Галоўная » общество » Page 358

общество

За ідэалогію ў Магілёве будзе адказваць новы чалавек

Кіраўніком аддзела ідэалагічнай працы і па справах моладзі Магілёўскага гарвыканкама стала Ірына Бацішчава.

Інфармацыю пра новую начальніцу ўжо ўнеслі на афіцыйны сайт Магілёўскага гарвыканкама. Сярод асноўных задач, за якія будзе адказваць Ірына Бацішчава – ажыццяўленне і рэалізацыя дзяржаўнай палітыкі ў вобласці ідэалогіі, фармаванне патрыятычных настрояў у грамадстве, ідэалагічнае забяспячэнне дзяржаўных палітычных кампаній і шмат іншага.

Апроч гэтага, аддзел, які ўзначаліла Бацішчава, з’яўляецца фактычным гаспадаром гарадской газеты «Веснік Магілёва».

Да Бацішчавай за ідэалогію і справы моладзі ў горадзе адказвала Іна Караткевіч.

На сёння чыноўніцы 43 гады. Вядома, што новя кіраўніца вучылася ў СШ №19 г. Магілёва, пасля чаго скончыла педагагічны факультэт МДУ ім. А. А. Куляшова. Да падвышэння працавала намеснікам начальніка аддзела па ідэалогіі і справах моладзі Магілёўскага гарвыканкама.

Пакуль складана нешта сказаць пра новую начальніцу, аднак людзі, якія мелі некалі кантакт з Ірынай Бацішчавай, адзначаюць яе гатовасць слухаць і весці дыялог, а таксама уменне дамаўляцца.

Апроч гэтага, варта сказаць пра адкрытасць Бацішчавай – у чыноўніцы ёсць свая старонка «УКантакце», на якой тая выкладвае фатаграфіі са свайго жыцця і дзеліцца назіраннямі.

Алесь Святліцкі

Крыніца: mspring.online

Люкі нашай рэчаіснасці-3. Візіт да Мінатаўра

Мінатаўр – гэта не міністэрства аўтатранспарту і не мінская ўстанова, звязаная з аўтатурызмам. Гэта пачвара з галавой быка. Справіцца з ёй змог толькі легендарны Тэсей. Які і Мінатаўра перамог, і з лабірынта здолеў знайсці выйсце.

І вось, група бялыніцкіх энтузіястаў, ці то натхніўшыся подзвігам Тэсея, ці то замаскіраваўшыся пад Траянскага каня, вырашыла браць “быка за рогі”. Пэўная супольнасць добранадзейных і сумленных грамадзянаў арганізавалася, каб падпісаць наступны зварот. Адбылося гэта напрыканцы 2012 года.

Мінатаўр вырашыў спакойна сустрэць Новы год. А потым выйсці на сувязь.

Паколькі ўся наша гісторыя працята загадкавым духам ці то містыкі, ці то містыфікацыі, здарэнні дзіўнага характару не прымусілі сябе чакаць.

Нейкая неўтаймаваная энергія побач з некаторымі з люкаў раптам заваліла вялікае моцнае дрэва, нібыта даючы пэўны загадкавы знак. Прычым дрэва было завалена ў накірунку грамадскай прыбіральні, прызначанай для спартсменаў, што займаліся на стадыёне; для кінолагаў, якія трэніравалі сабак тут жа; для незабыўнай гаспадарчай групы, якая базіравалася ў гаражах аддзела адукацыі ды на складах установы; для супрацоўнікаў некаторых кабінетаў адміністрацыі, якія месціліся ў будынку былой школы і да якой раней усё вышэй пералічанае і адносілася – і стадыён, і кабінеты, і прыбіральня, і гаражы.

У хуткім часе наступіла вясна. Вясна 2013 года. Неўзабаве прыйшоў яшчэ адзін ліст.

Вось, што ў нас атрымалася сумеснымі высілкамі з Мінатаўрам. Мы здолелі сустрэць яшчэ адзін Новы год. І мы маем вынікі пэўных дзеянняў. Як кажуць, усё дзеля нас. Здымкі гэтыя датуюцца студзенем 2014 года.

