Галоўная » репрессии » Page 6

репрессии

Горки: Революция в регионах. Активистов увольняют (Видео)

После 23 лет безупречной работы уволили. Дали сутки. Реалии жизни в Горках.

В студии 6tv.by Андрей Юрков и Виктор Корольков, активисты из Горок.

Горкі: „У нашым райцэнтры такога ніколі не было, хіба што ў вайну“

Радыё Свабода зьбірае сьведчаньні ахвяраў міліцэйскага бясчынства на вуліцах, у пастарунках і турмах Беларусі ў жніўні-верасьні 2020 году.

 

Сяргей Даронін, 45 гадоў, будаўнік, Горкі (Магілёўская вобласьць):

Сяргей Даронін

„Мы з жонкай Натальляй і большым сынам Стасем выбраліся 10 жніўня ў цэнтар гораду ў гаспадарчых справах. Непадалёк ад Цэнтральнай плошчы ўбачылі аўтазакі. Ясна, мы ведалі, што адбываецца ў краіне пасьля выбараў, але не дапускалі думкі, што сілавікі ўчыняць гвалт у нашым райцэнтры. Тут жа кожны адзін аднаго ведае і падобнага ніколі не было, хіба толькі ў вайну.

Мы выйшлі са сваёй машыны, бо ехаць далей не адважыліся. Плошча перад райвыканкамам была бязьлюднай. Людзі грамадою сталі каля кінатэатру, які за некалькі сотняў мэтраў ад будынка гарадзкой адміністрацыі. Мы не парушалі грамадзкага парадку, ня чулі, каб міліцыя папярэджвала, што зьбірацца ў гэтым месцы забаронена. Ішлі сям’ёю і раптам чуем: «Узяць іх!»

Да нас падляцелі міліцыянты ў рыштунку. Далей усё адбывалася хутка. Я зразумеў, што проста затрыманьнем гэта ня скончыцца. У сілавікоў былі намеры нас «круціць жорстка». У гэты момант да нас падбег меншы 15-гадовы сын Данііл. Ён выправіўся ў цэнтар, дзе звыкла гуртуецца моладзь, раней за нас. Я пачаў крычаць, каб жонку і дзіця не чапалі. Мяне адразу павалілі тварам у асфальт і ўзяліся малаціць дручкамі. Жонка потым сказала, што на мяне наваліліся трое «касманаўтаў». Столькі ж абступілі 23-гадовага Стася і білі гэтаксама, як мяне. Натальлю схапілі пад рукі двое і пацягнулі ў аўтазак. Яшчэ адзін ішоў сьледам.

Натальля Дароніна

Чуў, як яна лямантавала: «Што вы творыце? Так рабіць нельга! Ганьба!» Данііл кінуўся да маці. Два сілавікі прыціснулі яго да сьцяны, а трэці ўдарыў дручком. Натальля крычала амапаўцам: “Адпусьціце хлопца і ня біце! Ён непаўналетні», — маліла яна.

Жонка казала, што запомніла вочы міліцыянтаў, якія распраўляліся з намі. Яны былі ашалелымі, азьвярэлымі, з чырваньню.

Я не магу пераказаць словамі, што адчуваю, успамінаючы тыя падзеі. З падобным сутыкаліся мужчыны ў вайну, калі не маглі абараніць сваіх блізкіх, а потым жылі з такой душэўнай траўмай. Мне сорамна, што ня змог прыкрыць сабою сваю сям’ю.

Нас чацьвярых закінулі ў адзін аўтазак. У мяне было расьсечана вуха, балела галава. Даніілу разьбілі нос, цякла кроў. На просьбу выклікаць хуткую дапамогу міліцыянт заявіў, што хлопца агледзеў і зь ім усё ў парадку. У аддзеле міліцыі таксама адмовіліся аказваць мэдычную дапамогу. У ізалятары я і сын прайшлі мэдычны агляд пасьля пісьмовага звароту ў Сьледчы камітэт на неправамернае ўжываньне сілы і спэцсродкаў супрацоўнікамі органаў правапарадку. У мяне былі сінякі па целе, вялікі шнар на галаве паўз вуха. У сына таксама сінякі. У жонкі былі сінякі на руках, бо за іх яе цягнулі ў аўтазак. У паліклініку схадзілі, калі выпусьцілі з ізалятару.

