуть успеха в Костюковичском районе.

Ирина Беганкина

У Чэрыкаве судзяць загадчыцу крычаўскага дзіцячага садка №19, якая вымагала грошы з падначаленых

Даніну плацілі 16 чалавек, паведамляе Радыё Свабода.

Ала Пастухова

Загадчыца была на раённай дошцы гонару і мела грамату Магілёўскага аблвыканкаму. Нязьменна старшынявала ва ўчастковых камісіях падчас выбарчых кампаніяў.

Чэрыкаўскі раённы суд у Магілёўскай вобласьці разглядае крымінальную справу супраць былой загадчыцы «перадавога» дзіцячага садка № 19 з Крычава Алы Пастуховай.

Ёй выставілі абвінавачваньне па чатырох артыкулах крымінальнага кодэксу. Сярод іх злоўжываньне ўладаю і перавышэньне службовых паўнамоцтваў з карысьлівай зацікаўленасьці. Па гэтых артыкулах ёй пагражае да 6 гадоў зьняволеньня.

Паводле сьледзтва, дзеяньні Пастуховай нанесьлі шкоду правам грамадзян ды дзяржаўным інтарэсам у буйным памеры. 16 супрацоўніц дзіцячага садка, якім кіравала абвінавачаная, прызнаныя пацярпелымі. Усе яны ў першы дзень працэсу, 16 сьнежня, былі на працэсе.

62-гадовая Ала Пастухова пад хатнім арыштам. У судовай залі яна знаходзіцца безь міліцэйскага канвою.

Што высьветліла сьледзтва

  • Паводле сьледзтва, Пастухова арганізавала на«пастаяннай сыстэмнай аснове» зьбіраньне грошай ад падначаленых. Ім выплачвалася матэрыяльная дапамога, большую частку якой яны аддавалі ёй. Сума вагалася ад 25 да 120 рублёў.
  • Зьбірала грошы, ня ведаючы, што гэта незаконна, справаводка дзіцячай установы. Яна ж і паведамляла супрацоўнікам садка, якую суму яны павінны перадаць празь яе Пастуховай. Калі не было справаводкі, яе калегі прыносілі грошы непасрэдна загадчыцы. Такая схема пабораў трывала з 2015 па 2018 год. За гэты час Пастухова нанесла шкоду падначаленым больш, чым на 10 тысяч рублёў
  • Пастухова таксама давала ўказаньні падначаленым, каб тыя дапамагалі ў працоўны час па гаспадарцы ейнаму састарэламу бацьку, рамантавалі ейную кватэру ды дачу. Так, прыбіральшчыца садка неаднаразова насіла бацьку ежу, якую давала ёй Пастухова, набывала яму харчы ў краме, а таксама выконвала іншыя работы па гаспадарцы, якія даручала начальніца. Акрамя таго прыбіральшчыца вазіла ў Магілёў грошы і харчы для дачкі Пастуховай.
  • Іншыя супрацоўнікі «дапамагалі» загадчыцы пераносіць ейнаму бацьку брыкет, фарбавалі яму хату. У табэлі ўліку працоўнага часу тым, хто выконваў даручэньні Пастуховай, пазначалася, што яны былі ў садку і атрымлівалі заробак, як за выкананьне службовых абавязкаў. Сьледзтва шкоду падначаленым ад такіх дзеяньняў Пастуховай вызначылі ў амаль 900 рублёў.
  • Абвінавачваецца Пастухова і ў крадзяжы шляхам злоўжываньня службовымі паўнамоцтвамі. Паводле сьледзтва яна прысабечвала будаўнічыя матэрыялы, што выдзяляліся на рамонт дзіцячай установы. Сьледчыя выявілі крадзенае ў падвале садка і кваліфікавалі дзеяньні абвінавачанай, як замах на злачынства.

Пазыцыя абвінавачанай

Выстаўленае абвінавачваньне Ала Пастухова не прызнала. Сваю пазыцыю яна патлумачыць пасьля допыту пацярпелых ды сьведкаў. Калі зачытвалі вынікі сьледзтва былая загадчыца садка плакала.