Рабіце высновы самі наконт якасці працы. Але ж хацелася б дадаць пару словаў у абарону рабонікаў. Нельга не адзначыць іхнае імкненне да прыўкраснага і прагу неардынарна, з творчым падыходам выканаць пастаўленую задачу – напрыклад, бярозкі, якія знаходзяцца вакол люка, гэта не спілаваныя дрэвы, гэта спецыяльна ўсталяваныя мастацкія элементы…

(Працяг будзе)

Юрый Несцярэнка

На заседании коллегии КГК обсуждены проблемные вопросы в сфере здравоохранения Могилевщины

На заседании коллегии Комитета госконтроля Могилевской области обсуждены проблемные вопросы в сфере здравоохранения Могилевщины. Об этом mogilev-region.gov.by … чытаць далей

Люкі нашай рэчаіснасці-2. Экспансія

Першая частка нашага матэрыялу з’явілася ў верасні 2011-га. Восень таго года і зіма наступнага прайшлі адносна спакойна – цалкам стваралася ўражанне, што крытыка нібыта засталася незаўважанай.

Але раптам з пачаткам вясны пачалося актыўнае контрнаступленне. Здавалася, што яны папёрлі з усіх магчымых шчылін.

– Хто? – са здзіўленнем спытаецеся вы.

– Ды, зразумела, люкі! – крыху нервова кіне вам па ходзе супрацоўнік гаспадарчай групы аддзела адукацыі, прабягаючы міма. Нібыта па трывозе спяшаючыся на свой баявы рубеж з сякерай і з ломам у руках.

Так! Тыя самыя люкі-гадзюкі нібыта зразумелі, што на іхную свабоду нехта спакусіўся! І павыпаўзалі, як толькі сыйшоў снег…

Гаспадарчая група вышэй узгаданага аддзела выглядала як атрад дрэнна ўзброеных чырвонаармейцаў, якіх кіраўніцтва фронту пасля тэрміновай і нядоўгай падрыхтоўкі кінула на пярэдні край абароны. Яны рабілі, што маглі. Рабілі як разумелі і настолькі, наколькі ў іх хапала фаназіі ў дачыненні да таго, што адбываецца…

Але падступныя люкі пачалі ўдала маскіравацца і перайшлі на тактыку партызанскай вайны. Часам рыхтуючы небяспечныя засады і пасткі.

Так працягвалася другая частка нашай эпапеі, якая паціху перайшла ў вайну ці то з паветранымі млынамі, ці то з драконамі, якіх трэба забіць (галоўным чынам у кагосьці ў галовах – гэта вы ведаеце). І ўсё гэта дзеля таго, каб знайсці выйсце з лабірынта, які ператварыўся ў хітрую сістэму нібыта каналізацыі, а на самой справе замаскіраваўся ў хітрыя і небяспечныя шляхі, якія вядуць да розных Мінатаўраў.

(Працяг будзе)

Юрый Несцярэнка

Бывшая работница ОАО «Александрийское» добилась компенсации за свое незаконное увольнение

ОАО «Александрийское» по суду выплатило более 3,5 тыс. рублей бывшей жиловщице мяса за незаконное увольнение. … чытаць далей

Люкі нашай рэчаіснасці

Да вашай увагі, шаноўныя чытачы, прапануецца невялікі матэрыял, гісторыя якога пачынаецца яшчэ ў далёкім  2011 годзе. Гэтыя некалькі ўмоўных частак нельга назваць журналісцкім расследаваннем, але журналісцім назіраннем – цалкам магчыма.

Першая частка была надрукавана у верасні 2011 года на сайце “Народны журналіст”. Яна мела свае наступствы. Артыкулы, якія з’явіліся пазней, адлюстроўваюць зваротную сувязь. Трэба адзначыць, што гэта непростая сувязь пэўна адчуваецца і на сённяшні дзень.

Цалкам можна разглядаць гэты матэрыял таксама як аснову для сцэнара, які прызначаўся б для невялікага відэасюжэта.

 

 

ЛЮКІ НАШАЙ РЭЧАІСНАСЦІ

Як ні дзіўна, але менавіта каналізацыйныя люкі дапамагаюць спасцігаць дыялектыку жыцця падрастаючаму пакаленню ў мястэчку Бялынічы Магілёўскай вобласці. Яны сталі тут сваеасаблівымі дапаможнікамі, калі не сказаць падручнікамі (падножнікамі) у нялёгкай справе вызначэння пазітыву і негатыву.