У ізалятар мяне, разам зь іншымі схопленымі, перавялі блізу трэцяй гадзіны ночы. Перад гэтым прайшлі зьневажальную працэдуру агляду. Разьдзявалі да галізны, а потым праводзілі розныя маніпуляцыі: прысесьці, нахіліцца. Натальля казала, што ў «малпоўні» трымалі жанчыну з трэцяй групай інваліднасьці і не давалі вады. 19-гадовую дзяўчыну кінулі туды за тое, што яна сядзела з хлопцам на Цэнтральнай плошчы перад райвыканкамам.

Жонка прабыла ў ізалятары дзень. Данііла, пратрымаўшы некалькі гадзін у міліцыі, адпусьцілі, калі прыйшла па яго бабуля. У ізалятары абыходзіліся з намі больш-менш па-людзку. Супрацоўнікі ж ведаюць, што ім у Горках яшчэ жыць. Што да разгону на плошчы, то ў ім удзельнічалі мясцовыя супрацоўнікі, а таксама курсанты, якіх камандзіравалі да нас. Кажуць, што прыцягвалі і вайскоўцаў в/ч 6713, якія ахоўваюць горацкую папраўчую калёнію №9, хаця яны адмаўляюць гэта.

Мэдычная даведка зь фіксацыяй пабояў у Сяргея Дароніна: “удар мяккіх тканак левага вуха, абдзерына галавы і шыі”

Тое, што мы перажылі, адбываецца тады, калі людзям у пагонах даюць неабмежаваную ўладу. Яны ня здольныя ўсьведамляць, што за злачынныя свае дзеяньні пасьля адкажуць. Мы ў сям’і гэта называем дзяржаўным разбоем…“Утраіх мы абскарджвалі прысуды мясцовых судзьдзяў Вераб’ёвай і Зайцава, але іх абласны суд пакінуў у сіле. Зь міжраённага аддзелу Сьледчага камітэту маю і сынаву справу перадалі ў Магілёў. Адтуль даслалі паперу, што праверку працягнулі на тры месяцы. Ілюзіяў у нас няма, што нам адпішуць у выніку.

Фота: Радыё Свабода

Беларусь можа ператварыцца ў адзін вялікі канцлягер. Што чакае краіну ў выпадку паразы пратэстаў

Калі беларуская дэмакратыя ня здолее перамагчы цягам найбліжэйшых месяцаў, то ператварэньне краіны ў цэнтры Эўропы ў адзін вялікі канцлягер — гэта не антыўтопія, а, баюся, непазьбежная жахлівая пэрспэктыва, піша Валер Карбалевіч на сайце Радыё Свабода.

 

Сьцісла:

  • Цяпер затрыманых падчас вулічных акцый грамадзянаў будуць караць паводле Крымінальнага кодэксу, а не Адміністрацыйнага, як было раней. І гэта якасная зьмена ў палітыцы рэпрэсій.
  • Палітычнымі рэпрэсіямі займаюцца ня толькі праваахоўныя органы, а ўвесь дзяржаўны апарат. І гэта становіцца сёньня галоўным у працы ўсіх дзяржаўных установаў.
  • Лукашэнка атрымаў ад усіх падзей апошніх месяцаў цяжкую псыхалягічную траўму. І ён наўрад ці спыніцца, пакуль не адпомсьціць за яе ўсім датычным да пратэстаў.
  • На практыцы гэта азначае, што ўлады робяць патэнцыйнымі крымінальнікамі большасьць беларускага народу.

 

Такім чынам, цяпер затрыманых падчас вулічных акцый грамадзянаў будуць караць паводле Крымінальнага кодэксу, а не Адміністрацыйнага, як было раней. Гаворка ідзе пра артыкул 342 КК (арганізацыя і падрыхтоўка дзеяньняў, якія груба парушаюць грамадзкі парадак).

Усе даўно прызвычаіліся, што градус і маштаб рэпрэсій увесь час узмацняюцца. Але, здаецца, цяпер адбылася якасная зьмена. Усіх незадаволеных у краіне апрыёры робяць крымінальнікамі.

Такія прэцэдэнты былі ў Расеі. Затрыманых у «Балотнай справе» 2012 году таксама судзілі паводле крымінальных артыкулаў.