Пра затрыманьне Пастуховай стала вядома 1 красавіка 2019 году. Як кажуць былыя падначаленыя, яе арыштавалі на працоўным месцы. Некалькі месяцаў яна ўтрымлівалася ў сьледчым ізалятары Магілёўскай турмы №4. Потым ёй зьмянілі меру стрыманьня на хатні арышт. У садку больш не працуе – на пэнсіі. Пакуль вялося сьледзтва, у яе памёр бацька.

Што казалі пацярпелыя?

Пацярпелыя ў сваіх паказаньнях суду характарызавалі Алу Пастухову, як уладную, жорсткую і патрабавальную кіраўніцу. Яны не хавалі, што “баяліся яе” і ня выканаўшы патрабаваньняў рызыкавалі сутыкнуцца зь ціскам, перадузятым стаўленьнем ды з пагрозай не падоўжыць працоўны кантракт.

Пацярпелымі прызнаныя 16 супрацоўніц дзіцячага садка №19 Крычава.

Па словах супрацоўнікаў садка, яны здагадваліся, што ўказаньні загадчыцы наконт «вяртаньня» матэрыяльнай дапамогі незаконныя, але пратэставаць не наважваліся. Паводле сьледзтва, сума даплаты, якую яны аддавалі Пастуховай, у некаторых супрацоўнікаў садка сягала 120 рублёў за месяц. У некаторых яна была большай за аклад.

Тыя, хто не падпарадкоўваўся незаконным загадам, у судзе наракалі, што іх «незаслужана загадчыца крытыкавала».

«Той хто быў з характарам, да таго загадчыца не чаплялася», – прызналася адна з пацярпелых.

Паводле пацярпелых, пра парадкі ў садку ў Крычаўскім райвыканкаме даведаўся з ананімнага ліста, які быў дасланы туды ў 2018 годзе. Яны кажуць, што прыяжджала камісія разьбірацца, праводзілі сход. Супрацоўнікі казалі, што гэта «не напалохала загадчыцу» і яна «ўсчала прэсінгаваць увесь калектыў».

«Казала нам, што яна працаваць будзе і далей, але вось нам трэба падумаць», – даводзіла суду былая падначаленая Пастуховай.

Паводле пацярпелых, каб адчуць працоўную атмасфэру ў садку, калі ім кіравала Пастухова, трэба было ў ім папрацаваць. Некаторыя супрацоўніцы казалі: як зьмянілася загадчыца, у іх вырасьлі заробкі.

Пра дзіцячы садок №19 і яго загадчыцу

Дзіцячы садок, якім кіравала Ала Пастухова з 2002 году, у Крычаве лічыўся прывілеяваным. Пра яго дасягненьні пісала дзяржаўная прэса. У публікацыях дашкольную ўстанову называлі «перадавой», яна неаднойчы станавілася пераможцам раённых спаборніцтваў, апошні раз – у 2018 годзе. Сама загадчыца была на раённай дошцы гонару і мела грамату Магілёўскага аблвыканкаму. Нязьменна старшынявала ва ўчастковых камісіях падчас выбарчых кампаніяў.

29 жніўня 2014 году Пастухова выгнала з тэрыторыі садка журналістаў, якія спрабавалі пагутарыць зь яе падначаленымі пра абрынаньне будынку гімназіі. Гэтая навучальная ўстанова побач з садком.

Загадкавая сьмерць падначаленай Алы Пастуховай

Неўзабаве пасьля затрыманьня Пастуховай 8 красавіка патанула 41-гадовая яе падначаленая Натальля Яльцова. У садку яна працавала дэфэктолягам. Паводле некаторых крыніц нябожчыца пакінула перадсьмяротную запіску. На беразе ракі Сож былі знойдзеныя таксама рэчы 78-гадовай маці патанулай. Цела маці дагэтуль ня адшукалі.

«Справа патанулай не зьвязаная з крымінальнай справай, якую распачалі ў дачыненьні да яе былой начальніцы», – казалі Свабодзе ва ўпраўленьні Сьледчага камітэту Магілёўскай вобласьці.

Паводле знаёмых Яльцовай, пасьля затрыманьня Пастуховай з супрацоўнікамі судка гутарылі сьледчыя, і Яльцова, нібыта, выгароджвала загадчыцу. Потым шкадавала пра тое, бо іншыя супрацоўнікі наадварот давалі выкрывальныя паказаньні. На думку суразмоўцаў Свабоды гэта магло стаць прычынай, якая падштурхнула падначаленую Пастуховай да самагубства.