Гэтыя бетонна-металічныя канструкцыі пазначаюць у нашай мясцовасці не проста адтуліны каналізацыйных камунікацый. Яны ператварыліся ў сапраўдныя люкі свядомасці дзяцей і дарослых, сталі неверагоднымі хадамі мыслення і фантастычнымі каналамі разумення рэчаіснасці.

Нашы адносіны з сусветам пачынаюцца яшчэ ў раннім дзяцінстве. І ў сур’ёзнай выхаваўчай працы трэба прадугледзець усё – і эстэтычны бок, і спосабы паступовага гартавання характару, і, у рэшце рэшт, навучанне выжываць у экстрэмальных умовах.

Першае, на што звярнула ўвагу кіраўніцтва мясцовага аддзела адукацыі – гэта прыгажосць. І аздобіла каналізацыйныя люкі перад вокнамі дзяржаўнай установы адукацыі “Шматпрофільны цэнтр “Ветразь” (былы Дом піянераў) вось такім чынам.

А што? І свята якое-небудзь можна арганізаваць! “Купалле”, напэўна не атрымаецца – пажарнікі забароняць кола паліць пад вокнамі. А так бы русалак можна было б рассадзіць па люках – нібыта яны адтуль павылазілі.

Тут жа лінейку святочную зладзіць можна. Калі пашанцуе размясціць на ўмоўным квадраце невялічкі духавы аркестр, а калі яго ўжо не сабраць, то хаця б гарністаў з барабаншчыкамі па люках можна расставіць. Каб ігралі перад святочнай калонай.

А гэта ўжо іншы аб’ект, упрыгожаны спецыялістамі сферы адукацыі.

Зразумела, што з вакон другога ці трэццяга паверха райвыканкама такія каляровыя “кружочкі” вельмі файна выглядаюць. А дзеткі з дзіцячай пляцоўкі, ці з музычнай школы, што месціцца побач, могуць пагуляць тут у розныя гульні.

Напрыклад, уцякаючы адзін ад аднаго вакол “кружочкаў”, у пэўны момант могуць ускочыць на любы з люкаў і сказаць: “Я ў доміку!” Выдатны крэатыўны падыход для выкарыстоўвання індустрыяльных аб’ектаў!

Але паступова трэба рабіць умовы выхавання больш жорсткімі. Усё ж такі наша жыццё – не жарт і не гульня. І вось – новы этап: сапраўднае рэаліці-шоў пачынаецца тут жа, за плотам. Літаральна ў пяцідзесяці метрах ад люкаў “прыгожых”, але не ў зоне бачнасці з райвыканкамаўскіх вакон.

Хто забяжыць сюды “у домік”? Слабо? Але не хвалюйцеся – сапраўдныя выхавацелі дакладна пазначылі гэта месца, як небяспечнае.

Таму што побач, арамя “Ветразя”, яшчэ і рэабілітацыйны дзіцячы цэнтр аддзела адукацыі. А таксама інтэрнат той жа ўстановы.

Дарэчы пра інтэрнат, Да яго вядзе сапраўдная маляўнічая дарога. Але выпрабаванні на яе абочынах таксама самыя сапраўдныя!

Усе маладыя мамы павінны ведаць пра люк, які знаходзіцца амаль што ў каляіне! Але ж калі якая-небудзь няспрытная мамаша зазяхаецца – няхай крыўдуе толькі на сваю неўважлівасць. Што зрабіць – такія ўмовы гульні!

З другога боку інтэрната ёсць яшчэ адно месца выпрабавання маладых экстрэмалаў. Калісьці хлопчыкі і дзяўчынкі ганялі тут мяч, уважліва абмінаючы люк, побач з якім ззяла вялікая яма. Але вырасла ўжо і сыйшло з пляцоўкі тое смелае пакаленне, а з ямы вырасла дрэва, адпаведна мяч туды і спецыяльна не загоніш. Так што зараз – усё ОК!

Ёсць яшчэ аднак і сапраўдныя вытанчаныя “пасткі”. Напрыклад, на сцяжынцы ад інтэрната аддзела адукацыі да шматпрофільнага цэнтра “Ветразь”. З новых жыхароў інтэрнату ніхто і не ведае пра той люк. Але старыя яго добра запомнілі. Аўтар матэрыялу быў сведкам, калі ў люк праваліўся малады чалавек. Аднак зараз небяспекі няма – люк так моцна зарос травой, што дзеткі з інтэрнату ўвесь час бегаюць праз яго беза ўсякіх праблем. І нават смела могуць гуляць на ім “у домік”.