Лукашэнка ўжо шмат разоў казаў, што, маўляў, знойдзем, дастанем усіх, хто ўдзельнічае ў вулічных акцыях, ніхто не застанецца беспакараным. Усе палічылі гэта звычайным запалохваньнем. Аднак, акрамя запалохваньня, — гэта сапраўдны намер, рэальная задача, якая ставіцца Лукашэнкам перад дзяржапаратам.

Глядзіце, як пасьлядоўна, мэтадычна, сыстэмна адбываецца зачыстка па ўсёй краіне. Спэцслужбы адшукваюць і караюць людзей за ўдзел яшчэ ў жнівеньскіх акцыях.

Прычым, што важна падкрэсьліць, палітычнымі рэпрэсіямі займаюцца ня толькі праваахоўныя органы, а ўвесь дзяржаўны апарат. Звальненьні неляяльных работнікаў робяць адміністрацыі прадпрыемстваў, рэктараты ВНУ выключаюць студэнтаў, ваенкаматы апэратыўна забіраюць апошніх у войска, санстанцыі закрываюць бізнэсы, западозраныя ва ўдзеле ў страйку. Установы адукацыі, уключна з адміністрацыямі дзіцячых садкоў, пагражаюць забраць дзяцей у палітычна нядобранадзейных бацькоў. І гэтак далей.

І менавіта ажыцьцяўленьне рэпрэсій, а не выкананьне сваіх звычайных функцый, зьяўляецца сёньня галоўным у працы ўсіх дзяржаўных установаў. І ніхто не задумваецца над наступствамі. З дзяржпрадпрыемстваў звальняюць унікальных спэцыялістаў, безь якіх яны паўнацэнна працаваць ня могуць. І нікога не хвалюе, як гэта адаб’ецца на вытворчасьці. Хапаюць і садзяць за краты вядомых дактароў. Не спыняюцца ні перад якімі былымі заслугамі людзей. Наадварот, чым гучнейшае імя, тым больш да гэтага чалавека чапляюцца.

Трэба разумець, што Лукашэнка атрымаў ад усіх падзей апошніх месяцаў цяжкую псыхалягічную траўму. І ён наўрад ці спыніцца, пакуль не адпомсьціць за яе. Здаецца, мы не ўсьведамляем да канца, да якіх межаў можа дайсьці гэты чалавек. Ніякая эканоміка ці іншыя важныя для грамадзтва рэчы для яго цяпер не прыярытэт. Ён сапраўды ставіць задачу прапусьціць праз турэмную сыстэму ці празь сіта палітычных рэпрэсій (звальненьне, банкруцтва бізнэсу) большасьць насельніцтва. Уся карная сыстэма арыентавана на гэта.

На практыцы гэта азначае, што ўлады робяць патэнцыйнымі крымінальнікамі большасьць беларускага народу. Маштаб гэтага працэсу ўражвае. На кожным нядзельным маршы затрымліваецца некалькі соцень грамадзянаў. За тыдзень набіраецца пад тысячу. Паводле дадзеных праваабаронцаў, за няпоўныя тры месяцы былі затрыманы звыш 16 тысяч чалавек. Калі лічыць груба, то атрымліваецца дзесьці 4-5 тысяч за месяц. Уявім, што пратэсты працягнуцца яшчэ некалькі месяцаў. Можна падлічыць, колькі палітвязьняў чакаецца ў Беларусі.

Куды іх усіх падзець, дзе трымаць? Ніякіх турмаў і калёній ня хопіць. Давядзецца будаваць вялікі канцлягер, а мо і не адзін. І ўсё беларускае грамадзтва будзе падзелена на дзьве часткі: вязьні і турэмнікі. І ніякай сярэдзіны ня будзе. Кожнаму давядзецца рабіць жудасны выбар.

Такім чынам, калі беларуская дэмакратыя ня здолее перамагчы цягам найбліжэйшых месяцаў, то ператварэньне краіны ў цэнтры Эўропы ў адзін вялікі канцлягер — гэта не антыўтопія, а, баюся, непазьбежная жахлівая пэрспэктыва. І ня трэба ілюзій: ніякія вонкавыя сілы ні з Захаду, ні з Усходу ня змогуць гэтаму перашкодзіць. Да гэтага вядзе няўхільная лёгіка эскаляцыі палітычнага супрацьстаяньня. Нічога само не разыдзецца, як некаторыя яшчэ спадзяюцца. Гэтаму можа перашкодзіць толькі беларускі народ.