Пры падрыхтоўцы публікацыі выкарыстаная інфармацыя БелаПАН.

Радыё Свабода

В конец жизни с поездом «Забота»

Информационно-социальный поезд «Забота» это один из инструментов исполнения социальных стандартов в стране. Снова он поехал по отдалённым умирающим деревням востока Беларуси, помогая дожить неудачливым старикам.

Конечно, это никакой не поезд. Это просто набор чиновников, которые не могут отказаться от такой миссии. В конце осени или начале зимы они садятся в машину и едут общаться с последними жителями самых отдалённых деревень так называемого «юго-востока» Могилёвской области. Именно на этой совершенно бесперспективной территории такие услуги наиболее востребованы.

Состав группы не меняется годами: обязательно сотрудник МЧС, милиционер, доктор, а также представитель исполкома (как правило, мающийся от безделья идеолог) и кто-нибудь с баяном из самодеятельности. Миссия у них грустная – посетить отдалённые и малонаселенные пункты.

По этим фото из местных малотиражных районок позже историки будут восстанавливать быт, одежду, условия жизни последних жителей уже несуществующих в будущем деревень:

«Поездной» пожарный стандартно обследует печи на предмет трещин и в тысячный раз объясняет, как правильно топить печь людям, которые это делали всю свою жизнь. Самый полезный человек в этой агитбригаде – доктор: она хотя бы всем подряд меряет давление и прописывает таблетки. Идеолог полезен точно также, как и в любой другой ситуации – хотя бы записывает жалобы стариков. А больше всего последние аборигены рады баянистам из районных домов культуры и библиотекарям.

Короткий анализ сообщений для прессы по результатам «заездов» свидетельствует о катастрофическом положении дел в глубинке. Например, автолавка часто привозит не самые свежие продукты, а цены на них выше, чем в обычном магазине. Кое-где совершенно непригодная вода – пришло время чистить колодцы, а делать это некому для трёх-четырёх стариков, ещё остающихся жить в домах, которые не продать даже по бросовым ценам.

Для нынешнего молодого поколения это страшно – встретить старость в инвалидной коляске, например, где-нибудь на краю Чериковского района, куда раз в полгода заглянет чиновник и библиотекарь. Лица людей могут рассказать о стране, в которой они живут больше, чем центральный канал.

Советские песни и частушки о когда-то славной колхозной жизни вышибают у стариков слезу. Расцвет колхозов пришёлся на 70-80-е годы, и те, кто поверил советской власти и остался работать на земле, сегодня оказались в числе неудачников.

Расположиться артистам уже негде. Концерты проходят прямо в магазине, на фоне прилавков с мылом и носками. И это ещё везёт тем, у кого в деревне поселились дачники. При других жизненных раскладах альтернатива только одна – даже зимой просто под открытым небом.

Поезд «Забота» даёт работу куче людей. Он позволяет писать в районки одинаковые репортажи ни о чём, давая хлеб молодым специалистам, которым не повезло распределиться в здешние места. Обеспечивает занятостью работников сельских домов культуры, даёт возможность поставить «галочку» исполкомовским чиновникам.

В городах о нём даже и не знают. Этот поезд из прошлого постепенно уезжает в никуда. Уже через лет десять ему придётся кардинально сократить маршрут, а некоторые топонимы исчезнут с карт навсегда. Но он оставит после себя документ – фотографии в отчётах о проделанной работе. Выражения лиц, осанка, одежда, как люди держат руки… на финальном фото хрестоматийный символ жизни в белорусской деревне начала XXI века: чиновник приезжает с поездом «Забота».

Александр Вселюбский

Жители Чериковского района попались на незаконной добыче рыбы

Чериковским районным отделом Следственного комитета возбуждено уголовное дело за незаконную добычу рыбы, повлекшее причинение ущерба в крупном размере (ч.2 ст.281 Уголовного кодекса Республики Беларусь). В совершении данного преступления подозреваются двое жителей Чериковского района, сообщила официальный представитель УСК по Могилевской области Анастасия Лавринович.

По данным следствия, 6 декабря подозреваемые осуществляли незаконную добычу рыбы, перетянув сетью реку Волчас в Чериковском районе. Запрещенным способом мужчины добыли 190 особей рыб пяти различных видов, причинив тем самым ущерб окружающей среде на общую сумму 5,3 тысяч рублей.