Здымак паказвае, што побач са сцежкай, здаецца, нічога няма. Але старажылы ведаюць, дзе можа чакаць небяспека.

Калісьці, менавіта з-за гэтага люка, крышка якога гойдалася нават зімой, тут перасталі ездзіць лыжнікі з суседняй спартыўнай школы (гэта пацвердзяць трэнеры).

Але засталася ў бялыніцкіх лыжнікаў іншая запаведная лыжня. Гэта схіл ад стадыёна спартыўнай школы ў заходнім кірунку, дзе траса пачынаючых фрыстайлераў і слаламістаў упіраецца ў суседскія платы.

Кажуць, што на гэтай трасе мінулай зімой бясследна знік адзін лыжнік.

Усім суседскім таварыствам спрабавалі яго шукаць. Але глыбіня праёма, які калісьці закрываўся люкам, і дзе былі знойдзены лыжы, шакіруе нават  самых смелых.

Таму ў шматпрофільны цэнтр “Ветразь” паступіла прапанова адкрыць альпіністскае аддзяленне. Без спецыяльных прыладаў для альпіністаў дно калодца абследаваць не ўяўляецца магчымым. А што! Падвойная выгада: і лыжнікаў захаваем, і альпіністаў набудзем!

Вось такая рэчаіснасць. Рыхтуем маладое пакаленне да новага жыцця! Жыцця ў стане адкрытых люкаў.

(Працяг будзе)

Юрый Несцярэнка

После задержания заведующей детского сада в Кричеве тело воспитательницы нашли в реке

Сергей Неровный, belsat.eu

В Кричеве простились с воспитательницей детского сада №19. Женщина, вероятнее всего, покончила с собой. Её тело нашли в реке Сож, дома она оставила предсмертную записку.

Река Сож. Фото: Сергей Неровный, belsat.eu

Накануне, 10 апреля, местная «районка» «Кричевская жизнь» поместила соболезнование от руководства и трудового коллектива детсада №19 «в связи с безвременной кончиной Натальи Е., замечательного человека и педагога». Коллеги пишут, что «светлая память о Наталье Леонидовне навсегда останется в наших сердцах».

В то же время Следственный комитет Могилёвской области подтвердил факт обнаружения тела 41-летней женщины водолазами ОСВОДа в реке Сож в полдень 8 апреля. В Могилевской областной организации ОСВОД подтвердили, что в доме утонувшей женщины обнаружили предсмертную записку, в которой та указала, что искать её надо в реке Сож.

По информации Следственного комитета водолазы и сотрудники правоохранительных органов ищут и 78-летнюю мать утонувшей. Пока на берегу найдена её куртка, в которой был обнаружен телефон. По одной из версий, мать утонувшей нашла предсмертную записку дочери и побежала её спасать, однако сама могла утонуть.

Следствие должно дать ответ, чем была трагическая гибель педагога детсада №19 – несчастным случаем или суицидом. А если суицидом, то связан ли он с расследованием уголовного дела о превышении служебных полномочий в отношении задержанной 27 марта заведующей детским садом Аллы Пастуховой?

Алла Пастухова. Фото: Сергей Неровный, belsat.eu

«Весь город об этом говорит»

А пока Кричев полнится разговорами и размышлениями о случившейся трагедии. О задержании 27 марта заведующей детсадом Аллы Пастуховой в связи с подозрением в совершении коррупционного преступления сообщили многие информационные ресурсы со ссылкой на официальные источники в Следственном комитете. Когда информацию скрывать стало невозможно, об этом сообщил и прокурор Кричевского района Леонид Палевич.

В рамках следственных действий дома у Пастуховой прошёл обыск. По информации автора, следователи обнаружили крупную сумму в долларах, банки с краской, законность приобретения которых предстоит выяснить следователям.

После задержания Пастуховой следователи опросили трудовой коллектив. Представители отдела образования райисполкома сообщили, что детсад ожидает комплексная проверка.