Думкі, выказаныя ў блогах, перадаюць погляды саміх аўтараў і не абавязкова адлюстроўваюць пазыцыю рэдакцыі.

 

Адвокат Максим Знак задержан, в штабе Бабарико «маски», к Алексиевич рвутся в «гости» (дополняется)

В среду, 9 сентября, продолжились репрессии в отношении лидеров Координационного совета.

– Уже не осталось никого из моих друзей-единомышленников в Президиуме Координационного Совета. Все или в тюрьме, или выброшены за границу. Сегодня взяли, последним, Максима Знака, – пишет в полдень Светлана Алексиевич. – Сначала у нас похитили страну, похищают лучших из нас. Но вместо вырванных из наших рядов придут сотни других. Восстал не Координационный комитет. Восстала страна. Я хочу повторить то, что говорю всегда. Мы не готовили переворот. Мы хотели не допустить раскола в нашей стране. Мы хотели, чтобы в обществе начался диалог.

Лукашенко говорит, что не будет говорить с улицей, а улица – это сотни тысяч людей, которые каждое воскресенье и каждый день выходят на улицу. Это не улица. Это народ. Люди выходят на улицу со своими маленькими детьми, потому что они верят, что они победят.

Еще я хочу обратиться к русской интеллигенции, назовем это так по старому обычаю. Почему вы молчите? Мы слышим только редкие голоса в поддержку. Почему вы молчите, когда видите, как растаптывают маленький, гордый народ? Мы все еще ваши братья. А своему народу я хочу сказать, что я люблю его. Я горжусь им.

Вот опять кто-то неизвестный звонит в дверь…

 

Наглядно. Президиум Координационного совета сегодня выглядит так

По данным на полдень среды, 9 сентября.

 

Максим Знак (в Беларуси) – задержан

 

Светлана Алексиевич (в Беларуси) – уже стучат в дверь

 

Мария Колесникова – точное местонахождение неизвестно (была похищена, затем на белорусско-украинской границе порвала свой паспорт)

 

Лилия Власова (в Беларуси) – за решеткой

 

Сергей Дылевский (в Беларуси) – за решеткой

 

Павел Латушко – за границей

 

Ольга Ковалькова – за границей

 

 

Около 11.00 стало известно, что в квартиру седьмого члена президиума КС, Нобелевского лауреата Светланы Алексиевич пытаются попасть незнакомые люди, а на ее телефон звонят незнакомые номера.

***

Утром юрист, член президиума Координационного совета Максим Знак успел сообщить о том, что в штаб кто-то пришел.

Юрист Максим Знак перед допросом 21 августа. Фото Игоря Мелешко

– В 8:30 у Максима должно было быть интервью, он не зашёл в зум. Я ему позвонил он произнёс фразу «похоже кто-то к нам пришёл» отключился, и написал слово «Маски». Сейчас он недоступен, – сообщил TUT.BY пресс-секретарь штаба Бабарико Глеб Герман.

В сети уже опубликован момент задержания Максима Знака.

Фото @motolkohelp

На фото видно, что силовики ведут юриста к своему бусу. Напомним, Максим Знак был последним активным членом президиума КС из тех, кто сейчас на территории Беларуси и на свободе.

Как сообщает Еврорадио, двери в штаб Виктора Бабарико, где был задержан Максим Знак, закрыты. Туда никого не пускают – идет обыск. На парковке появился еще один микроавтобус без номеров.

Тем временем адвокат Дмитрий Лаевский сообщил, что обыск ожидается и в квартире Максима Знака. «Процессуальными действиями» занимаются следователи Следственного комитета.

Как передает корреспондент TUT.BY с места событий, в штаб прессу не пускают, но в помещении находятся люди, которые, судя по всему, что-то ломают. К штабу приехал Максим Богрецов (член КС, вице-президент EPAM, – С.), но у него тоже нет никакой информации, кроме предположения, что Максима Знака доставили в штаб из дома.

***

Процессуальные действия проводятся в рамках уголовного дела против Координационного совета «за призывы к действиям, направленным на причинение вреда национальной безопасности Республики Беларусь». Ранее Максим Знак проходил по нему свидетелем, его правовой статус в настоящий момент неизвестен.

Крыніца: “Салідарнасць”