Противоправные действия мужчин выявили сотрудники Мстиславской межрайонной инспекции охраны животного и растительного мира. На место происшествия выбывала следственно-оперативная группа. Следователями проведен осмотр места происшествия, в том числе транспортного средства подозреваемых. В ходе осмотра их места жительства изъяты рыболовные сети и иные запрещенные орудия ловли.

В настоящее время подозреваемыми возмещена большая часть причиненного ущерба. К ним применена мера процессуального принуждения в виде обязательства о явке. Известно, что ранее один из мужчин привлекался к административной ответственности за нарушение правил ведения рыболовства.

Фото: СК

 

Чэрыкаў: Рамонт ці распіл?

Для чаго патрэбны рамонт дома? Нармалёвы чалавек адкажа: па-першае, каб падоўжыць тэрмін службы  будыніны, а па-другое, каб палепшыць камфорт пражываньня для жыльцоў!

І хто з гэтым паспрачаецца?!

   У апошні месяц лета гэтага году распачалі капітальны, як напісана ў пашпарту аб’екту, рамонт дома №79 па вул, Ракасоўскага ў Чэрыкаве. У тым жа пашпарту шмат чаго яшчэ напісана (гэта бачна на фота), але мы зьвернем галоўную ўвагу на пачатак рамонтных работ і іх заканчэньне. А чорным па беламу ў тым жа пашпарту напісана, што пачатак выкананьня работ 1.08.2019 г., заканчэньне – 30.09 2019 г.

Ня ведаю, з якою мэтаю у пашпарту пішуць одно, а на практыцы робіцца зусім па-іншаму. Па маіх здымках бачна, што ўжо 16 (!) чэрвеня была заліта частка адмосткі дома. А рамонт, па сутнасьці, на скончаны яшчэ і на момант напісаньняя гэтага артыкулу. Вядома, аднак, што гэтая “хвароба” перайшла да нас з савецкіх часоў. Але для мяне ды й для жыльцоў нашага дома лічу, ня гэта важна. Галоўнае, як зроблены той самы рамонт! А вось тутацькі шмат пытаньняў паўстае.

Хочацца адзначыць, што з такім кантынгентам рамонтнікаў я сустрэўся ўпершыню! Людзі нібыта з другой планеты зьляцелі. Як мне падаецца, ім не зразумела, што такое экалогія, што такое павага да чужой працы, як зберагчы кусочак зялёнага газона, кветніка. Наляцелі, нібыта ардынцы-варвары!

Навезлі пяску, шчэбню і другіх матэр’ялаў для рамонту дома і насыпалі гэта ўсё прама на траву, якую толькі падкасілі, на кветнікі. Бут таксама тачкамі пачалі выгружаць на зялёную траву пад вокны жыльцоў. Пасьля маёй скаргі ў райвыканкам, прыгналі трактар з каўшом, трактар з прыцепам і пачалі бут грабсьці разам з травой і глебай. Пясок разграблі па траве, стварая выгляд пустыні.

Няўжо той самы пясок нельга было высыпаць у зараней прывезеныя паддоны. Для бута можна было паставіць трактарны прычэп. Напоўнілі ёмістасьці – вывезьлі. Залішні пясок застаўся ў паддоне, таксама вывезьлі. Глядзіш, кругом чысьціня і парадак!!!

Пры рамонце дома гэтыя хлопцы вырашылі праявіць сваю “крутасьць” і  прымяніць ноў-хау: адмостку залівалі прама на пясок. Для параўнаньня: калі  адбівалі старую адмостку, там быў маналіт шчабёнкі і бетону, залітыя на глыбіню. Як доўга пратрымаецца гэтая заліўка, аднаму Ўсявышняму вядома. Але вада пачала паступаць у падвал трэцяга пад’езду адразу пасьля першых восеньскіх дажджоў. Па скарзе суседкі для ўстараненьня хібаў прывезьлі дзьве машыны грунту і разграблі ўсьцяж той самай адмосткі. Што гэта дасьць,  час пакажа. Але ж вядома, што вада дарогу да свайго месца заўжды знойдзе. Ды ў дадатак да ўсяго, як бачна на фота, таўшчыня заліўкі адмосткі вызывае вялікі сумніў. Больш за тое, адмостка зроблена без ухілу, і пасьля дажджу на ёй блішчыць вадзяное люстэрка!