«Наталья всегда панически боялась Пастухову, и сейчас старалась выгородить её, в отличие от остальных, перед следователями, боялась возможной очной ставки с Пастуховой, может, потому, что по просьбе заведующей собирала некоторые суммы с премий», – пояснила одна из сотрудниц учреждения.

«Испугалась она и проверки отдела образования, какие-то документы были у неё не заполненными. В общем, запаниковала она, хотя все её утешали», – добавила сотрудница.

Как уже сообщалось, Алла Пастухова была на хорошем счету – детсад №19 признавался победителем соцсоревнования среди дошкольных учреждений района, заведующая награждалась грамотами, её портрет находился на Доске почёта, не так давно с нею продлили контракт на три года, несмотря на 62-летний возраст. Кроме того, Пастухова неоднократно возглавляла участковые избирательные комиссии.

Детский сад №19 в Кричеве. Фото: Сергей Неровный, belsat.eu

«Умела она себя преподнести. Была обласкана властями, это не секрет для кричевлян. На выборах, как председатель комиссии, выдавала нужные проценты. Похоже, по этой причине страх потеряла совсем. Говорят, брала всем и за всё – за устройство детей в садик даже такса была в 100 долларов», – так высказался один из кричевлян, который был знаком с Пастуховой.

Вот только в суровый приговор он не верит – мол, выплатит предъявленную сумму и получит условный срок.

Кто виноват в смерти воспитательницы?

Следственный комитет пока не видит связи между гибелью воспитательницы и расследованием уголовного дела в отношении Пастуховой.

В Кричеве о погибшей говорят только хорошее. Отмечают её спокойный, неконфликтный характер, порядок в доме. В воскресенье, за день до смерти, Наталью с матерью видели в церкви, куда ранее она не ходила. У неё остались 17-летняя дочь, муж и парализованный отец.

Из-за кровавой драмы в Могилевской области могут расстрелять невиновных?

История убийства 6 человек 15-летней давности раскручивается вновь. Мамы фигурантов заявляют о давлении, пишет mspring.online.

В ночь на 1 июня 2005 года в деревне Большая Мощаница Белыничского района кто-то зверски убил семью из 6 человек. Среди жертв – 7-летний мальчик и 6-летняя девочка. У каждого на теле было большое количество ранений, нанесенных различными предметами. У двоих – следы удавления. Никто из соседей ничего не слышал и не видел.

В Большой Мощанице семья прожила всего лишь пару дней. Ранее они жили в Белыничах, однако приняли решение переехать в деревню.

Уже на следующий день после убийства милиция задержала пятерых парней – местных жителей  Павла Павлюченко, Сергея Юшкевича, Николая Ракутина, Геннадия Соловьева, Александра Клепчу. Самому младшему на тот момент едва исполнилось 18 лет, старшему – 24 года. Вскоре им предъявили обвинение в убийстве.

Следствие шло полтора года. Согласно материалам уголовного дела, самый старший из пятерки узнал о том, что в доме убитых хранились деньги после продажи квартиры в Белыничах, и склонил остальных устроить разбой.

Суд над парнями начался в 2007 году и шел 11 месяцев. Прокурор затребовал для двух подозреваемых смертную казнь, для остальных – пожизненное.

Но тут выяснилось, что у следователей не было фактически никаких доказательств вины парней. Им не удалось установить, кому принадлежат отпечатки пальцев на месте убийства.

Одним из доказательств вины обвиняемых стал женский волос на куртке одного из них – их приписали убитой женщине. Но когда во время суда молодому человеку предложили надеть эту куртку, выяснилось, что она – женская и просто не сходится у парня в плечах. Это была одежда его сестры, и волосы на куртке принадлежали ей.

Стало очевидно, что следователи банально уповали на то, что обвиняемые признают вину. На протяжения следствия парни то сознавались в убийстве, то отрицали это. Во время суда все пятеро заявили о своей невиновности и рассказали о давлении, которое на них оказывали следователи.

2 ноября 2007 года суд Могилевской области оправдал парней, признав, что они не убивали семью. Верховный суд подтвердил это решение. Ровно на 11 лет история была забыта.

 

СМЕРТНАЯ КАЗНЬ РЯДОМ

26 октября 2018 года Верховный суд отменил оправдательный приговор 2007 года. Дело начато вновь. 2 ноября МВД задержало троих фигурантов дела. Ещё двое были задержаны позже. Всех отправили в изолятор временного содержания. История повторяется.