Аб якасьці заліўкі адмосткі можна меркаваць па здымку, які зроблены каля майго пад’езду. На ім бачна, што заліўка не маналітная, як павінна быць. Парушана тэхналогія. Як у будаўнікоў бывае? Скончылася працоўная зьмена, а разам зь ёю – і раствор. Ці наадварот. І разышліся на адпачынак. А тое, што залілі ў наступны дзень – гэта тое самае, што прышыць кабылі хвост!

Але адступімся ад вялікага (рамонту дома) і перайдзем да малога (рамонту нашага пад’езду). Тут і ня ведаю, с чаго пачаць.

Ну, хаця б з таго, што ў пад’ездзе зьнялі старыя прамежкавыя дзьверы, якія прастаялі з 1978 году. Былі яны двустворчатыя, зробленыя з дошкі. Зверху замест спружыны на адну палавінку прыбілі гуму ад камеры аўто, якая у хуткім часе адарвалася ад луткі і боўталася да гэтага году, не выконавючы “свайго абавяку”.  Другая частка дзьвярэй таксама заўжды была расчыненай. Такім чынам прамежкавыя дзьверы ў паде’здзе сваю функцыю не выконвалі сорак адзін год і нагадвалі сабою, нібыта грудзі матроса наросхрыст.

Зараз у пад’ездах уманціравалі дзьверы, якія выкарыстоўваюцца у пакоях. Устанавілі зноў-такі з ухілам. Спружыну не паставілі. Такім чынам і новыя дзьверы стаяць пастаянна адчыненыя. А каб яе зачыніць, трэба прайсьці “лікбез”: ручку дзьвярэй трэба нажаць уніз, дзьверы пацягнуць на сябе, а потым ручку павярнуць уверх. А хто гэта будзе рабіць??? Дый і ручка ўжо адарвалася! Дык навошта было “агарод гарадзіць”? Што зрабілі лепшае для жыльцоў? Памянялі быка на індыка! І дзьверы паставілі, нібыта ў кароўніку: пенай залілі і на гэтым паставілі кропку. Такім чынам зрабілі і вокны на пляцоўказ пад’здаў.

Пры ўваходзе ў падвал таксама меліся прамежкавыя дзьверы. Задача іх заключалася ў тым, каб зьменшыць паступленьне халоднага паветра ў падвальнае памяшканьне. Дзьверы былі зроблены з тоўстай дошкі, з двух бакоў абітыя жэсьцю. Іх гэтасама зламалі. Для чаго??? Кажуць, што выпадкова! Тады выпадкова трэба і паставіць іх на месца!

У васеньскі-зімовы перыяд, як мы ведаем, дні кароткія. Цямнее рана. І каб спусьціцца ў падвал пасьля работы за бульбай ці яшчэ мала за чым, жыльцам трэба запаліць лучыну, спусьціцца ўніз па прыступках, каб уключыць электрычнасьць. Такую ж працэдуру трэба зрабіць і пры выхадзе. Дык няўжо не хапіла розуму, каб прымацаваць выключальнік непасрэдны каля ўваходных дзьвярэй? Я размаўляў з энергетыкам. Ён сказаў, што так зроблена па праекту. Тады ўзьнікае пытаньне: хто робіць і для каго робіцца той самы праект??? Праектыроўшчыкі, мабыць , ня ведаюць, што такое падвал і як туды заходзіць?!

Пры будаўніцтве нашага дома яшчэ ў мінулым стагодзьдзі ў пад’ездах чамусьці не паклалі плітку (мабыць, забылі!). Ну хаця б растворам добра залілі. Дык не, накідалі той самы растаор абы як! Атрымаліся бугры ды калдобіны. І зараз у пад’езьдзе ні памыць, ні падмесьці па-сапраўднаму немагчыма.

Па вялікаму рахунку, калі дом рамантуюць капітальна, як напісана ў пашпарту, ўлічваюцца усі хібы будыніны і ўстараняюць іх. Дык мабыць, тады трэба пакласьці і плітку ў пад’ездах??? Ці хаця б неяк зьмікшыраваць няроўнасьці, аб якія жыльцы спатыкаюцца вось ужо амаль паўстагодзьзе!

І яшчэ адзін “сюжэт”. Пры здачы нашага дама ў эксплуатацыю ў 1978 годзе, ў пад’ездах стаялі ацяпляльныя батарэі. Ваду ў кацельні ў той час награвалі вуглём, які быў “здоблены” амаль напалову глебай. Цеплатраса, плюс да гэтага, была дрэнна цеплаізалявана. У выніку батарэі ў нашых кватэрах мелі тэмпературу крыху вышэй, чым у нябожчыка галава. Зразумела, што ў пад’ездах ацяпляльныя прыборы абавязкова б размарозіліся. Таму іх хуценька зрэзалі. Я дагэтуль ня бачыў нідзе ніводнага жылога дома без батарэй у пад’ездах! Наш – адзіны унікальны экземпляр. Можна вадзіць экскурсіі і зарабляць на гэтым грошы.

І на дэсерт. Перад тым, як адправіць гэты артыкул у “плаваньне”, жыльцы нашага дому сустрэліся са мною і паведамілі мне, што пасьля рамонту ў іх кватэрах стала  халадней, чым было раней. І запыталі, якая сітуацыя у маіх пакоях? Адказаў ім, што ў мінулыя гады нават зімою я спаў пад летняй коўдрай. А зараз пасьля так званага капітальнага рамонту, хаця яшчэ і марозы не трашчаць, я выцягнуў з шафы тоўстую зімовую “укрывалку”.

Ну што тут сказаць. Рабілі рамонт ня так, як трэба, а як умелі! Больш затое, як сказаў мне спецыяліст фірмы, ў праекту намалявана адно, а па сьмеце грошы выдаткоўваюцца не на ўсё, прадугледжанае ў праекце!!!

На мой погляд дом №79 па вул. Ракасоўскага доўгі час будзе стаяць праблемным і патрабаваць да сябе асаблівай увагі з боку ЖКГ, каб давесьці яго да такой ступені, каб жыльцы адчувалі сябе ў ім больш-менш камфортна.

Кожны рамонт, а тым больш капітальны, павінен рабіцца прадумана, фундаментальна, добрасумленна, без “распілу”! А гэта ў нашых рэаліях – ФАНТАСТЫКА!

І ПАДОБНА НА ТОЕ, ШТО НАС, ЖЫЛЬЦОЎ, ЛІЧАЦЬ ЗА ЛОХАЎ! БО Ў ІНШЫМ ВЫПАДКУ І ГРОШЫ ВЫДАТКОЎВАЛІСЯ Б ПА СЬМЕЦЕ І РАМОНТ ДОМА РАБІЛІ Б, ЯК ДЛЯ ЛЮДЗЕЙ!!!

Сямён Панізоўцаў. Фота аўтара

Стыль і арфаграфія аўтара захаваныя

Пикет в Черикове: избирателей было немного

В городском поселке Черикове 14 ноября прошел агитационный пикет в поддержку кандидата в депутаты Палаты представителей по Кричевскому избирательному округу №83 Валерия Коронкевича. Как рассказал сам кандидат в депутаты, пикет в Черикове большого интереса у избирателей не вызвал.

Рассказывает Валерий Коронкевич:

“Пикет в г.п. Черикове был заключительным мероприятием, проводимым мною во время этой предвыборной кампании.

Время послеобеденное, место не самое проходное, которая мне посоветовала местная администрация. Сильный ветер, но тем не менее с первых аккордов “Беловежской пущи” стали подходить редкие избиратели.

Вопросы задавали те же  что и везде, но были и исключения. Один из избителей, увидев флаг Евросоюза, задал вопрос: ” Вы что за вступление в эту организацию?  В НАТО?”. На что я ответил, что многовекторность нашей политики- залог нашей узнаваемости и успешности.

Люди подходили со своими болячками, делились своими бедами. Многое узнал о коррупции в районе во властных структурах, о махинациях в местном Райпо.

В целом пикет не впечатлил. Я скорее был удручен настроением избирателей”, – высказал мнение Валерий Коронкевич.

Кандидат в депутаты отметил, что общение с избирателями на пикетах позволило ему узнать много нового.

Валерий Михайлов