По словам мам двух фигурантов дела Геннадия Соловьева и Сергея Юшкевича, у милиции по-прежнему нет стоящих доказательств. Татьяна Соловьева сообщила, что основанием для нового расследования стал «запах, законсервированный кровью убитой». Якобы этот запах принадлежит одному из подозреваемых.

Женщины утверждают, что в следственном изоляторе их детей заставляют вновь давать признательные показания:

— На них давят и говорят заключить досудебное соглашение со следствием, попросту клеветать друг на друга. Но какие показания они могут дать, если они не участвовали в том страшном убийстве? – сказала Алла Юшкевич.

Обе родительницы подтвердили, что в 2005 году следствие в основном строилось на оговорах друг на друга, которые они делали под давлением следователей и их «подсадных уток» в камерах. Сейчас принцип тот же. Женщины знают, что на данный момент Александр Клепча и Николай Ракутин заключили досудебное соглашение и дают обвинительные показания против остальных парней.

Соловьев и Юшкевич признавать вину отказываются.

— Этой зимой милиция приходили к соседу той семьи, которую убили. Предлагали ему дать показания, что в ночь убийства ребята прикатили к нему велосипед и просили спрятать, — рассказала Татьяна Соловьева.

Мамы также рассказали, что иногда до них не доходят письма их детей. Возможно, в них Сергей и Геннадий могут сообщать о давлении следователей и нарушении их прав.

Информации о ходе следствия у женщин немного – адвокаты подозреваемых подписали документ о неразглашении материалов уголовного дела.

 

ГОСУДАРСТВО УВЕРЯЕТ, ЧТО ВСЕ ПРАВА ЧЕЛОВЕКА СОБЛЮДЕНЫ

Татьяна и Алла жаловались в Администрацию президента, Следственный комитет и Генеральную прокуратуру, чтобы на Юшкевича и Соловьева перестали оказывать давление.

Однако ответы пришли примерно одинаковые – никто ничьи права не нарушает.

Женщины опасаются, что следователи путём давления заставят их сыновей признать вину. Тогда каждому из них грозит смертная казнь.

Смущает Татьяну Соловьеву и Аллу Юшкевич и то, что руководит следствием Василий Галь, начальник управления по расследованию преступлений против личности и общественной безопасности ГСУ СК.

По их словам, во время расследования 2005 года он был в составе следственной группы, которая занималась расследованием убийства в Большой Мощанице.

Но почему женщины уверены в том, что их сыновья – не убийцы?

И Алла Юшкевич, и Татьяна Соловьева говорят, что в ночь трагедии их сыновья Сергей и Геннадий находились вместе с ними по своим домам.

Как в Горках готовят специалистов для села (видео)

Управлять многотысячным поголовьем современных ферм, до винтиков знать технику.  В Белорусской сельхозакадемии в Горках не только адаптируют мировые технологии, но и создают  ноу-хау, сообщает tvrmogilev.by.

Павел Тихонов из Круглого за время учёбы в сельхозакадемии в Горках научился главному- обращаться с техникой на ты. До винтиков изучил агрегаты. Из четырёх лет, отведённых на обучение механизаторов, 14 месяцев – а это больше года – отдаётся практике. Причём, начинают с макетов и симуляторов.

Сложные ситуации отрабатываются на действующей технике. С десяток учебных боксов – всё ради главной цели – в хозяйства страны должны прийти готовые специалисты.

Студентка Диана Ерохова – эта хрупкая девушка уже сейчас готова управлять многотысячным поголовьем какого-нибудь молочно-товарного комплекса. Ферма академии стала настоящей школой для будущих специалистов.

Индустриальный комплекс в Горках за годы его работы стал настоящим научным центром. Где, например, с успехом отработана технология выращивания ценных пород рыб. Стерляди и форели.

Академия в Горках — крупнейший аграрный ВУЗ Европы. Она и сегодня остаётся главным поставщиком кадров для сельского хозяйства Беларуси. Кстати, в академии разработали ещё одну технологию- как семена -пока свёклы, рапса и овощных культур – одевать в полезную минеральную оболочку. По принципу драже. Отечественный прибор оказался в 10 раз дешевле зарубежных аналогов. Всхожесть семян -100%. А это уже новый этап в развитии агрохимической отрасли Беларуси.